Dagur - 10.10.1998, Blaðsíða 7

*

MINNINGARGREINAR
LAUGARDAGUR 10. OKTÚBER 1 9 9 8 - VII
næmt fyrir harðan heim. En
móðir mín háði glímur sínar við
andleg og líkamleg veikindi með
hetjulund og æðruleysi sem ég
hef þráfaldlega dáðst að og undr-
ast. Aftur og aftur Iagði hún
þursinn að velli og hvarf til lífsins
og okkar að nýju.
En nú er^g farin að fjölyrða og
það Iíkaði móður minni aldrei. Eg
verð-þó að fá að þakka fyrir allt og
allt, nú að leiðarlokum. Þakka
þér, elsku mamma, fyrir það sem
ég eignaðist dýrmætast um dag-
ana; þú gafst mér móðurmálið til
að skilja og túlka tilveruna, þú
miðlaðir mér af baráttuþreki og
trú þinni á samfélag jafningja.
Þennan óbrotgjarna arf gafst þú
mér - og dóttur minni sem átti
ávallt öruggt skjól hjá þér og hlut
þinn í uppeldi hennar fæ ég aldrei
fullþakkað. Þú reyndir eftir megni
að vera til staðar fyrir okkur en of
oft var ég fjarlæg. Því þakka ég
öllum þeim í íjölskyldu minni svo
og starfsfólki sjúkrahússins á Eg-
ilsstöðum og á öðrum sjúkra-
stofnunum sem greiddu götu þína
og hjálpuðu þér. Sérstaklega
þakka ég auðvitað föður mínum,
elskandi lífsförunaut þínum í
meira en hálfa öld, og að öllum
ólöstuðum þakka ég Oktavíu syst-
ur minni sem varð þeirrar gæfu
aðnjótandi að annast þig öðrum
fremur síðustu árin.
Hvíl nú í langþráðum friði,
Þín elskandi dóttir,
Margrét Pála Ólafsdóttir.
Olöf Didíana Sigurðarddttir
Ólöf Indíana Sigurðardóttir
fæddist á Snæbjarnarstöðum
Fnjóskadal S-Þing. 8 apríl
1903. Hún andaðist á hjúkrun-
arheimilinu Seli 6. september
sl. Foreldrar hennar voru hjón-
in Sigurður Bjarnason f.
31.08.1863, d. 03.12.1951 og
Hólmfríður Jónsdóttir f.
14.11.1867, d. 27.09.1930.
Systkini Ólafar voru: 1)
Helga f. 12.04.1888, d.
03.11.1971. 2) Margrét f.
16.08.1889 d. 06.10.1982. 3)
Kristín Jakobína f. 21.02.1891,
d. 19.12.1990. 4) Rósa f.
01.07.1893, d. 19.09.1987. 5)
Bjarney f. 31.08.1895, d.
23.06.1972. 6) Jón f.
25.11.1897 d. 06.04.1985. 7)
Sigurbjörg f. 29.05.1901 d.
31.12.1985. 8) Snæbjörn f.
22.08.1908 d. 17.11.1991.
Ólöf giftist 1927 Randver
Guðmundssyni f. 29.09.1891
d. 21.05.1962. Börn Ólafar og
Randvers eru: Margrét Hólm-
fríður f. 03.03.1928 Maki:
Benjamín Jósefsson f.
11.08.1925. Þau áttu 6 börn,
10 barnabörn og 5 barnabarna-
börn. Guðm. Hans f.
28.09.1929, Klara Sigríður f.
04.03.1932. Maki: Rafn Jóns-
son f. 02.02.1925, d.
11.08.1991. Þau eiga 2 börn
og 2 barnabörn. Sigurður Geir:
f. 28.04.1939, Rósa Ólöf f.
21.04.1942. Hún á eina dótt-
ur.
Minning
„Nú er náðarstund og nú er
hjálpræðisdagur." Þetta gæti ver-
ið þakkargjörð þess sem hefur
lokið ströngum starfsdegi og
fagnar kærkominni hvíld. Ólöf
frænka mín kveður síðust úr
systkinahópnum frá Snæbjarnar-
stöðum, en í þeirra röð var hún
næstyngst og nær hálfnuð með
96. aldursárið. Ef tekið er meðal-
tal af aldri þessa stóra systkina-
hóps eru það 89 ár.
Hún var fimm ára þegar fjöl-
skyldan fluttist úr Fnjóskadal að
Garðsá f Kaupangssveit, þar sem
þau bjuggu fyrstu árin „vestan
heiöar" og sfðar á fleiri stöðum í
Eyjafirði og á Akureyri. Allmörg
unglingsára sinna dvelur Ólöf á
Litla-Hóli hjá Sigurbjörgu móð-
ursystur sinni og Ingimar manni
hennar, naut hún þar hins besta
atlætis sem vænta mátti, þar
dvaldi hún t.d. fermingarárið sitt.
Að þeirra tíma hætti fóru ung-
lingar snemma að vinna fyrir sér
í vinnumennsku og kaupavinnu.
Sumarvinnan var skilgreind sem
kaupavinna og fyrir hana greitt
hærra kaup enda mikils krafist
við að afla heyjaforðans.
Arið 1927 festir Ólöf ráð sitt
og giftist Eyfirðingnum Randver
Guðmundssyni, ættuðum frá
Rauðhúsum og Guðrúnarstöðum
í næstu Iiði. Randver var hinn
vaskasti maður, var m.a. haft á
orði að hann hafi hlaupið uppi
fráfærnalömb, það var á sfnum
tíma viðmiðun um allra sprett-
hörðustu menn. Fyrstu tvö árin
stunduðu þau Ólöf og Randver
vinnumennsku en blíðviðrisvorið
1929 kaupa þau smábýlið Fjósa-
kot í Möðruvallaplássi.
Líklega hafa á þessum tíma
býlin kringum Möðruvelli verið í
svipuðum hlutföllum og á dögum
Guðmundar rfka. Með dugnaði
og nægjusemi mun búskapur
þeirra í Fjósakoti hafa þróast far-
sællegast, en skjótt skipast veður
í lofti. Á haustnóttum 1935,
gerði stórfellt úrfelli, svo að ský-
fall mun hafa skollið á hlíðina
fyrir ofan Plássið og stórfelld
skriðu- og jarðföll féllu jíir tún
og engjar þó að húsaskemmdir
yrðu ekki teljandi en einhver fjár-
skaði.
Þarna varð Fjósakot harðast
úti. Næstum allt túnið og engjar
nær Ijallinu burtu undir jarðfalli
svo í fljótu bragði virtist jörðin
gjöreyðilögð. Stundum er þó eins
og maðurinn geti fært sér duttl-
unga náttúrunnar í nyt. Næsta
jörð sunnan við Fjósakot hét
Skriða, með ámóta breiða land-
spildu en slapp betur undan
áföllum skriðufallanna. Bóndinn
á Skriðu hætti þar búskap á
næstu fardögum, Fjósakotshjón
keyptu þá Skriðu og sameinuðu
jarðirnar og björguðu þar með
heyjaöflun það árið og
smámsaman var jarðfallsfram-
burðinum breytt í frjósamar sáð-
sléttur.
Nokkuð snemma fór heyrn
Randvers að skerðast svo hann
átti óhægt með tjáskipti, því
lenti það meir á Ólöfu að annast
erindi fyrir heimilið út á við með-
an börnin voru að vaxa úr grasi,
en Randver gat stundað sinn bú-
skap af natni.
f nokkur ár hafði Ólöf for-
mennsku í kvenfélagi sveitarinn-
ar með höndum, (Kvenfélaginu
Hjálpin) og rækti hún það hlut-
verk af skörungsskap. Hún fylgd-
ist vel með ef veikindi eða bág-
indi báru að höndum og stuðlaði
að úrbótum. Sem dæmi, þá safn-
aði hún saman sláttumönnum
sem tóku að sér slátt á túni fyrir
veikan bónda. Þetta var samhjálp
þess tíma.
Ólöf var hreinskilin og sagði
jafnan meiningu sína. Gat verið
dálítið hvöss ef því var að skipta.
Hún Iá aldrei á liði sínu og vildi
að aðrir gerðu það ekki heldur.
Asamt fjölskyldu sinni af elju og
dugnaði var lagður grunnur að
sameiningu tveggja smábýla, sem
þróaðist til þess að verða góðbýli.
Þegar skoðaður er tími og dvalar-
staður, kemur í ljós að hún hefur
sem næst lifað þriðjung ævi sinn-
ar í Fjósakoti. Eg þori að fullyrða
að þó að oft væru dagar Iangir og
strangir, þá voru þetta bestu árin.
Árið 1961 bregður fjölskyldan
búi og flytur til Akureyrar, þá
höfðu þau búið í Fjósakoti í 32
ár, börnin þeirra fimm flest fædd
þar heima og uxu þar upp til
manndóms. Á Akureyri bjó fjöl-
skyldan fyrst í, Munkaþverár-
stræti 30, en lengst bjuggu þau í
Hafnarstræti 83. Síðustu árin bjó
Ólöf ásamt sonum sínum að
Norðurgötu 54. A Akureyri vann
hún ýmis störf, lengst þjónustu-
störf á matsölustöðum, svo sem á
Hótel KEA og mötuneytinu í
M.A. og fleira. Jafnframt vinn-
unni, sem var eftir atvikum hálfs-
eða heilsdagsstarf rækti hún sín
húsmóðurstörf og með sóma
sinnti hún því hlutverki fram á
síðustu ár uns hún varð að dvelja
síðustu misserin á sjúkrastofnun-
um, síðast og lengst á sjúkra-
heimilinu Seli. Það er mikil gæfa
að hafa heilbrigði og mega stafa
langa ævi. Vinnan göfgar mann-
inn og lengir lífdaga hans.
Fjölskyldan sendir samúðar-
kveðjur til barna og annarra ætt-
ingja.
Sigurður Jósefsson.
Hólmfríður Stefánsdóttir
Hólmfríður Stefánsdóttir fædd
18. september 1903, dáin 21.
september 1998.
Fáein kveðjuorð.
Fríða föðursystir mín var fædd
í Kambfelli í Djúpadal, Saurbæj-
arhreppi, nú Eyjaljarðarsveit. Þar
ólst hún upp í hópi átta systkina
og sinnti störfum heimilisins
eins og þá tíðkaðist. Sumurin
1925 og 1926 var ég, þá níu og
tíu ára, i sveit í Stóradal í Djúpa-
dal. Frænka mín var þar kaupa-
kona og þar kynntist ég hennar
hlýja viðmóti og högu hönd er
hún sá um fatnað minn og fleira
mér viðkomandi. Síðar flutti hún
til Akureyrar og bjó lengi með
systur sinni Sigrúnu og Jóhönnu
móður þeirra. Var ég tíður gestur
á heimili þeirra og naut þar mar-
gra ánægjustunda, þar sem stutt
var í glaðværð og dillandi hlátur.
Á Akureyri gekk Fríða til liðs
við Hjálpræðisherinn og þar
kynntist bún norskri hjúkrunar-
konu Liv-Astrid Krötö. Eftir að
móðir frænku minnar lést og
systir hennar var komin á Dvalar-
heimili, fluttist Fríöa suður og
starfaði þar með Liv, sem þá sá
um Hjúkrunarheimilið Bjarg,
sem var á vegum Hjálpræðishers-
ins. Eftir það héldu þær saman,
keyptu sér íbúð og áttu saman
mörg góð ár. Þegar svo halla fór
undan fæti og ellin sótti á
frænku mína, varð Liv hennar
stoð og stytta og veitti henni alla
bestu umönnun og skjól.
I tilefni 65 ára afmælis frænku
minnar sendi ég henni hamingju
og heillakveðju:
Fréttin sú barst hingað
frænka min góð,
að fimmtán ár bæst hafi á
fimmtuga slóð,
svo heillaósk færð skal í letur.
Þú glöggt hefur fetað þá
gæfunnar braut,
sem gullinu skilar í gleði sem þraut
því gulli, sem eilífðin metur.
Heill þínu húsi og heill þinni trú,
heill þinni vegferð,
og áfram halt þú,
uns tímann þér Alvaldur setur.
Sá tími reyndist 30 ár. Síðustu
vikurnar dvaldi frænka mín á
Dvalarheimilinu Dalbæ á Dalvík,
þar sem Liv þurfti að sinna veikri
móður sinni úti í Noregi.
Nítugasti og fimmti afmælis-
dagur frænku minnar rann upp
18. september sl. Frændur og
vinir fögnuðu með afmælisbarn-
inu. Stór og mikil afmælisterta
stóð til boða öllum á heimilinu
með síðdegiskaffinu. Þá var hátíð
á Dalbæ, en líka kveðjustund, því
þrem dögum síðar hvarf andi
hennar á eilífðarbraut.
Við kistulagningu í Höfða-
kapellu á Akureyri hitti ég konu
sem þar vinnur, og hún sagðist
muna vel eftir Fríðu þegar hún
ung sótti sunnudagaskóla Hjálp-
ræðishersins, þá stóð Fríða jafn-
an við dyrnar og setti stjörnu í
sunnudagabókina hennar. Eg
vona að þegar þar að kemur
standi frænka mín við dyrnar og
setji gyllta stjörnu í lífsbók mína.
Nú hef ég kvatt þessa góðu
frænku míná um stund, en hlý
minningin Iifir.
Kæra frænka, hugurinn fylgir
þér á ljóssins braut.
Þinn frændi Jón.
i
skriftarsíminn er
8oo 7080
íslendinga-
þættir
birtast í
Degi alla
laugardaga.
Skilafrestur vegna
minningargreina er til
miðvikudagskvölds.
Reynt er að birta allar
greinar eins fljótt og
verða má, en ákveðnum
birtingardögum er ekki
lofað. Æskilegt er að
minningargreinum sé
skilað á tölvutæku formi.
„_______N XWnr
ISLENDIN GÁÞÆTTIR
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Áralöng reynslá.
Sverrir Oisen Sverrir Einarsson
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 • Sími 581 3300
allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/