Dagur - 09.01.1999, Blaðsíða 7

LAUGARDAGUR 9. JANÚAR 1999 -VJI
MINNINGAGREINAR
Sigurlína Magnúsdóttir
Kúskerpi
Sigurlína Magnúsdóttir fædd-
ist í Holtsmúla, Skagafirði 3.
júlí 1916. Hún lést að heimili
sínu Kúskerpi, Skagafirði 22.
desember síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru Elísabet
Evertsdóttir fædd 1817, dáin
1957 og Magnús Asgrímsson
fæddur 1888, dáinn 1963. Sig-
urlína átti einn bróðir Asgrím
Eðvald fæddur 1919, dáinn
1939. Hinn 7. ágúst 1937
kvæntist Sigurlína Jóhanni
Lúðvíkssyni fæddur 18. júní
1914, vegavinnustjóra og
bónda frá Hjörungavogi, Nor-
egi. Þau bjuggu allan sinn bú-
skap á Kúskerpi. Sigurlína og
Jóhann eignuðust 5 börn, As-
björgu hótelstjóra Varmahlíð,
Magnús tamningamann sem
lést 7. febrúar 1998, Sigrúnu
verslunarstjóra í Mývatnssveit,
Maríu bónda Kúskerpi og Lúð-
vík málmiðnaðarmann Akur-
eyri. Afkomendur hennar eru
orðnir 27. Útför Sigurlínu fór
fram frá Sauðárkrókskirkju
laugardaginn 2. janúar.
Það var skemmstur sólargangur
og undirbúningur jólanna stóð
sem hæst, þegar fréttin barst úr
Blönduhlíðinni: Lína á Kúskerpi
er dáin. Hún var nýlega komin
heim af sjúkrahúsinu, eftir
skamma legu. Hana langaði til
að gera svo margt fyrir jólin, en
geta hennar leyfði það ekki.
Þegar aldraðir vinir kveðja
þennan heim, erum við þakklát
fyrir ef þeir fá að halda sinni and-
legu heilsu til hinstu stundar,
þótt líkaminn Iáti undan. Það má
einnig þakka þegar einstaklingur-
inn þarf ekki að Iifa langa og erf-
iða sjúkdómslegu, og fær að
kveðja þetta líf á sínu eigin heim-
ili.
Við Lína hittumst síðast í sept.
síðastliðinn. Þegar við kvödd-
umst sagði hún. „Og við eigum
alveg eftir að tala um gömlu dag-
ana“. „Eg verð bara að koma
bráðum aftur“, svaraði ég. En ég
fór ekkert aftur, og nú tölum við
Lína ekki um gömlu dagana
meira.
Það er stutt á milli bæjanna
Kúskerpis og Uppsala og aldrei
hafa gróið götur þar á milli. Ná-
grennið var einstakt, hjálpsemi
og vinátta gagnkvæm. Hversu oft
man ég ekki eftir Línu heima á
Uppsölum að hjálpa til ef með
þurfti, eða að hún skrapp að
gamni sínu. Jólaboðin á Kúskerpi
eru afar minnisstæð. Veisluborð-
ið var bæði fallegt og hátíðlegt í
senn. Lfna sagði eitt sinn við mig.
„Veistu það, að eftir að mamma
þín gat ekki Iengur komið til mín
á jólunum, þá er sætið hennar
autt. Þar sest enginn“. Lýsir þetta
vel þeirri virðingu og vináttu sem
ríkti milli þessara kvenna, þótt
aldursmunurinn væri nokkur.
Sigurlína Magnúsdóttir var
fædd í Holtsmúla 3. júlí 1916.
Foreldrar hennar voru Magnús
Ásgrfmsson og Elísabet Everts-
dóttir, lengst búsett á Rein í
Hegranesi og síðar á Sauðár-
króki. Þann 7. ágúst 1937 giftist
Lína norskum manni, Jóhanni
Korsham Lúðvíkssyni frá Hareid í
Noregi. Jóhann kom til Islands
árið 1931 og var þrjú fyrstu árin í
Eyhildarholti. Þau Jóhann og
Lína voru á Hellulandi í 3 ár,
fluttu þaðan að Miklabæ í
Blönduhlíð, en þrem árum síðar,
árið 1940, fara þau í Kúskerpi og
hefja þar búskap, og þar stóð
heimili þeirra ætíð síðan. Fyrstu
sjö árin voru þau leiguliðar, en
fengu jörðina keypta 1947. Þau
hófu þá þegar að byggja íbúðar-
hús, sem flutt var í ári síðar. Upp-
byggingu á jörðinni var svo hald-
ið áfram. Byggð voru útihús og
túnið sléttað og stækkað. Ungu
hjónin á Kúskerpi voru atorku-
fólk.
Böm þeirra eru:
Ásbjörg Elsa f. 9. apríl 1940,
hótelhaldari í Varmahlíð. Magnús
Hreinn f. 28. okt. 1944 - d. 7.
febr. 1998. Sigrún Lovísa f. 5.
apríl 1950, hótelhaldari Selinu
Mývatnssveit. María Stefanía f.
18. nóv. 1956, bóndi Kúskerpi.
Lúðvík Freyr f. 21. jan. 1958,
lærður iðnaðarmaður á Akureyri.
Sama árið og Jóhann og Lína
fluttu í Kúskerpi fór hann að
stunda vegavinnu, fyrst vor og
haust, en frá 1952 vann hann þar
sumarlangt og reyndar oft fram á
vetur. Það kom því í hlut Línu að
annast börn og bú og það gerði
hún með sóma. Hún var mikil
dugnaðarkona, vinnuglöð og
hafði brennandi áhuga á öllu,
sem hún tók sér fyrir hendur.
Strax og getan leyfði fóru krakk-
arnir að hjálpa til. Umhyggja
Línu fyrir mönnum og málleys-
ingjum er mér eftirminnileg. I 42
ár, frá 1949 - ‘91, sáu hjónin á
Kúskerpi um bensínsölu. Var það
oft erilsamt starf og jafnvel ónæð-
issamt á stundum. En því var
sinnt af áhuga og samviskusemi
og eignuðust þau vini í tengslum
við þessa þjónustu. Um árabil var
Lína meðhjálpari við Silfrastaða-
kirkju og einnig aðstoðaði hún
við fermingarathafnir á Miklabæ
í áraraðir.
Þegar fór að hægjast um í bú-
skapnum gat Lína farið að sinna
sínum hugðarefnum. Hún hafði
mikið yndi af handavinnu og
blómarækt. Kom hún sér upp
blóma- og trjágarði heima við
húsið. Inniblómin hennar báru
þess vitni að um þau var hugsað
og þeim gefinn sinn tími. Þá fékk
hún líka tækifæri til að stunda
tijárækt og ber sá gróður vott um
áhuga hennar og umhyggju.
Skógarreiturinn hennar er veg-
legur minnisvarði.
En nú er Lína á Kúskerpi horf-
in okkur. Hún kvaddi er dýrð jól-
anna var á næsta Ieiti. Höggið var
sárt - það kom svo snöggt. En
hugsun hennar var skýr, hún var
að hugsa um undirbúning jól-
anna. Og - hún fékk að deyja
heima. En Lína Iifir með okkur {
minningunni og við þökkum fyrir
að hafa fengið að njóta vináttu
hennar og minnumst „gömlu
daganna", með gleði.
Innilegar samúðarkveðjur.
Helga Bjarnadóttir
frá Uppsölum
Jón Magnússon
Elsku afi okkar. Nú ert þú dáinn.
Við söknum þín og þegar maður
saknar einhvers þá rifjar maður
upp allar góðu samverustundirn-
ar.
Til dæmis þegar við fórum í
yndislegu veðri á vorkvöldum að
vitja æðarvarpsins. Þær ferðir
stóðu oft fram á nótt og voru
mjög æfintýralegar. Dráttarvélin
festist í ánni, báturinn strandaði,
og svo framvegis.
Ljúfar minningar eru líka um
stundirnar í fjárhúsunum, þar
sem þú og amma frædduð okkur
um ýmsa hluti og sögðuð okkur
frá gömlu dögunum, eða þegar
þögnin ríkti og ekkert heyrðist
nema japlið í kindunum, eða á
vorin þegar verið var að marka
með bægslagangi og Iátum.
í ófá skiptin hafðir þú hjálpað
okkur við smíðar, hlustað á okk-
ur syngja falskan söng eða tala
ríð okkur sjálf í ímyndunarleikj-
um. Einhverra hluta vegna þá
hafðir þú þau áhrif á okkur að
við reyndum alltaf að gera eins
vel og við gátum og helst aðeins
betur, því hrós frá þér var eins og
gullmoli - og þá vissum ríð að við
áttum það skilið. Þegar þú sagð-
ir. „Já lagsmaður, seigur ertu,“ þá
stækkaði maður um marga senti-
metra.
Þú kenndir okkur margt, ást á
dýrum, vandvirkni, að njóta
þagnarinnar, að hugsa og að
vinna. Þú varst ótrúlega þolin-
móður við okkur krakkana og við
fengum alltaf að dröslast með
þér, á dráttarvélinni, í tjárhúsun-
um, í girðingarvinnu og að
kveikja í sinu. Þú treystir okkur
vel en hafðir öryggi okkar alltaf í
fyrirrúmi. Á Osi voru margir
torfbæir sem voru óendanleg
uppspretta skemmtilegra leikja
og í gamla Ijósinu var mjólkað í
fötu við lampaljós og við sáum
drauga í hverju horni. Við ól-
umst upp við gömul vinnubrögð
sem eru okkur mikils virði og fáir
á okkar aldri hafa upplifað. Við
geymum ávallt minningarnar um
þessar yndislegu stundir. Þegar
börnin okkar biðja um sögur þá
segjum við þeim oft frá ævintýr-
unum sem \dð áttum með þér í
sveitinni.
Elsku afi. Við söknum þín en
við vitum að þér líður vel á nýum
stað. Takk fyrir allt.
Gunhildur, Magnús Már og
Ágúst.
Ingvi Bjorgvin
Jónsson
Viö sjáum, að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær
og faðini jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum
væng,
svo brjóstið þittfái svala.
Nií strýkur hann barm þinn bh'tt
og hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumamótt
og svanur á bláan voginn.
(Davið Stefánsson)
Elsku besti afi hafðu þökk fyrir
allt,
Hjördís ogjón Ari.
Útfararstofa íslands - Suðurhlfð 35-105 Reykjavík.
Sími 581 3300 - aflan sólarhringinn.
Markmið Útfararstofu íslands er að veita trausta og persónulega þjónustu.
Aðstandendur geta leitað útfararstjóra hvenaer sólarhrings sem er.
Útfararstofa íslands er aðstandendum innan handar um alla þá þaetti er hafa
ber í huga er dauðsfall ber að. Útfararstjórar Útfararstofu islands búa yfir
mikilli reynslu og hafa starfað við útfararþjónustu um árabil.
Útfararstofa íslands sér um:
Útfararstjóri tekur að sér umsjón útfarar í samráði við
prest og aðstandendur.
Flytja hinn látna af dánarstað I likhus.
Aðstoða við val á kistu og tikklæðum.
Undirbúa lík hins látna í kistu og snyrta ef
með þarf.
Útfararstofa íslands útvegar:
Prest.
Dánarvottorð.
Stað og stund fyrir kistulagningu og útför.
legstaö i kirkjugarði.
Organista, sönghópa, einsöngvara, einleikara
og/eða annað listafólk.
Kistuskreytingu og fána.
Blóm og kransa.
Sálmaskrá og aðstoðar við val á sálmum.
Likbrennsluheimild.
Duftker ef llkbrennsla á sér stað.
Sal fyrir erfidrykkju.
Kross og skilti á leiði.
Legstein.
Flutning á kistu út á land eða utan af landi.
Flutning á kistu til landsios og frá landinu.
Sverrir Einarsson.
útfararstjóri
Sverrir Olsen,
útfararstjóri
Islendingaþættir birtast í Degi
alla laugardaga.
ISLENDINGÁÞÆTTIR