Dagur - 24.04.1935, Blaðsíða 1

D AGUR
líemur út á hverjum fimtu-
degi. Kostar kr. 6.00 árg.
Gjaldkeri: Arni Jóhanns-
son í Kaupfél. Eyfirðinga,
Gjalddagi fyrir 1. júlí.
XVIII. ár.
Afgreiðslan
er hjá JÓNÍ Þ. ÞÓR.
Norðurgötu3. Talsími 112.
Uppsögn, bundin við ára-
mót, sé komin til af-
greiðslumanns fyrir 1. des.
Akareyii 24. apríl 1935,
17. tbl.
Miniiingaroíi).
Hér skal með fáum orðum
minnzt þeirra feðganna á Hlöð-
um í Hörgárdal, sem nýlega lét-
ust rneð rúmlega mánaðar milli-
bili. Halidór hinn 7 janúar og
Stefán faðir hans hinn 21. febrú-
ar.
Stefán Stefánsson var fæddur
að Björgum í Hörgárdal 1. febrú-
ar 1852. Bjuggu foreldrar hans,
Þórey Gunnarsdóttir og Stefán
Halldórsson þar þá; var hann
yngstur sex systkina. Ellefu ára
að aldri fluttist hann með for-
eldrum sínum að Hlöðum og átti
þar heima til dauðadags. Föður
sinn missti hann á unga aldri, en
gerðist þá brátt fyrii’vinna móð-
ur sinnar, og tók við búi um tví-
tugsaldur. Hann kvæntist Mar-
grétu Þórðardóttur og átti með
henni tvo sonu, sem báðir létust
á undan föður sínum, Þorsteinn
1917 en Halldór nú í vetur, sem
fyrr er getið. Kona Stefáns lézt
fyrir tæpum tveimur árum. Þann-
ig yrði í stytztu máli sögð saga
Stefáns á Hlöðum. Hún er ekki
svó ýkjarík af ytri viðburðum,
héldur er hún eins og saga svo
margra íslenzkra bænda, saga um
starf og framkvæmdir, sem unn-
ar eru í kyrþey heima á heimilum
þeirra. Og Stefán á Hlöðum var
óvanalega starfsamur bóndi, sem
markað hefir skýr spor á jörð
sinni.
Gestur, sem nú kemur heím að
Hlöðum, sér þar stórt og fagurt
tún og vel hýstan bæ með hinu
eldra sniði, áður en steinhúsaald-
an barst yfir sveitiraar. Hvort-
tveggja er handaverk Stefáns.
Þegar hann tók við jörðinni fyr-
ir nærfellt 70 árum síðan var hún
rýrðarkot, sem framfleytti með
naumindum tveimur kúm og fá-
um kindum, en nú er hún í tölu
hinna betri jarða sveitarinnar.
Töðufengur jarðarinnar mun
hafa sexfaldazt og aðrar fram-
kvæmdir voru að sama skapi.
Slíku fékk dugur og framsýni
Stefáns áorkað. Byrjaði hann þó
búskap sinn með litlum éfnum.
En dugnað og elju átti hann
meiri en almennt gerist, og leitun
mun vera á starfsglaðari manni
en hann var. Honum var nautn í
vinnunni, og því að láta eftir sig
sjást framkvæmdir, sem að gagni
gætu komið. Hann efnaðist vel,
en engan hlut hygg ég þó hafa
verið fjarri skapi hans en dauða
fjórfiöfmm-
Ef draga á fram i stuttu máli
þá þætti, sem sterkastir voru í
skapgerð Stefáns, hygg ég þá
verið hafa karlmennsku samtímis
með bjartsýni og samúð með öll-
um, sem minni máttar voru. Karl-
mennska hans og stilling kom
fram í öllum hans störfum og at-
höfnum. Enginn hlutur var hon-
um leiðari en úrtölur og kvartan-
ir, var því svo einnig farið að
honum heppnuðust flest þau
störf, er hann byrjaði á, enda var
að þeim gengið bæði með forsjá
og ótrauðum hug. Aldrei kom þó
stilling hans og skapfesta betur
fram, en þegar hinar þyngstu
raunir steðjuðu að honum, lang- '
vinn veikindi og missir sona hans
beggja. Að eðlisfari var Stefán
léttlyndur maður og gamansam-
ur, þótt enginn hlutur væri hon-
um fjær skapi en alvörulaust
gaspur; til þessa lundarfars átti
bjartsýni hans rót sína að rekja,
en hún stóð engu síður föstum
fótum í trúarlífi hans. Hann lét
sér eigi svo mjög annt um hinar
ytri trúarvenjur, en var maður
sanntrúaður á guðlega forsjón,
er stýrði öllu lífi mannanna til
hins bezta, og ætíð var öruggur í
þeirri trúarvissu, að hið góða
hlyti að sigra að lokum, þótt á
móti blési.
Því var líkt farið með samúð
hans og trú. Hann var ekki einn
þeirra manna, sem hæst töluðu í
þeim efnum, en manna fljótastur
var hann að hjálpa, ef einhver
átti um sárt að binda, og hjálp
gat að gagni komið. Og margir
munu þeir vera, sem leituðu hans
í ýmsum vandræðum, og fengu
hjá honum einhverja úrlausn
mála sinna. Mjög vel einkenndi
sambúð hans við hjú sín skap-
ferli hans. Hann gerði miklar
kröfur til þeirra, en ætíð gekk
hann þó þar sjálfur að verki, sem
mest á reyndi, og fáa hygg ég
þá húsbændur, sem jafnt og hann
nutu fullkomins trausts og hylli
hjúa sinna. Lét hann sér mjög
annt um hag þeirra allan. Var
sambúð hans og þeirra sem einn-
ar fjölskyldu, og áttu þau þar
ætíð hauk í horni, sem hann var
»þótt þau væru firr og farin«-
iStefán fékkst eigi mikið við op-
inber máí, að minnsta kosti ekki
hinn síðari hluta æfinnar. Bar
það þó eigi til, að menn eigi vildu
hlíta forráðum hans, heldur hitt,
að hann kaus lítt að hafa' sig i
frammi í þeim sökum. Hin síð-
ustu ár æfinnar hafði hann látið
ajf búskap og fengið Halldóri ayni
Stefán Mmm,
á Hlööum.
Heimilis hrun,
héraðsbrestur
enn frá Hlöðum ómar.
Fallinn er fullhugi
í fremstu röð
lands vors sönnu sona.
Mannvit, kapp, karlmennska
og kærleikshugur,
dáðin og drengskaparlund,
góðfrægan gerði
garpinn prúða
allt frá æskudögum.
Fyrir fám dögum
fjöldi manna
sótti Hlaðir heim,
stóð þá ern, aldinn
ættarhlynur
sem bjarg í brimlöðri.
Helsærður sverðum
sorgarinnar
leit hann lífsins sól.
Yfir vonaval
skinu vonarstj örnur:
sonarbörn og brúður.
Hugðist nú hetjan
hinnstu stundu
vörn og skjól þeim vera,
ganga fórnarfús
og föðurmundum
brjóta nýjar brautir.
Eiga angurstár
aldrei að linna?
Gefst ei skin eftir skúr?
Skyldi heillum horfnar
Hlaðir vera?
Svo spyr hryggur hugur.
Leitum Ijóssins öll,
þótt lífsins gátur
ráðist fæstar að fullu. —
Nýja-Bíó
Miðvikudagskvöldið kl. 9
rópar a pig.
Jan Kiepura og Martha Eggerlh.
Skemmtilegasta söngmynd, sem
hér hefir sést.
Sumardaginn tyrsta kl. 9
í blindhríð.
Dönsk tal- og söngvamynd.
Aðalhlutverkin leika:
HansW. IbSchönberg, flase Claussen
og fleiri af vinsæiustu leikurum
Dana.
Myndin er afburða skemmtileg
þó nafnið sé ekki sumariegt, en
vonandi veröur þetta fyrsta
ogsíðasta biindhríðin á þessu
nýbyrjaða sumri.
GLEÐILEGT SUMAR!
Þar, sem góðir ganga,
eru guðs vegir,
og dauðinn leitendum ljós.
Var það ei vígsla,
er þeir valinkunnu
feðgar þrír hafa þegið,
undir stærri störf
á stærra sviði
girtir gerðum nýjum?
í trausti trúar
á tign vtms anda
og alföður ást og vizku,
syngjum nýjan söng
um sigur lífsins. — —
Far heill, frændi og vinur.
D. J.
sínum jörð og bú í hendur.
Starfsdagurinn var oi'ðinn lang-
ur, og hann hefir áreiðanlega
vænzt þess að njóta meiri hvíld-
ar en áður síðustu árin, enda
virtist svo, að allt myndi stuðla
að því, að æfikveldið gæti orðið
bjart og rólegt. En það átti- ekki
svo að fara. Sú raun átti enn að
bætast á hans aldurhnignu herð-
ar að sjá á bak syni sínum í gröf-
ina. Enn á ný bjóst hann til að
taka við búi og annast uppeldi
sonarbarna sinna ásamt móður
þeirra. En kraftamir voru á
þrotum, og hann andaðist rúmum
mánuði á eftir Halldóri syni sín-
um eftir fárra dagá legu.
Halldór Stefánsson var fæddur
að Hlöðum 13. ágúst 1889. Dvaldi
hann þar heima alla sína æfi að
undanteknum tveimur vetrum, er
hann stundaði nám í Gagnfræða-
skólanum á Ákureyri og eihmn
vetrarparti, er hann dvaldi í
Reykjavík. Fyrir nálægt tíu ár-
um síðan tók hann við búi af föð-
ur sínum eins og fyrr er getið.
Hélt hann mjög fram stefnu um
búskap og störf öll, sem gert
hafði faðir hans, enda voru þeir
feðgar líkir um flesta hluti. Ýmis
sveitarstörf bárust á hendur HalÞ
dóri, þannig var .hann um langt
skeið gjaldkeri Sparisjóðs Glæsi-
bæjarhrepps. Höfðu þeir feðgar
stjórn sjóðsins á hendi. En þess
(Framhald á 4. síðu).