Dagur - 17.12.1952, Blaðsíða 6

6
D AGUR
Miðvikudaginn 17. desember 1952
$ Hin gömlu kynni f
Saga eftir JESS GREGG
10. dagur.
(Framhald).
,,Þa'ð fór óskaplega í taugarnar
á mér,“ sagði barónessan, „þegar
fólk var að finna að við mig og
gagnrýna framkomu mína. Eins
og til dæmis Kitty. Hún var allt-
af suðandi um að eg færi of langt
— en sem betur fer skildu leiðir
fljótlega, hún náði sér í mann.“
„Hvaða Kitty er það?“
„Kitty Leighton. Hún heitir
Kitty Wallach nú. Við vorum
herbergisfélagar í skóla. Mér er
sagt að hún eigi heima hér í borg-
inni nú, en veit ekki sönnur á
því. Hef ekki séð hana í mörg ár.“
„Eg fann einmitt eina af bókum
hennar í bókasafninu á dögun-
um,“ sagði Elísabet. „Það var
Dante."
„Dante, Dante,“ sagði barón-
essan. „Jú, jú, það var ein
af. . ..“ Hún þagnaði skyndilega
og leit reiðilega á Elísabetu. „Þér
eruð enn að,“ sagð hún svo.
„Að hverju?“
„Að hnýsast í mína hagi. Hald-
ið þér ekki að eg hafi tekið eftir
því? Þér eruð alltaf að reyna að
veiða eitthvað upp úr mér, láta
mig segja yður eitthvað í ógáti.“
Hún barði hendinni reiðilega í
boi ðið. „Viljið þér gjöra svo vel
að fara og lofa mér að vera einni
nokkra stund,“ sagði hún síðan
lágt.
Elísabet var föl og tekin þegar
hún skundaði út úr stofunni og
upp á herbergi sitt. Engin svip-
brigði voru sjáanleg á henni
meðan hún hamaðist við að láta
föt sín og annan farangur í tösku.
En áður en hún lauk við það, dró
hún bréf Wrenns upp úr skúffu
og las það. Síðan tók hún til við
að raða fötunum sínum aftur inn
í skáp, hægt og gætilega, eins og
í leiðslu.
Innan klukkustundar sendi
madame von Schillar boð eftir
henni. Nú var hún mild í skapi
og röddin blíðlegri- en Elísabet
hafði heyrt áður. Og það sem hún
sagði, varð til þess að unga stúlk-
an roðnaði og varð vandræðaleg:
„Hafið þér nokkum tíman sagt:
„Eg elska þig,“ við nokkurn
mann?“
„Nei, frú,“ svaraði Eísabet.
„Þá skal eg segja yður, að það
hef eg ekki gert heldur. Það þýð-
ir ekki, að eg hafi aldrei elskað
neinn — því að það hef eg gert —
en eg hef aldrei getað sagt nein-
um, að eg elskaði hnan. Mér
fannst alltaf, að með því að búa
hugsunina í orð, hefði eg gefið
eitthvað af sjálfri mér, sem ekki
var falt, og eg þorði ekki að
sleppa.“ Hún þagnaði andartak,
en hélt svo áfram: „Skiljið þér,
hvað eg er að fara? Eg er ennþá
ekki reiðubúin að sleppa hend-
inni af ýmsu í lífi mínu og eitt
af því, sem eg held fastast
í, er Maríus. Því að þegar eg segi
það, verður minningin ekki sú
sama og áður. Og eg æta að
halda í hana, ofurlítið lengur.“
Hún stóð á fætur og klappaði á
hendina á ungu stúlkunni. „Þú
skilur þetta, góða mín,“ sagði
hún um leið.
„Já, eg geri það, en mig lang-
ar til þess að þér vitið dálítið. Eg
var hreint ekki að reyna að tæla
yður til að segja neitt í þetta sinn,
en eg slcal játa að eg hef reynt
það áður. En eg hafði enga hug-
mynd um að þegar eg nefndi
Kitty Leighton og Inferno
Dantes að það snerti herra Wrenn
á nokkurn hátt.“
Barónessan horfði vantrúuð á
hana .„Ef þér segið það satt, þá
hef eg auðvitað hagað mér eins
og flón’,“ sagði hún svo. „En eg
skal segja yður allt saman ein-
hvern næstu daga. Nú er eg orðin
of þreytt.“
Elísabet dró sig líka snemma í
hlé, en hún gat ekki gleymt nafni
Kitty Wallach og það hélt fyrir
henni vöku. Loks stóðst hún ekki
mátið lengur, læddist niður stig-
ann og fletti upp í símaskránni.
Og þarna var það!
Kvöldið eftir stóð hún og beið
í anddyri sambýlishúss og dyrn-
ar, sem hún hafði knúð á, opnuð-
ust. í dyrunum stóð gráhærð
kona.
„Mig langar til að tala við Kitty
Wallach,11 sagði Elísabet.
„Eg er Kitty Wallach,“ svaraði
konan.
Elísabet horfði undrandi á hana.
Frú Wallach var góðleg, hlédræg,
móðurleg, allsendis ólík því, sem
maður gat vænst af fyrrverandi
vinkonu barónessunnar. Elísabet
rétti henni þegjandi ofurlítinn
böggul.
„Hvað er þetta?“ spurði konan
undrandi.
„Það er bók, sem þér eigið.“
Frú Wallach vafði bréfinu utan
af bókinni og opnaði hana. Á tit-
ilblaðinu stóð: „Inferno".
„Jú, reyndar. Eg á þessa bók.
En hvar funduð þér hana? Gjörið
svo vel að koma inn.“
„Eg má það varla,“ sagði hún.
„eg kom bara til að skila bók-
inni.“ En hún fór samt inn.
Þegar hún kvaddi og fór,
kukkustundu síðar, hafði hún í
fórum sínum heimilisfang Elísa-
bet Harper.
Upp úr því hófust bréfavið-
skipti, sem leiddu í ljós ýmsan
fróðleik. Elísabet raðaði efninu
samvizkusamlega eftir stafrófs-
röð. Þetta var efniviður í bókina.
Hún sat við kvöld eftir kvöld, að
raða saman þessum smáhlutum
og reyna að fá samstæða mynd út
úr því — fá svipmynd af Maríusi
Wrenn og sambandi hans og bar-
ónessunnar, því að frá baróness-
unni var litla sem enga hjálp að
fá.
(Framhald).
Alltaf eitthvað
nýtt!
Gerist áskrifendur
hjá næsfa kaupfélagi.
Fjölbreyttasfa og útbreiddasfa mánaðarrit landsins!
SAMVINNAN
■ • jb'
.>•
ESTINGHOUSE HEIMILISTÆKI
eru hærkomnasta jólagjöfin!
Þessi heimsþekktu rafmagnsfæki eru seld í kaupfélögunum um
allf landið á sérstaklega hagstæðu verði.
Straujám
Kr. 172,20
Vöflujám
Kr. 471,40
Steikarofn
Kr. 1005,59
Handryksuga
Kr. 483,50
Brauðrist
Kr. 436,40
Athugið vel, hvort völ er á gagnlegri jólagjöf fyrir sambærilegt
verð. — Gott heimilistæki léttir störf húsmóðurinnar, eykur
heimilisánægjuna og heldur notagildi sínu árum saman.
Gjörið svo vel að líta á þessi tæki öll, og ýmis fleiri, hjá kaup-
félögunum. Á Akureyri í Véla- og varahlutadeild og
járn- og glervörudeild Kaupfélags Eyfirðinga.
Samband íslenzkra samvinnufélaga