Dagur - Tíminn Akureyri - 18.03.1997, Síða 1
LIFIÐ I LANDINU
Blað
Þríðjudagur 18. mars 1997 - 80. og 81. árgangur - 53. tölublað
„Ég hygg að þeim
sem kynnast hesta-
mennskunni finnist
allt annað sport frekar
ómerkilegt, “ segir Páll
Pétursson sem varð
60 ára í gær og fékk
forláta fola í
afmælisgjöf frá
konunni.
SEXTUGURMEÐ HESTADELLU
Páll Péturssonfélagsmála-
ráðherra varð 60 ára í gœr
og efndi af því tilefni til
fagnaðar ífélagsheimilinu
á Blönduósi á laugardag-
inn og mœttu þar um jjög-
ur hundruð manns. Besta
gjöfin var teymd inn á gólf
félagsheimilisins; 6 vetra
foli œttaður frá Hólabaki.
etta er gersemi, þessi sex vetra foli
sem kona mín gaf mér og henni
tókst að gera þetta þannig að ég
hafði ekki hinn minnsta grun. Hún var
búin að gefa mér hestastein og það
fannst mér yíirdrifið. - En það er allt
eins álitlegt við hestinn og það getur
verið þótt ég hafi að vísu ekki komið á
bak á honum ennþá. Liturinn spillir
heldur ekki, hann er mógrár en verður
hvítur innan fárra ára.“
Hvernig er að vera sextugur?
„Það er góð tilfinning þó ég gæti vel
þegið að vera fertugur eða þrítugur, en
þetta er lífsins gangur og það er allt gott
og blessað með það.“
Eitthvað uppgjör við þessi tímamót?
„Ég veit það nú ekki, ég hef átt góða
æfi og góða samferðamenn og get litið til
baka með mikilli ánægju og horft fram á
veginn líka.“
Nú var greinilegt á gjöfunum og vís-
unum á laugardaginn að þinn Ijúfasti
sess er ekki ráðherrastóllinn heldur
þinn hnakkur eins og Pétur bróðir þinn
söng.
„Já, áhugamálin eru íyrst og fremst
að komast á hestbak og snúast eitthvað í
kringum hross, þannig hefur það verið
alla æfi. Ég hygg að þeim sem kynnast
hestamennskunni finnist allt annað
sport frekar ómerkilegt. Við erum með
hesta hér í Reykjavík í vetur og áður fyrr
fór ég mikið á hestbak, en það er reynd-
ar ekki þægilegt að samræma það þing-
mennsku. Flestar helgar fer ég þó norð-
ur og þær stundir nota ég til að fara á
hestbak.“
Heldur upp
á húnvetnska kynið
Áttu hest sem enginn annar en þú má
koma á bak?
„Nei, ég hef aldrei verið með mikla
sérvisku svoleiðis og
hleypi hestfæru fólki á
öll hrossin mín.“
Hvaða gœðingum
ertu stoltastur af?
„Ég á engan sem ég
er verulega stoltur af
núna, nema þá þennan
nýja. - En það hafa rek-
ist upp í hendurnar á
mér gæðingar. Fyrri
kona mín, Helga Ólafs-
dóttir, var heppin með hross og átti gæð-
inga. Ég átti svo í nokkur ár mjög góða
hvíta hesta, einn hét Fálki og var mikill
höfðingi og skörungshestur. Helga átti
síðan gæðingshest sem hét Smyrill og
gráhvítan sem hét Stelkur. Við áttum síð-
an hryssu sem hét Gleði. Núna á ég enga
sem eru viðlíkir þessum hestum. En ég
er reyndar með mjög góðan lánshest frá
stjúpdóttur minni."
Hrossin hans Páls eru ættuð frá
hrossum Sigurðar Jónssonar frá Brún og
hefur hann ekki blandað stofninn. „Þetta
er gamalt húnvetnskt hrossakyn sem ég
sé ástæðu til að halda uppá.“
Önnur áhugamál en
hross? Heyrst hefur að
þú sért liðtœkur með
saumnál?
„Ég lærði sauma-
skap ungur og er sæmi-
lega flinkur við að gera
einfalda hluti með nál,
að festa tölur og stoppa
í sokka. Móðir mín var
góð saumakona og ég
hef auga fyrir sauma-
skap. - En ég sauma ekki heilu flíkurn-
ar.“
Að lokum, ertu orðinn hálfgerður
Reykvíkingur?
„Nei, ég er Húnvetningur og hélt því
upp á afmælið mitt heima." -mar
„Ég er sœmilega
flinkur við að gera
einfalda hluti með
nál, að festa tölur og
stoppa í sokka. “