Dagur - 12.03.1998, Blaðsíða 6

22 - FIMMTUDAGUR 12.MARS 1998
LÍFIÐ í LANDINU
Einstök barátta
Sophíu Wallace, 76
ára Vestur-íslendings
varðtilþess aðíSÍ
gerðist 25. landssam-
bandið íAlþjóða
kurlsambandinu. Þar
með varísinn brotinn -
kurl (Curling) átti kost
á að verða Ólympíu-
grein. Danirgeta
þakkað henni ÓL-
gullið.
Danir ættu að þakka vestur-ís-
lenskri konu, Sophíu Wallace,
fyrir það að hafa hreppt fyrsta
gullpeninginn á Olympíuleikum.
An hennar hefði það ekki orðið.
Þannig er nefnilega málum hátt-
að að áhugi hennar á kurl-íþrótt-
inni varð til þess að Island gerð-
ist 25. landið í Alþjóða kurlsam-
bandinu. Það aftur á móti þýddi
að Alþjóða Olympíunefndin gat
gert kurl að keppnisgrein á leik-
unum, þegar 25. Iandið var kom-
ið í hópinn. Sem var gert. Og
Danir nutu góðs af og hrepptu
gullverðlaun. En allt var þetta
hálfgert plat. Enginn íslendingur
stundar kurl-íþróttina okkur vit-
anlega, enda engin aðstaða fyrir
hendi.
Þessi íþrótt, sem sumum finnst
meira minna á gólfþvott en íþrótt,
var ksnnt hér á landi af Sophíu
og manni hennar, Thomas
Wallace, lækni, árið 1991. í
hennar boði komu líka fjórir
menn til Kanada að kynna sér
kurl, tveir frá Akureyri og tveir írá
Reykjavík. Sophía segir að mót-
tökur hafí verið góðar og hún sé
þakldát ÍSÍ fyrir stuðninginn.
Tóku bankalán fyrir
hölliuni!
Þau hjónin Sophia, 76 ára, og
Thomas hafa verið forfallið kurl-
fólk í hart nær hálfa öld, fyrst í
Winnipeg, en núna í Seattle.
Þessi fjölskylduíþrótt barst frá
Skotlandi yfir til Kanada á lið-
inni öld. Skotar iðkuðu leikinn
með þungum steinum á ísi lögð-
um ám og vötnum. Vestra hafa
risið kurl-hallir í hundruðavís og
eru í öllum borgum og flestum
smábæjum og víða er þetta eina
íþróttin, að vísu aðeins iðkuð á
vetrum.
„Við byrjuðum að æfa og keppa
í skautahöll," segir Sophía, „og
vorum þar fyrstu tíu árin. Skauta-
fsinn hentaði ekki kurl-íþróttinni,
hann var allt of rispaður og óslétt-
ur og rennslið því ekki nógu gott
fyrir „steinana". Vegna vaxandi
vinsælda var ekki stætt á öðru en
að bæta aðstöðuna. Að vel athug-
uðu máli ráðlögðu glöggir fjár-
málamenn okkur, við vorum fjög-
ur, að taka bankalán til byggingar-
innar, sem við reistum," segir
Sophía Wallace.
„I support Curling -also
in Iceland“
Satt best að segja vorum við ís-
lensku gestirnir í kurl-höllinni í
Seattle fremur fákunnandi um
íþróttina. Við höfðum aðeins séð
henni bregða fyrir á skjánum
heima á Fróni. Þar mátti sjá
hringlaga steinum þeytt eftir
ísnum á afmarkaðri Sraut. Með
aðstoð sópara, virtist galdurinn
liggja í því að koma sem flestum
steinum á vissan reit.
Sophía hefur selt barmmerki
til ágóða fyrir íslenska kurl-höll.
Henni finnst að land íssins eigi
að stunda hinar köldu íþróttir.
Róðurinn er þungur. HöIIin stór
og framlögin kannski ekki mörg
eða stór. En hún gefst ekki upp.
„Hvert merki kostar fimm dali
og við ætlum okkur að selja fyrir
18 þúsund dali,“ sagði Sophía. A
merkinu stendur: „I support
Curling, also in Iceland." Soph-
ía segist hafa fengið 50 dollara
frá ekkju á Nýfundnalandi sem
sagði að ef maðurinn hennar
væri á lífi, þá hefði hann Iíka
sent annað eins til að styðja
íþróttina á íslandi.
íslendingarnir sem heimsóttu
Granite Curling Club voru
hrifnir af þessu framtaki Sophíu
og hennar fólks. Og Sophíu
fannst gaman að sjá Frónbúana
takast á við steinana og þeyta
þeim um svellið. Raunar gekk
þeim vel í þessari frumraun
sinni í þessari Olympíugrein.
Sophía er fædd í Winnipeg og
uppalin þar. Foreldrar hennar
voru Ólafur Ólafsson og Hafdís
Jónsdóttir sem fluttu frá Vest-
mannaeyjum til Vesturheims, úr
fátækt í landnemabasl, en
komust síðar í álnir. íslenska var
ávallt töluð á heimilinu og
Sophía talar ágæta íslensku og
hugur hennar er ævinlega á ís-
landi. -EMm/jbp.
Wallace-hjónin ásamt íslenskum áhugamönnum um curling. myndir: magnús gIslason.