Dagur - 21.11.1997, Qupperneq 3

FÖSTUDAGUR 21.NÓVEMBER 1997 - 19
Tfc^ur.
LÍFIÐ í LANDINU
L
/
„Takid mynd afþessu hrópa þeir, “ þegar Baldur rafvirki fær sér af hlaðborðinu. „Hún gæti heitið Baldur á garðanum." myndir: gs
Hér verða
sögumar til
Mörgum ernauðsyn-
legt að eiga afdrep í
dagsins önn,þarsem
dægurmálin eru krufin
og blöðin lesin. Einn
þessara staða Kennedy
koffstofan.
Gælunafn sitt dregur kaffistofan
af eigendum sínum, en þeir eru
hinir landsþekktu athafnamenn,
sem kallaðir hafa verið Kennedy-
bræður. Vilhelm Agústsson, einn
bræðranna, ræður ríkjum á kaffi-
stofunni og fastakúnnarnir beina
öllum sínum athugasemdum til
hans.
„Er hann ViIIi búinn að
hækka kaffið," eða „Pantar hann
Villi ekki nóg af brauði," hljómar
stundum ef menn eru ekki fylli-
Iega ánægðir með stöðu mála.
Það er þó sjaldnast raunin, enda
koma þeir á hverjum degi og
kaffistofan er ómissandi þáttur í
daglegu lífi þeirra.
Milli ldukkan níu og tíu á
morgnana iðar kaffistofan af lífi.
Hópur iðnaðarmanna í bænum
ásamt fleirum á þarna athvarf og
málefni dagsins eru rædd. Kallað
er milli borða og menn skjóta
hver á annan og viðhalda góðlát-
legum ríg á milli iðngreina.
Þegar okkur ber að er mikil
veisla. Skenkurinn svignar und-
an kræsingum sem meðal ferm-
ingarveisla gæti verið fullsæmd
af. Blaðamaður snýr sér að
þremur sem sitja við borð og ber
sig við að ræða við þá. Það fer
ekki á milli mála af sementsryk-
inu að þarna sitja múrarar. Þeir
vilja lítið við blaðamann tala og
maður gæti haldið af leyndar-
dómsfullum svipnum að þeir
væru frímúrarar.
Heilsteyptir menii
„Það þýðir ekkert að ræða við
múrarana,“ er kallað af rafvirkja-
borðinu, „þeir eru svo heilsteypt-
ir karakterar að þú getur ekkert
dregið upp úr þeim.“ Það er ekki
rafmagnað andrúmloftið hjá
Baldri Ragnarsyni og félögum
hans í Rafiðn. Þeir mæta á
hverjum morgni og með þó
nokkrum slætti.
Um hvað eru menn að tala?
spyr blaðamaður. Menn eru
fljótir til svars og fyrsta háðsglós-
an íykur: „Við vorum að ræða
hvað Dagur hefur batnað lítið,"
og nú hlær allt borðið á kostnað
blaðamanns. „Það eru pínulitlu-
jólin," er svarið þegar spurt er
um hvort alltaf séu svona kræs-
ingar á borðum.
„Hér verða sögurnar til,“ segir
einn og bætir því við að þær birt-
ist í fjölmiðlum tveirn vikum síð-
ar. Hinir eru ekki sammála
þessu: „Það má miklu frekar seg-
ja að hér séu þær lagaðar til,“ og
niðurstaðan verður sú að snyrt-
ing og pökkun á sögusögnum
fari fram á borði þeirra félaga.
Pólitíkina segja þeir ekki mikið
rædda, það sé helst að menn fari
af stað þegar komi að kosning-
um.
„Takiö mynd af þessu, hrópa
þeir,“ þegar Baldur rafvirki, yfir-
maðurinn, fær sér af hlaðborð-
inu. „Hún gæti heitið Baldur á
garðanum," og nú hlær allt borð-
ið. Stemmningin er létt og menn
eru lítið viðkvæmir fyrir gríninu.
Þeir segja nóg að gera hjá
þeim iðnaðarmönnum sem eru
eftir í bænum og verkefnin séu
líka í kring svo sem í Kröflu.
„Annars viljum við fá meira
hingað. Við viljum olíuhreinsun-
arstöðina, álver og svo viljum við
líka minnisvarðann frá Agli á
Hnjóti.“
Eins og að koma heim
Þeir segja svona stórveislur eins
og var í boði haldna.- vor og
haust, auk jólaglöggs og Þorra-
blóts. „Svona veisla er nú oftast
merki um það að Villi ætli að
hækka brauðið. Annars kennir
Villi Kristjánsbakaríi um allar
hækkanir."
Stelpurnar sem afgreiða eru
ekki sáttar við þessar athuga-
semdir. „Mikið rosalega geta þeir
verið leiðinlegir, við sem gerum
allt fyrir þá.“ Þeir viðurkenna
það að það sé vel hugsað um þá
á kaffistofunni. „Þetta er eins og
að koma heim,“ segja þeir til að
blíðka konurnar og þær láta sér
það vel líka.
Hér þekkja allir alla og gals-
inn og fjörið er svipað á hverjum
morgni. Fastakúnnarnir koma
ekki bara í hópum. Nokkrir
koma á eigin vegum, setjast inn
og Iesa blöðin. Hér eiga þeir ath-
varf sem vilja brjóta upp daginn
og eiga góða stund yfir blöðum
og spjalli um landsins gagn og
nauðsynjar.
Einhver hefur sagt nýjan
brandara um það Ieyti sem við
göngum út í morgunrökkrið og
hlátrasköllin óma þegar við
hverfum á braut, eins og svo oft
þennan morgun. HH
„Svona veisla er nú oftast merki um það að Villi ætli að hækka brauðið."
„Það þýðir ekkert að ræða við múrarana, “ er kallað af rafvirkjaborðinu, „þeir eru svo
heilsteyptir karakterar að þú getur ekkert dregið upp úr þeim.“
„Það eru pínulitlu-jólin" er svarið þegar spurt er um hvort alltaf séu svona kræsingar á
borðum.