Dagblaðið Vísir - DV - 21.10.1993, Síða 4

lof hefur veriö borið á tónlist
þeirrar myndar. Engin breyting
ætlar aö veröa á í nýjustu kvik-
mynd hans, Faraway So Close, er
aldeilis frábær tónlist margra
ólíkra listamanna.
SO CLOSE!
M'K • .M.«s • •
C.AVF RKHO V2 BONNfcV ANOtKSUN
GKÓNhMÍ:VI:K SllííÍKKY HCH'SEoVfÍ|V£
Þaö má eiginlega skipta
tónlistinni á plöttmni i tvennt. í
fyrri hlutanum er aö finna þekkta
tónlistarmenn sem eru að mestu
meö nýtt efni. Má þar nefna U2,
Nick Cave, Lou Reed, Laurie
Anderson og gamla brýnið Johnnie
Cash sem syngur eitt lag með
undirleik U2. Seinni hluti plöt-
unnar er svo hin eiginlega kvik-
myndatónlist sem skrifuð er af
Laurent Petitgand, nokkuö drunga-
leg og flókin tónlist sem örugglega
nýtur sín betur i kvikmyndinni en
á plötunni en þó má finna áhuga-
verð lög inni á milli eins og Konrad
hlutamir tveir og Engel.
Það tekur um það bil áttatíu
mínútur að leika Faraway So Close
svo það er til lítils í stuttu máli að
fara ofan í þann íjölbrevtileika sem
einkennir tónlistina. í fyrri
hlutanum tekur hvert úrvalslagið
við af öðru, U2 er með nýja hljóð-
blöndun af Stay, sem er einstaklega
vel heppnuð, Nick Cave syngur
titillagið og Cassiel’s Song sem
bæði eru frábær og söngkona, sem
ég kann ekki deili á, Jane Siberry,
heillar mann í laginu Slow Tango.
Johnny Cash hefur ekkert breyst og
á ekki í vandræðum með að gera
The Wanderer, sem skrifað er af
Bono, að finu kántrílagi. Hér hefur
aðeins verið stiklað á örfáum lögum
en nóg er um áhugaverða tónlist á
Faraway So Close.
Hilmar Karlsson
stundum og túlkuðu boðskapinn í
myndinni fram og aftur.
Hvort Paul Young er að bjóða
upp í slíkan dans með myndinni á
þessu plötuumslagi skal ósagt látið
en þar sem hann er trauðla nafh á
borð við Bítlana á ég ekki von á
miklu fjaörafoki kringum þessa
mynd. Reyndar á ég ekki von á
miklu fjaðrafoki kringum plötuna
heldur því hún er í rökréttu fram-
haldi af því sem Paul Young hefur
verið að gera undanfarin ár og
boðar sem slík ekkert nýtt.
Það verður hins vegar ekki frá
Paul Young tekið að hann er einn
fremsti hvíti soulsöngvarinn í
poppheiminum í dag og þegar vel
tekst til með lagaval á plötu með
honum er sú plata tvímælalaust vel
yfir meðallagi. Þannig er það með
þessa plötu; hún er nokkuð sein-
tekin, þarf sinn tíma til að ná
almennilegu gripi en rennur samt
tiltölulega ljúft og áreynslulaust í
gegn. Lögin eru öll I þessum ljúfa
stíl, mjúk og seiðandi eins og lagið
vinsæla Now I Know What Made
Otis Blue er gott dæmi um.
Þar er sungið um Otis heitinn
Redding, einn mesta souljöfur allra
tíma, og hann er ekki eini burt-
sofnaði tónlistarmaðurinn sem
kemur hér við sögu. Þannig er
platan The Crossing tOeinkuð
minningunni um Jeff heitinn
Porcaro, trommuleikara Par
Exellence, en það var eitt af því
síðasta sem hann gerði að leika á
trommur á þessari plötu. The
Crossing er tvímælalaust verðugur
minnisvarði um Jeff Porcaro.
Sigmður Þór Salvarsson
Ýmsir- Faraway So Close:
★ ★ ★
Eins og best
gerist í
kvikmyndum
Wim Wenders hefur verið einkar
fundvís á góða tónlist við kvik-
myndir sínar og er Until the End of
the World gott dæmi um, en mikið
FIMMTUDAGUR 21. OKTÓBER 1993
slá í púkk
- Freaky þykir með efnilegustu danshljómsveitum Breta
Breska hljómsveitin Freaky
Realistic ætlar að fagna útkomu
fyrstu stóru plötunnar sinnar,
Frealistic, með útgáfutónleikum í
Valsheimilinu annað kvöld. Platan
kemur formlega út hjá Polydor um
næstu helgi. Og fleira verður um að
vera. íslenska hljómsveitin Bubble-
flies sendir einmitt frá sér sína fyrstu
plötu á morgun. Platan heitir The
World Is Still Alive.
Davíð Magnússon, gítarleikari
Bubbleflies, segir að lújómsveitin sé
búin að leggja hart að sér við æfingar
síðustu daga til að verða með allt sitt
á hreinu annað kvöld. Blaðamenn frá
bresku blöðunum Melody Maker,
NME og Select hafa boðað komu sína
á hljómleikana. Fyrst og fremst
náttúrlega vegna Freaky Realistic en
það sakar ekki að Daviðs sögn að gera
sér vonir um að þeir leggi einnig við
hlustimar ef hin hljómsveitin stend-
ur sig vel þótt íslensk sé.
„Við veröum með fjögur eða fimm
lög af plötunni og einnig ný lög sem
hafa orðið til á síðustu vikum,“ segir
Davíð. „Lögin verða talsvert rokk-
aðari á hljómleikum en á plötu.
Einnig slökkvum við á öllum tölvum.
Mín skoðun er sú að þær eigi bara að
nota í stúdíói. Ég held að tónlistin
okkar breytist tO hins betra með
þessu móti.“
Bubbleflies var upphaflega fjög-
urra manna hljómsveit en nú hafa
þrír til viðbótar bæst í hópinn. Davíð
segir að þeir séu hér um bil orðnir
fullgildir liðsmenn.
„Þetta eru þeir Tóti, Raggi og Ýmir.
Tóti trommaði með Vonbrigðum og
íslenska hljómsveitin Bubbleflies sendir frá sér sína fyrstu plötu á morgun. Platan heitir The World Is Still Alive.
Risaeðlunni hér áður fyrr. Raggi
spilaði með mér í E-x og Ymir er vel
vanur ásláttarleikari. Þessir þrír
styrkja hljómsveitina heilmikið.“
Plata Bubbleflies, The World Is
Still Alive, kemur út hjá Hljómalind
sem stendur að hljómleikunum
annað kvöld ásamt skólafélagi
Menntaskólans við Sund. Platan var
tekin upp fyrr á þessu ári og kemur
dálitill hópur aðstoðarfólks fram á
henni. Þar á meðal eru Ásgeir
Óskarsson, Magnús Kjartansson og
Anna Mjöll.
Frealism
Frealism er nafnið á plötunni sem
Freaky Realistic kynnir í Vals-
heimilinu. Á henni eru meðal
annarra laga smáskífulögin Koochie
Ryder og Leonard Nimoy sem komu
út í vor og sumar og fengu lofsamlega
dóma í breskum blöðum. Reyndar
virðast bresk músíkblöð hafa verið
dugleg að hampa hljómsveitinni
síðasta árið eða svo. Fjölmiðla-
mönnum þar í landi er gjarnt að
uppgötva eitthvað „nýtt“ og hampa
því þar til eitthvað „nýrra“ kemur í
ljós.
í Freaky Realistic eru Justin
Anderson, Aki Omori og Ricky Testa.
Hann er raunar nýkominn í hópirm
eftir að Justin og Michael Lord
slógust svo heiftarlega að sá síðar-
nefndi ákvað að slíta samstarfinu.
Justin er annars höfuð og herðar
hljómsveitarinnar og þykir magn-
aður á sviði jafnt sem utan þess.
Nokkrir aukahljóðfæraleikarar
koma með hljómsveitinni til að leika
með henni á konsertinum.
Það mun vera fyrir röð tilviljana
sem Freaky Realistic ákvað að koma
hingað til lands og halda útgáfu-
tónleika sína. Björk Guðmundsdóttir
söngkona blandast í málið svo og
nokkrir til viðbótar. Ekki spillti það
fyrir að Justin og félagar fréttu af því
að plata með Koochie Ryder seldist
mjög vel í Hljómalind í nokkrar vikur
eftir að hún kom út.
-ÁT-
Rökrétt
framhald
með meira en það sem er á vin-
sældalistum þá stundina sem plat-
an kemur út og búið er að vera
vinsælt siðustu vikumar. Örfá lög á
Algjöru mösti(!) hafa enn ekki sést
á íslenska listanum. Fjögur eru á
honum þegar þetta er skrifað (þar
af eitt á uppleið) en of mörg eru
útbrunnar dægurflugur sem raunar
hafa lokið sínu hlutverki og verða
tæpast dregnar fram aftur fyrr en
jpföúgagnrýni
Utan á plötuumslagi þessarar
nýju plötu frá Paul Young gefur að
líta mynd af fjórum mönnum með
Young í fararbroddi á leið yfir götu
og skírskotar vafalaust til nafns
plötimnar The Crossing. Myndin
minnir hins vegar þá sem komnir
eru til vits og ára i poppinu á
svipaða mynd utan á Ábbey Road,
plötu Bítlanna en sú mynd olli
miklum spekúlasjónum á sínum
tíma. Allir helstu poppfræðingar
heims lágu yfir henni löngum
„Með grátt í vöngum" -þáttastjór-
amir þurfa á þeim að halda.
Mitt aðalumkvörtunarefni er
annars hve lítið er af íslenskri
tónlist á plötimni; aðeins eitt lag,
Ævintýri, með SSSól og Todmobile.
Ég trúi ekki öðru en að einhverjir
skjólstæðingar Spors hefðu getað
hrist fram úr erminni eitt lag til að
styrkja íslenska arminn á plötunni.
Flestir eru þeir einmitt sveittir í
hljóðverum um þessar mundir við
að ganga frá efhinu sem þeir ætla
að senda í jólaslaginn eftir örfáar
vikur.
Að öðru leyti er Algjört möst
þokkalegasta safnplata. Gott er að
fá á henni Runaway Train, eitt jafn
vinsælasta lag sumarsins ‘93. Þá
spillir ekki að fá Suede með So
Young innan um allt danspoppið.
Ásgeir Tómasson
Paul Young -The Crossing:
★ ★ ★
Ýmsir flytjendur - Algjört möst:
★ ★
Sýnishorn af
tónlist
dagsins
Kúnstin við að velja tónlist á
safnplötu eins og Algjört möst er
meðal annars að finna lög sem eiga
eftir að verða vinsæl. Vera sem sagt
Beverly Craven - Love Scenes:
★ ★ ★ -i
Tónlist Beverly Craven minnir örlítiö
á Kate Bush. Útsetningar á hugljúfum
lögum eru fyrsta flokks. -SÞS
David Knopfler - The Giver:
★ ★ ★
Afskaplega áheyrileg plata og afar jöfh
frá upphafi til enda. Greinilegur skyld-
leiki við tónhst Mark’s Knopfler.
-ÁT
Van Morrison - Too Long in Exile:
★ ★ ★
Blanda af blús- og soultónlist meö
léttrnn djasskeim. Sem heild er platan
vel yfir meöallagi og eigulegur gripur.
-SÞS
Boo Radleys - Giant Steps:
★ ★ ★ ★
Hér er komin ein af betri plötum ársins
1993 og ómögulegt að gera upp á milli
laganna 17 sem prýða Giant Steps. -SMS
Ýmsir-Grensan
★ ★ ★
í Grensunni eru góö kaup fyrir blanka
rokkunnendur sem vilja skanna blóm-
legan akur kröftugrar rokktónlistar.
-SMS
Ýmsir- Rokk í Reykjavík:
★ ★ ★ ★
Hér má heyra tónum skrýdda sögu af
því þegar bilskúrsböndin kúventu
íslensku tónlistarlífi og bjuggu til
íslenska nýbylgju. -SMS
A.J. Croce - A.J. Croce:
★ ★ ★
Þegar á heildina er litið er þessi
frumsmíð Croce virkilega góð tónlist,
heillandi í öllum sínum gamaldags
flutningi.
-HK
Ham - Saga rokksins:
★ ★ ★
Sú blanda. sem hér er hrist saman, er
góð viðkynningar fyrir þá sem hafa vilja
og nennu til að kynnast Ham. -SÞS
ört> pioneer
The Art of Entertainment
Tvöfaldir útgáfutónleikar í Valsheimilinu ai
Fréaky Real
Bubbleflies