Dagur - 27.02.1999, Qupperneq 3

LAUGARDAGUR 27. FEBRÚAR 1 9 9 9 - III
Xk^MT
MINNINGARGREINAR
Sigurbjorg Lilja Ágústsdóttir
Enginn veit hvað morgundagur-
inn ber í skauti sér. Þetta var það
íyrsta sem mér datt í hug þegar
ég heyrði að Gogga föðursystir
mín væri dáin og Iangar mig til
að minnast hennar með örfáum
orðum.
Fyrir 13 árum síðan leigði ég
hjá Goggu og var það mér mikil
Iífsreynsla. Gogga var sérstök
kona, hún var í eðli sínu lífsglöð
og léttlynd og var oft stutt í
svolitla stríðni. Atti ég með henni
margar skemmtilegar stundir
sem ég upplifði sem heil ævin-
týri.
Eitt var það við Goggu sem ég
dáðist alltaf að en það var hversu
óskaplega lítið þurfti til að gleðja
hana og hve sú gleði var sönn.
Væri stungið að henni vísu, einni
rós eða einhverju smáræði var
eins og henni hefði verið gefið
gull. Eg man eftir helgarferð í
bústaðinn hennar í Grímsnesinu
og hvað hún naut þess að vera úti
í náttúrunni.
Gogga var vinamörg og hafði
hún gaman af að bjóða vinum í
mat og var hún þá búin að fram-
reiða stórveislu áður en maður
vissi af, hún gerði mikið af að
gleðja vini og ættingja með gjöf-
um og ég man eftir blómaskreyt-
ingum sem hún bjó til. Voru þær
oft unnar úr pottablómunum
hennar eða öðru sem til var á
heimilinu og átti hún til alveg
ótrúlegt hugmyndaflug við þessa
hluti. Eg var oft undrandi á því
hvað allt lék í höndunum á
henni.
En þessi tími var ekki bara
gleði og skemmtun. Gogga var
haldin mjög erfiðum sjúkdómi
sem hún þurfti að berjast við í
langan tíma og sýndi hún ótrú-
legt æðruleysi í þeirri baráttu.
Hún var skynsöm og reyndi að
njóta hvers dags fyrir sig og nota
tímann vel en af biturri reynslu
vissi hún að veikindin myndu aft-
ur og aftur draga úr henni mátt
og vilja. Það var mér strangur
skóli að finna hvað ég var van-
máttug, að ég gat ekkert gert til
að hjálpa henni hversu mikið
sem ég vildi.
Mér þótti óskaplega vænt um
hana Goggu og minningarnar
eru mér dýrmætar. Stuttu eftir
dvölina hjá henni átti ég eldri
dóttur mína og skírði ég hana í
höfuðið á Goggu og vildi ég með
því sýna henni lítinn þakklætis-
vott fyrir allt sem hún var mér og
gerði fyrir mig þennan tíma.
Eg held að þessi tími og það
sem ég lærði af Goggu hafi verið
mér gott veganesti út í lífið og
kannski styrkur til að takast á við
það sem síðar skyldi verða.
Gunnu, Steina og fjölskyldum
þeirra svo og systkinum Goggu
sendum ég og fjölskylda mín okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Margrét Jakobsdóttir
Lokið er vegferð sálar í mann-
heimi, mótstreymi að baki, það
birtir. Idún nemur nýtt land, land
vonar, land ástar. Það er land í
ljúfum draumi, land sem áður
svaf í Ieynum. Það er land baðað
birtu og þekkir ekki myrkur, sárs-
auka, örvæntingu, kvöl og
þyngsli. Þar er skugginn gagnsæ
himna, litrófið skær bjarmi í
regnboganum, form og Iína í full-
komnu samræmi.
Fölnuð minning kemur úr
djúpinu og gárar yfirborðið, rödd
vinar sem réttir hönd um haf og
kallar: Komdu.
Það er líkn og fró að líða örugg
um nýja verund og veröld og
skapa hughrif um grösuga dali,
hlusta á kátan fuglasöng, umlukt
Ijöllum og bláhimni og skýjum á
sveimi.
Hún veður rósabreiður upp í
mitti, dumbrauðar, ilmandi, gló-
bjartar, áfengar. Hún dansar í
himneskum fögnuði, svífur, því
engin spor sjást í döggslegnu
grasinu.
Hún lifir, gagntekin unaði,
sveipuð eilífu ljósi, í nálægð
drottins sem blæs ljúfum anda í
tilveruna og léttir fargi af harm-
þrungnum hjörtum sem syrgja.
LJnnur, Sigurður, Magnhildur,
Haraldur og Ntels.
Gísli Jónsson
Gísli Jónsson fv. prófessor í raf-
orkuverkfræði lést aðfaranótt 22.
febrúar á sjötugasta aldursári,
eftir stutta sjúkralegu.
Gísli Jónsson fæddist 6. júní
1929 í Reykjavík, sonur hjónanna
Jóns Guðnasonar bifreiðasmiðs
og Elínar Gísladóttur. Hann var
stúdent frá MR 1950, lauk fýrri-
hlutaprófi í verkfræði frá HI
1953, M.Sc.-próf frá DTH í
Kaupmannahöfn 1956 og Iauk
prófi í ljósmyndun frá New York
Institute of Photography 1995.
Gísli starfaði hjá áætlunar- og
mælingardeild Raforkumálaskrif-
stofunnar 1956-58, var forstöðu-
maður raffangaprófunar Raf-
magnseftirlits ríkisins 1958-60,
starfrækti eigin verkfræðistofu
1960-61, rafveitustjóri Rafveitu
Hafnarfjarðar 1961-69 og jafn-
framt slökkviliðsstjóri í Hafnar-
firði 1961-65. Hann var fram-
kvæmdastjóri Sambands ís-
Ienskra rafveitna 1969-75, pró-
fessor í raforkuverkfræði við HI
1975-95, prófessor emiritus frá
1996 og starfaði við Ijósmyndun
frá sama tíma.
Gísli gegndi fjölda trúnaðar-
starfa, sat m.a. í stjórn Sambands
íslenskra rafveitna, var formaður
Félags Rafveitustjóra sveitarfé-
laga, sat í Hitaveitunefnd Hafn-
arfjarðar, var formaður Raf-
magnsverkfræðingadeildar Verk-
fræðingafélags Islands, forseti
Rótaryklúbbs Hafnarfjarðar, for-
maður verkfræðiskorar HÍ, for-
maður rafmagnsverkfræðiskorar
HI, varaforseti verkfræðideildar
HÍ, f stjórn Verkfræðistofnunar
HI og formaður hennar, í yfirkjör-
stjórn Hafnarijarðar um árabil og
sat f stjórn Neytendasamtakanna.
Til dauðadags var Gísli í stjórn
Fríkirkjusafnaðarins í Hafnar-
firði, í Osonlagsnefnd Landlækn-
isembættisins, formaður Krabba-
meinsfélags Hafnaríjarðar, for-
maður Námssjóðs J.C. Möller,
formaður Ljóstæknifélags Is-
lands, forseti Landsnefndar Is-
Iands í CIE og formaður Evrósku
samtakanna LUX Europa.
Gísli var kjörinn Paul Harris fé-
lagi Rótaryhreyfingarinnar 1988.
Gísli vann að rannsóknum á
notkun rafbíla á Islandi og var
frumkvöðull á því sviði hér á
landi. Hann starfaði einnig mikið
að ýmsum baráttumálum neyt-
enda allt til dauðadags.
Eftirlifandi maki Gísla er Mar-
grét Guðnadóttir, fulltrúi. Gísli
Iætur eftirsig 3 uppkomin börn
og 13 barnabörn.
Guðni Gislason.
Ragnheiður Pálsdóttir
Ragnheiður Pálsdóttir Möðru-
vallastræti 5, Akureyri. Fædd í
Víðidal á fjöllum, 7. nóv. 1922.
Dáin 19, feb. 1999. Jarðsett
frá Akureyrarkikju 1. Mars kl.
14.00. Foreldrar Páll Vigfús-
son f.27.10.1889 í Hnefilsdal
á Jökuldal d. 2.4. 1961. Og
María Ingibjörg Stefánsdóttir
f.4.8.1887 á Möðrudal á Efra
Qalli d.7.10.1929. Alsystkini:
Arnfríður f.29.5.1919 nú Iátin.
Vigfús Agnar f.29.8.1920.
Stefán Arnþór f.3.12.1923.
Gestur f.13.8.1925. Þórólfur
f.6.12.1926. Hálfsystkyni sam-
feðra móðir Margrét Bene-
diktsdóttir f.27.12.1903
d.14.1.1965. Hulda f.2.3.1932
nú látin. Erla f.10.2.1933.
Unnur f.12.8.1935. Garðar
f. 10.1.1942, nú látinn. Sævar
f.16.8.1943. Alda f.24.1.1946.
Ragnheiður var í farskóla á
Jökuldal og síðan í Laugaskóla.
Hún vann almenna verka-
mannavinnu seinna var hún
umsjónarmaður Alþýðuhússins
á Akureyri um margra ára
skeið og einnig rak hún litla tó-
baks- og sælgætisverlun. Hún
giftist Sigurði Baldvinssyni frá
Naustum f.26.9.1915
d.23.7.1995. Börn : Páll, Bald-
vin Halldór, Hrafn, Helga
María. Barnaböm: Hanna Sig-
ríður, Skúli Þór, Ragnheiður,
Sigurður, Jón Ingi, Stefán,
Rósella, Sunna, María, Hall-
dóra. Barnabamabarn: Eyþór.
Ragnheiður fæddist í Víðidal á
fjöllum sem var ein af hjáleigum
höfuðbólsins Möðrudals á efra
Ijalli þar sem móðurafi hennar
Stefán Einarsson frá Brú , stór-
Iyndur maður og vinsæll af hjú-
um og undirsetum bjó ásamt
konu sinni Arnfríði Sigurðardótt-
ir frá Ljósavatni Guðnasonar
sveitahöfðingja og ráku eitt
stærsta bú sinnar tíðar á Islandi.
Páll Vigfússon faðir Ragnheið-
ar var af Hákonarstaðaætt hinni
gömlu í föðurætt og af Horn-
firskrum ættum í móðurætt.
Þegar Ragnheiður er ársgömul
flytja foreldrar hennar að Grund
á Jökuldal og komst fjöldkyldan
vel af enda María og Páll annál-
að dugnaðar- og rausnarfólk, var
til þess tekið hve glaðlynd og
samlynd þau hjónin voru , en
gæfa þeirra fékk ekki notið sín
lengi María veiktist af illkynja
sjúkdómi og lést 1929 frá 6
börnum í ómegð og eiginmanni
aðeins 32 ára. Móðurmissirinn
skildi eftir sig sár í hjarta Ragn-
heiðar sem aldrei greri.
Frá Grund flutti Qölskyldan
þegar nokkuð tók að vora 1936,
að Aðalbóli í Hrafnkelsdal inn
undir Snæfelli og Brúaröræfum,
Iangt fyrir ofan alla byggð þar
sem sér ekki til nokkurs bæjar og
víðáttan ein er sjóndeildarhring-
urinn, en þá hafði Páll Vigfússon
kvænst að nýju seinni konu sinni
Margréti Benediktsdóttir sóma-
konu frá Reyðarfirði, og eignað-
ist 6 börn með henni.
Upp úr virðingu þeirrar alvöru,
sem fátækt í landi kreppuáranna
var Iíf Ragnheiðar Pálsdóttur
sprottið, konu sem var sterk eins
og rætur hennar, konu sem bar
ekki tilfinningar sínar á torg, en
átti nóg af kærleik og æðruleysi
til að miðla öðrum.
Ragnheiður var alla tíð sannur
sósíalisti og var trú þeirri sanfær-
ingu sinni allt til enda, svo gjaf-
mild var hún að af bar, ef hún
átti meira en nóg fyrir sig sig og
sína, þá nutu aðrir þess, þeir sem
minna máttu sín.
Hún tók þátt í bæjarpóiitíkinni
á Akureyri með Alþýðubandalag-
inu og var oft á framboðslita
flokks sín við bæjarstjónarkosn-
ingar. Ragnheiður giftist Sigurði
Baldvinssyni bókhaldara frá
Naustum traustum ágætismanni
1953 hann lést 1995 á áttugasta
aldursári. Fyrir nokkrum árum
kenndi hún sér þess meins sem
leiddi hana til dauða og lést hún
södd lífdaga með góða samvisku,
tilbúin vistaskipta.
Það er tómlegt í götunni okkar,
þakka samfylgdina.
Aðstandendur
Útfararstofa íslands - Suðurhlfð 35-105 Reykjavík.
Sími 581 3300 - allan sólarhringinn.
Markmið Úttararstofu islands er að veita trausta og persónulega þjónustu.
Aðstandendur geta leitað útfararstjóra hvenær sólarhrings sem er.
Útfararstofa íslands er aðstandendum innan handar um alla þá þætti er hafa
ber I huga er dauösfal! ber að. Útfararstjórar Útfararstofu íslands búa yfir
mikilli reynslu og hafa starfað við útfararþjónustu um árabil.
Útfararstofa ísiands sér um:
Útfararstjóri tekur að sér umsjón útfarar í samráði við
prest og aðstandendur.
Flytja hinn látna af dánarstað í likhús.
Aðstoða við val á kistu og líkklæðum.
Undirbúa lík hins látna í kistu og snyrta ef
með þarf.
Útfararstofa íslands útvegar:
Prest.
Dánarvottorð.
Stað og stund fyrir kistulagningu og útför.
Legstaö í kirkjugarði.
Organista, sönghópa, einsöngvara, einleikara
og/eða annað listafólk.
Kistuskreytingu og fána.
Bióm og kransa.
Sálmaskrá og aðstoðar við val á sálmum.
Líkbrennsluheimild.
Duftker ef Hkbrennsla á sér stað.
Sal fyrir erfidrykkju.
Kross og skilti á leiðí.
Legstein.
Flutning á kistu út á land eða utan af landi.
Flutning á kistu til landsins og frá landinu.
Sverrir Einarsson.
útfararstjóri
Sverrir Olsen.
útfararstjóri