Dagur - 27.01.2001, Síða 7

LAUGARDAGIIR 27. IA N Ú A R 20 0 1 - V77

MINNINGARGREINAR
við. Einu gilti hvað Pétur lagði
hönd á; hann var hinn sjálf-
menntaði snillingur í öllum sín-
um verkum. Það var þó einkum
matreiðsla er átti hug hans og
hún varð í raun ævistarf hans.
Haustið 1944 var Pétur ráðinn
forstöðumaður mötuneytis við
Héraðsskólann að Reykjum í
Hrútafirði. Þá var þar blóm-
strandi skólastarf með um 80
nemendum. Þurfti mikinn kjark,
elju og útsjónarsemi til að sinna
slíku starfi á jafnstóru heimili þar
sem öll matreiðsla og umsjón að-
fanga hvíldi á hans herðurn.
Varð þetta honum þó leikur einn,
því að honum var það eðlislægt
að laða fram það besta í sam-
starfsfólki sínu og nemendanna
sem hjálpuðu til við störfin og því
varð útkoman gott, samhent og
ábyrgt starfslið. 1 þessu starfi var
Pétur í 10 ár, Iengur en nokkur
annar í sögu skólans. A þessum
árum eignaðist hann mikinn fjöl-
da vina meðal starfsfólks og nem-
enda sem höfðu tengsl við hann
æ síðan. A áðurnefndum tíma
var á sumrum hótelrekstur á veg-
um skólans og sá Pétur þar um
veitingar og var öllum viðurgern-
ingi þar viðbrugðið.
Frá Reykjaskóla lá leiðin suður
í Hvalfjörð þar sem hann sá um
mötuneyti starfsmanna Olíu-
stöðvarinnar um tveggja ára
skeið. Síðasta áratuginn var Pét-
ur búsettur í Reykjavík, lengst af
á Oðinsgötu 4. Vann hann þá
allan tímann á veitingahúsinu
Laugavegi 28 sem í þann tíma
var einn vinsælasti matsölustað-
ur borgarinnar.
Pétur á Reykjum, eins og við,
eldri vinir hans og sveitungar
nefndum hann ætíð, var ókvænt-
ur og barnlaus, en eins og af
framansögðu má ráða var hann
lítt einmani; börn og unglingar
löðuðust að honum og vini átti
hann fleiri og tryggari, en þorri
samtíðarmanna hans; þrjá nafna
hefur hann eignast; Böðvarsson,
Stefánsson og Egilsson. Þegar
öllu er á botninn hvolft var líf
hans innihaldsríkt og þrátt fv'rir
móðurmissi og dimma daga á
hans fyrstu bernskuárum sam-
verkuðu honum allir hlutir til
góðs.
Pétur lést 3. nóv. 1967 og er
minnisvarði hans í duftreit Foss-
vogskirkjugarðs.
Snorri og Stefánfrá
Svertingssstöðum
Katrín Giiðimmdsdóttir
Er við lítum um öxl
til Ijúfustu daga
liðinnar æfi.
Þá voru þar stundir
í vinahápi
sem veittu okkur
mesta gleði.
(milo)
Mig Iangar í örfáum oröum að
minnast Katrínar Guðmunds-
dóttur eða Kæju eins og hún var
alltaf kölluð, hún var gift Karli
Steingrímssyni móðurbróður
mínum.
Mér finnst að hún hafi verið
meira tengd mér en bara mág-
kona mömmu, eins og ömmu-
stelpan mín sagði „er hún Kæja
ekki pínulítið frænka okkar eins
og Dændi frændi" (Karl Stein-
Sigfús Þorsteinsson fæddist að
Litlu-Hámundarstöðum á Ar-
skógsströnd þann 22. júlí 1921.
Hann lést á dvalarheimilinu
Dalbæ á Dalvík þann 17. janú-
ar sl. Foreldrar hans voru Þot-
steinn Þorsteinsson útvegs-
bóndi á Litlu-Hámundarstöð-
um, f. 12.11.1874 að Völlum í
Svarfaðardal, d. 23.3.1932 og
Valgerður Sigfúsdóttir hús-
freyja, f. 12.3.1880 á Selá á Ár-
skógsströnd, d. 21.7.1946.
Systkini Sigfúsar eru:
1) Þorsteinn Valtýr Þorsteins-
son, f. 23.4.1900, d.
10.4.1970,
2) Svanlaugur Björgvin Þor-
steinsson, f. 1.9.1901, d.
8.9.1965,
3) Marinó Steinn Þorsteinsson,
f. 28.9.1903, d. 4.9.1971,
4) Friðrik Þorsteinsson,
f. 15.5.1905, d. 5.8.1982,
5) Anna Þorsteinsdóttir,
f. 29.6.1909, d. 6.2.1994,
6) Jóhann Þorsteinsson,
f. 17.7.1911, d. 18.9.1993,
7) Konráð Þorsteinsson,
f. 26.3.1914, d. 8.10.1973,
8) Svanhildur Þorsteinsdóttir,
f. 5.12.1916,
9) Guðmundur Þorsteinsson,
f. 13.8.1926, d. 9.1.1978. Sig-
fús kvæntist 4.10. 1946 Brynju
Eddu Jensen húsfreyju, f. 4.10.
1928. Foreldrar hennar voru
Aðalheiður Friðriksdóttir, f.
1907, d. 1997 og Jóhannes
Hjaltason skipstjóri, f. 1900, d.
1929.
Börn Sigfúsar og Eddu eru:
1) Valgerður Sólrún,
f. 6.7.1946, gift Sveini Gunn-
laugssyni, f. 23.3.1940. Þau
eiga þrjú börn og tvö barna-
börn.
2) Hjalti Örn, f. 21.12.1947,
kvæntur Aðalheiði Helgadóttur,
f. 22.11.1949. Þau eiga tvær
dætur og sjö barnabörn.
3) Jóhannes, f. 13.12.1951,
kvæntur Katrínu Steinsdóttur,
grímsson). Þá sagði ég „við áttum
hana öll“. Kæja var svo ljúf og
góð kona, sem vildi öllum vel, tók
alltaf á móti okkur brosandi með
opinn faðminn.
Minningarnar frá bernsku
minni eru heimsóknir í Ránar-
götu 10, þar sem þau Dændi
bjuggu og hafði ég unun af að
máta jakkana hennar, slæðurnar
og ekki síst skóna, minntist hún
oft á þetta. Svo fluttu þau í Rán-
argötu I þar bjuggu afi og amma
á neðri hæðinni og fjölskyldan
mín í Ránargötu 19 það var stutt
að fara á milli húsanna og lagði
maður mikið á sig til að hlaupa
eftir götunni þó að veður væri
vont og myrkrið stundum ógn-
vekjandi.
Við ræddum stundum um
Sigfiís
f. 30.9.1953. Þau eiga tvo syni.
4) Brynjar Haukur, f.
27.6.1953, kvæntur Svanhildi
Sigfúsdóttur, f. 20.3.1951. Þau
eiga eina dóttur.
5) Aðalsteinn Svanur, f.
10.3.1960, sambýliskona Sól-
dís Stefánsdóttir, f. 11.4.1960.
Þau eiga tvö börn.
6) Aðalheiður Ósk,
f. 30.3.1962, gift Jóni Guðna
Arasyni, f. 8.4.1952. Þau eiga
t\;o syni.
Sigfús ólst upp í foreldrahús-
um á Litlu-Hámundarstöðum
og skólaganga hans varð ekki
önnur en barnaskólanám. Eftir
sjósókn á unglingsárum fluttist
hann til Akureyrar, tók bif-
reiðastjórapróf og hóf akstur
vörubíla og leigubíla hjá BSA
og síðar á vörubíl hjá Heild-
verslun Valgarðs Stefánssonar
til 1949 að hann fluttist ásamt
konu sinni að Rauðavík á Ár-
skógsströnd þar sem þau hófu
búskap og útgerð. Byggðu þau
jörðina upp og bjuggu þar
myndarbúi allt til 1980 að þau
fluttust að Hauganesi í sömu
sveit. Sigfús tók við stjórn
Sparisjóðs Árskógsstrandar
1971 og byggði sjóðinn upp af
miklum dugnaði og framsýni
svo þegar þau hjón fluttu frá
Rauðavík var staða sparisjóðs-
stjóra orðin fullt starf sem Sig-
fús annaðist til 1984 að hann
kaus að láta af þeim störfum.
Réðist hann þá sem fram-
kvæmdastjóri til Bifreiðaverk-
stæðis Fljalta Sigfússonar og
starfaði þar til 1995 að hann
lét af störfum, þá 74 ára.
Samhliða búskap og síðar
öðrum störfum, sinnti Sigfús
margvíslegum trúnaðarstörfum
og verður ekki allt talið hér.
Hann var m.a. framkvæmda-
stjóri Ræktunarsambands Arn-
arnes- og Árskógshreppa 1963-
1984, verkstjóri hjá Vegagerð
ríkisins nokkur suniur og gjald-
gömlu góðu dagana þá kallaði
hún mig Imbigó því ég hafði átt
erfitt með að bera nafnið mitt
fram sem barn. Það var gaman
keri sóknarnefndar Stærri-Ár-
skógssóknar um árabil og var
alllengi fjallskilastjóri. Hann
sat í hreppsnefnd Árskógs-
hrepps 1980 1986 og í Sýslu-
nefnd Eyjafjarðarsýslu um
nokkurt skeið. Hreppstjóri Ár-
skógshrepps var hann frá 1987
til sjötugs 1991. Lagði stund á
ökukennslu um nokkurra ára
skeið.
Sigfús var ötull félagsmála-
maður, m.a. í ungmennafélag-
inu Revni á yngri árurn og í
Lionsklúbbnum Hræreki, sent
hann tók þátt í að stofna. Síðar
varð hann Félagi eldri borgara í
Dalvíkurbyggð og Hrísey ötull
fylgismaður og var nú síðast
einnig í Veðurklúbbnum á Dal-
bæ.
Síðustu árin fékkst Sigfús
mikið við ritstörf og sendi frá
sér þrjár bækur: I alvöru og án,
ljóð og lausavísur, 1995; Litið
til lands og sjávar, sögur og frá-
sagnir, 1996 og nú síðast
Veðraskil, kvæði og stökur, sem
kom út vorið 2000.
Sigfús og Edda fluttust til
Dalvíkur 1998 og síðustu miss-
erin bjó hann á dvalarheimilinu
Dalbæ.
Útför hans verður gerð í dag,
laugardaginn 27. janúar frá
Stærra-Árskógskirkju og hefst
athöfnin kl. 14.
þegar hún var að kenna mér að
dansa á eldhúsgólfinu sínu og oft
var hún búin að laga á mér hár-
ið þyí hún sagði að ég væri svo
mikil pjattrófa. Já Kæja átti alltaf
tíma handa mér. Hún átti fallegt
heimili, las mikið og hafði mjög
gaman af að ráða krossgátur.
Mikill vinskapur var á milli
fjölskyldna okkar og var oft glatt
á hjalla í afmælum og jólaboðum
hjá mömmu og pabba og mikið
var gaman þegar Dændi tók upp
harmonikuna og allir fóru að
syngja.
Þessar stundir lifa í minning-
unni. l yrir nokkrum árum fluttu
þau í Skarðshlíðina og áttu ynd-
islega íbúð og þangað flutti móð-
ir mín líka fyrir skömmu svo enn
var stutt að heintsækja þau öll
Kæri vinur, koniið er að kveðju-
stund. Eg á ntargar góðar minn-
ingar unt marga samferðamenn
en fáir hafa orðið mér kærari en
Sigfús Þorsteinsson. Saman unn-
um við um áratuga skeið í fjöl-
breyttu félagsstarfi. Sigfús var
traustur og skemmtilegur félagi
að vinna með. Heimili þeirra
hjóna, Sigfúsar Þorsteinssonar og
Eddu Jensen, naut mikils trausts
og ástúðar þeirra er því kynntust.
Við hjónin fórum oft í heimsóknir
til þeirra og þau komu til okkar,
góðar minningar eru um þær
samverustundir og ótal margar
fleiri. Sigfúsi voru falin mörg störf
sem hann vann af trúmennsku og
trausti samferðamanna sinna.
Fyrir það ber að þakka og ekki
voru greiðslur oft í neinu sam-
ræmi við þann tíma sem fór í þau
störf sem hann vann. Blandaðan
búskap ráku þau hjónin Edda og
Sigfús á Rauðavík i rúma þrjá ára-
tugi. Á því tímabili tók Sigfús
rnikinn þátt í félagsstörfum
bænda og var framkvæmdastjóri
Ræktunarsambands Arnarnes- og
Árskógshreppa um árabil. Hann
var líka vel virkur í Búnaðarfélagi,
nautgripa- og sauðfjárræktarfé-
lögurn. Þegar þau hjónin hættu
búskap á Rauðavík Iluttu þau á
Hauganes. Sigfús yar sparisjóðs-
stjóri við Sparisjóð Árskógsstrand-
ar um árabil og síðar fram-
kvæmdastjóri Bílaverkstæðis
Hjalta Sigfússonar. Góður félagi
var Sigfús í Lionsklúbbnum
Hræreki þar sem hann hvatti fé-
lagana til dáða og kom oft með
snjallar tillögur. Gjaldkeri í sókn-
arnefnd Stærri-Árskógskirkju var
hann á þeirn tíma er miklar end-
urbætur voru gerðar á kirkjunni
að utan og oft lagði hann Ivkkju á
leið sína er hann fór til vinnu
sinnar, kom við í kirkjunni og
spurði smiðina hvort þá vantaði
eitthvað. Ef það kom fyrir var
strax bætt úr því, ábyrgð og sam-
viskusemi einkenndu störf Siglús-
þegar ég kom í bæinn og gott að
systkinin voru nálægt hvort öðru.
Elsku Kæja! Lífið þitt hefur
ekki verið dans á rósum, hvað
heilsufar snertir, þú hefur mátt
þola veikindi sem buguðu þig að
lokum, þó þú hafir barist hetju-
lega en alla tíð er það aðeins einn
sem ræður og við lúturo að hans
vilja.
Kæja mín ég kveð þig og þakka
fyrir alla okkar skenuntilegu
stundir því þær voru margar.
Elsku Dændi , ég og fjölskyldan
mín byðjum góðan guð að styrkja
þig og fjölskylduna þína í þessari
rniklu sorg unt leið og við þökk-
um fyrir allt.
Ingibjörg Jónsdóttir.
ar í þágu kirkjunnar.
Á síðari hluta ævinnar gaf Sig-
fús út bækur, bæði í bundnu rnáli
og óbundnu, þar sem finna má
skemmtilegan húntor enda sá
hann hlutina oft fyrir sér öðruvísi
en aðrir. Hann hafði gaman af að
skrifa hjá sér atburði líðandi
stundar þó ekki væri alltaf tími til
þess. Stundum var hringt eða
undirritaður fór heim til Sigfúsar
að rifja upp liðna atburði, þær
stundir eru mér afar kærar.
Félag aldraðra á Dalvik og ná-
grenni var stofnað fyrir rúmum
tíu árum. Þar var Sigfús stofnfé-
lagi og naut félagið þess vel að fá
góðan félaga. Hann var í dans-
hópi sem æfði og sýndi þjóð-
dansa, sjaldan vantaði hann í
sönghópinn og ntargar voru þær
vísur, kvæði og sögur sem lesnar
voru upp fyrir félagsmenn til
skemmtunar og fróðleiks.Mörg ár
var Sigfús að berjast við erfiða
sjúkdóma. Þar sýndi hann þrek og
hetjulund og þegar komið var í
heimsókn vildi hann gjarnan að
untræðan væri um annað en þá
erfiðleika sem að honurn steðjuðu
og gerði þá stundum grín að veik-
indurn sínum og sjálfum sér. Þeg-
ar heilsu Sigfúsar hrakaði veru-
lega Iluttu þau hjónin til Dalvíkur
og síðustu misserin bjó Sigfús á
dvalarheimilinu Dalbæ, þar sent
hann lést 17. janúar síðastliðinn.
Þegar ég hitti hann síðast, 6. jan-
úar, er Kór eldri borgara söng fyr-
ir vistmenn Dalhæjar, fannst mér
viðtal og kveðjur henda til þess að
senn væri þrautagangan á enda.
Aðeins er minnst hér á nokkur
atriði í ævistarfi Sigfúsar Þor-
steinssonar, því verða ekki gerð
full skil í stuttri minningargrein.
Bestu þakkir fyrir allt. Innilegar
samúðarkveðjur sendunt við hjón-
in til frú Eddu Jensen, börnum og
fjölskyldum þeirra.
Sigurður J. Stefánsson
frá Stærra-Árskógi
Þorstemsson