Alþýðublaðið - 31.03.1967, Qupperneq 13

Sumarið með
MONIKU
Ein af beztu myndum Ingmar
Bergrmans.
HaiTict Andersson
Sýnd kl. 9.
— Furðufuglinn —
Sýnd kl. 7.
FJÖLIÐJAN - ISAFIRDI
I-----------------1
5EOJRE
EINANOlRUmRGLER
FIMM ÁRA ABYRGÐ
Söluumboð:
SANDSALAN S.F.
Elliðavogi 115.
Sími' 30Í20. Pósthólf 373.
Massey
Fergusori
DRÁTTARVÉLA
og GRÖFITFTGENBUR
Nú er rétti timinn til afS
láta yfirfara og gera við
vélamar fyrir vorið.
Massey Ferguson-ví5-
gerðaþjónustu annast
Vélsmiðja
Eysteins Leifssonat
hf.
Síðumúla 17.
sími 30662
☆
Auglýsið í Alþýðublaðinu
SERVÍETTU-
PRENTUN
SfMt 32-101.
—-rri—~*nn"—**—*’~r*.............
Framhaldssaga eftir Astrid Estberg
ÉG ER SAKLAUS
Hann er að koma.
Merete leit við. Gráhærður,
velklæddur maður kom út um
dyr að skrifstofunni og á hæla
hans kom maður með brúna
tösku. Hann var á að giska
þrjátíu og fimm ára. Hann var
venjulegur og hversdagslegur
hann vár minnst tíu kilóum of
hárið þunnt á hvirflinum og
þungur.
Þetta er hann, hugsaði Mer-
ete. Maðurinn, sem ók bílnum.
Eða, er þetta ekki hann? Hann
var minni en hana minnti —
og feitari. En það voru tvö ár
liðin.
Merete vissi hvað það var,
sem hún hafði reynt að muna.
Hann hafði sagt að hann væri
sölumaður. Nú gekk liann að
dyrunum. Þetta var svo óraun
verulegt, eins og kvikmynd.
Hann brosti og talaði við eig-
anda verzlunarinnar. Hann virt
ist ánægður.
Merete henti frá sér sokk
unum og hljóp yfir búðargólf
ið.
— Munið þér ekki eftir mér
hr. Vilhelmsen?
Eigandinn starði á hana. Hvað
gekk eiginlega á? Hafði Vil-
helmsen tælt þessa ungu
stúlku? Hann var kvæntur. En
það ■ var víst engin hindrun.
Langar verzlunarferðir. Konan
mín skilur mig ekki. Þetta er
ekki alvöruhjónaband.
Vilhelmsen deplaði aúgunum
■ eins og hann kæmi út í mikið
sólskin. Eftir augnablik virt-
ist honum hafa létt. Atlt er-
indi Merete var í augnaráði
hennar. Hún sárbað hann um
að kannast við sig.
— Afsakið en ég man ekki
eftir yður, sagði hann hikandi.
— Ég ætti víst að gera það,
en ...
— Munið þér ekki eftir því
að þér ókuð bílnum mínum fyr
ir tveim árum? Ég tók yður
upp í og varð veik og þér keyrð
uð.
Merete sá hvernig svipurinn
á andliti hans breyttist. Sá hún
ekki votta þar fyrir ótta? En
svo hristi hann höfuðið.
— Ég óttast að þér takið
mig fyrir annan mann ungfrú.
Hvenær var þetta?
— Það var tólfta ágúst fyrir
tveim árum. Milli fimm og sex
um kvöld. Þér misstuð af lest-
inni og fenguð hvergi leigubíl.
Munið þér það nú?
—• Því miður, sagði hann
hugsandi. — Um miðjan á-
gúst — fyrir tveim árum?
Merete kinkaði kolli.
— Ég var víst á ferðalagi um
Holland þá. Það minnir mig ein
dregið.
Hann seildist í vasa sinn og
tók upp litla þók. Merete greip
andann á lofti. Þetta var brún
krókódílaskinnsbók — 'hún hafði
séð hana fyrr.... og á hand-
arbökum hans óx strítt, svart
hár.. Hún starði á hann á með
an hann blaðaði í bókinni
— Jú það er rétt, þá var ég
f Hollandi. Ég fór sjöunda á-
gúst og kom til Danmerkur
þann þrítugasta.
— Þetta hefur verið langt
11
ferðalag, sagði eigandi verzlunar
innar.
Vilhelmsen leit upp. — Já,
þetta var bæði skemmti- og við
skiptaferð. Ég tók konuna og
börnin með og við vorum í
Scheveningen.
— Ég gæti trúað að það
hefði verið skemmtilegt.
— Það var það líka. En svo
komst olía í sjóinn og það var
harla óskemmtilegt. Við urðum
að þvo okkur úr benzíni eftir
baðið.
— Þetta hefur hann lesið í
blaði, hugsaði Merete.
— Þarna geymið þér öku-
skírteinið, sagði hún og benti
á veskið.
Hann leit reiðilega á hana.
— Það geri ég ekki, sagði hann.
— Sælir og þakka yður fyrir
viðskiptin.
Hann skellti á eftir sér.
— Hvað gekk eiginlega að
Vilhelmsen? sagði eigandi verzl
unarinnar. — Hann virtist utan
við sig.
— Hann drekkur eins og
svampur, sagði afgreiðslustúlk-
an. — Það er mesta furða að
hann skuli geta staðið í stöðu
sinni.
Merete settist á stól við búðar
borðið. Hún gat ekki staðið á
fótunum lengur. Svo hann drakk
og hafði þá sjálfsagt ekki verið
ódrukkinn þegar hann ók bíln
um. Þess vegna hafði hann misst
vald á honum.
Hún gekk yfir götuna með
sokkapakkann í hendinni. Vil
lielmsen var maðurinn sem
hafði ekið bílnum. En skjátlað
ist henni ekki? Gat ekki verið
að hann væri aðeins likur hon
um og ekki meira? “Hann sagð
ist hafa verið í Hollandi þá.
Það hefði hann varla þorað að
gera ef það væri lygi. Það var
of auðvelt að komast að sann
leikanum þar. Merete hristi höf
uðið. Hverju átti liún að trúa?
Átti hún að trúa nokkru? En
röddin, hendurnar með svarta
ihárinu oig krókódílaskinnsvesk-
ið ....
Það rigndi. Hún leit á auglýs
ingar dagblaðanna Falskir
hundraðkrónuseðlar í umferð.
Bankarnir með nákvæmt eftir
lit. Átti hún að kaupa blað?
Nei, hún nennti ekki að lesa
það.
Hún tók leigubíl og bað hann
að aka henni að veitingahúsinu
sem þau ætluðu að hittast á.
Hún sá Ulrik úr fjarlægð. Sæt-
ið við hlið hans var autt. Svo
Hákon ætlaðist til að hún sæti
þar. Bara hún þyrði að segja
Ulrik frá Vilhelmsen sem ók
bílnum og sem sagði að hann
hefði verið þá í Hollandi með
konu og börn.
Ulrik og Hákon risu á fætur,
þegar hún kom.
Skemmtuíi
Framhald af 3. síðu.
samkvæmisgreiðslur.
Skemmtanirnar verða kl. 15 og
kl. 20 á sunnudag og verður fyrri
skemmtunin sérstaklega fyrir-börn
in og happdrættisvinningarnir þá
verðá" mest ýmiss konar leikföng.
Einn vinningur verður fuglabú;r
með tveimur sprelllifandi fuglum
í. Happdrættisvinningar kvöldsins
verða svo meira við hæfi hinna
eldri.
Eins og áður sagði, rennur all-
ur 'ágóði af skemmtunum þessum
til byggingar sundlaugarinnar í
Skálatúni, en að þeirri byggingu
stendur Sundlaugarsjóður Skála-
túnsheimilisins, én sjóðsstjórn er
kosin úr hópi foreldra peirra
barna, er á heimilinu dveljast, og
er sjóðsstjórnin jafnframt fram-
kvæmdanefnd sundlaugarbygging-
arinnar. Sjóðurinn var stofnaður
formlega vorið 1965 og var þegar
hafizt handa um fjársöfnun til að
freista þess að koma upp útisund-
laug við Skólatúnsheimilið, sem
mætti verða börnunum til gagns
og ánægju og starfsfólkinu til
•hægðarauka við umönnun barn-
anna. Prentuð voru gjafabréf, sem
síðan voru seld til ágóða fyrir
sundlaugarbyigginguna. Bréfin
seldust vel og gáfu talsverða tekj-
ur, ennfremur bárust höfðingleg-
ar gjafir frá ýmsum félagssam-
tökum, t.d. Styrktarfélagi vangef-
inna, Vinahjálp, Félagi sendiráðs-
kvenna, Thorvaldsensfélaginu og
fleirum. Um opinbert framlag var
ekki að ræða og sundlaugin er að
því leyti óviðkomandi öðrum fram
kvæmdum í Skálatúni, að hún er
eingöngu býggð á vegum aðstand-
enda vistfólksins þar og verður
afhent heimilinu fullgerð af sömU
aðilum. Framkvæmdir við bygg-
ingu laugarinnar hófust strax um
sumarið 1955, því að þá þegar
hafði safnazt nokkuð fé, ennfrem-
ur lögðu margir sjólfboðaliðar
fram vinnu við verkið. Á síðast-
liðnu sumri var lokið við að
steypa iaugina sjálfa, en þó er
verkið varla hálfnað, því að eftir
er að byggja hús við hana með
böðum og búningsklefum, enn-
fremur þarf að koma upp sóskýl-
um og vandaðri girðingu í kring.
Teikningu af sundlauginni og
húsinu við hana gerðu arkitekt-
arnir Helgi og Vilhjólmur Hjáim-
arssynir, en þeir teikrtuðu einnig
nýja húsið í Skálatúni. Laugin
sjálf er hringlaga 80 ferm. að flat
armáli, húsið er 55 ferm. að flat-
armáli. Sundlauigarbyggingin hef
ur þegar verið felld inn í heildar-
skipulagsuppdrótt af staðnum.
Nú hefur framkvæmdanefnd
sjóðsins ákveðið að gera enn ótak
til að afla fjár til áframhaldandi
framkvæmda við laugina á næsta
sumri, til þess að 'hægt verði sem
allra fyrst að taka hana 1 notk-
un. Er sem fyrr treyst á velvilja
og skilning almennings á þessu
máli, en undirtektir við það hafa
frá upphafi verið góðar og eru
foreldrarnir afar þakklátir þeim
fjölmörgu, sem lagt hafa fé af
mörkum í þessu skyni. Vist er um
það, að hamingjusömust verða þó
börnin sjálf, þegar þau geta far-
ið að nota laugina sína. Sund-
íþróttin er án efa sú igrein íþrótta,
sem veitir hezta alhliða jálfun
fyrir líkamann. Börnin í Skáia-
túhii»æn þau eru nú 30 að tölu og
verða 45, þegar heimilið er full-
gert, eru öll andlega vangefin og
sum jafnframt líkamlega fötluð,
til dæmis vegna stjarfalömunar.
Öll hafa þau þörf fyrir holla og
góða hreyfingu úti sem inni. Allt
starf í þágu vangefins fólks, sem
annarra fatlaðra, 'á að miða að
því að hver einstaklingur nái
þeim þroska andlegum og líkam-
legum sem mögulegur ei-. For-
eldrar Skálatúnsbarnanna vilja
með því að standa að sundiaug-
arbyggingunni þar á staðnum
leggja sinn litla skerf til þessarar
þjálfunar í þeirri von og trú, að
laugin eigi eftir að koma að góðu
gagni í Skálatúni í framtíðinni.
Áætlaður kostnaður við bygg-
ingu laugarinnar og búningshúss-
ins er 800-900 þús. kr. og á bygg-
irigu þess að ljúka í sumar, ef
mögulegt reynist. Ekki er að efa,
að Reykvíkingar muni ljá þessU
góða málefni lið með því að sækja
skemmtanirnar á Hótel Sögu á
sunnudaginn.
í stjórn Sundlaugarsjóðs Skála-
túnsheimilisins eru: Magnús Krist
insson formaður, Brynhildur Guð
mundsdóttir, Sigx-íður Ingimars-
dóttir, Stefán Si'gurðsson og Sverr
ir Eggertssón.
♦-
31. marz 1967
ALÞÝÐUBLAÐIÐ 13