Dagur - Tíminn Reykjavík - 18.03.1997, Side 10

22 - Þriðjudagur 18. mars 1997
Jlagur-'35nróm
RADDIR FOLICSINS
Heimilisfangið er: Dagur-Tíminn, Strandgötu 31, pósthólf 58,602 Akureyri
eiðis...
Misnotkun íslenskra
ungmenna
Verkefnið „íslenskt dags-
verk ’97“ er unnið í ná-
inni samvinnu við tvenn
samtök á Indlandi, Social Acti-
on Movement (SAM) og United
Christian Church of India
(UCCI).
Hjálparstofnun kirkjunnar
mun síðan sjá um að færa þeim
peningana í „litlum skömmt-
um“ (!!), eins og segir í bæklingi
sem gefinn var út til að kynna
átakið.
„Leiðtogi" SAM, séra Martin,
styrkja kristna trú á Indlandi,
trú gamla nýlenduherrans. Nið-
ur með indverska menningu -
hfi vestræn menning!
Ungir íslenskir menntamenn
eiga betra skilið. Að sýna sam-
stöðu í verki er góð hugmynd,
en til að hjálpa kristnum sam-
tökum að reyna að auka mark-
aðshlutdeild eigin sjoppu er
röng aðferð.
Eitt að lokum: Hjálparstofn-
un kirkjunnar virðist vera að
uppgötva stéttamismun þarna í
Þann 13. mars síöastliðinn yfirgáfu framhaldsskólanemar um allt land
skólastofurnar og fóru út á vinnumarkaðinn I einn dag í þvl skyni að safna fjármagni
til styrktar Indverskum skólakrökkkum til náms. Mynd:JHF
lýsir þannig ástandinu á Ind-
landi: „Á Indlandi er fátækt
ekki aðeins spurning um Iítil
fjárráð. Hún er nátengd stétta-
skiptingunni í landinu sem er
afsprengi hindúatrúarinnar.“
(Morgunblaðið, 8. mars 1997)
Mótmælendur á Indlandi (1%
íbúa) ætla sem sagt að kenna
hindúum (83%) að lifa. Og ís-
lensk ungmenni eru hvött til að
landi hinna ósnertanlegu. Væri
ekki viðeigandi að benda þeim
á annað land, langt frá Ind-
landi? Þar er stétt, lítt snertan-
leg um þessar mundir, sem
verður að sætta sig við 50 þús-
und krónur á mánuði á meðan
önnur stétt fær 920 þúsund.
Gérard Lemarquis,
kennari og fréttaritari.
í’orsteinn Hannesson hringdi:
bóksali á
Part af vísu sem ^í.d^fe«a
gotu. Eg veit Birirj jivemirf f ab konum á
var, en botninn eTsvon^ fyrriP*rturinn
eJ*ít eínhver hvenUg tyrriparturimi
^s'^^™^SnaSShiá?ér«me8 e,tir
Hannessyni. 6 ta hjalpað Porsteini
Frá Landsbankanum
Vegna greinar Einars Ágústssonar háskóla-
nema, um Námustyrki, í blaðinu þann 8.
mars sL óskar Landsbanki íslands eftir að
koma eftirfarandi á framfœri.
Það er ekki rétt að Lands-
banki íslands hafi neitað
að svara fyrirspurn
Einars um það með hvaða
hætti dómnefndin starfar og
hvað hún hefur að leiðarljósi
við úthlutanir Námustyrkja.
Landsbankinn svaraði bréfi
Einars, dagsettu 18. maí
1996, þann 28. maí.
Eins og kemur fram í aug-
lýsingu um Námustyrki hafa
allir Námufélagar rétt á að
sækja um styrkina. Óskað er
eftir því að umsækjendur
sendi inn upplýsingar um
námsferil, námsárangur,
heimilishagi og framtíðar-
áform. Þessar upplýsingar
eru hafðar til grundvallar
þegar styrkþegar eru valdir.
Þannig er námsárangur
mikilvægur þáttur í þessu vali
en ekki sá eini sem hafður er
til hliðsjónar. Um 500 Námu-
félagar hafa að meðaltali sótt
um Námustyrki ár hvert, síð-
ustu sjö ár. Sérstök sjö manna
dómnefnd skipuð fulltrúum
bankans bæði innan hans og
utan, m.a. fulltrúa frá sam-
tökum námsmanna, BÍSN,
SÍNE eða Félagi framhalds-
skólanema. Allir sem koma að
þessu vali hafa kappkostað
að vinna samviskusamlega og
heiðarlega út frá þeim upp-
lýsingum sem fram koma í
umsóknunum.
Vissulega eru skoðanir
dómnefndarmanna oft óhkar
m.a. um hvað eigi að vega
þyngst í mati og vali á styrk-
þegum. Valið er erfitt en í
þau sjö ár sem styrkjunum
hefur verið úthlutað hefur
dómnefndin þó ávallt komist
að sameiginlegri niðurstöðu
þegar styrkþegar eru valdir.
Afgreiðsla einstakra um-
sókna og umfjöllun um þær
er trúnaðarmál. Allar um-
sóknir sem berast eru með-
höndlaðar sem slíkar og
endursendar að úthlutun
lokinni.
Hótel Örk - lykill að sælu
eða hryllingi?
Föstudaginn 7. febrúar sl.
fórum við nokkrir vinnu-
félagar á Hótel Örk til að
njóta þess sem auglýst var
konukvöld.
Eftir þessa næturgistingu er-
um við sammála um að mæla
ekki með Hótel Örk við nokkurn
mann.
„Þjónarnir" höfðu að okkar
mati ekki mikla þekkingu á sín-
um störfum. Þeir áttu erfitt með
að fylgjast með hvort reikning-
ar voru greiddir eða ekki og
taka niður pantanir. Ennfremur
var settur kostnaður á herberg-
in sem enginn kannaðist við.
Þar að auki vorum við nánast í
„yfirheyrslu" fyrir framan aðra
hótelgesti vegna vankunnáttu
„þjóna“. Ekki var haft fyrir því
að biðjast afsökunar.
Það er alveg furðulegt að
þekkt hótel sem telur sig hafa
upp á margt að bjóða, telji sig
geta komist upp með að bjóða
fólki upp á annan eins skort á
fagmennsku og klúðri.
Þeir sem voru að störfum var
mjög ungt fólk - skólafólk? -
þessi svokallaði ódýri vinnu-
kraftur, kannski „svartur" líka?
Að okkar mati endaði þetta í
hryllingi.
F.h. vinnufélaga,
Gerður Sæmundsdóttir,
Hraunbæ 22.
*
Það fer voðalega í taugarnir á meinhorni að sjá
unga sem aldna bora í nefið á sér í tíma og
ótíma. Nær væri fyrir blessað fólkið að verða sér
út um góðan vasaklút og snýta sér hressilega.
Þegar meinhornið var á unga aldri var ferming-
in mikið tilhlökkunarefni. Þessi tilfinning virðist
hafa snúist uppí andhverfu sína þegar kemur að
því að taka upp veskið og borga allan þann her-
kostnað sem fermingunni fylgir á þessum síð-
ustu og verstu.
Það er sagt að flasa sé ekki vandamál fyrir en
það fer að snjóa á axlirnar. Fyrir þá sem eru
með flösu er það hinsvegar hið versta mál frá
upphafi án tillits til magns.
Baráttan
um súkkulaðið
Ráðsett húsmóðir í borg-
inni ákvað á dögunum að
fara í búðir til að versla inn
eitt og annað fyrir sig og
heimilið. Eftir að hafa ark-
að búð úr búð afréð hún að
gera sér dagamun og fá sér
heitt kaffi á einum af hin-
um fjömörgu kaffihúsum í
borginni og hvíla lúin bein.
Áður en þangað kom
keypti hún sér súkkulaði í
nesti.
Þegar á kaffihúsið kom
var þar þröng á þingi eins
og oft áður. Eftir að hafa
skimað um stund eftir sæti
sá hún færi á að setjast við
borð þótt þar væri fyrir
einn ókunnugur karlmað-
ur. Þegar hún hafði komið
sér fyrir og pantað kaffi-
bolla sá hún til mikillar
undrunar að ókunni mað-
urinn seildist eftir mola af
súkkulaðinu sem hún hafði
nýverið keypt handa sjálfri
sér. í fyrstunni varð hún
undrandi en lét samt ekki
á neinu bera og fékk sér
bita. Undrunin breyttist
síðan í innibyrgða reiði
þegar karlmaðurinn seild-
ist enn og aftur í súkkulað-
ið og kleip af því væna
sneið. Þegar þarna var
komið sögu sá hún sitt
óvænna og kláraði súkku-
laðið í einni svipan til að
koma í veg fyrir frekari
gripdeildir hins ókunna.
Eitthvað virtist þessi
tangarsókn konunnar fara
illa í ókunna manninn sem
tók sig til og færði sig yfir á
annað borð sem hafði losn-
að. Þegar konan hafði lokið
við að drekka úr bollanum
sínum án frekari truflana
af hálfu hins ókunna, sá
hún að hann hafði pantað
sér vínarbrauð. Á leiðinni
út ákvað hún í skyndingu
að sýna manninum mátt
sinn og þor og að hann
kæmist ekki upp með neitt
múður þótt hann væri
kominn á annað borð. Þeg-
ar hún gekk framhjá borði
mannsins greip hún hand-
fylli af vínarbrauði hans og
stakk upp í sig. Maðurinn
varð eitt spurningarmerki í
framan og þóttist gramur
þegar hún leit á hann sigri
hrósandi um öxl á leiðinni
út.
Vitlaust gefiö
Þegar út var komið glotti
konan út í báðar yfir
dirfsku sinni í viðureign
sinni við ókunna manninn
á kaffihúsinu. Brosið fór þó
fljótlega af konunni þegar
hún leitaði eftir bfllyklinum
í veski sínu og fann þar
súkkulaðið sitt sem hún
hafi ætlað að maula á
kaffihúsinu. Þá rann upp
fyrir henni að súkkulaðið á
borðinu hafði verið manns-
ins en ekki hennar.
Umsjón:
Guðmundur R. Heiðarsson.