Dagur - 08.05.1999, Qupperneq 1

Laugardagur 8. maí -16. tölublað 1999
Nikulásargjá á Þingvöllum ber nafn af því að Nikulás sýslumaður Magnússon drekkti sér í gjánni á þingtíma. Gjáin er sú sama og sumir kalla Peningagjá.
Ófróin hefðarfm
í kling'j andi söðli
Það vill verða vandræðalegt
þegar fólk af betra standi
verður uppvíst af afbrotum
sem einkum eru ætlandi þeim
sem minna mega sín, svo sem
hnupli og ófrómleika sem
varla teljast til stórglæpa.
Hér verður sögð saga af konu
sem var sonardóttir Ara sýslu-
manns í Ogri og var gift
manni sem var bróðursonur
Halldórs þess sem eitt sinn
var sýlsumaður Þingeyinga.
Hún virðist hafa verið stel-
sjúk eða svo siðblind að hún
gekk að eigum annarra sem
sínum eigin.
Björg Aradóttir og maður
hennar Eyjólfur Einarsson
höfðu umboð Þingeyrar-
klausturs á öndverðri 18. öld.
Það voru engir aukvisar sem
fengu slík umboð á þeim tíma
og oftast fylgdu þeim vænar
tekjur, svo að ekki hafa þau
hjón verið á nástrái þegar
umboðið var tekið af þeim og
þau flæmd frá Þingeyrum,
fyrir ófrómleika Bjargar, að
því er segir í gömlum frásög-
um, en hér mun einkum
stuðst við skrif Páls Sigurðs-
sonar alþingismanns í Ar-
kvöm um frúna.
Þeim hjónum var sæmast
að hafa sig á brott úr fjórð-
ungnum, því ekki hlaut Björg
dóm fyrir athafnir sínar. Þau
komust að Holti undir Eyja-
fjöllum til Þorsteins Odds-
sonar, prests þar. En vegna
tengda og skyldleika við
Eyjólf var skotið yfir þau
skjólshúsi þar og fékk séra
Þorsteinn þeim Vallatún til
ábúðar, sem var kirkjujörð.
Björg Aradóttir leit stórt á
sig og hélt sig að heldri kven-
na hætti. Svo var hún við-
hafnarmikil, þegar hún reið
að norðan, að í söðli hennar
héngu tólf smábjöllur, sem
hringdu þegar hesturinn
skeiðaði og varð af hljómur
mikill.
Sjd framhald bls. 2 og
3.