Dagur - 12.03.1998, Qupperneq 3

FIMMTUDAGUR 12.MARS 1998 - 19

LÍFIÐ t LANDINU
Púla bæði til sjós og lands
Ágúst og Þorvaldur að aflokinni æfingu. Frá því þeir byrjuðu að æfa hafa þeir farið á hverjum degi. Þeir ætla að æfa á sjónum og á
fullu þegar þeir koma i land. mynd: bös
Þeirhöfðu aldrei
hreyftsig neittað ráði
og vorufamirað finna
fyrir vemlegum stirð-
leika og þyngslum.
Sjómennimir Ágúst
Vilhelmsson og Þor-
valdurAðalsteinsson
drifu sig í líkamsrækt-
ina í sjómannaverk-
fallinu og ætla að
mæta vel í landi.
Þeir félagarnir fóru að tala um
það í desember að þetta gengi
hreinlega ekki lengur, þeir yrðu
að fara að hreyfa sig þar sem
kílóin væru farin að há þeim
verulega. Agúst var farinn að
nálgast 140 kílóin en Þorvaldur
150 og við vinnuna gátu þeir
ekki beygt sig niður að gólfi
nema leggjast á fjóra fætur.
Ukamsræktm orðin
vanabindandi
Núna eru þeir ómögulegir menn
ef þeir hreyfa sig ekki á hveijum
degi og þeim þykir ótrúlegt að
hugsa til þess að líkamsrækt sé
orðin vanabindandi.
En var ekki erfitt fyrir þá að
drífa sig af stað? Agúst verður
fyrir svörum.
„Nei, ekki fýrst við ákváðum
að fara tveir. Eg hefði aldrei get-
að farið einn því þá hefði ég ekki
þann styrk sem fylgir því að vera
með Þorvaldi. Það er náuðsyn-
legt að hafa félaga sinn með sér
í þessu.“
I dag er hugsunin hjá þeim
þannig að ekki gangi að sleppa
úr æfingu. Ef annar þeirra er
seinn fyrir þá hugsi hann: „Jæja,
nú er hann byrjaður að æfa á
undan mér.“ Þannig hafi þeir
alltaf náð að drífa sig af stað.
- Hvað kom til að þeir ákvúðu
að láta verða af þessu?
„Það var búið að ákveða að
skipið sem við erum á færi í
slipp í tvo mánuði eftir áramót-
in,“ segir Þorvaldur. „Sá tími var
því tilvalinn til að koma sér af
stað og auðvitað kom verkfallið
inn í þetta líka. Það var aðalmál-
ið.“
Vilja æfa sjö daga vikiumar
Það var 11. janúar sem þrautin
hófst og eru þeir félagarnir i
tímum hjá Gunna Nella, eins og
þeir segja, í Vaxtarræktinni.
Hann er fyrirmyndin, enda gekk
hann sjálfur í gegnum þá
ströngu þjálfun sem Agúst og
Þorvaldur eru í. Þeir fylgja
ákveðnum hópi í gegnum æfing-
arnar íjórum sinnum í viku en
hina þrjá daga vikunnar fara
þeir sjálfir og æfa í tækjum.
- Það hlýtur að vera svekkj-
andi fyrir þá að fara aftur á sjó-
inn eftir að hafa æft svona vel?
Þorvaldur segir það hundleið-
inlegt. „Nei, nei. Við getum
haldið okkur vel við á sjónum.
Um borð erum við með stigvél
og hlaupabraut sem konurnar
gáfu okkur fyrir nokkrum árum
og svo erum við víst á sérfæði
sem varla er hægt að kalla fæði.
Hrökkbrauð og hafragrautur."
Agúst segir að þegar þeir fari
aftur á sjóinn þá brenni þeir að
sjálfsögðu miklu meiru. „En
hvað á maður að gera þegar
maður kemur dauðþreyttur inn
og það er eitthvað gott að éta?
Að sjálfsögðu veifa félagar okkar
framan í okkur rjómafernun-
um.“ Þeir kvíða þvf og eru sam-
mála um að fyrir þá sé ijóminn á
skyrið á morgnanna það sama og
brennivínið sé fyrir alkó-
hólistana. Þetta séu sömu áhrif-
in.
Andlegu áhrifin best
Agúst og Þorvaldur finna ótrú-
legan mun á sér á allan hátt eft-
ir að þeir byijuðu að æfa reglu-
Iega og segir Þorvaldur að and-
legu áhrifin séu best. Hann sé
svo mildu ánægðari og léttari
allur að það sé ekkert líkt. „Það
er munur á öllu og mikill munur
í vinnunni. Núna getur maður
beygt sig.“
Agúst horfir aðallega í
gúmmíbuxurnar sem hann notar
í vinnunni. „Eg var ekkert smá
rogginn þegar ég kom um borð
og mátaði buxurnar. Mér fannst
þær ekki geta verið af mér því
þær voru alltof stórar."
Þó þeir séu „svekktir" að fara
aftur á sjóinn þá verður það
bara frekari hvatning fyrir þá að
standa sig. Dagana sem þeir eru
í landi á að nota vel og frítúrarn-
ir verða engir frítúrar. Þá verður
farið beint i líkamsræktina.
En það er þó eitt sem þeir
eiga sérstaklega eftir að sakna á
sjónum og það eru æfingafélag-
ar þeirra, alveg þrælhressar kon-
ur sem umvefja þá og eru stoltar
af körlunum í hópnum. Ágúst
og Þorvaldur eru því tveir karlar
í kvennafans, ákveðnir í að
standa sig og mæta í landi. HBG
8 7 ára mynd-
listarkona
Guðfinna Kristín Guð-
mundsdóttir er 87 ára
heiðurskona sem opn-
aði sínafyrstu mynd-
listarsýningu ísíðustu
viku.
Guðfinna sótti myndlistarnám-
skeið árið 1954 og ætlaði að
hafa myndlistina sem tóm-
stundagaman, en fékk liðagigt
og gat því ekki sinnt því sem
skyldi. Þrátt fyrir það hefur hún
alla tíð fylgst vel með straumum
og stefnum í myndlistinni.
„Fyrstu myndirnar á sýning-
unni eru frá 1960-1970,“ segir
Guðfinna. „Ég málaði ekki mik-
ið eftir að ég fékk liðagigtina, en
svolítið samt. Myndirnar eru af
mönnum, landslagi og fuglum,
ég hef oftast haft einhveijar fyr-
irmyndir."
Guðfinna hefur ekkert verið
að flagga myndum sínum, en
ættingjar hennar, sem vissu af
þeim, voru á því að fleiri myndu
njóta þess að sjá þær og skipu-
lögðu þessa sýningu í Gerðu-
bergi.
A sýningunni eru rúmlega 20
verk og við opnun hennar í
Gerðubergi síðastliðinn föstudag
var mikið um að vera. Gerðu-
bergskórinn söng undir stjórn
Kára Friðrikssonar og félagar úr
Tónhorninu, „big band Gerðu-
bergs“, léku létt lög. -VS
Guðfinna Kristin Guðmundsdóttir,
myndlistakona opnaði sina fyrstu
myndlistarsýningu i siðustu viku.

Hiw
fmnjU,..,