Dagur - 29.07.1964, Page 5

SRií
4
5
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Simar 1166 og 1167
Ritstjóri og óbyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Bjömssonar h.f.
Tæknimenntun
Islendinga
HINN 13. maí s.l. gerði Alþingi
ályktun um að fela ríkisstjórninni
að láta gera áætlun á þörf atvinnu-
vega landsins fyrir tæknifræðinga og
iðnfræðinga á næstu 10 árum. Jafn
framt skyldi athugun fara fram á
fjölgun slíkra sérfræðinga á undan-
förnum árum og hve mikið af tækni-
menntuðu fólki, íslenzku, væri nú
við störf erlendis.
Tillaga þessi var flutt af hálfu
Framsóknarflokksins (Flutníngsm.
Páll Þorsteinsson, Björn Fr. Björns-
son og Sigurvin Einarsson). 1 grein-
argerð flutningsmanna segir, að
ástæða sé til að ætla, að framboð
tæknimenntaðra manna hér á landi
hafi ekki aukizt eins og eðlilegt og
nauðsynlegt verði talið.
Bent er á það, að framfarir í heim-
inum hafi á undanförnum árum orð-
ið meiri en nokkru sinni fyrr og að
hraði þessarar framfaraþróunar fari
enn vaxandi. Þessar miklu og öru
framfarir eigi að meira eða minna
leyti rót að rekja til nýrra uppgötv-
og umbóta á sviði tækni og vísinda.
Um víða veröld hafi menn gert sér
grein fyrir þessu og sé nú hvarvetna
lögð áherzla á, að tryggja sem bezt
grundvöll framfaranna og megi þá
í fremstu röð telja tækni- og raun-
vísindamenntun á ýmsum sviðum.
Islendingar verði að reyna að koma
í veg fyrir, að þeir verði eftirbátar
annarra í þessum efnum og tryggja
sér sérmenntaða starfsmenn í þjón-
nustu þeirra framfara, sem hér þurfa
að verða eins og annarsstaðar, ef
þjóðin á ekki að dragast aftur úr í
framsókninni á komandi árum.
Fyrir lágu upplýsingar frá Noregi
og Bandaríkjunum um, að verkfræð-
ingar og tæknifræðingar eru, miðað
við fólksfjölda, miklu fleiri en hér á
landi og er þó í þessum löndum gert
ráð fyrir að auka mjög hlutfallstölu
slíkra sérfræðinga á næstu árum.
Það er sérstakt áhyggjuefni hér, að
því er virðist, að mikil brögð eru að
verða að því, að tæknimenntaðir fs-
lendingar ráði sig til starfa erlendis,
en víða er nú eftirspurn eftir slíkum
mönnum. Árið 1962 voru t. d. 40 ís-
lenzkir verkfræðingar starfandi er-
lendis, af 315, sem þá voru skráðir
meðlimir í Verkfræðingafélagi ís-
lands. Talið er, að tæknifræðingar
og iðnfræðingar þurfi að vera fimm
sinnum fleiri en verkfræðingar, til
að heppileg verkaskipting geti orðið
í nútíma þjóðfélagi. En hér á landi
voru tæknifræðingar ekki nema um
100 árið 1962, auk 20 iðnfræðinga. □
SÍÐAN ég var 8 ára gamall —
eða fyrir 44 árum — og fór
fyrstu kaupstaðarferðina mína
innan úr dölum Eyjafjarðar til
Akureyrar, hef ég þekkt hjónin
í Glerárgötu 2, Steinunni Eiríks-
dóttur og Stefán Stefánsson
járnsmið. Þau létust bæði á
þessu ári með stuttu milhbili
og var hvoru um sig fylgt til
grafar af fjölmenni, enda höfðu
bæði lifað langa ævi með sæmd
og prýði.
Steinunn var fædd 31. janúar
árið 1893 að Fremri-Svartárdal
í Skagafirði þar, sem foreldrar
hennar — Helga Björnsdóttir
og Eiríkur Sigurðsson —■ voru
þá búsett. Hún ólst upp hjá for-
eldrum sínum á ýmsum bæjum
í Lýtingsstaðahreppi. En þau
eignuðust aldrei jarðargóss,
voru ýmist leiguliðar eða í hús-
mennsku og bjuggu jafnan
smátt. Þau eignuðust tvær dæt-
ur, en önnur þeirra dó nýfædd.
Steinunn ólst því upp sem ein-
birni, samt hvorki við auð, met-
orð eða menntun, en við um-
hyggju góðra foreldra, sem er
dýrmætasta hlutskipti hvers
barns. Hún komst því ókalin
gegnum æskuárin, þó ekkj fyr-
irhafnarlaust. Á þessum árum
var ekki svifið gegnum lífið án
erfiðis og Steinunn lærði að
vinna, bæði hjá foreldrum sín-
um og vandalausum, þegar hún
þroskaðist, en var þó jafnan í
nánum tengslum við foreldra
sína. Lífsreynzlan varð hennar
lærimeistari og hún tileinkaði
sér allt hið bezta, sem hún fann
þar. Þetta er að vísu harður
skóli, en sá traustasti, sem völ
er á, sé brugðist við á réttan
hátt.
Steinunn helgaði heimilinu líf
sitt, vanrækti þar ekkert, unni
manni sínum og börnum, en átti
þó eftir næga ástúð öðrum til
handa, einkum þeim, sem við
einhver bágindi áttu að stríða.
Hún var frábær húsmóðir, veit-
ul öllum, svo af bar, bæði heima
fólkj sínu og gestum, ekki ein-
ungis í mat og drykk, heldur og
í allri umgengni. í fám orðum
sagt, myndarleg og góð kona,
sem allir, er til þekktu, virtu og
báru traust til. í nálægð hennar
var gott að vera, og á hennar
sjötíu ára æviferli mun margur
hafa fundið sig í þakklætisskuld
við hana, og eru það beztu eftir-
mæli, sem unnt er að fá.
Steinunn andaðist 12. marz
síðastliðinn eftir langa vanheilsu
og var jarðsett á Akureyri eftir
hálfrar aldar dvöl þar.
Stefán járnsmiður — eins og
hann var venjulega kallaður —
var fæddur 5. nóvember árið
1885 að Litlu-HHð í Skagafjarð-
ardölum. Foreldrar hans voru
hjónin Sigurlaug Ólafsdóttir frá
Litlu-Hlíð og Stefán Guðmunds-
son frá Giljum. Stefán var yngst
ur af fimm sonum þeirra hjóna.
Þegar Stefán var tveggja ára,
dó faðir hans á ungum aldri, eft-
ir aðeins tíu ára hjónaband.
Voru þau hjónin þá flutt að
Dauðá. Enginn var auður í búi,
enda harðindj á þeim árum og
fátækt, eða öllu heldur almenn
örbyrgð. Móðir hans var þá
eignalaus og átti erfitt uppdrátt-
ar með synina fimm, þann elzta
7 ára, og þar að auki hafði hún
fatlaðan tengdaföður. Tveir
drengjanna voru teknir i fóstur,
en ekkjan bjó áfram á Daufá og
hafði hjá sér hina þrjá og var
Stefán einn þeirra. Sigurlaug
var víkingskona til allra verka,
varð að vinna hörðum höndum,
bæði úti og inni, sem sagt vinna
verk bæði bóndans og húsfreyj-
unnar, eftir að maður hennar
dó. Fyrir kom þó, að hún hafði
vinnumann eða mannhjálp tíma
og tíma, en erfitt var að greiða
kaupið. Þröngt var í búi og
tímum saman ekki annað til
matar en mjólk. Við þessa hörðu
Sfeinunn G. Eiríksdóftir
Stefán Sfefánsson
járnsmiður
lífsbaráttu ólst Stefán upp
ásamt bræðrum sínum og lögðu
þeir fram sína litlu krafta móð-
ur sinni til aðstöðar. Þannig
tókst með harðfengi og ráðdeild
að komast af, án þess að þiggja
styrk af sveit, sem þótti mjög
mannorðsspillandi í þá daga.
Átta ára gamall réðst Stefán
sem smali til bónda í nágrenn-
inu. Starf hans var í því fólgið
að gæta ánna, sem fært var frá
um rúning og þurftu að koma
til mjalta kvölds og morguns
fram að hausti. Skilur það eng-
inn, sem ekki hefur reynt, hvað
smalar urðu oft að líða. Var það
h'kamleg raun og andleg. Engar
voru þá girðingar, sem geyma
mátti ærnar í. Varð því smalinn
að standa yfir þeim, hvernig
sem viðraði, verjulaus fyrir allri
vætu og síhræddur úm, að eitt-
hvað tapaðist burtu. En ánægju-
stundir gat þó smalinn líka átt.
Stefán lét ekki hugfallast, þótt
ungur væri, náði góðum þroska
og varð harðduglegur maður.
Verklagni var honum í blóð bor-
in og réðst hann til járnsmíða-
náms vorið 1907. Lærifaðir hans
var ágætur smiður, Sigurður
Sigurðsson að nafni. Sagt var,
að Sigurður hefði helzt ekki
viljað vita verkfæri sín og
smiðju í höndum annars en
Stefáns, þegar hann hætti starfi.
Er það sönnun þess, hve hann
mat Stefán mikils. Svo fór, að
Stefán keypti smiðjuna vorið
1914 og var sjálfstæður atvinnu-
rekandi upp frá því.
Vegna starfs síns kynntist
Stefán fjölda manns við Eyja-
fjörð og víðar. Hann naut
trausts þeirra, sem hann skipti
við, enda var honum fjarri
skapi að svíkja eða féfletta
nokkurn mann. Smíðið var
reiknað eftir efni og þeim tíma,
sem í það fór. Stefán lúði járnið
af kappi og harðfengi og fannst
mér oft, að höggin þyrftu ekki
að vera svona þung né tíð og
væri þó enginn svikinn á vinn-
unni. Einu sinni heyrði ég hann
segja við viðskiptavin: „Ég get
ekki selt þetta eins og það kost-
ar, strákurinn er búinn að vera
svo lengi við það.“
Stefán var skápharður nokk-
uð og gat verið óvæginn. Kom
þar fram víkingseðli foreldr-
anna og barátta æskuáranna.
En innanundir skelinni bjó glað-
vær og góður maður, sem hvergi
mátti vamm sitt vita.
í sambandi við Stefán komu
mér stundum í hug ljóðlínur
Arnar Arnarsonar í kvæðinu
„Stjáni blái“:
„Hörð er lundin, hraust er
[mundin,
hjartað gott, sem undir slær.“
Eina manngerð gat Stefán
Aldrei þolað, það voru slæp-
ingjar. Ef hann ræddi um þá,
var það með samblandi af
gremju og lítilsvirðingu. En af-
kastamenn áttu vísa vináttu
hans og virðingu.
Smíði Stefáns var traust og
vandað, eins og maðurinn sjálf-
ur. Stundum heyrði ég sagt,
þegar skoðaður var vel gerður
hlutur úr smiðju: „Þetta hefur
Stefán gert.“ Handbragðið var
svo augljóst. Um langan aldur
mun fólki gefast kostur á að sjá
eitt af verkum hans, en það eru
lamirnar á hurð Akureyrar-
kirkju, sem hann smíðaði og
gaf, þegar kirkjan var byggð.
Stefán gaf sig ekki mikið að
félagsmálum, en var þó með-
limur í Ræktunarfélagi Norður-
lands, Skógræktarfélagi Akur-
eyrar og í sveinafélagi stéttar-
bræðra sinna á Akureyri.
Stefán dó 1. júní síðastliðinn
og var jarðsettur við hlið konu
sinnar Séra Birgir Snæbjörns-
son talaði fallega yfir moldum
þeirra beggja, en einkum er mér
hugstæð frásögn hans af hjón-
unum, sem unnust svo heitt, að
dauðinn fékk ekki aðskilið þau,
nema stutta stund. Þarna átti
hún vel við.
Heimilj þeirra Steinunnar og
Stefáns var hið myndarlegasta.
Höfðingsskapur og rausn á alla
lund. Mátti segja, að þar væri
opið hús fyrir Skagfirðinga, sem
komu þangað oft, einkum á
fyrri árum þeirra hjóna á Akur-
eyri. Höfðu þeir þar bækistöðv-
ar sínar margir hverjir, þegar
þeir þurftu að reka erindi sín,
og sumir dvöldu þar lengri eða
skemmri tíma, gengu þaðan til
læknis og því um líkt. Ekki
voru það allt kunningjar hjón-
anna, en mikið var á sig lagt,
ef manneskjan var úr Skaga-
firði. Þar var ætt þeirra og upp-
runi og þau tengsl slitnuðu
aldrei.
Á heimili þeirra áttu líka
lengi athvarf foreldrar Steinunn
ar, móðir Stefáns og bróðir
hans, Sveinn. Hjónin bæði voru
myndarleg og vel gefin og hjóna
band þeirra og heimilislíf uppá
það bezta. Þau eignuðust tvö
börn, Stefán og Sigurhiugu.
Stefán yngri kvæntist Ingi-
björgu Guðmundsdóttur frá
Bolungarvík og eignuðust þau
dóttur eina barna. Stefán nam
iðn föður síns og varð ágætur
smiður. Mjög kært var með
þeim feðgum, og þeir í rauninni
meira en feðgar, þeir voru líka
samhentir vinnufélagar. Stefán
yngri átti að taka við verkstæð-
inu og halda uppi heiðri þess,
en það fór. á annan veg. Hann
lézt eftir langa og erfiða sjúk-
dómsbaráttu hinn 27. desember
árið 1951, aðeins 36 ára að aldri.
Þetta var reiðarslag fyrir fjöl-
skylduna. Ágætur maður fallinn
í valinn á bezta aldri og framtíð-
aráformin þar með úr sögunni.
En samt varð ekki með öllu
sólarlaust í lífi öldruðu hjón-
anna. Sonardóttirin, ung og
efnileg varð augasteinninn
þeirra allt til æviloka.
Sigurlaug dóttir þeirra dvald-
ist alltaf hjá þeim og annaðist
þau af frábærri alúð og um-
úyggjusemi allt fram á síðustu
stund og launaði þeim þannig
alla þá ástúð, sem þau höfðu
henni í té látið.
Steinunn og Stefán giftust 11.
mEtí 1914 og hefðu því átt 50 ára
hjúskaparafmæli á þessu ári.
Tvo mánuði vantaði til að brúð-
kaupið yrði haldið, en brúð-
kaupsförin var farin, þótt ekki
legði legðu þau samtímis af
stað.
Ég hef stuttlega drepið á
helztu æviatriði hjónanna í Gler
árgötu 2 og reynt að draga fram
lýsingu á skapgerð þeirra og
lífsviðhorfum, en engum er það
Ijósara en mér, hversu ófull-
komið þetta er, en við svo búið
verður nú að standa. Þau sýndu
foreldrum mínum einlæga vin-
áttu og hjálpsemi um langan
aldur og okkur systkinunum
líka. Við vorum hálfgerðir
heimagangar hjá þeim og þó
einkum ég. Mér þótti hvergi
jafngott að koma, sitja þar. og
rabba og láta Steinunni stjana
við mig. Mér fanngt það svo
notalegt. Engar óvandabundnar
manneskjur hafa reynzt mér
jafn vel. En nú finn ég, að ég
hef aldrei þakkað þeim fyrir
svo sem vert væri. Það er víst
nokkuð seint að bera fram þakk
læti fyrir mig og mína, þegar
þau eru bæði dáin.
Blessuð veri minning þeirra.
Jón Hjálmarsson.
- Kláfferja á Tungnaá opnuð
(Framhald af blaðsíðu 1).
Þegar ekið er út á vagninn,
eða af vagninum upp á land,
verður að festa vagninn með
keðjum við stöplana, og er mjög
áríðandi, að það sé gert, þar sem
vagnirin mun annars renna.und-
an bílunum.
Ferjunnj sjálfri er lokað með
keðjum, sem strengdar eru
milli turnfóta, og er áríðandi,
að allir þeir, sem kláfinn nota,
geri það að reglu að loka keðj-
um þessum.
Með kláfferjunni á Tungnaá
hjá Haldi skapast möguleiki til
þess að komast inn á Sprengi-
sandsleið á litlum bifreiðum,
sem hafa drif á öllum hjólum,
eins og jeppum, en Tungnaá
hefur til þessa aðeins verið fær
stórum bifreiðum með drifi á
öllum hjólum. Til þess að kom-
ast á Sprengisandsleið, þá er ek-
ið að sunnan upp Landveg eftir
þjóðveginum að Galtalæk, en
þangað eru taldir 124 km frá
Reykjavík. Frá Galtalæk er ek-
ið eftir Fjallabaksvegi nyrðri að
Rangárbotnum, en þar skiptast
leiðir og eru frá þeim vegamót-
um um 23 km að kláfferjunni.
Ferjustaðurinn við Tungnaá er
í 300 m hæð yfir sjó.
Frá Tungnaá liggur leiðin um
Búðarháls austan við Kjalvötn
að Þveröldu. Austan við Kjal-
vötn er fær brú á Köldukvísl,
skammt neðan við Þórisós að
Þórisvatni og þaðan inn í Jökul-
heima. Frá Þveröldu liggur leið
in um Kistuöldu í Eyvindarkofa
ver, þaðan inn að Fjórðungs-
kvísl neðst í Jökuldal um Tóm-
asarhaga, Fjórðungsvatn, en
skammt norðan við það skiptast
leiðirnar niður í Eyjafjörð og
niður í Bárðardal. Frá kláfferj-
unni á Tungnaá inn að vegamót-
unum norðan við Fjórðungsvatn
eru um 140 km. Frá þessum
vegamótum eru um 55 km að
SMÁTT OG STÓRT
(Framhald af blaðsíðu 8).
króna beint og óbeint 30. jan-
úar s.l.
ÞÚSUNDIR Á FERÐ
Þúsundir innlendra manna og
erlendra ferðast um land okkar
yfir sumarmánuðina og ná þau
ferðalög væntanlega liápunkti
nú um verzlunarmannahelgina,
a. m. k. svað íslendinga snertir.
Hið mikla, fjölbreytta og sumar
fagra land býður ferðafólkinu
margþættan unað í byggðum og
óbyggðum. Á óteljandi ósnortn-
um stöðum er gott að tjalda og
gista. En því miður er umgengni
á slíkum stöðum stundum í æp-
andi mótsögn við friðsæld og
fegurð náttúrunnar. Þeir hlutir,
sem sjálfsagðir eru í ferðalög-
um, svo sem hvers konar um-
búðir matvæla, mega ekki, að
notkun lokinni, bera vitni um
sóðaskap og beina ósvífni þeirra,
sem notið hafa unaðar í áningar
stað. Sem betur fer gæta marg-
ir ferðamenn þess vel, að lýta
á engan hátt þá staði, er þeir
Mýri í Bárðardal, og er sú leið
sæmilega fær jeppabifreiðum
nú. Leiðin niður í Eyjafjörð um
Núpufell niður að Þormóðsstöð-
um er ámóta löng og leiðin nið-
ur að Mýri, en þessi leið er enn
sem komið ér, ekki fær vegna
aurbleytu, endi liggur hún mun
hærra en leiðin niður í Bárðar-
dal.
Þessar leiðir hafa verið merkt
ar með stikum og settir upp veg
vísar til þess að fyrirbyggja það,
að menn villist af réttri leið, en
fjölmargar bílaslóðir liggja um
Sprengisand, og er mönnum
eindregið ráðlagt að fylgja hinni
stikuðu leið.
Frá Galtalæk á Landi að Mýri
í Bárðardal eru um 250 km og
er því afar óvarlegt að leggja
inn á þessa leið á einum bíl.
Leiðin er alls ekki faer nema
bílum með drifi á öllum hjólum,
og leiðin niður í Eyjafjörð ófær
bílum eins og stendur. □
Skemmfiferð í Drangey
hafa viðdvöl á. Fer þeim fjölg-
andi og fara af þeim engar sög-
ur. En allir verða að skilja það
og finna, ekki sízt íslendingar,
að það má ekki minni vera en
að landi okkar sé forðað frá um
merkjum sóðanna. □
VEGAÞJÓNUSTA
F. í. B.
FÉLAG íslenzkra bifreiðaeig-
enda hefur viðgerðarþjónustu á
vegum úti um þessar mundir.
grenninu þessa viku og fram
yfir næstu tvær helgar. Bílar
þessir hafa talstöðvar, eru vel
merktir og reiðubúnir til aðstoð
ar eftir því sem kostur er á.
Félagsmenn núóta hlunninda
í viðgerðarkostnaði, miðað við
skuldlausa félaga. FÍB hefur
samið við ýms viðgerðarverk-
stæði að annast þjónustu fyrir
meðlimi sína, m. a. við Baug h.f.
hér á Akureyri, án forréttinda
fyrir félagsmenn. □
Frostastöðum 28. júní. Ferða-
nefnd Ungmennasamb. Skaga-
fjarðar gekkst fyrir skemmtiför
út í Drangey í vor. Tók- þátt í
henni um 120 manns, flest ung-
mennafélagar. Formaður ferða-
nefndar, Óskar Magnússon í
Brekku, stjórnaði förinni.
Lagt var af stað frá Sauðár-
króki með Flóabátnum Drang
kl. 9,30 um kvöldið og komið til
baka kl. 5 um morguninn, eftir
ánægjulega næturdvöl í Drang-
ey. Veður var gott, en þó naum-
ast nægilega bjart til þess að
ferðamennirnir fengju notið
hins dásamlega útsýnis úr
Drangey svo sem bezt má vera.
Landganga liðsins gekk með
mikilli prýði, enda hefur nú
verið búið svo um hnúta síðan
í tíð Grettis Drangeyjarbónda,
að uppganga á eyna er auðveld
hverjum frískum manni. Meðal
annarar nýlundu, sem Drangeyj
arfarar sáu, var bjargsig enda
þykir naumast fullkomnuð för
til eyjarinnar nema kostur gef-
- BÆNDADAGURINN
(Framhald af blaðsíðu 8).
4. Óskar Harðarson ung-
mennafélaginu Reyni 75 stig.
5. Guðmundur Steindórsson
ungmennafélagi Skriðuhrepps
73 stig.
Birgir Jónasson, Fnjóskadal,
keppti sem gestur og hlaut 96
stig. — Alls voru keppendur 9.
Um 100 bifreiðir voru komn-
ar að Melum litlu eftir setningu
hátíðarinnar og síðar urðu þær
fleiri.
Kaffiveitingar fóru fram í
félagsheimilinu. — Um kvöldið
var þar stiginn dans.
Hátíðahöldin, sem öll fóru
fram undir beru lofti, voru
myndarleg og ánægjuleg, en
þótt þar væri margt um mann-
inn þyrftu bændur og unga
fólkið í héraðinu að sýna ennþá
meiri stéttvísi þann eina dag
ársins, sem bændunum er helg-
aður og fjölmenna enn meira. □
- GLEÐSKAPUR .. .
(Framhald af blaðsíðu 8).
þegar svo ber undar. Engin stór-
vægileg tíðindi hafa þó við bor-
ið á þessum vettvangi.
Farin eru héðan 2 þúsund
tonn af mjoli og rúmlega 4
þúsund tunnur síldar til Finn-
lands. H. H.
izt á að sjá þá íþrótt. Guðjón
Sigurðsson var leiðsögumaður
um eyjuna og skýrði frá örnefn-
um, en hann er þar hagvanur
frá fornu fari.
Vert er að geta þess, að skip-
verjar af Drang höfðu með sér
nokkrar trjáplöntur, sem þeir
gróðursettu á eyjunni. Verður
fróðlegt að fylgjast með hvern-
ig þeim vegnar þar. Vonandi bet
ur en Gretti gamla. — mhg —
-ÍÞRQTTIR
(Framhald af blaðsíðu 2).
Haukur Ingibergsson HSÞ 6,28
Guðmundur Jónsson Self. 5,61
Kúluvarp.
Drengjameistari m
Erlendur Valdimarsson ÍR 15,36
Arnar Guðmundsson KR 13,63
Páll Dagbjartsson HSÞ 11,90
Spjótkast.
Drengjameistari m
Ólafur Guðmundsson KR 48,32
Erlendur Valdimarsson ÍR 46,12
Arnar Guðmundsson KR 41,76
Kringlukast.
Drengjameistari m
Erlendur Valdimarsson ÍR 48,00
Ólafur Guðmundsson KR 38,65
Páll Dagbjartsson HSÞ 37,43
Þrístökk.
Drengjameistari m
Guðmundur Jónsson Self. 13,51
Haukur Ingibergsson HSÞ 13,32
Ólafur Guðmundsson KR 12,76
Stangarstökk.
Drengjameistari m
Erlendur Valdimarsson ÍR 3,20
Fleiri fóru ekki byrjunarhæð-
ina, sem var 2,75 m.
□
Margir knattspyrnu-
leikir í yngri flokkum
MIKIÐ hefir verið um kappleíki
á íþróttavellinum á Akureyri
að undanförnu, milli Akureyr-
inga og aðkomuliða. Eru það
yngri aldursflokkarnir, sem þar
hafa spreitt sig.
Úrslit einstakra leikja hafa
orðið:
ÍBA — Víkingur (3. fl.) 1:3
ÍBA — Keflavík (4. fl.) 1:0
ÍBA — Keflavík (3. fl.) 2:2
ÍBA — Siglufj. (4. fl.) 5:0
IBA — Siglufj. (3. fl.) 1:1
ÍBA — Siglufj. (4. fl.) 4:0
ÍBA — Siglufj. (3. fl.) 2:3
Leikir þessir fóru fram dag-
ana 23. til 26. júlí. □
Kappreiðarnar á
Frostastöðum 22. júlí. Sunnudag
inn 19. júlí s.l. fóru hinar árlegu
kappreiðar hestamannafélagsins
Stígandi fram á Vallarbökkum.
Voru þær kappreiðar hinar 20.
sem félagið stendur fyrir. Það
var stofnað síðasta vetrardag
1945 og voru aðal hvatamenn
þess þeir Sigurður Óskarsson í
Krossanesi og Sigurjón Jónas-
son á Syðra-Skörðugili. Hefur
Sigurður verið formaður félags-
ins alla stund síðan og gegnt því
erilsama starfi af fádæma dugn-
aði og ósérplægni. Þess má og
geta, að Sveinn Guðmúndsson,
deildarstjóri hjá Kaupfélagi
Skagfirðinga á Sauðárkróki, hef
ur verið dómnefndarmaður á
kappreiðum félagsins frá upp-
hafi.
Á kappreiðum Stíganda hefur
komið fram margt álitlegra
stökkhesta en nafntogaðastur
þeirra er öldungurinn Fengur
Benedikts Péturssonar á Vatns-
skarði, en hann er nú kominn
drjúgan spöl á þrítugsaldurinn.
Fengur hljóp á fyrstu kappreið-
um félagsins umarið 1945, þá 7
vetra gamall og síðan jafnan úr
því fram yfir tvítugt og minnist
ég þess ekki að hann hafi
nokkru sinni gengið frá leik án
verðlauna.
Hér skal að öðru leyti ekki
fjölyrt um starfsemi Stíganda
að sinni, en vera má, að frekar
verði frá henni skýrt er félagið
minnist tvítugsafmælis síns.
Á kappreiðunum þann 19. þ.
m. urðu úrslit þessi:
250 m hlaup. 1. Faxi Stefáns
Hrólfssonar á Keldulandi, 6. v.,
20,9 sek. 2. Höttur Þorkels Sig-
urðssonar á Barkarstöðum í
Svartárdal, 5 v., 21,0 sek. 3. Faxi
Ásdísar Sigurjónsdóttur, Syðra-
Skörðugili, 5 v., 21,1 sek.
300 m hlaup. Þar náði enginn
hestur tilskyldum tíma til fyrstu
verðlauna en önnur verðlaun
hlaut Bliki Kristjáns Gunnars-
sonar, Varmalæk, 8 v., 24,3 sek.
Þriðju verðlaun Svarti-Skjóni
Stefáns Hrólfssonar Keldulandi,
10 v., 24,8 sek.
350 m hlaup. Enginn hestur
náði heldur þar fyrstuverðlauna
tíma, en önnur verðlaun fékk
Léttfeti Jóns Gíslasonar, Sauð-
árkróki, 12 v., 28,5 sek og
þriðju verðlaun Hörður Bene-
dikts Péturssonar, Vatnsskarði,
8 v., 28,5 sek., en sjónarmunur
réði úrslitum. Þriðji Þjarkur
Harðar Hjaltasonar, Víðiholti, 7
v., 28,7 sek.
Aðeins einn hestur, Ófeigur
Péturs Sigfússonar í Álftagerði
„lá“ skeiðsprettinn á enda en
náði ekki verðlaunatíma.
Tólf hross tóku þátt í gæðinga
keppni. Um alhliða góðhesta,
þrjá hina fyrstu, féllu dómar
þannig:
Fluga Sveins Guðmundssonar
Sauðárkróki, 6 v., meðaleink-
unn 8,25. Hrönn Páls Sigurðs-
sonar frá Hofi, 7 v., meðaleink-
unn 8,18. Gustur Páls Ólafsson-
ar, Starrastöðum, 5 v„ meðal-
einkunn 8,08.
Klárhestar með tölti: Snarfari
Jósafats Felixssonar, Húsey, 21
Vallabökkununt
v„ meðaleinkunn 7,9. Silfurtopp-
ur Halldórs Sigurðssonar frá
Stokkhólma, 9 v„ meðaleinkunn
7,45. Sleipnir Friðriks Stefáns-
sonar, Glæsibæ, 7. v„ meðaleink
unn 7,41.
Starfsmenn kappreiðanna
voru: Vallarstjóri: Magnús H.
Gíslason, Frostastöðum. Dóm-
nefnd kappreiða: Sveinn Guð-
mundsson, Sauðárkróki, Jóhann
Jóhannsson, Sólheimum og
Steinbjörn Jónsson, Hafsteins-
stöðum. Skeiðvallanefnd: Ottó
Þorvaldsson, Víðimýrarseli,
Frosti Gíslason, Frostastöðum,
Sigmundur Magnússon, Vind-
heimum, Baldur Hólm, Páfa-
stöðum og Jósafat Felixsson,
Húsey. Ræsir: Pétur Helgason,
Sauðárkróki. Dómnefnd góð-
hesta: Pétur Helgason, Sauðár-
króki, Gunnar Oddsson, Flata-
tungu og Magnús H. Gíslason,
Frostastöðum. Yfirtímavörður:
Guðjón Ingimundarson, Sauðár-
króki. — mhg
ÞORSKURINN TOLL-
IR f TÍZKUNNI!
Á MÁNUDAGSMORGUNINN
hittum við Sigurð Jóhannsson
sjómann niður við höfnina, og
spurðum hann hvort þorskur
væri genginn í Fjörðinn. Hann
kvað svo vera, en misjafnlega
gengi að ná honum. Um dáginn
fór Sigurður við annan mann á
bát alla leið út á Rauðuvík.
Hvergi var fiskur. Vorum við
búnir að fá 2 eða 3 fiska, sagði
hann, þá tókum við stengurnar
og reyndum „Toby“-spón, og
fengum 3—400 pund á stuttum
tima. Hið sama endurtók sig út
hjá Víkum.
Já, þorskurinn tollir í tízk-
unni, og þegar hann læzt ekki
sjá góða síld eða aðra girnilega
beitu, á hann það til að taka
spón af sh'kri græðgi, sem að
framan greinir. Q
- FLUGDAGURINN
(Framhald af blaðsíðu 1)
brytu hljóðmúrinn, en flug-
mönnum mun hafa verið bann-
að það af ótta við skaðabótakröf
ur, sem á eftir kynnu að fylgja.
Dregið var í happdrætti því,
sem efnt var til. En happdrættis
miðum var dreift yfir bæinn úr
flugvél á laugardaginn og um
kvöldið lenti sviffluga á íþrótta-
vellinum á Akureyri. Henni
stjórnaði Arngrímur B. Jóhanns
son.
Kynnir flugdagsins var Karl
Magnússon járnsmiður.
Gizkað var á, að gestir á þess-
um fjórða flugdegi á Melgerðis-
melum hafi verið á þriðja þús-
und, og skemmtu þeir sér hið
bezta.
Formenn þeirra samtaka, sem
efndu til hins velheppnaða flug-
dags, eru þessir. Formaður
Flugbjörgunarsveitarinnar er
Halldór Ólafsson, formaður
Svifflugfélagsins er Arngrímur
B. Jóhannsson og skólastjóri
Flugskólans er Tryggvi Helga-
son. □