Dagur - 12.11.1966, Blaðsíða 5

4
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1-1166 og 1-1167
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Bjömssonar h.f.
Sama þokan
enn
STOFNFUNDUR Alþýðubanda-
lagsins var haldinn í Reykjavík um
síðustu mánaðamót, og mátti varla
seinna vera, því að rúmlega 10 ár
eru nú liðin síðan það bauð fram í
fyrsta sinn í kosningum til Alþingis.
Stofnfundur þessi var talinn lands-
fundur, og voru fundannenn um
120 eftir því sem fréttir herma í
sunnanblöðum. Þykir sú tala ekki liá.
Fjórir fundarmenn fluttu tillögu
þess efnis, að Alþýðubandalagið
skyldi vera sérstakur stjórnmálaflokk
ur óháður öðrum stjórnmálaflokk-
um. Sú tillaga var felld. Hannibal
Valdimarsson var kosinn formaður
og Lúðvík Jósefsson varaformaður.
Þjóðviljinn sagði 1. nóv. frá þessum
„landsfundi“ Alþýðubandalagsins,
sem blaðið nefndi svo, en auglýsti
sama dag, að haldinn yrði fundur í
Sósialistafélagi Reykjavíkur þá um
kvöldið til að kjósa fulltrúa á „15.
þing Sósialistaflokksins". Ekki mun
það þing haldið til að leggja flokk-
inn niður eins og margir höfðu búizt
við, að gert yrði. Samt er sagt, að
Sósialistaflokkurinn mun ekki bjóða
fram í vor, en hins vegar ætla sér
það hlutverk að ráða framboðum Al-
þýðubandalagsins.
Enginn vafi er á því, að Alþýðu-
bandalaginu yrði betra til liðs, ef
það sigldi ekki með „lík í lestinni“,
þ. e. Sósialistaflokkinn, svo að not-
uð séu orð „Frjálsrar þjóðar“ um
þetta efni. Hið grátbroslega er, að
það er „líkið í lestinni", sem ferð-
inni ræður. Þjóðviljinn, málgagn
Alþýðubandalagsin, er eign „líksins
í lestinni". Við undanfamar kosn-
ingar hefur mikill hluti þeirra fram-
bjóðenda, sem líklegastir voru til að
ná kosningu, verið tilheyrandi „lík-
inu í lestinni“, þ. e. flokksbundinn
í Sósialistaflokknum. „Líkið í lest-
inni“ hefur þegar látið birta hinar
skrítnu skipulagsreglur Alþýðu-
bandalagsins í blaðinu, sem „líkið"
á og gefur út, svo og stefnuskrá þá
er landsfundur Alþýðubandalagsins
samþykkti, og ýmislegt er vel um. Frá
15. þingi Sósialistaflokksins birtist
svo önnur stefnuskrá í sama blaði.'
Margir, sem vilja koma á vinstra
samstarfi gegn núverandi ríkisstjóm,
em forviða. En nauðsynlegt er að
gera sér grein fyrir staðreyndúm í
þessu máli og þróun þeirra.
Hinir harðsoðnu Moskvukommún
istar ráða ferðinni, sem fyrr, en lof-
orð og hálfloforð, ásamt ruglings-
legu skipulagi, hefur borið vott um
miklar þrengingar. □
Laugarbakki í Miðfirði. Séð niður yfir Miðfjarðará og vestur á Ilrútafjarðarheiði.
Skúli Guðmundsson, alþingismaður:
MIÐFJÖRÐUR
í LANDNÁMABÓK segir:
„Skútaðar-Skeggi hét maður
ágætur í Noregi. Hans sonur
var Bjöm, er kallaður var
Skinna-Björn, því að hann var
Hólmgarðsfari. Og er honum
leiddust kaupferðir, fór hann
til íslands og nam Miðfjörð og
Línakradal. Hans sonur var
Miðfjarðar-Skeggi. Hann var
garpur mikill og farmaður“.
Skeggi bjó á Reykjum í Mið-
firði.
Á Mel, gegnt Reykjum,
byggði fyrstur Ögmundur Kor-
máksson. Hans sonur var Kor-
mákur skáld. Skömmu síðar
bjó á Mel Oddur Ófeigsson,
ágætur maður, er frá segir í
Bandamannasögu. Á Mel hefur
verið kirkjustaður og prests-
setur um margar aldir, og nafn
staðarins er nú Melstaður. Þar
sat séra Bjöm, sonur Jóns
biskups Arasonar, og síðar Am
grímur lærði. Fleiri merkis-
klerkar hafa þar setið.
Skammt norðan við Reyki,
þar sem Miðfjarðará fellur til
sjávar, er bærinn Ós. Þar bjó
fyrrum Þórður hreða, • mikill
vígamaður og þjóðsmiður, sam
tímamaður Miðfjarðar-
Skeggja. Innar í sveitinni, aust
an ár, er bærinn Bjarg. Þar
bjuggu foreldrar Grettis, og
þar óx hann úr grasi.
„Hér fæddist hann Grettir,
sem sterklegast stóð,
í straumunum örlaga þungu.
Og Kormákur orkti hér ást-
þrungin ljóð,
sem öll voru um Steingerði
í Tungu.“
Svo kvað Miðfirðingurinn,
Jón S. Bergmann.
Miðfjörður er góð sveit og
grösug. Innri hluti hennar grein
ist í þrjá dali, sem heita Austur
árdalur, Núpsdalur og Vestur-
árdalur. Ár, samnefndar döl-
xmum, falla eftir þeim sunnan
af heiðum. Þær renna saman í
eina á, sem nefnist Miðfjarðará,
og er hún ein af beztu lax-
veiðiám landsins. Sunnan Við
byggðina taka við Arnarvatns-
heiði og Tvídægra, með vötnin
óteljandi. Þar eiga Miðfirðing-
ar góð afréttarlönd, á móti Borg
firðingum.
Skúli Guðmundsson.
Sveitin skiptist í tvö hrepps-
félög, Ytri- og Fremri-Torfu-
staðahreppa. Við manntalið 1.
des. 1965 var tala heimilisfastra
manna í Ytri-Torfustaðahreppi
218, á 44 heimilum, en í
Fremri-Torfustaðahreppi voru
þá 132 íbúar á 25 heimilum.
Á síðustu áratugum hefur
myndazt dálítið þorp á eystri
bakka Miðfjarðarár, á landi
Reykja, og nefnist það Laugar-
bakki. Þar er sundlaug, sam-
komuhús, vélaviðgerðarverk-
stæði og 7 íbúðarhús. Væntan-
lega rís þar heimavistarbarna-
skóli fyrir sveitahreppa sýsl-
unnar innan skamms. Húsin í
þorpinu eru hituð með vatni úr
Reykjalaug.
Sauðfé hefur ætíð verið aðal-
bústofn bændanna í Miðfirði.
Gera má ráð fyrir, að þeir hafi
látið 14—15 þúsund fjár í kaup
stað í haust. Kúnum hefur fjölg
að þar í sveit, síðan mjólkur-
stöð var reist á Hvammstanga
fyrir nokkrum árum, og árið
1965 lögðu Miðfirðingar 898
þúsund kg. af mjólk inn í stöð-
ina. Trúlega verður það eitt-
hvað minna í ár. — í Grettis-
sögu er sagt frá hrossum Ás-
mundar á Bjargi. Enn eiga
bændur í Miðfirði nokkuð af
stóðhrossum. Sk. G.
- LÖGREGLUEFTIRLITIÐ ÞARF AÐ AUKA
(Framhald af blaðsíðu 8).
S. E. hefur leyst af hendi í
þágu æskufólks sýslunnar.“
„Fundurinn lýsir ánægju
sinni yfir áfengislausu sam-
komuhaldi um verzlunarmanna
helgina, þakkar þeim aðilum,
sem þar áttu hlut að máli og
hvetur til þess, að áframhald
verði á slíkum skemmtisam-
komum.
Einnig lýsir fundurinn sér-
stakri ánægju með skólamót,
sem haldin hafa verið í hérað-
inu og hvetur til þess, að þau
verði tekin upp víðar en verið
hefur.“
„Fundurinn lítur svo á, að er
indrekastarfsemi sé veigamikill
þáttur varðandi bindindis-
fræðslu og áfengisvarnir og
heitir því á Alþingi að hækka
fjárveitingu til Áfengisvama-
ráðs ríkisins, svo unnt verði að
auka erindrekastarfsemi þess.“
„Fundurinn áréttar eftirfar-
andi samþykkt, er gerð var á
síðasta aðalfundi félagsins:
Fundurinn telur að herða
þurfi á lögreglueftirliti á sam-
komum og með akstri ölvaðra
manna, einnig að dómum í mál
um vegna ölvunar við akstur
eigi að hraða svo sem verða
má og að sakborningar eigi und
antekningarlaust ekki að fá að
aka meðan á rannsókn stendur
í málum þeirra“.
„Fundurinn lýsir yfir stuðn-
ingi við áður fram borna þings
ályktunartillögu núverandi fjár
málaráðherra, Magnúsar Jóns-
sonar, um bann við tóbaksaug-
lýsingum og skorar á hann að
endurflytja hana á núverandi
Alþingi“. □
5
Búskapurinn og mykjan
„Mykjuna alla mun hann bera láta •
brattan upp á Baulntind,
bælir þar niður engin kind“.
Öxarbamars bragur.
í EINA TÍÐ hefðu það þótt
ólíklegar fréttir að mykjan yrði
eitt mesta vandamál bændanna.
Hvað ætli þeir Torfi í Ólafsdal
og Hermann á Hólum hefðu
sagt um slíkt — um slíkan spá-
dóm?
Og nú segja þeir sem búfróð-
astir eru að þetta sé orðinn
gallharður veruleiki. Mykjuhús
in eru víða full og úr þeim renn
ur út á völl. Ráðunautar segja
bændum „sannleikann“, að það
borgi sig ekki að nýta mykjuna,
ef svo til hagi að hægt sé að
losna við hana með hægu móti
í læk eða í sjóinn sé sjálfsagt að
gera það. Tilbúni áburðurinn
er ekki lengur lijálpin góða með
mykjunni, nú er hann orðinn
björgin eina og kemur í stað
mykjunnar.
En það eru tiltölulega fáir
bændur sem eru svo „vel“ (?)
settir að þeir geti losnað við
mykjuna „með hægu móti“ og
án þess að þurfa að koma henni
í flög eða á völl. Og alla hina
leikur mykjan hart — skilst
mér.
— O —
Nýlega kom ég í eina af beztu
búnaðarsveitum landsins. Ég
heimsótti góðan bónda, snyrti-
menni hið mesta. Bóndinn var
nýbúinn að byggja sér fjós, ný-
tízkulegt, með steinrimlagólfi,
mjaltaklefa og rörmjaltavélum,
sem sé lausgöngufjós eftir
kúnstarinnar reglum, og vel
vandað. Að sjálfsögðu var
mykjuhús undir fjósinu öllu
nema mjaltaklefanum. En það
vakti athygli mína að engar
voru dyr á kjallaranum. Þar
var aðeins gluggi einn lítill, um
feralin eða vel það að stærð ef
ég man rétt. Mykjukjallarinn
var fullur af mykju nær upp
undir loft. Hér var það í efni
að bóndinn hafði fyrirhugað að
dæla mykjunni úr mykjþhús-
inu í mykjudreifara. Til þess
hafði hann keypt dælu eina
„góða“. Dælan lá þar við vegg-
inn. Ekki þurfti lengi á að líta
til að sjá að óhugsandi var með
öllu að dæla sú gæti dælt
óþynntri mykju, enda ekki vit-
anlegt að til séu meðfærilegar
dælur sem anni því verki. í
tali við bónda kom líka í Ijós að
þetta hafði reynzt vonlaus vit-
leysa, dælan dugði ekki. Var nú
bóndi að láta smíða mykjusnígil
til þess að ná út mykjunni.
Djarft er af mér að spá um það
hvernig bónda reynist snígill-
inn, en þó tel ég sæmilega aug-
ljóst að þar verði hann einnig
fyrir vonbrigðum. Og þó hefi ég
góða trú á þeirri tækni að nota
snígil til að koma mykju úr
haughúsi á vagn eða öllu held-
ur í mykjudreifara svo sem nú
er. sjálfsagt orðið. En það dugir
ekki að ætla sér að stinga
mykjusníglinum inn um glugga
á vegg og ætla sér að tæma
haughúsið þannig, eða réttara
sagt, þetta er því aðeins hægt
að gólfi mykjuhússins snarhalli
að þeim stað sem snígillinn kem
ur inn í húsið og að gólfi, svo
að öruggt sé að mykjan sígi þar
að jafnóðum og snígillinn mok-
ar út. Og mykjan sígur ekki
þannig nema hallinn sé mikill,
það er reynt, hallinn þarf að
vera meiri heldur en flestir
hyggja. Ef haughúsið er ekki
þannig byggt er óhugsandi ann
að en að hafa ökufærar dyr á
liaughúsinu. Það þarf að vera
hægt að fara með snígilinn inn
í haughúsdyr og beina honum
að mykjustæðunni hvar sem er
í húsinu. Þetta er augljóst mál.
Kom á annan bóndabæ í
sömu ferðinni. Þar var bóndinn
að byggja kálfa- og geldneyta-
fjós. Einnig með rimlagólfi og
ætlaði til lausgöngu gripanna.
Alsteypt og jafndjúpt enda á
milli. Kom í Ijós að bóndinn
hugðist dæla mykjunni úr
þessu mykjuhúsi líkt og bónd-
inn fyrrnefndi. Ég efa ekki, að
hann lendir líka í erfiðleikum
með þetta.
Hvað er hér í efni, hverju
sætir, að þannig er að unnið?
Auk bændanna sem verða að
glíma við erfiðleikana og borga
brúsann eiga hér þrír aðilar
hlut að máli, að því er mér
skilst: Hlutaðeigandi héraðs-
ráðunautar, sem leiðbeina
bændum um margt. Búnaðar-
félag íslands og ráðunautar
þess, sem í reyndinni er hæsti-
réttur í öllum leiðbeiningamál-
um í búnaði. Og þriðji aðilinn
er Teiknistofa landbúnaðarins.
Hverju sætir, að bændur fá
ekki svo haldgóðar leiðbeining-
ar á þessu umrædda sviði, að
þeir komist hjá því að gera stór
og dýr glappaskot við nýbygg-
ingu fjósa og áburðarhúsa? Tek
það fram að þeir tveir bændur
sem ég hefi nefnt eru greindir
menn og engir sérvitringar, eng
in hætta á að þeir noti sér ekki
góðar leiðbeiningar ef þeirra er
völ. Þessir bændur geta ekki
verið neitt einsdæmi, það er
öruggt og víst. Þannig er þetta
alvarlegt mál, stórlega alvar-
legt. Mér skilst, að það sé þann
ig, að bændur hafi fengið nokk
urn pata af þeirri nýjung sem
talsvert er farin að ryðja sér
til rúms sums staðar erlendis
að geyma mykjuna í þró, dæla
henni í belgvagn og aka henni
þannig á völl, sem fljótandi
áburði. Hins vegar skorti gjör-
samlega upplýsingar um þessa
hluti og leiðbeiningar um hvem
ig þetta verði gert svo lag sé á.
Og ekki minnst, að það skorti
mjög upplýsingar um hvernig
verður að samræma byggingar-
hætti og véltækni við að nota
fljótandi áburð. Án réttra bygg
ingarhátta er lítt og ekki mögu
legt að „framleiða“ og nota fljót
andi mykju.
— O —
Ekki ætla ég mér þá dul að
leiðbeina um þetta mál, til þess
skortir mig kunnáttu og ekki
er ég ráðunautur. En það sem
ég hefi séð af tækni við að nota
fljótandi áburð og enn meira
það sem ég hef lesið um þetta,
um rannsóknir og tilraunir á
þessu sviði, hefir sannfært mig
um að þetta er það sem koma
skal einnig hér á landi, þar sem
um nokkuð stærri búskap er
að ræða, ng kúabúskapur er
meginatriði. Jafnframt er mér
fullljóst að tæknin á þessu sviði
er hvergi nærri fullmótuð,
þetta er að verulegu leyti enn
á tilraunaskeiði. En af því leið-
ir aftur að hér er sérstaklega
mikil þörf upplýsinga og leið-
beininga. Enginn bóndi má
gana út í það að byggja mykju-
þró með það fyrir augum að
dæla úr henni áburði og aka
honum þannig á völl. Bóndinn
verður áður en hann leggur út
í slíka framkvæmd að hafa afl-
að sér fulls yfirlits yfir þá tækni
sem með þarf í þessu sambandi,
það er: dælur sem' völ er á,
tækni við að gera mykjuna fljót
andi og tæki og tækni ’til að
koma hinni fljótandi mykju á
völl.
Á fáein atriði má minna eftir
upplýsingum sem aðgengilegar
eru. Það verður að þynna mykj
una í geymsluþrónni með vatni
— miklu vatni, hjá því verður
ekki komizt. Þetta þarf að gera
daglega eða því sem næst. Til-
gangslítið að ætla að hleypa
vatni í mykjuþróna eða kjall-
arann þegar hann er orðinn
meira en hálffullur af mykju,
þá blandast mykjan ekki. Það
þarf tæki til að hræra í mykj-
unni svo hún blandist og verði
hæf til þess að henni verði dælt
úr þrónni í dreifara fyrir fljót—
andi mykju og dreifist úr hon-
um þegar á völlinn er komið.
Það getur verið sérstakur
tæknibúnaður til að hræra í
öllu saman í mykjuþrónni, en
sú aðferð er einnig reynd að
nota mykjudæluna til að hræra
í áburðinum og blanda hann.
Er dælan þá þannig gerð að
hún getur gert hvort er vill að
dæla í belgvagn (mykjudreif-
ara), eða hún getur dæltmykj-
unni í þrónni, það er, dælan
sogar mykjuna í sig en spýtir
henni jafnóðum frá sér aftur út
í mykjuþróna og myndar þann
ig hringsog sem blandar mykj-
una. Vart mun þó fengin
reynsla er sanni að þetta sé
fullnægjandi.
Ég endurtek að ekki er vitað
um að völ sé á meðfærilegum
mykjudælum er dæli óbland-
aðri og óþynntri mykju. Hlutur
búvélasala er að selja bændum
dælur til þeirra hluta er ekki
góður. Sennilega vita þeir ekki
hvað þeir eru að gera, vita fátt
um þessa hluti. Segja má að það
sé hægt, meðan ekki er völ á
öðru betra að aka fljótandi
mykju á völl og dreifa henni
með þeim mykjudreifurum sem
margir bændur eiga, það er
dreifurum af hinni ensku rok-
dreifaragerð og hinum norsku
Guffen dreifurum. Slíkt getur
verið góður gangur. En það er
meira sem koma skal.
Hin fulla tækni við notkun
fljótandi áburðar er að nota
belgvagn til að aka mykjunni á
völl þannig búinn að á vagnin-
um er dæla sem dælir hinni
fljótandi mykju úr þró í vagn,
og þegar á völlinn er komið úr
vagni gegnum dreifibúnað all-
vítt frá sér um völlinn.
Vitað er að þeir byggingar-
hættir að nota grindagólf og
láta gripina ganga lausa sam-
rýmist illa geymslu og notkun
fljótandi áburðar. Kemur þar
fleira til. Að sönnu er hægt að
þvo gólf og veggi neðan til dag
lega og blanda mykjuna þannig
nægilegu vatni, en ekki er
heppilegt þegar hrært er í
þrónni að loft úr henni geti
streymt upp í fjósið.
Hið venjulega yið fljótandi-
mykju-tæknina er að byggja
fjósið með rimlaflór og blanda
vatni í mykjuna í flómum, áð-
ur en henni er hleypt í mykju-
þróna. Og algengast mun að
þróin sé að einhverju eða öllu
leyti utan við fjósið en ekki að
öllu leyti undir því.
— O —
Já, þetta voru fátæklegar
ástungur um mikilsvert mál.
Bændur, kaupið ekki mykju-
dælur nema Ijósar reynslusann
anir séu lagðar fram um getu
þeirra — hverju þær geta dælt.
Og látið ykkur ekki detta í
hug að efna til nýrra vinnu-
bragða og tækni við hirðingu
og notkun mykjunnar eftir
„brjóstvitinu" einu, þótt það
geti oft dregið langt. Hér er
annað sem dregur lengra og
sjálfsagt er að nota sér: rann-
sóknir og tilraunir margvísleg-
ar sem verið er að gera í ná-
grannalöndunum.
Héraðsráðunautar, kynnið
ykkur slíkar rannsóknir og til-
raunir, þess er góður kostur í
tilraunaskýrslum og greinum í
búnaðartímaritum. Forðið
bændum frá skömm og skaða,
frá því að verða „tilraunadýr"
á þessum vettvangi, það getur
orðið dýrt „spaug“.
— O —
Og svo er það kenningin um
að það borgi sig ekki að hirða
mykjuna, borgi sig ekki í landi
þar sem svo er ástatt um veður
far og jarðveg og lífið —■. eða
lífleysið — í jarðveginum, að
engin jörð getur talizt fullrækt
uð til franibúðar fyrr en jarð-
vegurinn hefir notið ríkulegrar
gjafar af lífrænum áburði (bú-
fjáráburði). Þið yngri bændur,
sem leggið eyrun við kenning-
unni um að það borgi sig ekki
að hirða búfjáráburðinn, viljið
þið ekki tala við gömlu menn-
ina sem voru komnir til vits
og ára áður en ofanafristuað-
ferðin við túnabætur lagðist
niður, og spyrja þá hvers virði
það reyndist að bera vel í flög-
in undir þökurnar?
Og svo skeður það ótrúlega
að mykjan — að koma henni úr
haughúsi á völl eða í flag — er
orðið bændum vandræðamál,
nú þegar þeir ráða yfir tækni,
traktorskóflunni og mykjudreif
aranum, sem gerir vinnuna við
áburðinn sæmilega auðsótta og
langtum aðgengilegri en áður
var. Og þegar bersýnilega stend
ur fyrir dyrum hjá þeim, sem
eru að byggja fjós og áburðar-
geymslur að koma sér fyrir
með stórbætta tækni við þessi
störf.
Hvar erum við á vegi staddir
með íslenzka tilraunastarfsemi
og leiðbeiningastarfsemi í land-
búnaði, ef hún gengur ekki að
því með mannborlegum tökum
að miðla bændum þekkingu
um þessa hluti?
Ef mykjan á að verða bænd-
um fjötur um fót þá er sannar-
lega vá fyrir dyrum í búskapn-
um.
Reykjavík, 25. okt. 1966
Árni G. Eylands.
Áfmælisrit Framsóknarflokksins
Á ÞESSU ÁRI eru liðin 50 ár
frá stofnun Framsóknarflokks-
ins. Afmælisins verður minnzt
með ýmsum hætti og m. a. mun
verða gefið út vandað rit um
sögu flokksins og störf.
Þetta mun verða mikið rit,
vandað að frágangi og myndum
prýtt. Höfundur þess er Þórar-
inn Þórarinsson, ritstjóri og al-
þingismaður. Jafnframt því,
sem ritinu er ætlað að segja frá
sögu flokksins og störfum í
hálfa öld, verður það hið merk-
asta heimildarrit um stjórn-
málasögu landsins á þessum um
brotasömu áratugum.
Það verður sagt frá þeim
mönnum og málefnum, sem
mótuðu þetta mikla framfara-
tímabil. Verkið mun koma út í
tveim bindum. Hið fyrra, sem
fjallar um tímabilið frá stofnun
flokksins fram að síðari heims-
styrjöldinni, mun koma út á
þessu ári, en hið síðara á árinu
1967.
Rit þetta á erindi inn á hvert
heimili, þar sem góðar bækur
eru í heiðri hafðar og áhugi
ríkir í þjóðfélagslegum málefn-
um samtímans.
Hálfrar aldar afmæli Fram-
sóknarflokksins, sem . öðrum
stjórnmálaflokkum fremur hef-
ur sett svip sinn á þetta merki-
lega tímabil, er merkisatburður,
ekki aðeins í sögu flokksins
heldur einnig í íslenzkri stjórn-
málasögu yfirleitt. ,
Er þess því að vænta að
marga muni fýsa að minnast af
mælisins með því að eignast
þetta rit og lesa það.
Á Akureyri liggja áskriftar-
listar frammi hjá eftírtöldum
aðilum:
Skrifstofu Framsóknarflokks
ins Hafnarstræti 95, Afgreiðslu
Tímans, Afgreiðslu Dags, for-
manni Framsóknarfélagsins
Birni Guðmundssyni fram-
færslufulltrúa, formanni full-
trúaráðs Framsóknarfélaganna
Guðmundi Blöndal fulltrúa hjá
skattstjóra, formanni Félags
ungra Framsóknarmanna Karli
Steingrímssyni útibússtjóra, og
verzluninni Fögruhlíð í Glerár
hverfi. □
SMÁTT OG STÓRT
(Framhald af blaðsíðu 8).
þýðu — Sósialistaflokksins. Og
nú er spurt: Vantar ekki fleiri
flokka varafomienn?
ORÐ OG GERÐIR
Þegar Framsóknarmenn á Al-
þingi vildu láta rannsaka jarð-
eignavandamálið og gera tillög-
ur um það í þingkjörinni nefnd,
setti Ingólfur ráðherra upp
spamaðarandlit og ámælti þeim
sem stofna vildu til kostnaðar
í þessu skyni. En þingmenn,
sem voru nýbúnir að fá í hend-
ur ríkisreikninginn, fyrir árið
1965, glottu í kampinn.
42 LAUNAÐAR NEFNDIR
í þeim reikningi eru sem sé
taldar fram með nöfnum 42
launaðar nefndir, sem ríkissjóð
ur hefir staðið straum af á því
ári. En þar með er ekki öll
nefndarsagan sogð, þvi að á
öðmm stað sézt að níu sinnum
hefur verið greitt fé fyrir: „at-
hugun“ ýmsra mála. Loks eru
á þriðja staðnum taldar greidd-
ar 923 þús. kr. undir bókhalds-
liðnum „lagafrumvörp óg reglu
gerðir“. Hér er í báðum tilfell-
um um nefndarstörf að ræða,
þó falið sé á þennan hátt. En
stjómin yill fá að skipa nefnd-
imar sjálf og hafa þær á sínu
bandi. Þess vegna er hún oftast
á móti þingkjömum nefndum,
þar sem stjómarandstæðmgar
eiga ehmig sæti. Það er lóðið.
Hallfríður Jónsdóttir
hjúkrunarkona Sauðárkróki
F. 20. maí 1893. D. 24. okt. 1965
Kveðja frá vinkonu,
Helgu Jónsdóttur frá Goðdölum,
Þegar vetur gekk til valda
varmi hvarf og fölt stóð lyng.
Fól þinn nökkva feigðaralda
fannst þá glöggt að syrti í kring.
Mætrar konu margir sakna,
mynd þín geymist skír og hrein,
þekkra minja þræðir rakna
þinni af menning birtan skein.
Þú varst til þess fædd að fórna
fyrir veika þreki og dáð,
þín var höndin styrk að stjórna
— stöðugt veita hjálparráð.
Mundir þínar margan græddu,
mörg var nætur vakan ströng,
þegar sárin bræðra blæddu
og blöstu við hin myrku göng.
Verk þín oft úr böli bættu,
báru mörgum líkn þín völd.
Ef þeir allir mæla mættu
myndi þökkin hundraðföld.
Göfgrar konu geyma sporin
gróður þann, sem lifa kann,
þó að falli föl á vorin
— frostið aldrei nístir hann.
Ástarkveðju eg vil færa,
engan skugga á kynnin ber.
Auðnan vist mun endurnæra
allt — sem reyndi ég af þér.
Þína minning 'því skal blessa,
þú munt lifa í huga mér.
Klökk fram ber ég kveðju
þessa,
kólnað finnst mér hafi hér.
Vetraríkið hverfur kalda
kemur vor og fögnuð Ijær.
Og að baki tímans tjalda
tendrar eilífð Ijósin skær.
J. Ó.
VÍSUKORN
EFTIR Iestur frétta frá Ófeigs-*
stöðum í Kinn í 79. tbl. Dags
9. nóv. 1966, datt einum þetta
í hug:
Bjarni vill ná í beljur hingað
frá Svíonum,
Það byltast svo margar við-
reisnar hugmyndir í ’onura
Og senn kemur Baldur með
bolakálf yfir heiðina,
því Bjarni vill ekki, að hann
fari „hina leiðina£í.