Dagur - Tíminn - 11.09.1996, Qupperneq 8

8 - Miðvikudagur 11. september 1996
íDagur-ŒTOTmn
PJÓÐMÁL
IDagur-©mmn
Útgáfufélag:
Útgáfustjóri:
Ritstjóri:
Aðstoðarritstjóri:
Framkvæmdastjóri:
Skrifstofur:
Sími:
Áskriftargjald m. vsk.
Lausasöluverð
Prentun:
Dagsprent hf.
Eyjólfur Sveinsson
Stefán Jón Hafstein
Birgir Guðmundsson
Hörður Blöndal
Strandgötu 31, Akureyri,
Garðarsbraut 7, Húsavík
og Brautarholti 1, Reykjavik
800 70 80
1.600 kr. á mánuði
kr. 150 og 200 kr. helgarblað
Dagsprent hf./ísafoldarprentsmiðja
Frá Kýpur til Kópaskers
í fyrsta lagi
ímyndað símtal: „Sæll Halldór, Ingibjörg Pálma
hér, heyrðu, ég er að hugsa um að skreppa í frí til
Kýpur áður en atið byrjar í þinginu - gætir þú
nokkuð vökvað blómin, gefið kettinum og tekið
heilbrigðismálin? “
Halldór: Ekkert mál, skildu bara lykilin að ráðu-
neytinu eftir undir mottunni. Og GSM númerið hjá
Davíð.
Kópasker: Guðrún G. Eggertsdóttir hjúkrunarfor-
stjóri skrifar í Dag-Tímann: „Síðustu sex vikur
hefur heilbrigðisþjónustan verið í upplausn. í
mínu héraði hefur ástand ekki verið svona slæmt í
marga áratugi."
“N
ímyndað samtal á þingflokksfundi framsóknar-
manna, fyrirspurn: „Er búið að vökva fyrir Ingi-
björgu og gefa kettinum?" Halldór: „Það er góður
maður í málinu". Ekki fleira á dagskrá. Guðni
Ágústsson kemur í sjónvarpið og segir að það sé
læknislaust frá Selfossi til Hornafjarðar. Og í Vest-
mannaeyjum. Halldór er með GSM númerið hjá
Ingibjörgu.
í þriðja lagi
Guðrún hjúkrunarforstjóri á Kópaskeri skrifar í
Dag-Tímann: „Vinnu við svona aðstæður er erfitt
að lýsa með orðum, en ábyrgðin er mikil, binding
algjör við síma þar sem símboðar og GSM símar
virka ekki alls staðar." Við svona kringumstæður
á hjara veraldar er þjóðin einhuga um eitt: maður
afpantar ekki sólarlandaferð. Síminn hringir á
Kópaskeri. ímyndað símtal: „Sæl Guðrún, Ingi-
björg Pálma hér, heyrðu, ég frétti að þú værir al-
veg bundin við símann. Datt bara í hug að spjalla -
það hringir enginn í mig. Hvernig hafið þið það
annars?“
Stefán Jón Hafstein.

daxteUiö
7
Er Rafveitu Akureyrar skylt að lýsa upp
hesthúsahverfin á Akureyri?
Sigurður J.
Sigurðssson
bœjarfulltrúi
Sjálfstœðisflokks
Akureyrarbær
skipuleggur lóðir
og ieggur götur f
þessi hverfi. Þessa dagana
er verið að skoða stöðu-
réttindi þessara húsa en
með það að leiðarljósi að
menn eru að byggja var-
anlegar byggingar finnst
mér eðlilegt að hús í slík-
um hverfum fái sambæri-
lega þjónustu og aðrar
umferðargötur, þ.e. þetta
verði upplýst gatnakerfi.
Sigfús
Helgason
formaður
Hestamannafélagsins
Léttis
Auðvitað eiga hesta-
menn að fá sömu
þjónustu og aðrir
bæjarbúar og ég skora á
menn að b'ta í eigin barm
áður en þeir svara þessari
spurningu. Annars hef ég
átt mjög vinsamlegar við-
ræður við bæjarstjóra Ak-
ureyrar um þetta mál og
það er ákveðið að þetta
mál verður skoðað og tek-
ið upp í stjórn veitustofn-
ana.
♦
♦
Svanbjörn
Sigurðsson
rafveitustjóri
Okkur ber að lýsa all-
ar umferðar- og
íbúðahúsagötur í
bænum, fjölfarna göngu-
stíga í íbúðahverfum og
fleira. En ég tel ekki að
Rafveitan sé skyldug til að
lýsa eitthvert svæði fyrir
afmarkaðan hóp áhuga-
manna. En að sjálfsögðu
þarf að meta það hverju
sinni hversu hóparnir eru
stórir, hversu nauðsynin er
orðin mikil og síðast en
ekki sísl hvað þetta kostar
bæjarbúa í heild.
Þórarinn E.
Sveinsson
forseti bœjarstjórnar
Auðvitað er verulegt
öryggisatriði að
þarna sé gott ljós
og vert að leita allra leiða
til þess að svo megi vera.
Spurning er kannski hvort
líta megi á þetta sem hluta
af gatnakerfi bæjarins.
I 1
s WWi — ; ;
Góður á grasflötina
„Tyson er óhugnanlega sterkur,
ég gef í sjálfu sér ekki mikið
fyrir boxið hans, kalla það ekki
hnefaleika. Hann er „sláttuvél“
sem veður í andstæðingana og
lemur þá sundur og saman.“
Sveinn Tómasson í Degi-Tímanum um
hnefaleikakappann Mike Tyson.
Alveg útilokað
„...kemur auðvitað ekki til
greina að samþykkja svona
hugmyndir, sem mótast bara af
því að koma ákveðnum manni
frá og setja annan á „toppinn“.“
Jón Ármann Héðinsson í Mogganum um
sameiningu Ólympíunefndar lslands og
íþróttasambands islands.
Of mjóar
„Það sem háir stelpunum fyrst
og fremst er lítil breidd.“
Úlfar Jónsson, margfaldur íslandsmeist-
ari í golli, um kynsystur sínar í íþrótt-
inni, í viðtali við Iþróttablaðið.
Góður að reikna
„Strákarnir fengu góða eldskírn
í fyrra. Núna eru þeir árinu
eldri.“
Þorbergur Aðalsteinsson, þjálfari ÍBV í
handbolta, um lærisveina sína f viðtaii
við DV.
Vaðið ífœrum
„Peir fá eitt færi í seinni hálfleik
og skora eitt mark, við fáum
300 færi en nýtum bara eitt.“
Hermann Hreiðarsson, leikmaður ÍBV í
knattspyrnu í viðtali við DV, eftir að
hafa tapað fyrir Stjörnunni.
Mun landkynningiii gera yður frjálsa?
Hugtakið „að koma út úr skápnum"
er eins og svo margt annað í dag-
legu tali íslendinga bein þýðing úr
ensku, „coming out of the closet“. Orðalag-
ið er svo sem ekkert verra fyrir það, en
kannski orðið pínulítið þreytt, enda nú
notað í tíma og ótfma um flestar kenndir,
áhugamál og skoðanir, sem fólk var til
skamms tíma að burðast með í misjafnlega
vellæstum skúmaskotum sálarinnar.
Sama hvort um er að ræða samkyn-
hneigð eða sérstakan áhuga á suður-
sænskum þjóðdönsum, þá er í flestum til-
vikum ekki nema gott eitt um það að segja
að fólk fái að lifa lífinu á eigin forsendum
og sinna sínum hjartans málum, án ótta
við aðkast skilningslítilla samborgara.
Oftast er það einhver hugrakkur ein-
staklingur sem stígur fyrsta skrefið út úr
skápnum og frelsar þannig óbeint alla
hina. Stundum er eins og stífla hafi brostið
þegar fyrsta skreflð hefur verið stigið.
Stundum þarf dropinn að hola steininn.
Stíflan brestur
Þegar Þorvarður Helgason, gamall kennari
minn úr menntaskóla, lýsti því yfir í sjón-
varpssal fyrir nokkrum árum að ef hann
mætti láta afnema eitt orð í íslensku máli,
þá væri það orðið landkynning, brast ein-
hver stífla í minni sál og ég hugsaði loks-
ins, loksins.
Það var ótrúlegur léttir að komast að
því að maður var ekki einn f heiminum að
burðast með þessa óútskýranlegu andúð á
lausnarorðinu mikla, sjálfri landkynning-
unni.
Þetta djarfa andóf
gegn landkynningunni,
sem á að fleyta okkur
öllum heimsfrægum
inn í tuttugustu og
fyrstu öldina og hrein-
lega leysa tilvistar-
vanda þjóðarinnar á öllum sviðum, átti sér
stað í þætti um íslenska kvikmyndagerð.
Ekki man ég annað sem þar fór á milli
manna, enda gnæfði yfirlýsing Þorvarðar
eins og Herðubreið yfir annars heldur til-
þrifalitlum endurteknum orðum um ís-
lenska kvikmyndavorið, haustið, veturinn
eða hvaða árstíma sem þar ríkti þá stund-
ina.
Væntanlega hefur þó einhver í um-
ræddum þætti sóð ástæðu til að taka það
fram hvað bíóið okkar gæti orðið góð land-
kynning -og kannski það hafi verið sú full-
yrðing sem varð til þess að stíflan brast
hjá Þorvarði. Þarna erum við líka komin
að kjarna málsins. (Og ég veit að ég var
lengi að koma mér að honum, enda ekkert
grín að koma út úr skápnum í jafn við-
kvæmu máli).
Hvað er góð landkynning ? Hver á að
skera úr um það hvað
sé góð landkynning ? Á
til dæmis bara að
styrkja þær kvikmyndir
sem yfirvöldum finnst
vera „góð“ landkynn-
ing, þ.e. draga upp
„rétta“ mynd af landi
og þjóð? Rétta mynd frá sjónarhóli hverra?
Svona mætti halda áfram endalaust,
en í sinni verstu mynd getur landkynn-
ingarhugtakið orðið að stórhættulegu kúg-
unartækitæki.
Og í sinni sauðmeinlausustu mynd er
það orðið álíka þreytt og þvælt og íslands-
vinirnir ofnotuðu.
ímyndinni allt
Samkvæmt frelsunarboðskap landkynning-
arinnar þarf að „hanna“ staðlaða „ímynd“
fyrir ísland og selja grimmt til útlanda svo
allur heimurinn sjái hvað við erum sniðug
og skemmtileg og eftirsóknarverð og komi
æðandi hingað uppeftir í heimsókn. Á
sama tíma og við auglýsum okkur sem lág-
launasvæði þar sem mengunarvarnir eru í
lágmarki og leggjum drög að því að
skreyta hálendið ofanjarðar með há-
spennulínum þvers og kruss, á að „mark-
aðsfæra" landið á þeim forsendum hvað
við séum hrein og fín og vistvæn -en samt
með þetta rosalega fjöruga næturlíf. Sam-
kvæmt þessu er ímyndin allt, en kannski
er það ósamræmið milli hennar og raun-
veruleikans sem veldur því hvað land-
kynningin stendur eitthvað þversum í mér.
Sko, þar dreif ég mig loksins út úr
skápnum og líður bara mun skár. Hrædd
er ég þó um að fáir þori að samsinna mér
opinberlega, enda jaðrar víst andúð á
lausnarorðinu landkynningu við landráð
sem stendur.
Það getur þó átt eftir að breytast þegar
fram líða stundir. Og brosi einhver laumu-
lega til mín í strætó á næstunni mun ég
sannfæra sjálfa mig um að þar fari skoð-
anasystir, eða -bróðir, sem eru bara ekki
ennþá komin út úr skápnum. II.H.S.
Síitdwt Melgu