Dagur - 31.03.1999, Blaðsíða 7

t
LÍFIÐ í LANDINU
R A P P I R
FÖLKSIHS
Raunverulegur
2000vandi
Mikið er talað um vandamál í
tölvuheiminum þegar talan tvö
þúsund á að koma upp í tölv-
unni. Undirritaður sér Iíka 2000
vanda í miklum hátíðarhöldum
sem á að halda á Þingvöllum í
tilefni af kristintöku íslensku
þjóðarinnar. Þar er reiknað með
að þriðjungur hennar verði sam-
an komin við hátíðarhöld. Til að
það geti orðið þurfa margir að
fara að heiman og þá verða heimili þeirra mann-
laus. Reikna má með að lögreglulið og hjálpar-
sveitir verði uppteknar við gæslu ýmiskonar í um-
ferð að hátíðarsvæðinu og á því. Löggæsla hlýtur
því að verða í lágmarki á höfuðborgarsvæðinu og
víðar á Iandinu. Uppskeruhátíð hlýtur því að verða
hjá þjófum öllum á meðan á hátíðinni stendur.
Freistingin er of mikil til þess að þeir fái staðist
hana. Líka má reikna með að fjölgi í hópi þessara
afbrotamanna við þessa auknu freistingu. Lög-
reglumönnum er örugglega ljós þessi vandi en þeir
sem þeir þurfa að sækja fé til að leysa hann er
hann hugsanlega ekki alveg eins ljós. Löggæslan
hefir löngum búið við lítinn skilning ráðamanna á
þörfum hennar. Því má reikna með að vandi þessi
verði mikill og raunverulegur.
Þá vaknar sú spurning hvað sé til ráða til lausn-
ar svo hátíðargestir komi ekki að heimilum sínum
hálftómum við heimkomuna. Nágrannagæsla verði
aukin og leyst af hendi af þeim sem ekki ætla úr
bænum. Þjófagengin sem löggæslan virðist hafa
nokkuð góða vitneskju um verði tekin úr umferð
og höfð í sérstakri gæslu á meðan á hátíðinni
stendur. Setja mætti um þessa ráðstöfun sérstök
lög til bráðabirgða til heilla fyrir almenning og til
tryggingar eignaréttinum.
Hyggja verður að þessum þætti í hátíðarhöldum
sem verða af tilefni aldamótanna. Ef ekki verður
að gert er viðbúið að tjón einstaklinga og fjöl-
skyldna sem fara úr bænum verið mikið. Þetta er
ekki minni 2000 vandi en sá sem steðjar að tölvu-
heiminum.
Brynjólfun
Bpynjólfsson
skrifar
Til hvers?
GUÐRÚN JÓHANNSDÓTTiR
SKRIFAR
Jæja, gott fólk. Nú heyrum við þann fagnaðarboð-
skap að veitingamenn í miðborg Reykjavíkur megi
selja áfengi viðstöðulaust frá föstudagskvöldi til
sunnudags-eitthvað, ég man ekki hvort það var til
sunnudagskvölds eða morguns, enda skiptir það
mig í sjálfu sér engu máli. Astæðan til þess að ég
sest við tölvuskjá er hins vegar sú að mig langar að
tjá nokkrar hugleiðingar um skemmtanalíf okkar
Islendinga.
Lítil dansgólf
Það kemur fyrir að ég fer út á Iífið með vinum og
kunningjum og þá er gjarnan sest inn á krá. Þar er
yfirleitt dynjandi músík, gjarnan dansmúsík sem
kitlar mann £ tærnar, en ekkert pláss til að dansa.
Sums staðar eru málamynda dansgólf og maður
gæti haldið að þau væru ætluð mjög Iitlum dverg-
um, alveg pínulitlum. Nú er svo sem ekki endilega
hægt að ætlast til að maður geti alls staðar dansað,
en til hvers er þá verið að hafa danstónlist? Hún
er nánast alltaf svo hávær að það er ekki hægt að
sitja og spjalla í rólegheitum. Fólk verður að æpa
hvert á annað þó að það sitji þétt saman. í nútíma
þjóðfélagi er mikið talað um rétt neytandans og að
þeír sem selja þjónustu verði alltaf að hafa óskir
neytandans í huga. Einhvern veginn hef ég það
samt á tilfinningunni að á „skemmtistöðum" séu
gestirnir að þjóna hagsmunum seljandans. Hávað-
inn er yfirþyrmandi og það er hvorki hægt að
dansa né tala saman. Það eina sem fyrir liggur er
að fara á barinn, fá sér í glas og það er svo sem allt
í lagi með það, en áfengisdrykkja getur varla verið
markmið í sjálfu sér, nema fyrir þá sem eru háðir
áfengi og það er (vonandi) mikill minnihluti. Svo
eru komnar í tísku svokallaðar erótískar sýningar
sem í besta falli eru væmnar, í versta falli grófar,
eða er það öfugt?
Einhæft og subbulegt
I Reykjavík eru margir góðir veitingastaðir og
kunnátta Iandans í matargerð og þjónustu sem
tengist henni hefur stórbatnað á síðari árum. Það
er líka margt jákvætt að gerast í tónlistar- og leik-
húslífi, en það er önnur saga og þetta bréf fjallar
ekki um það. Sumir horfa til erlendu ferðamann-
anna og vilja markaðssetja reykvískt skemmtanalíf
erlendis. Það er bara verst að þetta næturlíf er
fremur einhæft og svolítið subbulegt og batnar lít-
ið þótt staðirnir verði opnir lengur. Svo eru út-
lendingar líka vanir að skemmta sér á kvöldin en
ekki á morgnana, a.m.k. víðast í N-Evrópu og
Bandaríkjunum. Þess vegna spyr ég: 1) Til hvers
er starfsfólk á skemmtistöðum að slíta sér út? 2)
Til hvers erum við neytendur að hanga á þessum
stöðum?
Upprumim og erfð aupplýsmgamar
Bára niargan bar á sand,
beint aðfaðmi svanna.
Eru víða um okkar land
augu skipbrotsmanna.
Visu þess orti Bjarni Ásgeirsson, alþingismaður
og síðar sendiherra, en hann var skáldmæltur vel,
eins og mörgum er kunnugt. Bjarni mun hafa ver-
ið á ferð í Skaftafellsýslu og veitt þar athygli
óvenju dökkum augnalit manna, og varð þá vísan
til. Að hinu sama vék Jónas Hallgrímsson forðum,
er hann kvað: „Þar eru blessuð börnin frönsk"
o.s.frv. Þá má minna á orð Halldórs Killjan Lax-
ness í snöfurlegri ritgerð hans í Vettvángi dagsins.
Þar segir m.a., að íslenskar stúlkur hafi haft þann
lofsverða sið, „að hlaupa í veg fyrir franska strand-
menn, þar sem þeir gistu, og láta þá slá undir í
barn með sér“, og slær skáldið þarna gamansaman
tón, sem oftar.
Eins og kunnugt er rekja flestir Islendingar ættir
sínar til annarra Norðurlanda, og Ijölmargir til
breskra og amerískra manna, er hér dvöldust á
stríðsárunum. Bæta má því við, að eftir seinni
heimsstyrjöldina fluttist hingað allmargt Þjóðverja,
sem auðvitað eiga hér afkomendur.
Allt þetta stuðlar að því, að fjarstæða er að halda
því fram, að Islendingar séu „kynhreinir". Því fer
víðsljarri, að þeir séu einþátta (arfhreinir), eins og
ýmsir vilja vera Iáta.
Enn má nefna, að allmargir hérlendis eiga ættir
að rekja til fjarlægra landa, og eru þó síst Iakari ís-
lendingar en aðrir. Nefna má kunna stjórnmála-
menn, sem ýmsir telja ættaða frá ísrael, að Iang-
feðgatali. Þar má nefna Hannes Hafstein (að sögn
Þórbergs Þórðarsonar í Ofvitanum), Ólaf Thors
(sbr. rit dr. Benjamíns H.J. Eiríkssonar, Nýtt og
gamalt), Geir Hallgrímsson (Zoéga) og Gunnar
Thorodden (Classen). Fólk af áminnstum kyn-
flokki hefur og unnið sér frægð á ýmsum öðrum
sviðum. Nefni hér aðeins eina konu, fræga fyrir
óvenjulega fegurð: Bryndísi Schram. - Hvað sem
þessu líður, þá er víst að Gyðingar eru merkileg
þjóð, eins og hlutfallstala (c.a. 1/3) þeirra í hópi
Nóbelsverðlaunahafa sannar best.
Ættfræði (áður nefnd áttvísi) er merkileg, enda
fjölmargir, lærðir og Ieikir, sem leggja stund á þá
grein. En þegar farið er að skrá sjúkdóma eftir
ættum, veita þar einkaleyfi og selja úr landi, hæst-
bjóðanda. Þá er um hreint siðleysi að ræða, enda
slíkt óþekkt meðal menningarþjóða. í ofánalag var
þetta gert þvert gegn ráðum vitrustu manna, eins
og Ólafs Ólafssonar, fyrnærandi landlæknis.
Guðmundur Guðmundsson
Veðrið í dag...
Heldur mtnukandi norðlæg átt og vtðabjartviðri, nema við
norðausturströndina og allra syðst framan af degi.
mti o tn 6
Blönduós
Akureyri
£Si
CCL
Þrl Mið Fim Fös
í Ó......^//. / i í \
/ / 7 *
Egilsstaðir
Þri Mið Flm Fðs Uu
/7 ! \7
Bolungarvík
rei
Þri Mið Fim Fös
U Ó\
7 \ \
Reykjavík
Kirkjubæjarklaustur
rei
Þri Mið Flm Fðs Lau
í í /Y
Stykkishóimur
^ : r
Stórhöfði

-io ; 5-
í U l
J ! }
W iZTA veðurspárit 30.03.1999
Línurit: Lofthiti, spágildi fyrir miðnætti og hádegi.
Súlurit: Úrkoma, uppsöfnuð i 12 klst.
Vindörvar: Vindur blæs inn að punkti. Vindhraði táknaður með
skástrikum; heilt strik táknar 5 m/s en hálft 2.5 m/s.
Þríhyrningur táknar 25 m/s. er
Dæmi: • táknar norðvestanátt, 7.5 m/s.
Færð á vegiun
í gærkvöld var góð vetrarfærð er um vegi á Suðurlandi og
Vesturlandi nema Brattabrekka er ófær. Á Vestfjörðuni og
Norðurlandi voru helstu vegir færir. Fært var orðið frá
Húsavlk með ströndinni til Raufarhafnar og þæfingsfærö
þaðan til Vopnafjarðar. Fært var orðið um Mývatnsöræfi og
Möðrudalsöræfi en þæfingsfærð á Vopnafjarðarheiði, ófært
var um Kísilveg, Vatnsskarð eystra og Breiödalsheiði.