Alþýðublaðið - 21.02.1967, Page 16

Leitaði ég þér lúsa
Sú hefur verið trú margra þjóða,
fear á meðal íslendinga, að holl-
tistumerki væri að búa vel að lús-
um Meðan lýs voru enn algeng-
astar húsdýra á íslandi var sá
ekki talinn fullheilbrigður, sem
61 ekki á sér einhverjar lýs. Þess
voru jafnvel dæmi að fólk lagði
á sig löng og ströng ferðalög til
að verða sér úti um þessar skepn-
ur, cf það missti þær af sér fyrir
einhverja slysni. Mun því jafnvel
hafa verið trúað, að þeir væru
feigir, sem lýs festu ekki yndi
á, og má nærri geta að þessi trú
hafi ekki ýtt undir menn að losa
sig við lúsina.
Með aukinni uppfræðslu, sem
svo er kölluð, var hins vegar tek-
ið að skera upp herör gegn þess-
ari gömlu fylgikind mannsins, og
varð postulum hins nýja siðar svo
vel ágengt i baráttu sinni, að lús
var nær alveg útrýmt, og má til
marks um það hafa að síðast lið-
in fimm ár hefur lúsar ekki orð-
ið vart í höfuðstaðnum, þar til
nú í vetur, að lús hefur fundizt
á allmörgum skólabörnum í Rykja
vík, að því er eitt dagblaðanna
segir. Hefði gamla fólkið sagt, að
þetta sýndi að þrátt fyrir allt væri
enn ekki allur dugur drepinn úr
Isiendingum, að minnsta kosti
ungu kynslóðinni, þótt svo hafi
virzt um alllangt skeið og fleira
Bjarni Benediktsson
Norður við heimskaut hokra ég lúinn
og húsbóndanefnan í stjórninni er.
En óhemju kjaftfor og körg eru hjúin
og klaga og standa uppi í hárinu á mér.
Þó hafa þau nóg að bíta og brenna,
slíkt bílífi hvergi á sér stað.
Og það er ekki eintóm undanrenna.
Hann Ingólfur getur borið um það.
Og verðbólgualdan yfir mig hrynur,
, svo andanum varla stundum ég næ.
Og undir þeim ósköpum stjórnin stynur
sem strá í næturkuldablæ.
Og mörg hefur hættan að höndum borið,
þó held ég mig við hinn kristna sið.
Á kvöldin fer ég með faðirvorið
og fyrir mér og stjórninni bið.
rennt stoðum undir þá skoðun en
lúsaleysið eitt saman.
Þótt gamla fólkinu væri ekki
um lúsaleysi, var því þó ekki held
ur gefið um of mikinn lúsagang.
Eins og í öðru var hóf bezt á
þessu sviði. Þeir, sem skriðu allir
í lúsum, þóttu litlu eða engu betri
en hinir, sem lús þreifst alls ekki
á; þótt raunar væri viðurkennt að
þeir væru bæði heilsuhraustir og
auðsælir, en auðsæld og lýs þóttu
yfirleitt fara saman. En að jafn-
aði reyndu menn að verjast of
hörðum atgangi lúsa, og höfðu til
þess ýmis ráð. Er rétt að benda
hér á sum þeirra, ef vera kynni
að þau dygðu við þessi nýju lúsa-
tilfelli sem nútímavísindin og heil
brigðiseftirlitið virðast ekki hafa
getað komið í veg fyrir.
Eitt ráð er það að leggja kræki-
berjalyng, sem líka nefnist lúsa-
lyng, undir rúmfötin í rúmið, og
annað ráð að bera á sér bein úr
dauðum manni; hið þriðja ráð er
að mylja vel tilreyktan pípuhaus
í duft og búa til úr honum smyrsl
og bera á sig. Þessi ráð hafa öll
verið reynd, og hafa að sögn gef-
izt vel. En öruggasta ráðið mun þó
vera að binda kött, helzt lifandi
en þó getur dugað að nota kattar-
feld einan, á bakið á þeim lúsa-
sjúka og láta hann hlaupa stríp-
aðan kringum bæinn tvisvar eða
öllu heldur þrisvar í stórhríðar-
veðri. Þá safnast allar lýsnar sam
an í kúlu undir kettinum og ryðj-
ast þar út, og sækja ekki framar
lýs á þann, sem þetta hefur gert.
Væri vel til fundið að heilbrigðis
yfirvöldin reyndu þetta, ef annað
ber ekki tilætlaðan árangur.
Mig sótti nú ákaft svefn
þarna í bílnum, og lá við að
dytti af mér liausinn livað
eftir annað, en ég ætlaði alls
ekki að láta það eftir mér að
sofna í þessari ferð um há-
daginn, heldur ætlaö'i ég' að
sjá landið.
Ferðasaga í Þjóðv.
Eitthvað ætti að fara að ræt-
ast úr þessari þvælu í Viet-
nam þegar þeir stofna ís-
lenzku Vietnamnefndina.

Hvort sem það er lúsafar-
aldur í skólumun eða ekki,
verður kennarablókin aldrei
annað en lúsablesi.
Mér finnst eini gallinn við að
vera heiðvirð og ógift vera sá
að ég fæ aldrei blóm á konu-
dagiim.