Dagur - 08.10.1998, Blaðsíða 2

2 - FIMMTUDAGUR 8. OKTÓBER 1998
4
Stéttin
erfyrsta
skrefið
iim...
Mikiðúrval
afhellum
og steinum.
Mjöggottverð.
STÉTT
HELLUSTEYPA
HYRJARHÖFÐI 8
112 REYKJAVÍK
SÍMI 577 1700-FAX 577 1701
SUÐURLAND

Alltaf verið
handaviimustelpa
Kristín Stefánsdóttir
húsfreyja að Hurðar-
baki í ViHingaholts-
hreppi hélt nýverið
upp á fmuntugsafmæH
sitt með veglegri veislu
í Þjórsárveri. Hún seg-
ist vera húsmóðir en
ekki hóndi, þótt hún
gangi í öU útiverk.
Kristfn er fædd og uppalin að
Vorsabæ í Gaulveijabæjarhreppi,
dóttir hjónanna Stefáns Jasonar-
sonar bónda þar og konu hans
Guðfinnu Guðmundsdóttur frá
Túni í Hraungerðishreppi.
„Við systkinin gengum öll í ung-
mennafélagið Samhygð um leið og
við höfðum aldur til. Unnur systir
mín keppti mest og lengst í íþrótt-
um, en við hin, ég, Ragnheiður,
Helgi og Sveinbjörg vorum Iiðtæk
líka. Annars var mfn helsta keppn-
isgrein af landsmótsgreinum
UMFI, jurtagreining. Eg keppti
fyrst í henni á landsmótinu á
Laugarvatni 1965 og náði þar í
stig fyrir mitt félag. Þá tókum við 3
eldri systurnar þátt í þjóðdönsum
og fimleikasýningu. Eg vann svo
gullverðlaun í jurtagreiningu á
landsmótinu á Eiðum 1968.“
Kristín keppti aftur í jurtagrein-
ingu á landsmóti á Laugarvatni
1994 og náði þá 2.-3. sæti. Nú
keppir hún í kringlukasti fyrir
Vöku á Samhygðar- og Vökumót-
um.
- Var ekkert erfitt að skipta um
ungmennafélag úr Samhygð yfir í
Vöku?
„Eg var lengi í Samhygð, en
börnin mín í Vöku því við búum á
félagssvæði Vöku. Fyrst hélt ég
með Samhygð á mótum, en svo
hélt ég auðvitað með mínum börn-
um og smám saman færðist það
yfir á að styðja þeirra Iið og félag
líka, svo ég færði mig yfir í Vöku á
eftir þeim. Maðurinn minn Olafur
Einarsson keppti í íþróttum fyrir
Vöku og ein dóttir okkar er mikið í
íþróttum."
Byrjaði snemma að prjóna
„Eg var rosalega mikil handa-
vinnustelpa strax sem barn og
minnir að ég hafí ptjónað íyrstu
vettlingana þegar ég var sex ára.
Kristín Stefánsdóttir á Hurðarbaki í Villingaholtshreppi situr löngum við saumavélina sína, enda segist hún alltaf
hafa verið handavinnustelpa.
Ég pijónaði líka mikið á dúkkurn-
ar mínar. Ég var í saumaklúbb og
Iabbaði aðra hveija helgi 4-5 km til
að hitta hinar stelpurnar. Það var
nú ekki verið að keyra krakka
hvern spöl í þá daga. Þegar ég var
17 ára langaði mig svo mikið til að
komast í keppnislið HSK í jurta-
greiningu á landsmótinu á Laugar-
vatni. Fyrst fékk ég lánað hjól
bróður míns til að komast út á
Gaulveijabæjarveginn, svo gekk ég
og húkkaði far í áföngum upp að
Reykjum á Skeiðum, þaðan sem
ég fékk far með vinkonu minni
upp að Flúðum og ég komst í lið-
ið.“
HantlavinnuJífiuisla á
villigötum
„Hugur minn stefndi allaf að þvf
annað hvort að fara í Garðyrkju-
skólann eða verða handavinnu-
kennari og það síðarnefnda varð
ofaná. Mér fínnst það mikil mistök
þegar farið var að blanda strákum
og stelpum saman í handavinnu
og gefa bara hálfan vetur í hann-
yrðum og hálfan í smíðum. Það er
fullt af strákum sem þjást f handa-
vinnutímunum og það fór mikill
og leiðinlegur tími í að eiga við þá,
sem bitnaði á kennslu hinna sem
hafa gaman af handavinnu.
Svo þegar bara er kennd handa-
vinna hálfan veturinn, þá ná marg-
ir rétt að klára skyldustykkin og
komast ekki í þau skapandi verk-
efni sem eru svo gefandi. Það er
almenn óánægja með þetta fyrir-
komulag meðal handavinnukenn-
ara og ótrúlega fáar skólasystur
mínar héldu áfram sem hannyrða-
kennarar."
Kristín saumar oft föt á sig og
börnin en minna á bóndann, enda
minna til af sniðum í herrafatnaði.
En hefur hún fengist við aðra
handmennt? „Nei, varla. Móðir
mín Iærði hjá Ríkharði og skar út,
en ég lærði það aldrei af henni. Ég
fór á námskeið í málmsmíði í far-
skólanum og hef aðeins málað á
postulín, m.a. gefið öllum syst-
kinabörnum mínum ámálaða
postulínsvasa."
Er ekki bóndi
„Mér finnst skrítið þegar konur
eru að kalla sig bændur. Ég geng í
öll störf úti, en það er samt verka-
skipting með okkur hjónunum og
ég sinni meira um heimilisstörfin.
Ég er húsmóðir en ekki bóndi. Ég
gekk samt í búnaðarfélagið fyrir
nokkrum árum þegar verið var að
hvetja konur til aukinnar þátttöku
þar.“
Kristín gekk fljótlega í kvenfé-
lagið í Villingaholtshreppnum og
varformaður þar frá 1983-89. „Ég
hvet allar nýjar konur sem flytjast
inn í sveitina til að ganga í kvenfé-
Iagið. Það er mjög góð leið til að
kynnast sveitungunum og þar er
líka margt skemmtilegt gert. Það
eru heimboð milli kvenfélaganna
og þá eru heimatilbúin leikrit. Við
förum í gönguferðir og Ieikhús-
ferðir og svo er boðið upp á marg-
vísleg námskeið t.d. í handavinnu,
skyndihjálp, dansi og matreiðslu."
- FIA
Allar stærðir hópferðabíla.
Öryggisbelti í öllum sætum