Dagur - 29.04.1998, Blaðsíða 6
22 — MIÐVIKUDAGUR 29.APRÍL 1998
.Dggur
HEIMILISLÍFIÐ í LANDINU
í hrauninu viðÁlfta-
nesveg kúra nokkur
hús. Sum hafa verið
þama lengi, í tugi ára,
en önnurskemur. Carl
Brand og Hlín Eiríks-
dóttirhafa búið sér
þama hamingjugarð í
43 ár.
Margar af kryddjurtunum lifa
allt árið út, þó svo þær ættu
kannski ekki að gera það.“
Þar að auki rækta þau mikið
af grænmeti, brokkoli, gulrætur,
kúrbít og fleira. Ekki má gleyma
lauknum, en af honum rækta
þau margar tegundir.
Borða mest sjálf
Löngu áður en farið var að selja
hér útlent grænmeti eins og
kúrbít og klettakál, voru þau
hjón farin að rækta slíkt. Þau
hafa fengið mjög stóra kúrbíta
og hafa einnig selt svolítið af
uppskerunni, en segjast þó
Húsið er byggt til að falla vel inn í landið og hraunið meðfram tröppunum er alþakið gróðri.
Það er varia hægt að trúa því að þessi gróður sé I Álftaneshrauninu. Hann er grósku-
mikiH og mjög fallegur.
Þau hjón hafa unnið stórvirki
við að græða upp hraunið í
kring um sig, en lóðin er VA
hektari að stærð. Þau rækta
þarna ýmsar tijáplöntur og
runna og svo einnig sumarblóm
og grænmeti.
„Við borðum grænmeti úr
garðinum allt sumarið,11 segja
þau. „Ekkert annað, enda bæði
grænmetisætur."
Hlín er úr Laugardalnum í
Reykjavík, en foreldrar hennar
ráku þar ræktunarstöð, þar sem
nú er Grasagarðurinn. Hún var
á garðyrkjuskóla í Englandi og
þau hjón bjuggu í Laugardaln-
um fyrstu árin, eða þar til borg-
in vildi fá landið til umráða.
„Við ræktum allt að 20 teg-
undir af kryddjurtum," segir
Hlín. „Koriander, basil og rós-
marín svo eitthvað sé nefnt.
Carl Brand og Hl/n Eirfksdóttir standa á veröndinni við húsið sitt. Hraunið og hluti
garðsins i baksýn.
ársin 1993.
borða mest af henni sjálf.
Þau eru sammála um það
að lífrænt ræktað grænmeti
bragðist miklu betur en ann-
að grænmeti og geymist þar
að auki betur. „Hér hefur
aldrei verið notað annað en
Iífrænn áburður,“ segir Carl.
„Og sum árin höfum við
fengið alveg gríðarlega mikla
uppskeru."
Þau voru eitt sinn með
hænsni iíka „hamingju-
hænsn“ sem framleiddu
„hamingjuegg". En nafn-
giftin kom til af því að
þessar hænur fengu að
ganga lausar í landinu og
voru afskaplega hamingju-
samar með það.
í gróðurhúsi á lóðinni
eru litlu plönturnar að
stinga upp kollinum. „Við
byrjum á því að rækta gul-
rætur mjög snemma
inni,“ segir Hlín, „til að fá
uppskeru fljótt. Svo erum
við með tvö önnur beð
fyrir gulræturnar, þannig
Víða sést ekki lengur i hraunið, svo mikiH er gróðurinn, bæði tré, runnar og
smærri plöntur.
að við fáum stöðuga uppskeru
yfir sumarið. Og borðum þær
allar,“ bætir hún við.
Bastarðarnir lifðu
Þau hjónin segjast hafa misst
talsvert mikið af trjám þegar
hitastigið féll um 20 gráður yfir
nótt 1963. „En það reyndist
vera til bóta, því bastarðarnir
lifðu,“ segir Carl „og við fengum
miklu sterkari stofna út úr
þessu.“
Ekki er við annað komandi en
að prófa svolítið afurðirnar og
blaðamaður fær afburðagott
piparmyntute, heimabakað
brauð og heimalagaða sultu, en
þau búa til fimm tegundir af
sultum úr því sem þau fram-
Ieiða. Þetta er allt þegið með
þökkum og áður en varir er
kominn tími til að kveðja þessi
heiðurshjón seVn hafa breytt
beru hrauninu við Alftanesveg-
inn í sælureit. -VS