Dagur - 08.09.1927, Blaðsíða 2

142
DAGUR
38. tbl.
ub» iMM mM myt mfo;
aiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Blikkvörur:
VATNSFÖTUR, galvaniseraðar.
BALAR, kringlóttir og sporöskjulagaðir, hentugar
stærðir til slátursuðu.
!§• NIÐURSUÐUDÓSIRNAR alþektu. Nýkomið.
Kaupfélag Eyfirðinga,
•m
Myndastofan
Oránufélagsgötu 21 er opin alla daga
frá kh 10-6.
Guðr, Funch-Rasmussen.
íhaldsmenn varpað atkvæðmn sínum á
hann fremur en að kasta þeim á glæ,
þrátt fyrir sýnilega misbresti á hæfi-
leikum læknisins, til þess að taka þátt
í opinberum málum. Hann hlaut 554
atkvæði. Er það 126 atkvæðum færra
en Sig. Ein. Hlíðar hlaut árið 1923.
Nemur sá munur meiru en sem svarar
almennri atkvæðafækkun nú við kosn-
ingarnar frá því sem var árið 1923.
Sigurjón læknir verður því að teljast
mmsti spámaður íhaldsins í hvorum-
tveggja þessum kosningum og er hann
væntanlega, eins og Dagur hefir fyr til
getið, »úr þessari sögu«.
Árið 1923 hlaut frambjóðandi Jafn-
aðarmanna 304 atkvæði. Væntu for-
sprakkar flokksins þess, að flokknum
hefði til muna aukist fylgi síðan, enda
lögðu sumir þeirra hina mestu áherzlu
á, að fylgið yrði reynt til þrautar. Úr-
slitin munu því hafa komið þeim á ó-
vart og virðast benda á, að flokknum
hafi þorrið fylgi, þar sem Steinþór
hlaut aðeins 206 atkv. en Halldór enn
færri eða aðeins 185. Síðustu bæjar-
stjórnarkosningar á Siglufirði virðast
benda á aukna samheldni og fylgi Jafn-
aðarmanna þar í bænum og er það
sannari mynd af Jafnaðarmannafylg-
inu; heldur en þessar kosningar. Er á
það að líta að kjörsókn var minni á
Siglufirði nú en síðast, vegna stórmik-
ils annríkis. Munu og sumir verka-
menn hafa kosið að verja atkvæði sínu
til ákveðinnar mótstöðu gegn íhaldinu,
með því að kjósa fyrVerandi þingmenn
kjördæmisins, heldur en að kasta því,
af metnaðarástæðum einum, á fram-
bjóðendur, sem fullvíst var um, að ekki
næðu. kosningu, en stofna baráttunni
milli Framsóknarflokksins og íhalds-
flokksins í meiri óvissu en ella. Verður
að telja að þeim hafi farist viturlega.
Auðsætt er, af þessum síðustu kosn-
ingum, að ’fylgi Framsóknarflokksins í
Eyjafirði er öruggara en nokkru sinni
fyr. Kunnugir vita ennfremur, að fylg-
ið er heilla en Ihaldsflokknum reyndist
sitt fylgi að þessu sinni. Vonir þeirra
Framsóknarmanna, er bjartsýnastir
voru um kosninguna, rættust að fullu.
En mjög margir þorðu ekki að vænta
svo góðra úrslita. Er slík varfærni góð
og sjálfsögð. Mun hún og að þessu sinni
hafa stuðst við þær ástæður; að minsta
kosti tveir menn, sem hafa látist vera
Framsóknarflokksmenn og munu báðir
telja sig mikla máttarstólpa í mannlegu
félagi, gengu að minsta kosti að hálfu
leyti ú móti flokknum við þessar kosn-
ingar. Er þarflaust að nefna nöfn
þeirra, því að héraðsbúum er vel kunn-
ugt um, til hverra er bent. Varðar þá
og eina það atriði, þegar um er að ræða
kosningar í Eyjafjarðarsýslu. Munu
ýmsir Framsóknarflokksmenn hafa tal-
ið líklegt, að þeir fengju meiru áorkað
til skemda, en raun varð á. Er gott til
þess að vita, að svo fer sem vert er um
þá menn, sem í hverri baráttu gerast
af persónulegum og heimatilbúnum á-
stæðum, liðhlaupar yfir í flokk and-
stæðinganna, að þeir hljóta ekki fylgi
né tiltrú, heldur almenna lítilsvirðingu
flokksins.
Að lokum vill Dagur vekja athygli
Framsóknarflokksmanna í Eyjafirði á
því, að jafnvel þó nú hafi stórum vel
til tekist; skyldu þeir sízt láta hendur
falla í skaut í rósamlegri öryggisvímu
yfir fylgi flokksins hér í sýslunni.
Hlaupasnáðar íhaldsins eru vel á verði
um hvert færi, sem gefst til þess, að
vinna flokknum .geig. Sífelt starf og ár-
vekni í fræðandi lajidsmálafélögum er
hið eina örugga ráð gegn þeim, sem eiga
fylgi sitt komið undir fáfræðinni og
tómlætinu.
-----o-----
Söngskemtun
hélt Kristján Kristjánsson sunnu-
daginn 4. þ. m. í Akureyrar Bíó.
Er það ungur maður, rúmlega tví-
tugur að aldri, sonur Kristjáns
lœknis Kristjánssonar á Seyðis-
firði. Síðustu þrjú árin hefir hann
stundað söngnám erlendis, en er
nu horfimn heirn að sinni, til þess
að gefa mönnum kost á að hlusta
á sig. Á söngskránni voru 3 lög
eftir íslenzka en 9 eftir útlenda
höfunda og mörg þeirra erfið við-
fangs, svo sem tvær ariur úr
söngleiknum Tosca eftir Puccini,
Cavatina úr d’amor eftir Donni-
zetti, aria úr Martha eftir Flotow,
og Rigoletto eftir Verdi o. fl. Var
þarna í nokkuð mikið ráðist, en
þó verður eigi annað sagt, eni að
söngvarinn hafi sungið öll lögin
vel, og sum ágætlega. Þó bjóst eg
við enn betri meðferð á íslenzku
lögunum, er eg hafði heyrt þau
útlendu er voru á undan þeim á
söngskránini. Eg ætla mér ekki
að dæma um meðferð söngvarans
á hverju einstöku lagi; það yrði of
langt mál, en eg vildi aðeins með
línum þessum benda bæjarbúum
á, að ef þeir vilja skemta sér við
að hlusta á söng, þá ættu þeir ekki
að láta undir höfuð leggjast að
hlusta á söng Kristjáns. Þar er
söngmaður á ferðinni, sem hefir
háan, ekki sterkan, en bjartan og
hreimfagran tenor. Það sem sér-
staklega einkennir söng hans er
óþreyttur glans æskuraddar, þar
sem léttleiki, lipurð, og yndisleiki
ljóma af hverjum tón, auk smekk-
legrar m;eðferðar á viðfangsefn-
um í heild sinni. Textaframburð-
ur þyrfti þó að verða skýrari.
Undirspil var víða heldur
sterkt, og ömturlegt var að heyra
skellina í pedal hljóðfærisins.
Væri óskandi að búið yrði að gera
við þann galla á hljóðfærinu, áður
en næsta söngskemtun fer þar
fram.
Eftirbreytnisvert var látleysi
og prúðmannleg framkoma söng-
varans.
Aðdáun áheyrendanna lýsti sér
í dynjandi lófaklappi. Var söng-
maðurinn hvað eftir annað klapp-
aður fram á söngpallinn, og að
síðustu varð hann að syngja eitt
lag utan söngskrár.
Söngvinur.
-----o-----
Gróðrarrannsöknir
eftir
Ingimar Óskarsson.
Síðastliðið sumar sendi eg »Degi«
nekkrar- línur um ferð mína í þarfir
vísindanna um Suður-Þingeyjarsýslu.
Eins og lítillega var á drepið í þeirri
grein, kom það í ljós eftir för mína
þangað, að víða virtist vera þar ónum-
ið land í grasafræðilegu tilliti.* Hugði
eg, að svo mundi vera farið víðar á
landinu, sjer í lagi þar, sem lauslegar
athuganir höfðu verið gerðar. Álít eg,
að Austfirðir hafi einkum orðið út-
undan í þeim efnum.
Því varð það, að eg brá mér til Aust-
fjarða í sumar, til þess að athuga
grandgæfilega háplöntugróðurinn um-
hverfis einn helzta fjörðinn þar, Reyð-
arfjörð (og Eskifjörð). Þar hafa að
vísu grasafræðingar safnað fágætum
jurtum; en eigi að síður var eg þess
fullviss, að ekki mundu öll kurl þar enn
til grafar komin, og varð það að von-
um.
Tel eg för mína þangað hafa orðið
hina fengsælustu. Hún hefir líka enn
betur en áður sannfært mig um það,
að mörg sporin þurfi grasafróðir menn
að stíga ennþá, áður en viðunandi þekk-
ing er fengin á háplöntugróðri lands-
ins.
Það sem hér fer á eftir, eru nokkur
* Sbr. Skýrsla um hið íslenzka nátt-
úrufræðifélag, Rvík. 1927.
e »brot« frá ferðalaginu til fróðleiks og
skemtunar og bið eg Dag' að virða þau
á betri veg.
. Á áfangastaðinn.
Eg lagði af stað með e. s. Brúarfoss
frá Akureyri, föstudagskvöldið þ. 10.
júní. Veður var gott, en kuldi í lofti og'
norðanátt í vændum, Þegar út í mynni
Eyjafjarðar kom, tók að blása kalt af
norðri með hríðarhraglanda, og hélzt
sama veður austur með Norðurlandinu.
Mér er ætíð ófögnuður að misindisveðri
á sjó, því ætíð hefi eg sjóveikur verið.
Eg lét því fyrirberast í »köjunni«, og'
var að reyna að hugsa mér skipið sunn-
an við Gerpi, í blíðviðri og lognsjó.
Þegar kom fyrir Langanes, tók veðrið
heldur að míldast smátt og' smátt. Og
er lagst var við bryggju á Seyðisfirði
kl. 2 á sunnudag, var sjóveiki mín að
mestu horfin. Jeg þaut á land með
grasatínuna, því nú var um að gera að
nota tímann vel, meðan skipið stæði við.
Þegar eg fór frá Akureyri, voru grös
lítt gróin, því þurkar og kuldar liöfðu
gert sitt ítrasta, til þess að leggja ný-
græðinginn að velli. Hugði eg, að Aust-
firðir mundu liafa betra að bjóða, en
svo var ekki; það sannaði mér fyrstur
allra Seyðisfjarðar-gróðurinn. Þó sá eg
þar: vorblóm, lambagras og snæstein-
brjót í blóma; varð afli minn rýr í það
skifti. '
Kom eg svo hvergi á land, fyr en í
Fáskrúðsfirði. Var þá veður blítt orðið,
cn úðaregn var á. Hafði breyzt mjög'
um til batnaðar við Gerpi, eins og eg'
hafði vænst eftir. Áfangastaður minn
var að vísu Reyðarfjörður; en skipið
hafði fyrirhugað þann stað sem síðustu
höfn, áður það léti í haf. Þótti mér svo
sem ekkert að því að fá ókeypis far til
Fáskrúðsfjarðar og hugði að gera mér
gott af. Það fyrsta, sem mér fanst eg
þarfnast mest er eg sté á land, var
mjólk. Það stóð einmitt á morgunmjölt-
um, svo eg hugði gott til glóðarinnar.
En það var líkast því, að allar beljurn-
ar hefðu orðið steingeldar, þá liina sömu
nótt, er Brúarfoss risti fjörðinn, því
hvervetna var sama svarið: Engin
mjólk! Og eftir að eg hafði stikað bæ-
inn á enda (og hann er vel langur), og
verið oftsinnis vísað frá einum til ann-
ars, labbaði eg sneyptur um borð og
drakk mér væna minnisveig Fáskrúðs-
fjarðar úr vatnsflöskunni I
Gróður var hér litlu lengra á veg
komin en í Seyðisfirði, þó fann eg hér
nokkrar fleiri jurtir í blóma, svo sem:
geldingahnapp og gullmuru. Safnaði
fáu.
Næsti viðkomustaður skipsins var
Eskifjörður; er það orðinn stór og
myndarlegur bær. Gekk eg þar á land
og inn fyrir fjarðarbotninn og tók
nokkrar plöntur til þurkunar. Þar fann
eg óútsprungna draumsóley, þessa fall-
egu, guleygu, hánorrænu plöntu, sem
er svo sjaldséð umhverfis Eyjafjörð, en
algeng á stórum svæðum bæði austan
lands og vestan. Sá einnig mergð af
vorperlu, litlu, snotru vorplöntunni,
sem skrýðir stundum melana í apríl-
mánuði. Einnig var eg svo lieppinn að
rekast þarna á mjög fágætt starteg-
undar-afbrigði, sem á vísindamáli er
kallað; Carex salina var. subspathacea.