Dagblaðið Vísir - DV - 25.06.1988, Blaðsíða 1

Nafnlausa sagan
Dag einn sagði Lísa við pabba sinn: „Viltu kaupa handa mér litabók
og liti fyrir útileguna í næstu viku?“
„Já, ef ég má skoða í veiðibúðina,“ svaraði pabbi. Þegar Lísa var aft-
ur komin inn í bílinn eftir að hafa keypt dótið sagði pabbi:
„Jæja, nú fer ég og skoða í veiðibúðina.“
„Vertu ekki lengi,“ sagði Lísa. Svo hvarf hann fyrir næsta götuhorn.
Lísa tók fram litina og litabókina og byrjaði strax að lita. Svo gafst
hún upp á því og beið og beið. Hún var farin að gráta þegar pabbi
kom loksins. (En þetta voru bara 5 mínútur.)
Köttur úti í mýri,
setti upp á sér stýri.
Úti er ævintýri.
Friðfinnur Gunnarsson
Frostaskjóli 14, Reykjavík
Týndi liturinn
Hulda átti afmæli en ætlaði að halda upp á það daginn eftir. Hún
fékk litabók frá foreldrum sínum og liti frá bróður sínum. Hulda byrj-
aði strax að lita. Allt í einu fann hún ekki flottasta litinn sinn. Hún
fór að gráta. Þá koma mamma hennar og spurði hvað væri að.
„Ég finn ekki litinn minn.“ Þá leit mamma í vasann hjá Huldu og
liturinn var þar.
Oddlaug Sjöfn Árnadóttir, 11, ára,
Brekkulæk 6, Reykjavík
Vettlingurinn
Einu sinni var stelpa sem hér Dagný. Einu sinni fékk hún að fara út
með nýja vettlinga sem mamma hafði keypt. Þegar Dagný kom inn
aftur grét hún. Hún hafði týnt vettlingunum og líka húfunni sinni.
En þegar hún fór út daginn eftir lágu vettlingarnir og húfan á tröppun-
um.
Hrönn Jónsdóttir
Lækjarhvammi 9, 370 Búðardal
Iilla eyðileggur allt
Ég heiti Rósa. Ég á lítinn bróður og litla systur. Litla systir er eins
árs og litli bróðir er fjögurra ára. Ég er átta ára. Ég vil skipta á litlu
systur en mamma leyfir mér það ekki. Mér finnst litlar systur frekar.
Litla systir er alltaf að krassa í gömlu litabókina mína en hún má
ekki krassa í nýju litabókina mína.
Einu sinni átti ég að passa litlu systur. Þegar mamma koma heim
var ég að gráta.
„Af hverju ertu að gráta?“ spurði mamma.
„Lilla reif nýju litabókina mína,“ svaraði ég.
„Við förum bara og kaupum nýja litabók,“ sagði mamma. Ég var dálít-
ið hnuggin og mamma sá strax hvað ég var leið. Hún sagði: „Við
skulum líka kaupa ís.“ Við fórum og keyptum þetta og svo fórum við
heim að sofa. „Góða nótt.“
Hildur Þóra Magnúsdóttir, 8 ára,
Eyjabakka 12, Reykjavík
Nýja blokkin
Það var komið kvöld. Sif hafði fengið teikniblokk um daginn og var
að teikna í hana. Hún var fyrst að teikna með blýanti en fór svo ofan
í með tússlitum. En nú hafði oddurinn á blýantinum stungist í hönd-
ina á Sif. Hún fór að gráta og fór til mömmu sinnar. Mamma hennar
hét Rán og hún lét plástur á höndina á Sif og sagði að þetta hefði sem
betur fer ekki verið blýeitrun.
Svava Ólafsdóttir
Miðleiti 6, 103 Reykjavík
Dísa litla
Einu sinni var lítil stelpa sem hét Dísa. Hún átti heima hjá mömmu
sinni og pabba í blokk í Breiðholti. Dag einn sagði mamma hennar:
„Nú ert þú oriðin svo stór, Dísa mín, að þú getur farið alein í strætó
að heimsækja ömmu þína.“ Fyrst varð Dísa spennt og ánægð. Hún tók
til dótið sitt sem hún ætlaði að hafa hjá ömmu. Hún setti það allt í
tösku. Það var litabók, litir og teiknipappír. Dísa beið svolitla stund
úti á stoppistöð. Svo kom strætisvagninn. Dísu fannst hann svo lengi
á leiðinni, því amma átti heima lengst vestur í bæ. Þess vegna tók
Dísa upp litina og blokkina og byrjaði að teikna. En hún gleymdi að
fara úr strætisvagninum á stoppistöðinni hjá ömmu. Hún var næstum
því komin heim til sín aftur. Þess vegna fór hún að hágráta og hætti
ekki að gráta fyrr en hún kom heim til mömmu sinnar. Svo fór hún
aðra ferð til ömmu og mundi þá eftir að fara út á réttum stað.
Ólafur Þór Bjarnason, 10 ára,
Breiðholtinu
Sagan mín
Skrifið sögu um þessa mynd.
Sagan birtist síðan í 28. tbl.
og getur að sjálfsögðu hreppt verðlaun.
s
s
S &