Alþýðublaðið - 05.02.1967, Side 16

■ B I
*v
C^UMJUtct&GS
Og fyrst minnzt var á
Vikublaðið
Time kjöri sér
mann ársins
um síðustu ára-
mót að vanda,
og að þessu
sinni féll vai
blaðsins ekki á
neinn einstakl-
ing, heldur á unglinga heimsins,
alla þá sem landið eiga að erfa.
Svo virðist sem þessi hópur ætli
að reyna að halda þessum titli
líka á-yfirstandandi ári, að minn-
sta kosti þykir sumum að atburð-
ir síðustU helgi hér í Reykjavík
bendi til þess. Og sá hamagang-
ur var engan veginn einangrað
fyrirbæri, því að síðar í vikunni
kom aftur til ólgu meðal unglinga
og nokkurra átaka milli þeirra
og lögreglunnar. Var þó þessi
síðari hópur viðráðanlegri hinum
fyrri að sögn, enda var hann
ekki ölvaður af öðru en bítla-
músík, en hin fyrri af víni.
Fyrst minnzt var á vökva, þá
er rétt að geta þess að í miðri
vikunni var borgarstjóra og borg-
arráði látið blæða dálítið og voru
myndatökumenn blaða og sjón-
varps látnir vera við, svo að al-
þjóð gæti séð að þar væru menn,
sem kveinkuðu sér hvorki við
sár né bana. Var raunar ekki
mikil hætta á slíku, því að þetta
eru allt vanir stjórnmálamenn og
því komnir með talsverðan skráp
og ekki lengur uppnæmir fyrir
smánarti. Aðgerðin mun heldur
ekki til muna hættuleg, og það er
algjör misskilningur hjá iðnaðar-
mönnum að halda að blóðgjafirn-
ir beri á eftir ör á hálsinum, en
þeir afhentu borgarstjóra tveim-
ur dögum síðar forláta keðju til
að bera um hálsinn, eins og oft
er gert til að liylja verksum-
merki. Þeir félagar voru að vísu
stungnir, en þeir voru ekki skorn-
ir á liáls; þeir, sem blóðtöikuna
önnuðust voru nefnilega læknar
en ekki rakarar.
Fyrst minnzt var á lækna, þá
sakar ekki að geta þess, að þeir
munu stétt manna, sem eiga góða
daga í vændum í vikunni, sem
nú er að hefjast. Á morgun er
nefnilega bolludagurinn, og sjálf-
sagt kostar hann einhverja maga-
kveisu og rasssæri eftir allar
flengingarnar, og á þriðjudaginn
verður sprengidagur, en þá eiga
allir að troða í sig svo miklu af
mat að þeir springi. Læknarnir
fá þá sem sagt nóg að gera við
að sauma menn saman aftur, ef
þeir uppfylla fyrirmælin bókstaf-
lega, og það vita allir að íslend-
ingar eru vanir að uppfylla öll
fyi-irmæli alltaf bókstaflega, og
sízt mundi hætta á að þeir geri
það ekki, svona rétt eftir að þeir
hafa lokið við að skila skattafram-
tölum, og þar með komizt í al-
veg sérstaka æfingu við að rækja
vel það sem þeim hefur verið til
trúað. t
Og fyrst minnzt var á að Ijúk'a
einhverju, þá er bezt að þessu
sunnudagsbaki sé þar með lokið.
»
BORGARRÁÐ: Blóðgjafi borgarinnar.
LANDHELGI: Draumaparadís togaraeigenda.
LÆKNALEYSI: Gerir fólki kleift áð deyja í friði.
MÍTUR: Fundið óskilafé.
SEÐLABANKI: Sjá FRYSTIHÚS.
Skopmynd
vikunnar
Sukarno IncLónes■
íuforseti situr enn
við stýrið að nafn-
inu til, en eins og
sjá má af þessari
mynd hefur her-
inn séð um að
hann ekur ekki‘
langt.
Sá spaki
segir...
Læknarnir segja að
menn geti lifað leng-
ur, ef þeir gera ekk-
ert það, er gerir líf-
ið einhvers virði.
ÉG SÉ EKKI BETUR
en það gæti verið gott fyriv
suma suma morgna að hafa
varahöfuð.
Skraut og skart
Krossar, orður, skraut og skart
skína á brjóstum allra fyrirmanna;
á sig hengja þeir ótal margt
eins og dæmin þráfaldlega sanna.
Iðnaðarmenn gáfu Geir
gyllta hlekkjafesti og skjaldarmerki
í tilefni af því að þeir
þurftu að minna á aldur sinn í verki.
Til sumra skrautið safnast nóg
af sjálfsdáðum, í gjöf og vinarminni,
en aðrir fara á mítramó
og muni hirða upp af götu sinni.
SÍRA SIGMUNDUR.