Dagur - 16.07.1998, Page 6

, 6 - FIMMTUDAGURl 6.JÚLÍ199 8
Xfc^ur
ÞJÓÐMÁL
Utgáfufélag:
Útgáfustjóri:
Ritstjórar:
Aðstoðarritstjóri:
Framkvæmdastjóri:
Skrifstofur:
Símar:
Netfang ritstjórnar:
Áskriftargjald m. vsk.:
Lausasöluverð:
Grænt númer:
Simbréf auglýsingadeildar:
Símar auglýsingadeildar:
Netfang auglýsingadeildar:
Símbréf ritstjórnar:
DAGSPRENT
EYJÓLFUR SVEINSSON
STEFÁN JÓN HAFSTEIN
ELÍAS SNÆLAND JÓNSSON
BIRGIR GUÐMUNDSSON
MARTEINN JÓNASSON
STRANDGÖTU 31, AKUREYRI,
GARÐARSBRAUT 7, HÚSAVÍK
OG ÞVERHOLTI 14, REYKJAVÍK
460 6100 OG 800 7080
ritstjori@dagur.is
1.680 KR. Á MÁNUÐI
150 KR. OG 200 KR. HELGARBLAÐ
800 7080
A60 6161
(REYKJAVÍK)563-1615 Ámundi Ámundason
CAKUREYRI)460-6191 G. Ómar Pétursson
OG 460-6192 Gréta Björnsdóttir
omar@dagur.is
460 617HAKUREYRI) B51 6270 (REYKJAVÍK)
Friðrik forstjóri
í fyrsta lagi
Friðrik Sophusson hefur verið tiltölulega farsæll stjórnmála-
maður, hefur fjölbreytta reynslu í opinberri stjórn, er vanur
háum upphæðum og nýtur trausts sem heilsteyptur maður á
opinberum vettvangi. Hann hefur alla burði til að geta orðið
góður forstjóri í Landsvirkjun. Friðrik Sophusson er dæmi um
stjórnmálamann sem auðsætt er að fær verkefni verðleika
vegna. Ef hann áttar sig á því að hann er að bjóða sig fram til
opinberrar þjónustu en ekki partasölu í einkavinavæðingu þá
er hann boðinn velkominn til að takast á við krefjandi verkefni.
í öðru lagi
Auðvitað höfum við neyðst til að horfa á sviðsetningu á litlu
leikriti frá því að Friðrik byijaði að pakka niður í ráðuneytinu
og til þess að hann var „óvænt“ kallaður í forstjórastól. Stjórn-
arformaður Landsvirkjunar var hreinskilinn og sagði að það
hefði verið hræsni að auglýsa í starf sem stjórnin hafði ætlað
einum manni. Rétt er það að í svona störf sækja ábyrgar stjórn-
ir menn. Hitt er líka rétt að allar svona stöður á að auglýsa.
Mannvalið kann að vera meira en stjórn kemur auga á, hugs-
anlegir umsækjendur eiga rétt á að til þeirra sé litið. Það hefði
verið í samræmi við góða stjórnsýslu að auglýsa starfið - dæm-
in um pólitíska misnotkun á opinberum embættum eru hrein-
lega of mörg til að sóa tækifæri til að sýna gott fordæmi.
1 þriðja lagi
Friðrik Sophusson er því fráleitt dæmi um starfsframa í skjóli
pólitískrar spillingar, og hann er því síður kominn í afherbergi
á DAS: Dvalarheimili aldraðra stjórnmálamanna. Hann er í
krefjandi og mikilvægu starfi. Hans bíður til dæmis að móta
áfram og framfylgja umhverfisstefnu þar sem orkuvinnsla er í
sátt við land og þjóð. Hann fær tækifæri til að reka opinbert
fyrirtæki svo sæmd sé af en ekki fari af því orð um sukk og
bruðl. Og hann fær tækifæri til að virða jafnrétti kynjanna í
stóru fyrirtæki. Friðrik getur sýnt að hann er ekki endurunninn
fyrir gamla kerfið, heldur endurnýjaður fyrir breytta tíma.
Stefán Jón Hafstein.
Helgisiðaleikiir
Þessa dagana hefur þjóðin
fylgst með merkilegum helgi-
siðum í fjölmiðlunum. At-
höfnin felst í því að hver jafn-
aðarmannaforinginn á fætur
öðrum úr fylkingu sameining-
arsinna kemur og mærir hinn
sem hugsanlegan foringja fyrir
nýja sameinaða flokknum.
Þannig kom t.d. Jóhanna fram
um daginn og var að tala um
hve Margrét væri nú mikið
leiðtogaefni fyrir sameinaða
jafnaðarmenn og að hún hefði
nú staðið sig vel í Alþýðu-
bandalaginu o.s.frv.
o.s.frv. Þó var alltaf
eitthvað „ef‘ sem hékk
í loftinu þegar Jó-
hanna var að tala,
enda spurði frétta-
maðurinn hana í lokin
hvort hún væri sjálf
ekkert að spá? Þá datt
þetta „ef‘ allt í einu
niður og Jóhanna svar-
aði skýrt og skilmerkilega að
hún væri nú ekki vön að skor-
ast undan ef til hennar væri
leitað. Garri fékk á tilfinning-
una að Jóhönnu þætti það
nokkuð sjálfsagt mál að til
hennar yrði leitað.
Pólitískir
ólympíuleikar
Sighvatur hefur líka verið að
melda sig í þessu foringjatali
öllu og auðvitað Margrét.
Samt telja þau auðvitað öll að
sáralitilu skipti hver það er,
sem endar sem hinn formlegi
foringi. Aðalatriðið sé að
standa saman. Þetta er dálítið
eins og á ólympíuleikunum -
aðalatriðið er að vera með! Þó
hangir þetta „ef‘ alltaf í Ioft-
inu, og hverfur eiginlega ekki
fyrr en það liggur fyrir að auð-
viðað mun ekkert þeirra „skor-
ast undan forustunni ef til
verður leitað“.
Samkvæmt þessum óvenju-
lega helgisið jafnaðarmanna
þá eru þau öll vinir og öll ótrú-
lega hæfir foringjar þó svo að
hvert foringjaefnið um sig
virðist þó sannfært um að það
sjálft sé örlítið hæfara en hin.
Reglur athafnarinnar kreíjast
þess að menn veki þessa at-
hygli á sjálfum sér með þvf að
tala fallega um keppinautana.
Gítrri rniui ekki
skorast undan
Þannig hefur Garri
tekið eftir einum þrem-
ur formannsframboð-
um í flokki sameinaðra
jafnaðarmanna. Þetta
eru Margrét, Jóhanna
og Sighvatur. Eflaust
eiga fleiri eftir að bæt-
ast i hópinn og gott ef
Össur óháði og frjálsi
fer ekki blanda sér í
þennan kór hvað úr hverju.
Það er alla vega ástæða til að
fylgjast vel með leiðurum hans
í DV til að sjá hvort ekki kem-
ur þar einhver mærðarrulla
um þau Margréti, Sighvat og
Jóhönnu. Þá er tíminn kominn
fýrir hina Qölmiðlana að spyrja
Össur og gefa honum tældfæri
til að segja að hann muni auð-
vitað „ekki skorast undan for-
ustuhlutverkinu ef eftir því
verði leitað." Og í framhjá-
hlaupum er ekki úr vegi að
nefna það að Garri telur Mar-
gréti, Jóhönnu, Sighvat og
Össur afar hæfa stjórnmála-
menn sem myndu vera verðug-
ir foringjar jafnaðarmanna. En
fyrst menn eru að spyrja, þá er
það Ifka rétt að Garri myndi að
sjálfsögðu ekki skorast undan
forustuhlutverkinu ef eftir því
væri leitað... GARRI.
þeirra
Nanunidagur banka
stióra
Heima hjá mér, eins og á þús-
undum íslenskra heimila, eru
laugardagar útnefndir sem
nammidagar. Það þýðir að krakk-
arnir fá bara nammi einu sinni í
viku, á Iaugardögum. I því felst
mikið hagræði og allir aðilar
máls vita nákvæmlega hvar þeir
standa. Við foreldrarnir getum
aðra daga sem hægast neitað
börnunum um sælgæti með
góðri samvisku og börnin sætta
sig við neitunina vegna þess að
reglurnar gefa jú kost á sælgæt-
isáti einu sinni í viku. Einstaka
sinnum eru þó gerðar undan-
tekningar frá þessari meginreglu,
einkum á hátíðum, afmælum
eða við önnur sérstök tilefni, en
þá er það sérstök ákvörðun sem
tekin er eftir að málið hefur ver-
ið skoðað og rætt.
Hjálpað tH sjáHsaga
Reynslan af nammidögum er góð
á mínu heimili. Ég heyri að
margir foreldrar eru sammála
mér í því. Ávinningurinn er lfka
mikill því þótt manni þyki auð-
vitað vænt um
börnin sín og
vilji þeim vel
þá gerir það
þeim einfald-
lega ekki gott
að láta alit eft-
ir þeim þannig
að þau séu
bryðjandi sæl-
gætið daginn
út og daginn
inn. Tann-
skemmdir
minnka aug-
ljóslega og
krakkarnir
Iæra líka að stundum getur ver-
ið nauðsynlegt að neita sér um
hluti. Það heitir víst uppeldi að
aðstoða börnin við að ná valdi á
hvötum sínum og löngunum
þannig að þau beini þeim f þann
farveg sem heppilegur er talinn.
Nammidagarnir eru þannig
heppilegt
uppeldistæki
sem stuðlar
bæði að
heilsusam-
legra líferni
um Ieið og
þeir stýra
krökkunum
til meiri
sjálfsaga.
MiMl gleði-
tíðindi
I Degi í gær
er upplýst að
bankaráð
Rúnaðarbankans hafi ákveðið að
taka upp sérstakt nammidaga-
kerfi fyrir bankastjóra bankans.
Eru það gleðitíðindi. Samkvæmt
nýjum reglun bankans mega
bankastjórarnir ekki fara í lax-
veiði nema einu sinni á ári og þá
með mikilvægum viðskiptavin-
um. Laxveiðar eru sem kunnugt
er eitt eftirsóttasta „nammi"
bankastjóra. Þó gerir bankaráð-
ið, rétt eins og við foreldrarnir í
sambandi við nammidaga barn-
anna okkar, ráð fyrir því að und-
antekningar geti verið gerðar frá
þessu og þarf þá sérstaka sam-
þykkt fýrir því. Namidagakerfi
fyrir bankastjóra er löngu tíma-
bært mál, enda fullreynt að
menn sem setjast í þær stöður
eru í sömu sporum og barn sem
skilið er eftir eitt í sælgætisversl-
un. Nú hlýtur Landsbankinn og
Seðlabankinn að fylgja á eftir og
skammta sínum mönnum einn
nammidag á ári - einn nammi-
dag.
Ertu sammála því að
björgunarskipið Sæ-
björg, áður varðskipiö
Þór, verði gert að hóteli
og veitingastað á Húsa-
vík?
Ágúst Ólafur Georgsson
safnvörðurá Sjóminjasafiti íslands í
Hafiiarfirði.
„Varðveisla á
gömlum skipum
er afar kostnað-
arsöm og að
varðveita Þór er
miklu dýrara en
Sjóminjasafn Is-
lands hefur bolmagn til. En
gaman hefði verið að gera skipið
að safngrip í Reykjavíkurhöfn,
með áherslu á sögu SVFI og
Landhelgisgæslunnar. Mikilsvert
er að fela skipum sem safngrip-
um hlutverk svo þeir séu eldd
dauðir hlutir - og dæmi eru er-
lendis frá um að skip, sem hafa
sögulegt gildi, séu rekin með
þeim hætti sem stendur til að
gera á Húsavík.“
Guðmundur Kjæmested
jv. skipherra.
„Menntaelítan
hefur engan
áhuga fyrir sjáv-
arháttum.
Gömlu skúturnar
fóru allar og
síðutogurunum
var slátrað. Nýsköpunartog-
ararnir fóru allir í brotajárn eða
voru seldir til Grikklands. Er þá
ekki best að varðskipin fari sömu
leið? Þá gleymist þessi þáttur
þjóðlífsins og menn geta haldið
áfram að tyggja gömul handrit
sér til viðurværis og ánægju."
Sævar Gunnarsson
fomtaður Sjómannasambands ís-
lands.
„Með því að selja
skipið til Húsa-
víkur verður það
að minnsta kosti
áfram til og getur
verið öllum að-
gengilegt. Mörg-
um skipum sem eiga sér ekki
neitt síðri sögu en Sæbjörgin,
áður varðskipið Þór, t.d. falleg-
um og víðfrægum aflaskipum
hefur hreinlega verið sökkt sem
eru döpur örlög. En ef menn eru
að tala um að setja upp minja-
safn til dæmis um þorskastríðin í
þessu gamla varðskipi þá þarf
peninga til þess og ég sé ekki
hvaðan þeir ættu að koma.“
Örlygur HnefUl Jónsson
lögmaður á Htísavílt
„Ég er sammála
því að allar góðar
hugmyndir um
atvinnuuppbygg-
ingu fái fram-
gang. En gæta
verður hagsmuna
annarra sem nota höfnina til út-
gerðar skipa sinna og hafa veitt
hér atvinnu og umsvif gegnum
árin. Höfnin á að vera lífæð,
vettvangur uppskipunar á fiski
og vörum og úskipunar fram-
leiðslu. Til skamms tíma þökk-
uðu íslendingar skipum sem
höfuðu þjónað þeim vel með því
að sökkva þeim í sæ eða setja í
brotajárn. Mér finnst skipinu
meiri sómi sýndur með þessu.“