Dagur - 27.06.1998, Side 4

Dagur - 27.06.1998, Side 4
IV-LAUGARDAGUR 27. JÚNÍ 1998 Thypr MINNINGARGREINAR K J Anna Kristjánsdóttir Anna Kristjánsdóttir fæddist í Hafrafellstungu í Öxarfirði 14. nóvember 1908. Hún lést á Sjúkrahúsinu á Húsavík 9. júní sl. Foreldrar Önnu voru hjónin Kristján Pétur Jónsson f. 25. maí 1868 í Voladal, d. 13. maí 1947, og Herborg Sigvalda- dóttir Eiríkssonar bónda í Hafrafellstungu, f. 21. janúar 1867, d. 2. janúar 1945, sem bjuggu í Hafrafellstungu frá 1899 til dauðadags. Systkini Önnu voru Sigvaldi Eiríkur f. 11. mars 1899, d. 29. júlí 1966, bóndi í Hafra- fellstungu, Guðrún f. 5. ágúst 1900, d. 9. nóvember 1991, talsímakona á Kópaskeri, Ingibjörg Kristveig f. 29. maí 1902, d. 21. ágúst 1902, Guð- ný f. 30. mars 1904, d. 20. júní 1933, ljósmóðir og Sig- urður f. 12 maí 1906, d. 21. jan. 1985, bóndi í Hafrafells- tungu. Anna ólst upp á heimili for- eldra sinna, og sá þar um hús- freyjustörf eftir að móðir hennar gat ekki sinnt þeim vegna veikinda. Hún bjó síðan með bræðr- um sínum Sigvalda og Sigurði í Hafrafellstungu til ársins 1964, er þau systkinin hættu búskap og fluttu til Kópa- skers. Þar hélt hún heimili fyrir bræður sína meðan þeir lifðu og hún bjó á Kópaskeri til ársins 1992, en flutti þá í Hvamm, heimili aldraðra á Húsavík og dvaldi þar síðustu árin. Útför Önnu Kristjánsdóttur fór fram frá Skinnastaðakirkju laugardaginn 20. júní. Kveðja. Þegar horft er til hinnar öru þróunar á ýmsum sviðum menningar- og atvinnumála þjóðarinnar á þessari öld, sem nú er að renna sitt skeið, má segja að þeir sem fengu að kynnast íslensku sveitalífi fyrir miðbik aldarinnar hafi notið fá- gætrar reynslu. Vinnuaðferðir við búskapinn, heimilishald og ýmsir siðir, sem nú eru aflagðir og eru að hverfa í gleymsku, voru þá hluti af hinu daglega lífi og höfðu þannig verið nær óbreyttir um aldir. A stuttu tímabili um og eftir miðja öldina varð breyting á öil- um atvinnuháttum til sveita og mörg handtök sem áður voru unnin hurfu og nýr tími véla og rafmagns gekk í garð. Við bræðurnir, sem áttum þann góða kost að vera sendir í sveit til frændsystkina okkar í Hafrafellstungu í Öxarfirði í samtals tíu sumur á árunum 1933-1943 fengum að kynnast þessum gamla og horfna tíma. Sumardvöl í fallegri sveit, fjöl- breytt mannlíf og þátttaka í hin- um almennu sveitarstörfum voru hlunnindi og ævintýri, sem enn standa Ijóslifandi í hugum okkar þó liðin séu 55-65 ár. Systkinin í Hafrafellstungu, Sigvaldi, Sigurður og Anna, ásamt foreldrum þeirra Kristjáni og Herborgu, meðan þau lifðu, mynda þungamiðju þessara minninga. Það hefur sjálfsagt ekki ætíð verið létt verk, í önn hins daglega lífs við búskapinn, að fá til sumardvalar börn, allt frá fimm ára aldri, sem þurftu umönnun og aðgæslu í ókunnu umhverfi. Þetta tókst þeim systkinunum með ágætum. Dvölin í Hafrafellstungu (Tungu), þátttaka í störfum þeir- ra sem þar bjuggu varð hluti af þroska okkar og uppeldi, sem við höfum búið að allt til þessa dags. Anna Kristjánsdóttir, sem nú hefur kvatt þessa lífsbraut tæp- lega níutíu ára að aldri, átti stór- an þátt í því að minningar okkar um þessar sumardvalir eru svo bjartar og ánægjulegar. Anna ólst upp á heimili for- eldra sinna í Hafrafellstungu og gekk þar að öllum störfum með systkinum sínum. Eftir að móð- ir hennar gat ekki lengur sinnt húsmóðurstörfum sökum aldurs og veikinda, sá Anna um innan- hússtörf heimilisins. Hún var góð húsmóðir, með afbrigðum gestrisin, var hisp- urslaus og glaðvær í framkomu. Það þekkti m.a. sá fjöldi fólks, sem á hverju hausti við göngur og réttir þáði veitingar hjá Önnu í Tungu. Hún bjó bræðrum sínum og öðru heimilisfólki myndarlegt heimili þar sem gott var að koma og gott að dvelja og þar ríkti einlæg lífsgleði. Má í því sambandi minnast þess að mjög var sótt eftir því að koma börn- um í sveit til systkinanna í Hafrafellstungu svo um nær þrjátíu ára skeið var alltaf a.m.k. eitt barn sem hafði sumardvöl hjá þeim systkinum. Þegar þau systldnin hættu bú- skap árið 1964, fluttust þau til Kópaskers, komu sér þar upp einbýlishúsi sem þau nefndu Tungu. Þó umhverfið væri ann- að en suður í Öxarfirði, varð engin breyting á gestrisni hús- freyjunnar, glaðlegu viðmóti hennar og myndarskap. Hún hafði ætíð mikla ánægju af því að taka á móti vinum og kunningjum og minnast margir góðra heimsókna í Tungu á Kópaskeri. Sigvaldi lést eftir aðeins tveg- gja ára búsetu á Kópaskeri, Sig- urður vann í mörg ár við af- greiðslu hjá KNÞ, en hann lést 1985. Anna var þá orðin ein eft- ir í Tungu og heilsan farin að bila. Fyrir nokkrum árum ánafnaði hún Hvammi, heimili aldraðra á Húsavík eigum sín- um og bjó hún á Hvammi hin síðustu ár. Anna er kvödd með einlægu þakklæti fyrir hennar góða þátt í því að gera sumardvöl okkar í Hafrafellstungu um tíu ára skeið að gróðurreit góðra minninga. Hugheilar þakkir eru færðar hjónunum Kristbjörgu og Óla Birni Einarssyni á Kópaskeri, sem ætíð voru Önnu til aðstoð- ar þegar á þurfti að halda síð- ustu árin sem hún bjó á Kópa- skeri. Sigurður og Sverrir Jóhannessynir. Það er júnímánuður 1954 og Douglas Dakotafiugvél frá Akur- eyri er að Ienda á flugvellinum á Kópaskeri. Níu ára drengur bíð- ur þess kvíðinn hvað við tekur, hvort nokkur muni birtast til að taka á móti honum og hvernig muni ganga að komast á áfanga- stað til sumardvalar hjá ókunn- ugu fólki á ókunnugum stað. Grænn vörubíll rennir upp að flugvélinni. Hann er að sækja vörur og drenginn. Komið var við á nokkrum bæjum á leiðinni til að afhenda varninginn. Alls- staðar voru fram bornar veiting- ar. Loks var ekið í hlaðið á bæ undir fallegu fjalli í hlýlegu um- hverfi. Á bæjarhlaðinu stóðu búsældarleg kona og tveir karlar. Þarna sá ég í fyrsta sinn Önnu í Tungu og „pilta", bræð- ur hennar tvo, þá Sigvalda og Sigurð (Valda og Sigga) sem öll bjuggu í Hafrafellstungu í Axar- firði. Hjá þeim átti ég eftir að dvelja mörg sumur og kynni mín af þeim áttu eftir að hafa mikil áhrif á mig, Iífsviðhorf mitt og skoðanir. A heimilinu hjá Önnu, Sigga og Valda var óformleg en samt nokkuð ákveðin verkaskipting þó svo að allir gengju til þeirra starfa er búskapurinn krafðist hverju sinni. Sigvaldi var bóndinn, íhugull, varfærinn og fyrirhyggjusamur. Hann lét sér afar annt um búið og bústofninn og greinilegt var að honum var það eðlilegt og það veitti honum mikla ánægju að annast umhirðu búfjár. Þetta var honum í blóð borið, byggt á reynslu kynslóða, enda voru margir þættir í búskaparháttum að ýmsu leyti með svipuðum hætti og verið hafði í íslenskum landbúnaði um aldir. Sigvaldi var elstur systkinanna og þó svo að þau ættu og rækju búið í sam- einingu, var Ijóst að hann var fremstur meðal jafningja. Engin ákvörðun sem máli skipti var tekin án hans samþykkis. Þó að Sigurður væri að sjáif- sögðu einnig bóndi og virkur þátttakandi í bústörfum, var það á annan hátt því hann var jafn- framt tæknimaðurinn á búinu. Vindrafstöð til Ijósa og hleðslu á útvarpsrafhlöðunni og tilkoma díselrafstöðvar nokkrum árum síðar voru ný viðfangsefni. Þó svo að heyvinnslutækni sem búið réð yfir á þessum tíma þætti ekki merkileg í dag, krafð- ist viðhald og rekstur þessa bún- aðar þekkingar sem ekki varð tekin af reynslu forfeðranna. Hana varð að sækja annað. Þennan þátt sá Sigurður um. Hann var á vissan hátt dæmi- gerður fýrir þá íslensku bændur sem á einu æviskeiði voru tengiliðir aldagamalla búskapar- hátta við fyrstu skref tæknivæð- ingar í nútíma Iandbúnaði. Anna var húsmóðirin og ráðs- konan og gekk til bústarfa inni og úti eftir því sem á þurfti að halda. Það var ekki lítið verk og vinnudagur oft langur. Hún sá oftast um að mjólka kúna og hluta af geitunum. Matargerð og úrvinnsla við heimaslátrun, mjólkurvinnsla öll, skyr-, smjör- og ostagerð, þvottar og fjölda- mörg önnur heimilisstörf voru dæmigerð viðfangsefni Önnu auk ábyrgðarinnar á börnum sem dvöldu hjá þeim allmörg sumur. Allt eru þetta verkefni sem mörgum þætti meira en nóg að annast í dag, þó að nú sjái rafmagnið okkur fyrir tækni sem gerir sum þeirra auðveld og þægileg eða að þau eru raun- verulega horfin og gleymd og annað komið í staðinn. Frá fyrsta degi gerði Anna sér far um að ég aðlagaðist nýju umhverfí. Hún setti mig inn í gang mála á heimilinu, fékk mér verkefni að vinna og var óþreyt- andi að vara mig við hættunum sem alls staðar Ieyndust að hennar sögn. Meðal þess sem mér bar að varast var að hættan á að drukkna í ánni, detta af hest- baki, hrapa í gjánni, skera mig á vasahnífnum eða vera sleginn af hesti. Þetta kom mér á óvart, fannst jafnvel ólíklegt að ég lifði til hausts jafnhættulegt og sveitalífið virtist í byrjun. Eg skildi það fyrst löngu sein- na að stöðug áminning um hætt- ur í umhverfinu endurspeglaði þá ábyrgð sem Anna fann til, að skila þeim börnum sem hjá henni dvöldu heilum á húfi að hausti. Sú ábyrgð sem Anna fann til mín vegna meðan ég dvaldi í Tungu og sú umhyggja sem hún sýndi mér alla tíð var einlæg og hlý. Það sama á við um Valda og Sigga, en þegar á leið voru verk- efni mín flest tengd þeirra dag- legu störfum. Dró þá líka nokkuð úr lffshættunni. Það var mikil reynsla fyrir mig að kynnast lífi og störfum heim- ilisfólksins í Tungu. Breytingin á atvinnuháttum í landbúnaði frá þessum tíma er ótrúleg. Raf- væðing og vélbúnaður til allra verka er sýnilegast á yfirborð- inu í dag, en minna ber á ýmsu öðru sem smám saman gleym- ist. Geitabúskapur á gamla mátann er aflagður. Fráfærur á miðju sumri, að smala geitun- um í stekk kvölds og morgna til að mjólka og heimavinnsla allra afurðanna tíðkast ekki lengur. Varla eru þeir bændur heldur margir nú til dags, sem horfa með stolti og ánægju á fallega hlaðinn og vel frágenginn tað- hrauk í lok vinnudags, enda annað eldsneyti heppilegra til nútímanota. Það var líka sér- kennilegt fyrir mig er ég lærði síðar nútímaaðferðir við hús- byggingar, að hafa sjálfur tekið þátt í því í Tungu að byggja fjár- hús þar sem ekkert byggingar- efni var aðkeypt nema naglar og tvær Iitlar glerrúður. Torf og grjót í hlöðnum veggjum, reka- viður í burðarvirki, skógarhrísl- ur og torfþökur til að klæða þakið. Húsið þjónaði samt lengi og vel sínum tilgangi. Efst er mér þó í huga fólkið sjálft, Anna, Valdi og Siggi og kynni mín af lífsviðhorfum þeir- ra og tilfinningum. Þau voru í senn sjálfstæðir bændur, stolt af búskapnum meðan aðstæður Ieyfðu að honum væri haldið áfram, en um leið voru þau lítil- lát og nægjusöm. Um allar væntingar þeirra og drauma get- ur enginn vitað þó eflaust hafi nokkuð á vantað að allir hafi draumar þeirra ræst. Það var ekki í þeirra eðli að vera með barlóm. Þrautseigja þeirra og þolinmæði, gott geð og bjartsýni hafa vonandi hjálpað þeim til að mæta vonbrigðum lífsins. Sam- viskusemi og heiðarleiki var þeim eðlislægur. Þau voru hrekklaus og öll samskipti þeir- ra við aðra byggðu á trausti á því að þeir hefðu sömu sjónarmið í heiðri. Það var mannbætandi að kynnast og eiga systkinin í Tungu að vinum. Nú þegar Anna, síðust systk- inanna, er jarðsett á Skinnastað vil ég þakka okkar Iöngu og góðu kynni. Eg er þakklátur for- sjóninni fyrir að hafa fengið að kynnast þessu góða fólki. Þau tilfinningatengsl sem við bund- umst á þessum árum hafa verið og verða mér ætíð mikils virði. Eg og íjölskylda mín öll biðj- um góðan Guð að blessa minn- ingu Önnu og bræðra hennar um Ieið og við þökkum af ein- Iægni hlýhug þeirra og vináttu alla tíð. Axel Gíslason. Vinningaskrá 8. útdréttur 2&jáni 1998. íbúðarvinningur Kr. 2.000.000 Kr. 4.000.000 (tvöfaldur) 77302 | Ferðavinningur Kr. 100.000 Kr. 200.000 (tvöfaldur) 16158 17887 43126 68722 Ferðavinningur Kr. 50.000 __________Kr. 100.000 (tvöfaldur) 21034 29631 37460 540201 668011 75104 27819 33842 51172 594501 723251 75585 Húsbúnaðarvinningur Kr. 10.000 Kr. 20.000 (tvðfaldur) 2440 13032 25531 31736 49607 5849» 67082 75344 3131 13151 25808 33066 50006 59918 67697 75453 36S6 13404 27218 3793» 50626 60199 68744 75943 3792 14002 27735 39988 51402 61410 68767 76585 S66Í 17421 27979 40048 51775 61894 70207 76601 6048 17622 28071 41356 52110 61907 70491 77087 7061 17740 28433 43857 52542 62496 71216 78287 7628 17979 28986 44761 54232 62762 72627 78292 7702 18169 29313 45588 55486 62949 73294 78981 8398 19354 29717 46406 55882 64153 73849 9793 20190 30020 47884 56309 64261 74322 10323 21970 31444 48315 56872 66083 74841 12258 22030 31492 49598 57741 67020 75185 Húsbúnaðarvinningur Kr. 5.000 Kr. 10.000 (tvdfaldur) 25 8996 18985 33105 43244 53300 62168 72505 237 9749 19370 33183 43265 53316 62328 72975 348 9754 19450 33271 43577 53669 62482 73169 588 9893 19484 33936 43708 54275 62701 73266 880 10205 19876 33984 44079 546841 62809 73282 928 10382 20202 35100 44284 54940 63234 73559 1116 10946 22558 35222 45051 55075 63261 73631 1250 10972 2261» 35268 45118 55407 63592 74179 1269 11005 22796 35484 45433 55496 63795 74833 1517 12161 23666 36037 45893 55577 65357 75589 1733 13242 23754 36551 45962 55727 65403 75796 2081 13636 24242 36554 46183 55813 65717 76117 2409 13713 24894 36933 46483 55840 65846 76208 2427 13929 24906 37049 46719 55975 66148 76502 2733 14003 24948 37371 47003 56501 66252 76809 2794 14273 25732 37480 47557 5656» 66448 76967

x

Dagur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagur
https://timarit.is/publication/251

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.