Alþýðublaðið - 01.06.1968, Síða 2

Hvítasunnubíað
LAUGARVATN
Framhald af 1. síðu.
frekar til hægri en vinstri.
Bíllinn er með Y-merki.
:— Þetta er ljóti ótætis veg-
urinn. segir bílstjórinn um leið
ina sunnan Seyðishóla, - og -þó
er|þetta alveg nýtt. Mjór hrygg
Ur undir, rauðamöl þar ofan á
og| slétt úr henni og liðónýtir
ka'ntar, enda sérðu alls staðar
föy eftir bíla, sem hafa hætt
sér of tæpt út í kantana. —
Við Svínavatn er skipt um
bíla. Flotaforinginn Ólafur
Ketilsson er þar sjálfur kominn
og ekur hann mér síðasta spölinn
heim að Laugarvatni, en hinn
bíllinn heldur áfram með syfj-
aðan Englending einan farþega
áleiðis til Gullfoss og Geysis.
Hvalbein og hest-
haus.
Þau áttu von á mér skólastjóra
hjónin og frúin tók á móti mér
með þeim elskulegheiíum, sem
henni eru svo eiginleg, bónd-
inn var að tala 1 landsímann.
Hún býður mér til stofu
og áður en ég veit af er kaffið
komið og að vörmu spori erum
við farin að spjalla eins og við
.höfum þekkzt árum saman.
— Þú kennir eittíivað við
Menntaskólann? spyr ég.
— Nei, ekki í ár en ég hef
gert það s.I. ár þ.e.a.s. nema
fyrsta árið okkar hérna. Nú er
ég einkaritari bónda mins og
þó ekki nema að hálfu leyti og
er auðvitað á hálfum launum.
Mér þótti gaman að kenna og
sakna þess hálfpartinn, ungling
amir eru skemmtilegt fólk og
ánægjulegt að kynnast þeim.
Annars er skólinn einsog stórt
heimili og maður heldur áfram
að.umgangast nemendurna þótt
maður sé hættur að kenna þeim.
Skólameistari Jóhann Hannes
son kemur inn, hann er léttur í
hreyfingum og það gustar af j
honum. Þegar við höfum heilsast
og ég beðið afsökunar á sletti
rekuskapnum, spyr ég:
— Er þetta „hvalbeinið” þarna
í horninu þar sem þú varst að
tala í símann?
Til skýringar skal þess get
ið, að í gamla skólanum á Akur
eyri var einkaskrifstofa skóla-
meistara kölluð „hvalbein”
vegna feiknastórs hryggjarlið-
ar úr hval, sem stóð þar á gólf-
inu.
— Já svo á það nú að heita
svarar meistari en annars væri
viðeigandi að setja hestshaus
upp á vegg og kalla skrifstof-
una eftir honum vegna staðsetn
ingu skólans, bætti hann við og
kímir.
— Hérna á dögunum komst ég
eftir því, að annakerfið svokall-
aða, sem þeir starfa eftir í
ménntaskólanum í Hamrahlíð
\æri ættað héðan eða er ekki
svo?
—• Jú víst er það rétt og það
var eiginlega nánast fyrir til-
viljun, að við tókum það upp.
Annars höfum við frá því
við byrjuðum þessa skipan
skipt vetrinum í þrjár annir og
miðað skiptin við stórhátíðim-
ar og þetta eru náttúrlega eng
in vandræði hvað viðvíkur jól
um en dálítið verra með násk-
ana, þegar þeir eru snemma á
árinu, en það er aftur á móti
blessunarsamlega sjaldan eftir
því sem ég bezt veit.
Ég held þessi skipa'n okkar
hafi tekizt bærilega og óneitan
lega hefur hún marga kosti.
'Hitt er að vísu ekkert launung
armál, að ég hef kynnzt svip
uðu út í Bandaríkjunum svo að
þetta er alls ekki nýtt af nál
inni.
En vel á minnzt, nú er að
koma kvöldmatur og ég ætla að
taka þig með mér út í mötu-
neytið svo þú getir séð, hvern
ZANUSSI
Vanfar sálfræbskennsiu
Við Herbjörg Pétursdóttir
röltum saman um túnið kring
um skólabyggingarnar. Hún er
í fyrsta bekk frá Vesímanna-
eyjum, hýrleg með spékoppa
í kinnunum.
—• Saknarðu ekki Eyjanna?
— Kannske örlítið fyrst, en
hér er allt svo frjálst og nóg
að gera svo maður hefur eng
an tima til að láta sér leið-
ast.
—• Fannst þér ekki viðbrigð
in mikil að koma úr landsprófi
■ í menntaskólann?
— Jú nokkur, en mennta-
skólanámið er líka bæði léttara
og skemmtilegra og svo gerir
ánnakerfið þetta mikið auð
veldara, færri greinar og eng
in upplestrarfrí. Maður verð
ur áð Iesá jafnt og þétt allan
veturinn, ef maður ætlar að
Herbjört Pétursdóttir-
ná árangri, getur elcki treyst
á að gera einhver kraftaverk í
þrófunum.
— En ef þið fallið á próf-
um?
— Þá eru endiu’tekningar-
próf.
—• Finnst þér vanta ein-
hverjar námsgreinar?
—• Já, helzt sálfræði. Ég
hef svolítið gluggað í hana og
fékk áhuga.
— Ætlarðu kannske að stú
dera sálffæði að afloknu stúd
entsprófi?
—Ég veit ekki. Ég er
ekki ákveðin, en mig langar.
Verst'er að háskólinn liér hef
ur enga sérstaka sálfræði-
deild. Ætli ,ég hafni ekki í
Kennaraskólanum, það er líka
ágætt.
— Og í hvaða prófi varstu
í mol’gun?
—• Eðlisfræði og ég vona að
það liáfi gengið sæmilega.
ig fólkið gengur að mat sín-
um.
Litast um á staðn-
um.
— Á leiðinni út í mötuneyt-
ið segist meistara svo frá: Þau
borða ekki öll í mötuneytinu
krakkarnir. Allstór hópur sagði
sig úr fæði eftir hátíðir í vetur
og var það bæði spamaðarráð-
stöfun og svo þessi venjulega
unglinga sérvizka, sem þú þekk
ir. Það er dálítið spaugilegt, að
einn af þeim, sem er í sjálfs-
mennskunni er tíður gestur í
eldhúsinu hjá konu minni til að
fá lánaðan buffhamar. En að
eigin sögn krakkanna, sem
malla sjálf ofan í sig, þá telja
þau það ódýrara og fæðan nægi
lega staðgóð. Auðviíað var
það sett að skilyrði, að þess yrði
gætt að hlifa skólanum við því
að þurfa að senda frá sér ein-
hverjar beinagrindur að aflok-
irtni verunni hér.
í mötueytinu er hnífaglamur
og skvaldur og þó það sé sunnu
dagur og meira að segja sjálfur
H-dagurinn, þá eru mötunautar
ekki í neinum sunnudagsfötum
þetta er augsýnilega fólk, sem
kemur beint úr púlinu enda
svífur andi prófs og annarra við
lika óþæginda yfir vötnunum.
Brytinn Ingi Sigmundsson
kemur að borðinu til okkar og
þeir ræða vandamál mötuneyt-
isins skólameistari og hann og
virðist ríltja góður skilningur
og gagnkvæmur milli þeirra.
Á leiðinni heim skýrir meist
ari mér frá byggingarfram-
kvæmdum:
— Við leggjum aðaláherzlu á
heimavistina og þessi álma,
sem er nú í byggingu verður
ekki komin í gagnið í haust.
ZANUSSI þvotíavélin
er cin af mcst seldn þvottavélum
á Norðurlöndum í dag.
Gæði hennar og.fjölhæfni ásamt
Sérstaklega hagstæðu verði hafa
rutt henni braut inn á heimsmark-
aðinn.
Kynnizt ZANUSSf.

IMyiKirlUWl
E
Snorrabraut 44. Sími 16242

ZANUSSI
inn
á
' hvert
heimili
IV

Nú þegar hafa veriS
byggðar tvær álmur af nýju
vistinni og þar eru stúdentaefni
til húsa bæði piltar og stúlkur
og að auki fleiri nemendur.
Við skoðum skólahúsnæðið
en þar á efri hæðinni er gamla
vistin og er þar æði þröngt búið.
Piltar eru verstan megin og sum
staðar fjórir í herbergi.
— Hér er þegar orðið allt of
þröngt um okkur, segir meistari,
þegar hann sýnir mér skólastof
urnar —• en framtíðin er að
koma upp fagstofum þ.e. að hver
grein hafi sína stofu, en það
getur ekki orðið að veruleika
fyrr en byggt hefur verið nýtf
húsnæði fyrir raungreinarnar,
en hvenær það verður er ekkj
gott að segja.
Undir risi í skólahúsinu er
eins konar baðstofa fyrir nera
endur og í kjallara salur með
leiksviði, og þar er bókakostur
skólans geymdur. Bak við leik
sviðið er herbergi, sem ætlað
er fyrir búningsklefa en í
þrengslunum hefur það verið
tekið undir kennslustofu.
Spjallað á síð- !
kvöldi. I
Við sitjúm yfir kaffibollum |
skólabústaðnum og spjöllum:
— Ertu ekki með einfaverjar
nýjungar á prjpnunum, Jóhann?
— .Tú, og það skemmtilega
við það er, að ég var rétt í
þessu að fá staðfestingu á breyt
ingartillögum mínum frá mennta
málaráðuneytinu. Hugmyndin er
að koma upp takmörkuðu. val-
frelsi á næsta hausti, og þá er
Ííka ætlunin að bæta við einnl
gréin, seni ég satt að segja
veit varla, hvað ég á að kalla en
á að vera sumpart menningar.
saga og sumpart heimspeki. En
ég vil undir ein;s undirstrika,
að með valfrelsinu verður engin
gerin felld niður, — nemendum
»: