Alþýðublaðið - 05.02.1967, Page 11

Sunnudags Alþýðublaðið
5. febrúar 1967
11
gurinn er a mor
BOLLUR BOLLUR
Ailir kaupa bollur í
Snorrabakaríi
Hverfisgötu 61 — Hafnarfirði — Sími 50-480
ATH.: Opið til kl. 4 í dag.
Bolludagur Bolludagur
NÝJAR BOLLUR
í dag og á morgun. Allar tegundir.
G. óiafsson & Sandholt
Laugavegi 36 — Sími 13524 — 12868.
Rjómabollur
Súkkulaðisbollur
Púnsbollur
Berlínarbollur
Krembollur
Rúsínubollur.
Sendum heim minnst
25 bollur.
Sími 11530 — 11531.
INSDIfS ..
■ L
v - .Jffj
Nýjar
BOLLUR
með
eftirmiðdagskaffinu
í dag og á morgun.
Drekkið eftirmiðdagskaffi í
INGÓLFSCAFÉ
j :ri
■! .->r
- t "<'A
i y
: 1

ALiDREI FLEIRI TEGUNDIR AF BOLLU U BAKARf H. BRIDDE v. Háaleitisbraut — Sími 35280.
en í ár!
Kvfkmysidaklúbbur Frarnhald úr opnn. (líklega tilkomið frá Alain Resn ais), að láta fortíð, nútíð ög hugs un renna saman í eitt. Brugðið er upp endurminningafetriðum gömlu konunni að bana. Síðan fremur hann sjálfsmorð. Kvik- mynd þessi er fjær hinu film íska formi en áðrar tékkneskar sem berst í víglínunni með sem af mörgum er talin höfuð* an þau skötuhjúin njóta ástarinn verk „nýju bylgjunnar frönsku", ar. Hún fæðir barn, sem piltur Jules og Jim eftir Francois Truff inn er faðir að, en deyr af völd aut ,'átti að taka til sýningar, en
læknir og hefur fengið það
verkefni að skera upp dauðvona
sjúkling, er hafði orðið fyrir
ibyssukúlu. Hann leitar að mor
fíni handa sjúklingnum sem hon
um um síðir tekst að útvega. En
nú kemur lögreiglan í spilið og
ýmsir dularfullir atburðir eiga
eftir að gerast, sem verða ekki
raktir hér.
Josef Kiljan fjallar um ein-
staklinginn í þjóðfélaginu. Hann
er sífellt að spyrja um þennan
Jósef Kiljan, en enginn veit hvar
liann er að finna. Myndin vekur
margar og torráðnar spurningar
Hver er Josef Kiljan? Er hann
við öll, táknmynd okkar allra?
Er hann það, sem við erum alltaf
að leita að, en finnum ekki? í
þessari kvikmynd er einnig að
nokkru leyti gert grín að afstöðu
leysi borgarans, ósamskipti
manna og ,,igervimennsku“, hlut
leysi og skrifstofumenningu.
Stjórnendur myndarinnar eru
þeir P. Jurácek og J. Schmidt.
Demantar næturinnar eftir Jan
Nemec er líklega athyglisverðust
þeirra tékkneskra mynda, er
klúbburinn sýndi. Hún ér frá
■ stríðinu og segir sögu tveggja
drengja, er bafa flúið úr fanga-
búðum. í þessari kvikmynd er
notuð sú tækni, sem n\kkuð er
farin að ryðja sér til rúms núna
þeirra félaga úr fangabúðunum.
En myndin er einnig hárfín á-
deila á styrjöld, en þó er kvik
myndinni fyrst og fremst um
neyð félaganna og sá innileikur
leikstjórans er endurspeglast í
næmustu atriðum, sem hvarfla
millum draumheims og veruleika.
Það stóð víst til að sýna mynd
Milos Formans, »,Ástir Ijóshærffr
ar stúlku“ sem líklega er þekkt
asta kvikmyndin í þessari tékkn
esku „flóðbylgju", en einhverra
hluta vegna fórst það fyrir. Mönn
um til huggunar skal á það bent
að sú mynd mun væntanleig í
Hafnarfjarðarbíó, þó oft 'sé vara
samt að draga slíkar ályktanir —
það er ekki alltaf sem slíkt stenzt
í staðinn fyrir kvikmynd For
mans, var tekin til sýningar önn
ur tékknesk kvikmynd, Verzlunin
viff affaigötuna, sem er gerð af
þeim Jan Kadar og Elmar Klos,
en sú mynd hefur fengið Óskar
verðlaunin. Þessi mynd gerist í
síðari heimsstyrjöldinni. Tono
Brtko fær það hlutverk að gera
upptæka verzlun, sem er í eigu
gamallar Gyðhigakonu. Stríðið
skellur á og allir Gyðingar eru
teknir höndum ög fluttir í fang
elsi. Tono tekst að lialda hlífi-
skildi yfir gömlu konunni, en ein
hverjar ryskingar verða á milli
þein’a og hann verður óafvitandi
myndir. Tono er að mörgu leyti
kátbrosleg persóna, en verður
jafnframt harmsöguleg. Myndin
verður því eins konar tragikom
edía eins og höfundarnir vilja
vera látá.
Og ekki má gleyma hinni
skemmtilegu aukamynd eftir
brúðumyndasnillinginn Jiri Tr-
nka, er nefnist Höndin. Hún
fjallar um kúgun yfirvaldsins á
saklausum einstaklingum.
FRANSKAR KVIKMYNDIR.
Þær frönsku kvikmyndir, er
klúbburinn sýndi síðast á þessu *
misseri voru eiginlega gripnir úr
liinni og þessari áttinni. Þoku-
bakki (Quai des Brumes) eftir
Marcel Carné er frá 1938 með
þeim fræga leikara Jean Gabin
í aðalhlutverki. Temað í þessari
mynd er, að sá sem leitar að
sannri lífshamingju grípur í
tómt — yfir honum vofir aðeins
dauðinn einn. En lítilsháttar
menn eins og drykkjuræfillinn
í myndinni sem aðeins biður um
sæng og lak svo að hann
geti hvílzt, fær það sem hann
vill. Holdiff er veikt (Le Diable
au Corps) er eftir Claude Autant
Lara oig er. gerð 1947. Hér er
fj’allað um ást í meinum. Ungl-
ingspiltur verður hrifinn af full
vaxta konu, en hún á eiginmann
um barnsfæðingarinnar. Meðan
allir aðrir fagna fráöi reikar
hann einmana og sorgbitinn um
götur borgarinnar. Af þeim sök
um verkar harmleikurinn sterk-
ar á okkur. Annars eru þessar
tvær myndir rétt dramatískar
miðlungsmyndir, sem ánægja er
að horfa á, en ekki er hægt að
hrífast af að marki. Líklega hafa
þær ekki eins mikil áhrif á mann
nú á þessum tímum sívaxandi
kvikmyndaraunsæis og öflugri
tækni í kvikmyndagerð.
Þá heillandi frönsku kvikmynd
fórst því miður fyrir af einhverj'
um ástæðum. Verður vonandi
sýnd á næsta ári. í staðinn var
tekin til sýningar franska gam-
anmyndin Yoyo (1965) eftir-
Pierre Etaix. Um kvikmynd þessa
er lítið að segja; hinn fíni franskl
húmor er þar í fyrirrúmi, en
ýkja skemmtileg er hún ekki,
þrátt fyrir örfá kátbrosleg atriði.
Að lokum þakka ég klúbbnum
fyrir ánægjulegar sýningar og
óska honum alls hins bezta með
von um áframhaldandi starfsemi.
SÍMAÞJÓNUSTA
Bifreiðastöð í Reykjavík, sem hefur opið all-
an sólarhringinn óskar að ráða nokkrar stúlk-
ur til símaþjónustu.
Nokkur tungumálakunnátta er nauðsynleg.
Umsóknir með upplýsingum um menntun og
fyrri störf, sendist til blaðsins fyrir 14. þ.m.
merkt „Símaþjónusta 909“.