Dagur - 06.12.1972, Blaðsíða 5

4
5
Sfcrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Simar 1-11-66 og 1-11-67
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERUNGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓHANN K. SIGURÐSSON
Prentverk Odds Björnssonar h.f.
MERK TÍMAMÓT
NÚ ERU liðnir þrír aldarfjórðung-
ar síðan Ullarverksmiðjan Gefjun á
Akureyri hóf starfsemi sína. En 27.
nóvember 1897, fóru fyrstu og elztu
vélar verksmiðjunnar að snúast. Um-
svifin voru ekki mikil fyrstu árin eða
framleiðslan fjölbreytt, en hugsjóna-
og framkvæmdamenn í röðum ey-
firzkra bænda sáu þó draum sinn
rætast. Segja má, að iðnaðurinn hafi
flutzt með fólkinu úr baðstofum
sveitanna til hinnar vaxandi byggðar
við innanverðan Eyjafjörð, Akur-
eyrar, en framleiðsla hinnar nýju
verksmiðju miðaðist Jxi einkum við
það mörg fyrstu árin, að auðvelda
ullariðnað heimilanna með því að
kemba ullina og spinna hana. En
síðan varð þróunin sú, að verksmiðj-
ur tóku J>ennan forna iðnað að
mestu í sínar hendur. Og síðan liefur
ullariðnaður verið að þróazt í land-
inu, jafnt og J>étt. Nýjar verksmiðjur
hafa risið upp, bæði til að vinna ull
og einnig til að vinna gærur og
skinn. Gefjunar-, Iðunnar- og Heklu
vörur hafa náð almennum vinsæld-
um og eru viðurkenndar af öllum,
er til J>ekkja, bæði innanlands og
víða erlendis, enda hvarvetna eftir-
sóttar. Þessar vörur frá verksmiðjum
samvinnumanna á Akureyri, hafa á
undanförnum árum og í mjög vax-
andi mæli verið fluttar til hinna
ýmsu landa allra lieimsálfa, og bend-
ir margt til þess, að sölumöguleikar
séu fyrir liendi í miklu stærri stíl,
J>ótt framleiðslan yrði margfölduð
frá því, sem nú er, ef unnt reynist að
stilla framleiðslukostnaði í hóf.
Verksmiðjur Sambandsins og verk
smiðjur Sambandsins og KEA á
Akureyri, eru burðarás atvinnulífs-
ins í höfuðstað Norðurlands, ásamt
öðrum atvinnurekstri kaupfélagsins.
f verksmiðjunum vinna nú mn 700
manns. Þessi iðnaður er fyrst og
fremst byggður á hráefni frá land-
búnaðinum og má því segja að J>ró-
un landbúnaðar og þróun J>essa iðn-
aðar hljóti að fara saman og sé eitt
stærsta byggðamálið. Og ekki má
J>að gleymast J>eim, sem í J>éttbýlinu
búa, að ullar- og skinnaiðnaðurinn
eru aðeins greinar á stofni land-
búnaðarins.
Hugað hefur verið að }>eim mögu-
leika, að færa eitthvað af starfsemi
verksmiðjanna út til þeirra staða
norðanlands, sem mesta J>örf hafa á
nýjum iðngreinum til atvinnuörygg-
is. Sennilega eru vandfundnar iðn-
greinar, sem betur henta á J>essum
stöðum, ef heppilegt skipulag finnst
til slíkrar dreifingar.
Á J>essum tímamótum }>urfa sam-
vinnumenn enn að efla samtök sín
og stefna að nýjum og stórum áföng-
um, sem verða mættu til heilla. O
HINN 27. nóvember sl. voru
liðin 75 ár síðan fyrstu hjólin
fóru að snúast í verksmiðju Tó-
vinnufélags Eyfirðinga, sem nú
heitir Ullarverksmiðjan Gefjun
á Akureyri. í tilefni þessa af-
mælis hitti blaðið að máli fram-
kvæmdastjóra verksmiðjunnar,
Hjört Eiríksson, og lagði fyrir
hann nokkrar spurningar.
Viltu segja eitthvað frá stofn-
un þessa fyrirtækis?
Aðdragandinn að stofnuninni
var langur, en það var Tóvinnu
félag Eyfirðinga, félag margra
bænda en einnig Akureyringa,
sem fyrst hóf máls á nauðsyn
þess, að koma upp vélum til
þess að kemba ull og spinna.
Má rekja fyrstu tildrög til árs-
ins 1893, en þá var hugmyndin
fyrst rædd. En tíu árum fyrr
hafði Magnús Þórarinsson á
Halldórsstöðum í Laxárdal í S.-
Þingeyjarsýslu komið upp, með
styrk úr sýslusjóði, kembi- og
spunavélasamstæðu heima hjá
sér, og má segja, að sú starf-
semi hafi vakið menn til betri
skilnings á nauðsyn þess, að
vinna ullina meira í vélum, held
ur en þekkzt hafði fram að
þeim tíma.
Fundafélag Eyfirðinga kaus
sér nefnd til að kanna og undir-
búa þetta mál hér, og bar hún
það svo fram á sýslufundi 1894.
Ekki náði það þó fram að ganga
í það sinn, en vorið 1896 var
ákveðið að leita stuðnings Akur
eyrarkaupstaðar ásamt sýslunni
og samþykktu þessir aðilar að
taka 1.200,00 króna lán til þess
að hrinda málinu fram.
Þá um sumarið var ráðinn
Aðalsteinn Halldórsson frá
Litla-Hamri til að veita fyrir-
tækinu forstöðu, og fór hann
utan um veturinn til náms og
vélakaupa. f þeirri ferð keypti
hann eina 200 þráða spunavél,
ásamt kembivél. Kostaði kembi-
vélin 1.100,00 krónur en spuna-
vélin 200,00 krónur. Þetta var
fyrsti vélakostur verksmiðj-
unnar.
Þetta framtak hefur átt að
aðstoða heimilisiðnaðinn?
Já, tilgangurinn með því að
koma þessum kembi- og spuna-
vélum var sá, að létta undir
með heimilisiðnaðinum, en þá
var ullariðnaður heimilanna
veigamikill þáttur í íslenzku
þjóðlífi. Til gamans má geta
þess, að það kostaði þá 28 aura
á pundið að kemba ull í lopa,
en kembing og spuni á pundið
kostaði 48—53 aura, eftir fín-
leika bandsins.
Einnig var það markmið verk
smiðjunnar þegar í upphafi, að
setja á stofn fullkomna klæða-
verksmiðju. En það var ekki
fyrr en eftir 10 ára starf og
strit, sem það tókst að koma
upp framleiðslu á ofnum dúk-
um. Þá fyrst, eða 1908, tók verk
smiðjan upp nafnið Klæðaverk-
smiðjan Gefjun. En því nafni
var breytt 40 árum síðar í Ullar
verksmiðjan Gefjun.
Gefjun í dag?
Gefjun er nú, eftir 75 ára
starfsemi, orðið stórt og öflugt
fyrirtæki. Það hefur verið kapp
kostað að halda fyrirtækinu í
samkeppnishæfu formi og sam-
kvæmt kröfum tímans. Stórum
fjárhæðum hefur verið varið til
endurnýjunar á vélakosti verk-
smiðjunnar og leitast við að ná
sem beztri hagræðingu á öllum
sviðum.
Hverjar eru helztu fram-
leiðsluvörur?
Verksmiðjan framleiddi á síð
asta ári úr 560 tonnum af hrá-
efni. Þar af var íslenzk ull um
400 tonn, gerviefni um 100 tonn
og erlend ull um 60 tonn. Ofnir
dúkar voru á sl. ári um 360
þúsund metrar. Spunnið prjóna
garn var um 260 tonn og vefn-
aðargarn um 240 tonn, kembur
og plötur um 20 tonn.
Framkvæmdastjórar frá upp-
hafi?
Aðalsteinn Halldórsson frá
1897—1908, Ragnar Ólafsson frá
1908—1910, Andreas Bertelsen,
norskur maður, frá 1910—1916,
Jónas Þór frá 1919—1951, Sig-
urður Pálsson frá 1951—1952,
Arnþór Þorsteinsson frá 1952—
1972 og Hjörtur Eiríksson síðan
í marzmánuði á þessu ári.
Starfsfólk verksmiðjunnar
nú?
Nú er starfsfólk Gefjunar um
220 manns og hefur því heldur
Hjörtur Eiríksson.
mætti segja, en halda þó vel í
horfinu, á líkan hátt og verið
hefur undanfarin ár, þannig, að
árleg aukning haldist aí mí kí
vel í hendur við hlutfallslega
aukningu þjóðarbúsins.
Ullariðnaðurinn virðist eiga
mikla franitíð?
Já, ég er viss um, að hann á
eftir að vaxa og dafna verulega,
og í því sambandi eru þau auð-
vitað mörg, framtíðarverkefnin.
Við erum með ýmsar hugmynd-
ir í kollinum. Hvort þær rætast
allar, veit enginn fyrirfram, og
mun tíminn leiða það í ljós.
En segja má, að margskonar
viðfangsefni á ári hverju séu
veruleg. Þar nefni ég sem
Er vetrarrúin ull góð vara?
Sú ull er bezt og koma hin
þekktu og ágætu eiginleikar ís-
lenzku ullarinnar þar vel fram.
Hún er þá flókalaus og annarri
ull hreinni.
En hreinhvíta ullin?
Frá Reykhólum, Hólum í
Hjaltadal og Hesti í Borgarfirði
höfum við fengið hreinhvíta og
mjög góða ull. Hreinhvítu ull-
ina er unnt að framleiða án þess
að rýra aðrar afurðir sauðfjár-
ins, að því er fróðir menn á því
sviði telja. Nú er þessi ull metin
að verðleikum og greidd hærra
verði- Ullin, víðast hvar á land-
inu,.er nú flokkuð í gæðaflokka
og verðflokka og þeir flokkar
Mislit ull?
Okkur vantar tilfinnanlega
mórauða ull. Hún er nú í hæsta
verði. Líklega verður ull al-
mennt í 60 króna verði til
bænda kílóið, þessa árs fram-
leiðsla. Svarta ullin er einnig í
hærra verði en hvít, en af henni
er miklu meira framleitt í land-
inu en mórauðri ull. Gráa ullin
er mikil og ekki í eins háu
verði, enda er hún mjög mis-
munandi grá og því erfitt að
vinna úr henni vörur í jöfnum
lit. Hins vegar hafa gráu gær-
urnar verið verðmiklar og er
það önnur saga. En ull af mis-
litu fé, svo sem skræpóttu og
flekkóttu, er vandræðaull og
fer í fjórða flokk, en öll fjórða
flokks ull er þó unnin innan-
lands.
Gefjun á Akureyri 75 ára
fækkað á þessu ári. Því er ekki
að leyna, að skortur á starfs-
fólki hefur háð rekstri verk-
smiðjunnar verulega á þessu
ári og sérstaklega nú síðari
hluta sumars og í haust.
Standa stórbreytingar yfir í
verksmið junni ?
Á döfinni eru breytingra á
vinnufyrirkomulagi stærstu
vélasamstæðnanna. Þar verða
upp teknar þrjár vaktir í stað
tveggja, sem nú eru. Þá hefur
einnig verið innleitt nýtt fyrir-
komulag í launagreiðslum í
einni deildinni í verksmiðjunni
og verður það fært út, ef vel
reynist.
Þú minndst á deildir verk-
smiðjunnar. Hve margar eru
þær?
Verksmiðjan skiptist í sex
ýmsum framleiðslustigum falla
til efni, er þar henta ekki en
eru verðmæt í aðra framleiðslu.
Gripið var því til þess ráðs að
nota ýmiskonar ullarefni sem
innlegg í óýrar sængur. Þessi
deild hefur dafnað svo vel, að
hún er orðin lang stærst sinnar
tegundar í landinu. Þar eru
framleiddar, fyrir utan þrjár
tegundir af sængum, allskonar
rúmteppi, svefnpokar og kerru-
pokar. Fyrir utan ullarefnin í
þessar vörur, eru einnig notuð
gerviefni af nokkrum gerðum í
innlegg.
Þið munuð halda vel í horf-
inu?
Við kappkostum að gera það.
En við lifum á miklum og misk-
unnarlausum samkeppnistíma,
þar sem hraði og nýting eru
aðal atriðin. Það er lærdóms-
dæmi, að í fyrra var keypt
kembi- og spunavélasamstæða,
sem kostaði 27 milljónir króna.
En nú eigum við eftir að
minnast á grundvöll alls þessa
iðnaðar, sjálfa ullina?
Oll íslenzka ullin, nema sú
allra versta, eða fimmti og sjötti
flokkur, er unnin í landinu. En
því miður kemur stór hluti af
þeirri ull, sem framleiddur er,
aldrei fram og er nauðsyn að
bæta úr því. Ástæðan er fyrst
og fremst sú, að verðið á ullinni
hefur verið svo lágt, að bændur
hafa ekki lagt neitt kapp á að
taka hana af fénu, sagt sem svo,
að það svari naumast kostnaði
að hirða hana. Nú á þessu-rári.
hefur ullin hækkað mjög veru-
lega í verði og vona ég að bænd
ur fái aukinn áhuga á þessari
grein framleiðslunnar. Ullin á

Hér sér yfir samvinnuverksmiðjurnar.
deildir. Fyrst nefni ég loðbands
deild, sem kembir og spinnur úr
íslenzkri ull, þá kambgarns-
deild, þar sem spunnið er jöfn-
um höndum úr fínni íslenzkri
ull og gerviefnum. Enn má
nefna vefdeild fyrir allan vefn-
að verksmiðjunnar og pillingar-
deild, en þar fer fram eftirlit og
viðgerð á ofnum dúkum, og svo
er það fágunardeild, sem hefur
með höndum litun, þvott og
fágun á framleiðslunni, eftir því
sem við á hverju sinni. Síðast
nefni ég sængurdeildina. Sú
deild er þannig til komin, að á
ríkt að líta til frændþjóðanna í
þessum efnum og sjá hvernig
hefur gengið hjá þeim. Eftir
stríðið voru margar bæði stórar
og smáar ullarverksmiðjur í
Svíþjóð. Yfir helmingur þeirra
er nú fallinn í valinn. Svipaða
sögu er að segja frá Danmörku,
og einnig hafa margar ullar-
verksmiðjur í Noregi orðið að
hætta rekstri sínum. í Bretlandi
getur maður daglega lesið um
uppboð á gjaldþrota ullarverk-
smiðjum. Ég álít það höfuð-
viðfangsefni okkar nú, að sigla
milli skers og báru, ef svo
eru sex. Með þessari flokkun og
hækkandi verði verður þessari
framleiðslugrein veitt vaxandi
athygli meðal bændanna
sjálfra.
Þið seljið mikið af vörum til
Rússlands?
Já, mörg undanfarin ár hafa
verið gerðir allstórir samningar
við Sovétmenn um sölu á ullar-
teppum og peysum þangað. Síð-
asti viðskiptasamningurinn
hljóðaði upp á 135 milljónir
króna og gildir hann fyrir hluta
næsta árs og verður ef til vill
aukinn. En í ár seljum við vör-
ur fyrir 150 milljónir þangað
austur.
Lýkur þar viðtali og þakkar
blaðið svör Hjartar Eiríkssonar
forstjóra. □
Kvikmynd um Reyni Leósson
KVIKMYNDIN „Hinn ósýni-
legi kraftur“, sem fjallar um
kraftamanninn Reyni Leósson
frá Akureyri, er nú langt á veg
komin. Verið er að taka sein-
ustu atriði kvikmyndarinnar.
Unnið hefur verið að kynn-
ingu kvikmyndarinnar erlendis
og var hún kynnt á kvikmynda-
markaðnum MIFED í Mílanó í
október. Þar voru saman komn-
ir 173 kvikmyndaframleiðendur
og 182 innkaupastjórar frá 48
löndum.
Kvikmyndin „Hinn ósýnilegi
kraftur“ var skráð í upplýsinga
bæklingi markaðsins, upplýsing
um um hana var dreift á fimm
tungumálum, ensku, frönsku,
þýzku, ítölsku og spænsku og
veggauglýsingum um hana
ásamt Ijósmyndum var útstillt.
Markaður sem þessi er haldinn
tvisvar á ári og verður kvik-
myndin sýnd þar fullgerð í apríl
á næsta ári.
Reynir er sýndur lyfta bílum,
hesti, tæta í sundur keðjur og
handjárn, leysa sig úr böndum
og þar sem hann brýzt út úr
sterkbyggðasta fangaklefa
landsins.
Kvikmyndin verður um 90
mínútur að lengd. Hún er tekin
á 16 mm kvikmyndafilmu í lit-
um. Utbúnar verða tvær útgáf-
ur af myndinni, íslenzk og ensk.
Ráðgert er að hún verði tilbúin
í lok janúar 1973 og verður hún
þá ýnd í Reykjavík og út um
allt land. Kvikmyndinni stjórn-
aði Vilhjálmur Knudsen en frá-
gangur hennar fer að mestu
leyti fram í London. Eigandi
myndarinnar er Leófilm í Kefla
vík en framleiðandi er VOK-
FILM, Reykjavík. □
Skipting fjár til íbúðabygginga
INGIMUNDUR Magnússon,
framkvæmdastjóri Sambands
austfirzkra sveitarfélaga, hefur
tekið saman eftirfarandi upplýs
ingar um lánafyrirgreiðslu
vegna íbúðabygginga frá Bygg-
ingasjóði og Stofnlánadeild land
búnaðarins, fyrir árið 1971.
Lánveitingar frá nefndum
stofnunum skiptast þannig:
(Ljósm.: E. D.)
Norður- og Austurlandi er öll
þvegin hér í Ullarþvottastöð
Sambandsins á Akureyri, þ. e.
sú ull, sem fram kemur. Nokk-
uð vill bera á því, að ekki sé
hugsað nægilega vel um ullina
eftir rúning. Hún er ekki þurrk
uð sem skyldi, er rök og getur
þá fúnað. Auk þess er mikið af
ullinni mjög óhreint. Þá er dá-
lítið af ullinni tvíreyfa og það
má heita ónothæf ull, eins og
flókarnir, sem selja þarf út og
lítið fæst fyrir. Allt þetta dreg-
ur meðalverð ullar mjög mikið
niður.
Kjördæmi Bygginga- sjóður Stofnlána- deild Lán á íbúa
Reykjavík 426.3 millj. 0 5.150,00
Reykjaneskjördæmi 190.8 — 1.5 millj. 4.900,00
Versturlandskjördæmi 19.3 — 6.5 — 1.955,00
V estf j arðak jördæmi 15.6 — 2.5 — 1.830,00
Norðurl.kjörd. vestra 20.2 — 4.6 — 3.170,00
Norðurl.kjörd. eystra 87.1 — 9.3 — 3.935,00
Austurlandskjördæmi 27.8 — 3.9 — 2.795,00
Suðurlandskjördæmi 30.1 — 14.6 — 2.450,00
Af þessari skýrslu verður svo
ljóst, sem frekast má verða, að
hlutur Reykjavíkur er bæði í
tölum talinn og hlutfallslega
lang mestur. — Skipting milli
Stór-Reykjavíkur og lands-
byggðarinnar er þessi:
I . ííiW
Heildar- Hundraðs-
lán hluti Lán á íbúa
Rvík og Reykjaneskjörd.
Aðrir landshlutar
Lætur því nærri að þrisvar
sinnum hærri lánsfjárupphæð
falli til Stór-Reykjavíkur en
618.6 millj.
241.4 —
72%
28%
5.065,00
2.840,00
landsbyggðarinnar og tvöföld
upphæð á hvren íbúa. □
Jíu\
-I t
ÞRILÆKIR
LJÓÐABÓK KRÍSTJÁNS FRÁ DJÚPALÆK
Útgefandi er Bókaforlag Odds Björnssonar
ÞRÍLÆKIR, fágætt nafn og
táknrænt. Talan þrír á sitt
huldumál. Hún býr yfir djúpri
dul. Þrístirni logar á himnum.
Þríhyrningur geymir forn-helga
töfra. Djúpilækur á sér tvo
bræður, sem liðast til hliðar við
hann og falla í hann. Þrílækir
heita þeir. Þaðan er nafnið
runnið.
„Um bláa fjalldali liðast
þrír lækir
í lygnum, svalir og tærir.
Einn söng mér ungum um sól,
tveir myrkur,
en samt voru allir mér kærir.
Hver farveg sinn þræddi,
unz fundum bar saman,
þá fluttur var þríeinn óður,
sem bezt ég man, er þeir
fóru fetið
í fang sinnar öldnu móður.
Nú fara dagarnir hraðar
og hraðar
með hverju ári, sem líður.
Vér komum sem lækir af
háum heiðum
og hafið eftir oss bíður.
En öllum fannst oss þó
ljúfust leiðin
og léttust hin fyrstu sporin.
Og það er satt. Þá var sólin
hlýrri
og sunnan-áttin á vorin.“
Bjartur ljúfsár tregi er falinn
í þessu yndislega Ijóði. — En
hvað er ljóð? Ljóð er tilraun til
þess að túlka þá djúpu skynjun
og það tilfinninga-ríki, sem ekki
er hægt að tjá, — frumdrög að
fegurð, sem enginn getur lýst.
— Ljóð lýsir ávallt frá sér, til
þeirrar tilveru, sem það vitnar
um, til þess hrifningarástands,
sem skáldið lifði, þegar ljóðið
varð til. Því bjartara sem Ijóðið
er, því unaðslegri töfraheimur
býr handan þess.
Ljóðabók þessa las ég í einni
lotu, og fann vængjatök vor-
boðans ljúfa.
Fyrsta þrístirni ljóðmálanna,
Tjaldljóð, er ljúfur vorbiði, trúr
sjálfum sér, er fer með „fjaðra-
bliki háa vegaleysu“ í djúpan
sumardal. Hvernig sá dalur lít-
ur út er ekki fullvíst, né heldur
hvaða kvæði verða þar kveðin.
Því að skáldið lætur lítið yfir
þekkingu sinni, þótt brjóstvitið
sé næmt og öruggt.
Þessi ljóðaflokkur hefst svo:
„Ég veit ekki neitt með vissu“.
En það birtir stöðugt yfir, brjóst
vitið segir til vegar og vissan
eykst.
„Af ljóssins strönd
ber líknarhönd
þeim lífsins vín, er sönnu trúa.“
Og:
„Myrkrið víkur á svig
við þann,
er sig
sjálfan ei svíkur."
SIGRUÐU
FYRIR skömmu voru úrslit
kunn í norrænu sundkeppninni.
Sigruðu íslendingar þar með
yfirburðum og híutu 12 millj.
stig, sem er meira en hinar
Norðurlandaþjóðimar fengu
samanlagt. Næstir urðu Finnar,
Þá Svíar, Norðmenn og Danir
ráku lestina.
Finnlandsforseti gaf bikar til
keppninnar og hljóta íslending-
ar hann. □
Lögmálið, óhagganlegt bregst
engum. Hitt kemur síðar á dag-
inn hverjir brjóta það.
Hin þrískipta grein.
„Nei, lát þú ei bugast
græna grein,
þó glópskan vilji þig kurla
smátt.
— Mín jóð hefur glaðzt
og gælt þig við
og geymt þig í hjarta sínu.
En framtíðin ægir,
þú féndum verst.
— Ég fel þig í ljóði mínu.“
Kvæðið Stormur endar
þannig:
„Þú hverfur, eyðist.
Enginn man
þín áhlaup grimm og skjót.
En grasið rís úr gröf á ný
og grær á sinni rót.
— Það stemmir enginn stigu
þess,
sem stefnir himni mót.“
Þessi umræddi kafli ljóðanna
endar á kvæðinu Hlé,
„Hlé, ég hallast að þóftu
og hverf inn í morgundraum.“
Þá taka Glettur við. — Skáld-
ið frá Djúpalæk hefur Töngum
haft gaman af að glettast við
málefni og myndir. Örfá sýnis-
horn:
LÍFIÐ.
„Lífið er kvikmynd
leikin af stjörrium. i
Myndin er ekki ætluð bornum.“
BOÐORÐ. .
„Ég burðast með of mörg
boðorð,
á blekkingum hef ég nærzt.
Ég græði mest á því minnsta,
en minnst á því, sem er stærst.“
RÖDD.
Ur skýjum barst xödd,
og hún skipaði mér:
Leitaðu þess,
sem leitar að þér.“
Um list er hægt að deila enda
laust. — Umhverfis fjöll andans
er stöðugt mistur. — Að yrkja
yndislegt ljóð er að leysa sjálf-
an sig úr fjötrum, klífa tindinn.
En hvenær? Hvað um það.
Kristján frá Djúpalæk.
Ljóðabók þessi er að nokkru
leyti ljóð, um ljóðið, sem aldrei
var kveðið.
Um síðasta kafla bókarinnar,
Minni, skal ég vera fáorður.
Þau standa fyrir sínu. — Hefur
öllu einfaldara, náttúrlegra og
fegurra ljóð verið lagt yfir ævi-
slóð samferðamanns á vorura
dögum, en eftirfarandi:
’ - j'
„í skauti moldar skýtur
stundum rótura
það skógartré,
sem virðist meir í ætt við
himin-heiði
en hennar sé.
Það ber svo langt í tign af
hinum trjánum
og töfrabrag.
Og beitir allri orku til að vaxa
hvern ævidag.
|l
Það bergir jarðarsafa djúpt,
en sækir
í sólarátt.
Og kýs það eitt, sem von þess '
veginn greiðir
að verða hátt.
Til himins þrá er heit í merg
þess runnia
sem heimvon manns,
og vitund sú, að líf þess hér
sé langferð
á leið til hans. ji
Slík tré er öðrum lægri vörn
í veðrum
og vetrarþraut,
og bendir eim að teygja lim
sitt lengra
á ljóssins braut.
Það tregar hvorki tímans
fleygu stundir
né töf um sinn.
En blómstur-krónu lyftir
hærra og hærra
í himininn.“
Ólafur Tryggvason. |
LEITIÐ EKKI LANGT YFIR
SKAMMT j
20 gerðir transistortækja, þ. á. m. 11 og 8
bylgju tækin frá KOYO. .
Ódýrir stereo plötuspilarar.
Stereo magnarar með og án útvarps. 1 j
Stereo segulbönd, kassettu segulbönd.
Sambyggðu útvarps og
segulböndin vinsælu,
Stereo heyrnartól.
Hljómplötur. — Áteknar
tónkassettur.
8 rása spólur o. m. fl.

Otvarpsvirkja
WtiSTARt
Ttiaam
VIÐGERÐARSTOFA
STEFÁNS HALLGRlMSSONAR . Glerárgötu 32 . Slmi 11626 . Akureyri