Dagur - 24.01.1980, Blaðsíða 5

Hlíðarfjall
Otgefandi: ÚTGAFUFÉLAG DAGS
Skrifstofur Tryggvabraut 12. Akureyri
Ritstjórnarsímar: 24166 og 23207
Sími auglýsinga og afgreiðslu: 24167
Ritstjóri (ábm.): HERMANN SVEINBJÖRNSSON
Blaðamaöur: ÁSKELL ÞÖRISSON
Augl og afgr : JÖHANN KARL SIGURÐSSON
Prentun: Prentverk Odds Björnssonar hf.
Það þarf meiri-
hlufastjórn
Ýmsir eru nú þeirrar skoðunar, að
ekki takist að mynda meirihluta-
stjórn á þingi, og að leita verði út
fyrir raðir þingmanna, ef koma á
saman starfshæfri stjórn. Tekið
skai undir með hinum, sem telja,
að enn sé ekki fullreynt, hvort
stjórnmáiaflokkunum takist
stjórnarmyndun.
Minnihlutastjórn kemur vart til
greina, sem iausn á stjórnar-
kreppunni. Þá væri verið að leysa
stjórnarkreppuna stjórnarkrepp-
unnar vegna. Sama má raunar
segja um utanþingsstjórn. Það
þarf meirihlutastjórn til að leysa
þau margvíslegu vandamál, sem
þjóðfélagið á við að etja.
Þó að bæði Steingrími Her-
mannssyni og Svavari Gestssyni
hafi mistekist í tiiraunum til að
mynda vinstri stjórn, er ekki þar
með sagt, að sá möguieiki sé úr
sögunni. Línur hafa mjög skýrst,
varðandi málefnaágreining flokk-
anna. Aðeins þarf lengri tíma, svo
menn átti sig á því, að ágreining-
urinn er ekki svo ýkjamikill. Hann
felst einkum í því, að menn greini
á milli æskilegra framtíðarmark-
miða og nauðsynlegra ráðstafana,
sem gera þarf strax. Arangri verð-
ur ekki náð með því að reisa
skýjaborgir.
Vjð leysum ekki aðkallandi
vandamái með 7% framleiðslu-
aukningu í sjávarútvegi. Það er
framtíðarmarkmið, sem þarf að
byggja á skynsamlegri fjárfest-
ingu í sjávarútvegi og fiskvinnslu
og taka verður mið af uppbygg-
ingu fiskstofnanna við landið.
Svipaða sögu má segja um fram-
ieiðniaukningu í iðnaði. Hún er
nauðsynleg og æskileg, en verður
ekki framkvæmd á augabragði.
Fram hefur komið, að niður-
færsla verðálagningar hjá versl-
uninni um 5-10% muni verða
dreifbýlisversluninni um megn.
Verslun er svo stór þáttur í við-
haldi hinna dreifðu byggða, að
ekki má hætta því, að hún leggist
niður í stórum stíl, og fólksflótti
hefjist á ný til höfuðborgarsvæð-
isins.
Tillögur Alþýðubandalagsins
eru að mörgu leyti góðar og gildar,
þegar til lengri tfma er litið, en þær
leysa ekki aðsteðjandi vanda.
Fólk úti á landi hefur það nú mjög
á tilfinningunni, að tillögugerð Al-
þýðubandalagsins sé til þess
eins, að breiða yfir ótta við að tak-
ast á við vandamálin. Eftir því
verður tekið, ef slíkur ótti verður til
þess, að standa myndun vinstri
stjórnar fyrir þrifum.
Starfsemin er að hef jast
fyrir alvöru í fjallinu
SNJÓKOMAN síðustu daga
hefir gert það að verkum að nú
er komið allsæmilegt skíðafæri i
Hlíðarfjalli. Skiðasvæðið var
opnað aimenningi í gær, mið-
vikudag. Til mánaðamóta verð-
ur stólalyftan opin á virkum
dögum frá kl. 13-18.45, tog-
brautirnar kl. 13-21. Um helgar
verða allar lyftur opnar frá kl.
10-17.30.
í gangi fyrir
hádegi
Eftir mánaðamót verða lyfturnar
einnig í gangi fyrir hádegi frá kl. 10,
lokunartími breytist ekki. Allt er
þetta þó háð snjónum en einn þíð-
viðrisdagur getur breytt þessari
áætlun verulega.
Skíðaskólinn tekur til starfa n.k.
mánudag. Námskeið verða kl.
10-12 og 2-4 sérstaklega ætluð
börnum. Kl. 5-7 og 8-10 ætluð
unglingum og fullorðnum. Innrit-
un og upplýsingar að Skíðastöðum.
Enn sem komið er er frekar
snjólétt á skíðasvæðinu og víða
þúfur og steinar uppúr. Það er því
fyllsta ástæða að hvetja fólk til að
gæta ýtrustu varúðar, og ætla sér
ekki um of.
Athugið
öryggis-
bindingarnar
Allir sem eru að taka fram
skíðabúnaðinn ættu að athuga eða
láta athuga stillingar á öryggis-
bindingum og sérstök ástæða er til
að hvetja alla til að fá sér bremsur á
skíðin. Bremsurnar eru svo mikið
öryggistæki bæði fyrir þann sem
notar þær og ekki hvað síst hina
sem eru á skíðum í fjallinu að við
liggur að skylda verði að nota þær.
Það er lítið gaman að verða fyrir
skíði sem rennur stjórnlaust t.d.
niður Strompbrekkuna.
Véisleðar eru
bannaðir
Flestir sem koma í Hlíðarfjall
vilja vafalaust njóta þar útiveru
burt frá skarkala bæjarins. Þessu
fólki eru því vélsleðar mjög hvim-
leið farartæki enda eru þeir strang-
lega bannaðir á skíðasvæðinu. Sér-
staklega skal benda vélsleðamönn-
um á að göngulandið norðan við
Stóruhæð er líka skíðasvæði en
töluvert hefur borið á því undan-
fama vetur að þar hafi troðnar
göngubrautir verið eyðilagðar með
vélsleðaakstri.
Hundar
sömuleiðis
Fleiri og fleiri leggja það í vana
sinn að koma með hunda í Hlíðar-
fjall og sleppa þeim þar lausum. Af
þessu hafa hlotist margvísleg
vandamál og margar fjölskyldur
sem ætluðu að njóta útiveru á
svæðinu með börnum sínum hafa
mátt snúa heim þar sem börnin eru
hrædd við hundana. Þessi ágæta
afsökun hundeigenda „hann gerir
engum mein greyið" á bara ekki
við, 5-7 ára bam jafnvel eldra veit
nefnilega ekkert um hvernær
hundur er meinlaus og hvenær
ekki. Það er bara hrætt við hund-
inn.
Því, góðir hundaeigendur, enga
hunda á skíðasvæðinu, það er
bannað.
Okur? Sama
verð og í bænum
Á hverjum vetri kemur upp sá
orðrómur að gengdarlaust okur sé á
veitingum í Skíðastöðum. Jafnvel
hefur kennari við eina af virtari
menntastofnun bæjarins ritað í eitt
bæjarblaðið að verð á veitingum að
Skíðastöðum sé tvö- eða þrefalt
hærra en gengur og gerist í bænum.
Ástæðan fyrir þessu er vafalaust sú
að flestir sem kaupa sér veitingar
að Skíðastöðum gera það að jafn-
aði ekki í bænum og vita þar af
leiðandi ekki að rúnstykki með osti
kostar líka 560 kr. niður í bæ. Þeir
verðlistar sem notaðir eru að
Skíðastöðum eru nefnilega fengnir
á veitingahúsunum í bænum.
Höfum
í huga:
Verði góður snjór í vetur eiga
örugglega margir eftir að eiga
ánægjustundir í Hlíðarfjalli en ver-
um öll samtaka um eftirfarandi:
Allir með skiðabremsur, enga vél-
sleða, enga hunda, og dvölin í Hlíð-
arpialli verður ánœgjulegri.
Ungur skiðakappi í Hlfðarfjalli. Mynd: Ó. Á.
Minning
Margrét Halldórsdóttir
frá Syöri-Brekkum
Fædd 19. des. 1889 - Dáin 21. des. 1979
Margrét giftist Guðmundi Björns-
syni bónda á Hallgilsstöðum á
Langanesi 1914. Þar bjuggu þau
þar til 1924, er þau fluttu til Akur-
eyrar, þar sem Guðmundur gerðist
bústjóri á stórbúi því er Jakob
Karlsson hafði komið upp að
Lundi við Akureyri.
Með fjölskyldum þeirra Guð-
mundar og Jakobs tengdust á þess-
um árum vináttubönd sem síðan
hafa haldist með fjölskyldunni.
Margrét og Guðmumdur fluttust
aftur að Hallgilsstöðum um 1930
og bjuggu þar, þangað til Guð-
mundur lést árið 1948.
Þeim hjónum varð ekki barna
auðið, en þau ólu upp tvær fóstur-
dætur, náskyldar þeim. Þau tóku
þær í fóstur ungar, er móðir þeirra
lést, eftir ósk hennar, en móðir
þeirra var Arnfríður Gamalíels-
dóttir og var hún fósturdóttir Dýr-
leifar á Syðri-Brekkum og var því
fóstursystir Margrétar.
Arnfríður Gamalíelsdóttir var
gift Andrési Lúðvíkssyni frá
Vopnafirði.
Fósturdæturnar tóku þau
Margrét og Guðmundur þegar þær
voru þriggja og fimm ára, þær
Dýrleifu og Soffíu Andresdætur.
Arnfríður, móðir þeirra systra
var frá Sævarlandi í Þistilfirði, en
móðir hennar var Vigdís Kristjáns-
dóttir frá Leirhöfn, alsystir Dýr-
leifar á Syðri-Brekkum, svo þær
voru systradætur Arnfríður og
Margrét.
Börn Dýrleifar á Syðri-Brekkum
og Halldórs Guðbrandssonar voru:
Halldóra á Syðri-Brekkum fædd
1879. (8 barna móðir). Guðrún í
Efri-Hólum, fædd 1882. (10 barna
móðir). Kristján bóndi á Syðri-
Brekkum fæddur 1884. (4 börn).
Margrét, sem hér um ræðir, (fóst-
urdæturnar tvær), og Svanhvít,
fædd 1893, sem lengst bjó á Gunn-
arsstöðum á Langanesströnd (4ra
barna móðir). Hún lifir enn við
góða heilsu og býr á Þórshöfn.
Margrét Halldórsdóttir var mikil
hagleikskona. Ung þótti hún bera
svo af það þessu leyti að hún var
send til náms suður til Reykjavíkur
1908, sem var þó ekki mikið tíðkað
á þeim árum. Þar lærði hún kjóla-
saum og stundaði talsvert þá iðn
samhliða búskapnum. Ef vanda-
söm verkefni þurfti að leysa af
hendi á sviði handíða var oft leitað
til Margrétar.
Margrét var vel greind og fylgd-
ist vel með almennum málum. En
mesta hugðarefni hennar var þó að
fylgjast með ljóðagerð. Hún naut
þess ríkulega að lesa ljóð okkar
bestu höfunda. Þetta var mörgum
kunnugt. Hitt vissu færri að hún
fékkst sjálf talsvert við ljóðagerð á
yngri árum, en fór dult með.
Margrét var ákaflega ljúf í við-
móti og nærgætin í framkomu —-
en í rauninni var hún mjög gam-
ansöm, jafnvel grímsöm — en gætti
þess jafnan að fara þannig með að
ekki særði.
Önnur af fósturdætrum Mar-
grétar, Dýrleif, giftist Jóhanni í
Leirhöfn Helgasyni. Helgi er einn
af hinum víðkunnu Leirhafnar-
bræðrum, og eru á lífi, m.a. kunnur
fyrir sitt merkilega bókasafn, sem
hann hefur nú gefið byggðarlagi
sínu.
Leirhafnarheimilið er enn hið
sama rausnar og myndarheimili
eins og það hefur löngum verið
frægt fyrir að vera.
Margrét varð þeirrar gæfu að-
njótandi að hljóta athvarf á þessu
myndar heimili — og hefur notið
þar hinnar ástúðlegustu i aðhlynn-
ingar um,30 ára skeið.
Ég, sem þessar línur rita — nota
tækifærið til að flytja þeim Leir-
hafnarhjónum alúðarþakkir fyrir
það, hvað þau hafa reynst vel þess-
ari kæru móðursystur minni. Ég
veit að ég mæli fyrir munn hinna
fjölmörgu ættingja, er ég flyt þessar
þakkir. Einnig ber þess að geta að
Soffía, yngri fósturdóttirin, lét sér
mjög annt um fósturmóður sína,
enda einkar kært með þeim
mæðgum öllum.
Margrét Halldórsdóttir var ekki
áberandi kona er lét mikið að sér
kveða meðal samferðamanna. Hún
var hlédræg og lítillát.
Eigi að síður var hún mikils
metin af öllum sem henni kynntust,
sakir góðrar greindar,i dagfars-
prýði, hjálpsemi og hlýhugar til
samferðamannanna á lífsléiðinni.
Kristján Friðríksson,
frá Efri-Hólum.
4.DAGUR
Tvisvar verður
gamall maður
barn
ÉG ER vistmaður á dvalarheimil-
inu Skjaldarvík við Eyjafjörð. Ég
hefi dvalið þar í rúm átta ár og haft
kindur mér til skemmtunar —
nokkurskonar leikfang mér til
dægradvalar. Aldurinn er orðinn
hár en mér finnst málshátturinn,
sem ég hefi valið hér að yfirskrift
svo sannarlega sannast á mig. Hér í
Skjaldarvík er fjöldi gamalmenna,
og mér finnst einnig að málshátt-
urinn sannist á öllum þorra þeirra.
Hitt er annað mál að ég er hræddur
um að mörgum þeirra væri nauð-
synlegt að geta haft meira fyrir
stafni, — eitthvað, sem þau eru
gefin fyrir, eitthvað sem styttir
þeim stundirnar. Börn þurfa alltaf
að hafa eitthvað til að leika sér að
En hér er ekki hægt um vik, og
þó manni detti ýmislegt í hug þar
að lútandi þá eru þar á margir
annmarkar. Hugsanlegt verkefni
gamals manns, sem er á annað borð
rólfær, þarf að vera hvorttveggja í
senn: létt og skemmtilegt. Vanti
síðarnefnda atriðið, verður starfið
þreytandi, er til lengdar lætur.
Mér koma í hug hin viturlegu
orð, sem höfð eru eftir þýska spek-
ingnum Göthe og eru á þessa leið:
„Sæll er sá, sem hefur gaman af því
sem staða hans gerir að skyldu.“
Það er ekki nóg að maðurinn standi
vel í stöðu sinni, ef hann er ekki
gefinn fyrir það starf, sem staðan
útheimtir. Þá skortir hann starfs-
gleðina og þó að hann sé skyldu-
rækinn, þá skortir hann ánægjuna.
Þó að orðin, sem tilfærð eru hér
að framan og höfð eru eftir þýska
spekingnum séu einstaklingsbund-
in þá geta þau átt erindi til heilla
þjóða. T.d. byggist hamingja ís-
lensku þjóðarinnar mjög á því,
hvernig haldið verður á spilunum í
framtíðinni gagnvart þessu, svo til
einfalda atriði, að saman fari gam-
an og skylda,
Annars átti það nú ekki að verða
efni þessarar greinar að ræða þjóð-
mál og mun ég snúa mér aftur að
„bömunum“, sem ég minntist á í
upphafi. Ég er að gefa í skyn, að
þau hefðu þurft að hafa meira af
„leikföngum“ milli handanna. Það
mundi ekki einasta vera heppilegt
fyrir þau sjálf, heldur mundi það
hafa batnandi áhrif á heimilis-
braginn.
Það vill alltaf verða svo, að á
þessum mannmörgu heimilum, að
þó að barnfóstrurnar séu margar og
húsbóndinn röggsamur, þá getur
þeim samt sést yfir orðljótustu
krakkana, og ekki komist yfir að
vanda um við þá eins og nauðsyn-
legt væri.
Þeir, sem veita heimilinu for-
stöðu virðast ekki gæta þess nógu
vel, að innan veggja heimilanna
geta verið viðkvæmar sálir og viss-
ara að þar sé „aðgát“ viðhöfð.
Ó. S.
Sumir taka
flokkshagsmuni
fram yfir
þjóðarhag
í síðasta tbl. Dags birtist smákafli,
sem ég ritaði 3. jan. sl. Hluti þeirrar
greinar komst ekki í blaðið þá
vegna þrengsla. Kaflinn var í
framh. þessara hendinga:
„Litla þjóð, sem átt í vök að verjast,
vertu ei við sjálfa þig að berjast!"
Þjóðin hefur valið sér forustulið-
ið, 60 Alþingismenn. En þar eru
andstæð öfl, innan hópsins og í
„baksætinu“ sem stundum meta
framar flokksins hag en þjóðarheilla
og líf. Þetta eru stór orð en á rökum
reist. Það má sanna mörgum dæm-
um.
Foringjar neita að vinna með
hinum, verði ekki kröfum þeirra
sinnt! Þó virðist þar stundum í
heimsku-stórlæti eða sérgæðings-
hætti „barið höfðinu við steininn."
Síðan þessir 60 kappar söfnuðust
fyrst í „þingsal" og hlýddu á hóg-
vær alvöruorð forseta okkar um
ábyrgð alþingismanna og hlutverk
aðkallandi, „hefur mikið vatn
runnið til sjávar“ —óvirktl Okkur
virðist mörgum sem þingmanna-
liðið h afi líka runnið óvirkt um
stöðul og sali! En verðbólgan er
virk, já, illvirk og sjálfvirk í bölvun
sinni!
Hvað meina þeir, innan „þings"
og utan, sem fjölyrða um „verð-
bólguvandann“, — sem vissulega
stefnir bæði fjárhagslegu og sið-
ferðilegu lífi þjóðarinnar í fultkom-
inn voða — ef þeir jafnframt heimta
kauphœkkun, verðbœtur á laun og
tryggðan kaupmátt launa, hver, sem
afkoma þjóðarbúsins er?
Víst væri œskilegt að geta bætt
um allt með aukinni, arðbærri
framleiðslu — og að því skal stefnt
—- en til slíks verður ekki gripið á
neyðarstundu. Fyrst er að hamla
gegn eyðingaröflunum, síðan
byggja upp. Til þess þarf bæði tíma
og fjármagn. Með auknum kaup-
kröfum — almennt — er ekki stefnt
að aukinni framleiðni og arðvæn-
legri, heldur í vaxandi og stórfellt
atvinnuleysi — bölvun einstaklinga,
þjóða, mannkyns! Þar með er ekki
verið að segja, að launamálin séu
höfuðorsök verðbólgu, en í þessu
sambandi — hjá okkur — geta þau
valdið miklu. — Ég aumka B.S.R.B.
Ég hefi lengi verið einn úr þeim
hópi, og nú skammast ég mín fyrir
kröfurnar! Hvar kemur fram sú
hugsun, hvað þá orðuð spurningin:
„Hvað get ég gert til hjálpar þjóð
minni svo að „skútan komist á
réttan kjöl?“ Kemur það okkur
nokkuð við?
„Skyndisóknin“ átti að verða
allra meina bót á skömmum tíma.
Hún var „dæmd úr leik“ í
kosningunum. Víða þarf að „slá af“
ef samstaða á að nást til átaka við
höfuðfjandann: verðbólguna, (efna-
hagsvandann)! Með einhverju móti
verður sú samstaða að nást. Hér
verður að hætta hverskyns ábyrgð-
arlitlum strákaleik, hætta að hrópa:
„Ef ég fœ ekki þetta, þá er ég ekki
lengur með!“
Mörgu var lofað í hita kosninga-
bardagans í nóv. sl. En árangur
brást sumum illa við kjörborðið. En
gæt þess, að með þátttöku í ríkis-
stjórn má þó gera sér von um að
geta efnt nokkurn hluta loforðanna,
en utan stjórnar vinnst oftast lítið í
því efni.
Allir flokkarnir þurfa að slá af í
kröfum og standa saman að áætl-
unum og ákvörðunum til brýnustu
bjargráða verða að gera það, „þegar
býður þjóðarsómi," þjóðarlíf! eins
ognú er.
Takist það ekki í þingsölum nú
vantar bara „hnefann i borðið,“
skipun þjóðstjórnar, sem með
stuðningi þjóðhagsstofnunar rœður
— skilyrðislaust — málumþjóðar-
innar um sinn. —A Iþingismenn fari
kauplausir heim og leiti sér lífsvið-
urvœris við fisk eða fjósverk! „Öllu
gamni fylgir nokkur alvara. “ Ég
bið: Gleðilegt, heillaríkt nýtt ár,
íslendingar, siðasta ár 8. tugar ald-
arinnar.
„Brekkukoti" 20. jan. ’80
Jónas Jónsson.
Garry hetja Þórs
Þór sigrar
Keflavík
í körfubolta
Á LAUGARDAGINN léku í
fyrstu deild í körfubolta Þór
og Keflvíkingar. Leikur þessi
var spennandi og skemmti-
legur, þrátt fyrir mjög lélega
hittni hjá Þórsurum í fyrri
hálfleik. Þórsarar komu hins
vegar tvíefldir til leiks í síðari
hálfleik og náðu smátt og
smátt yfirhöndinni i leiknum
og sigruðu með 75 stigum
gegn 72.
Á fyrstu mín. leiksins voru
Þórsarar í miklum ham og eftir
5 mín leik var staðan 8 gegn 2
fyrir Þór.
Á 17. mín komust Keflvík-
ingar yfir 29-28 og það sem eftir
var af fyrri hálfleik héldu þeir
forustu.
í hálfleik var staðan 41 gegn
36 fyrir Keflvíkinga.
Á 12. mín. síðari hálfleiks
komust Þórsarar fyrst yfir 60
gegn 59 og það sem eftir var
leiksins héldu þeir 2-4 stiga for-
ustu og sigruðu með 75 stigum
gegn 72.
Lögguliðið
vann
Dalvíkinga
EINN LEIKUR í þriðju-
deild í handbolta fór fram á
Dalvík á laugardaginn. Þar
léku heimamenn við Óðinn,
en leikmenn Óðins eru lög-
reglumenn úr Reykjavík.
Þeir fengu ekki að keppa í
nafni lögreglunnar í deildar-
keppninni í handbolta, og
gengu því allir í hálfdautt
íþróttafélag á Reykjavíkur-
svæðinu sem heitir Óðinn og
keppa í nafni þess. Löggurnar
sigruðu Dalvíkinga með 28
mörkum gegn 22. I liði lögg-
unnar eru margir snjallir
handknattleiksmenn, og m.a.
landsliðsmaðurinn Steindór
Gunnarsson, sem annars
keppir með Val.
KA-mót
í lyftingum
og kraft
lyftingum
ÞANN 26. jan verður
haldið í Lundarskóla KA
mót í lyftingum og kraft-
lyftingum. Allir bestu lyft-
ingarmenn bæjarins verða
meðal keppenda og er bú-
ist við metaregni. Áhorf-
endur eru velkomnir og er
aðgangur ókeypis.
Garry var hetja Þórs í þessum
leik en hann skoraði 44 stig.
Eiríkur gerði 12, Alfreð 7,
Þröstur 7 og aðrir færri.
Bandaríkjamaðurinn Minnor
var stigahæstur Keflvíkinga
með 27 stig, Björn Víkingsson
16 Sigurður Sigurðsson 12 og
aðrir leikmenn færri. Bestir hjá
Þór voru Garry, Alfreð og
Þröstur. Dómarar voru Hörður
Tuliníus og Rafn Benediktsson
og dæmdu þeir vel. Þórsarar
kræktu sér þarna 1 dýrmæt stig í
harðri keppni fyrstu deildar, en
þeir eru í efri kannti deildar-
innar.
Garry skoraði 44 stig.
Mynd: Ó. Á.
65 ára
afmælis-
mót Þórs
á skíðum
UM HELGINA verður haldið
svigmót á vegum Þórs og verður
keppt í öllum flokkum karla og
kvenna.
Mót þetta er liður í 65 ára
afmælishátíð Þórs, en þeim
áfanga ná Þórsarar á þessu ári.
Mótið hefst á laugardag og
verður framhaldið á sunnudag.
Þórsarar hyggjast halda mót í
öllum þeim keppnisgreinum sem
iðkaðar eru á vegum félagsins, í
tilefni af afmælufélagsins.
Handknattleiksdómaranámskeið
Handknattleiksráð Akureyrar
gengst fyrir dómaranámskeiði í
handbolta helgina 16. og 17.
febrúar næstkomandi. Þátttaka
miðast við að a.m.k. 10 til 15
manns láti skrá sig á námskeið-
ið. Þeir sem áhuga hafa á að
mæta láti Stefán Arnaldsson
vita í síma 23236.
Aðalfundur knatt-
spyrnudeildar Þórs
Á laugardaginn kl. 13.00
verður aðalfundur knatt-
spyrnudeildar Þórs í kaffi-
stofu bæjarstarfsmanna
við Tryggvabraut. Á fund-
inum verða venjuleg aðal-
fundarstörf og eru Þórs-
arar hvattir til að fjöl-
menna.
Skattheimta
ÞAÐ MUN hafa verið
samþykkt á síðasta þingi
Skíðasambands fslands að
taka kr. 500,00 í gjald af
hverjum keppenda, sem
keppir á móti á vegum við-
komandi skíðasambands,
eða íþróttafélags. Gjald
þetta miðast við hvert mót,
þannig að um umtalsverða
upphæð er að ræða. Það var
faðir nokkurra barna, sem
keppa fyrir Skíðaráð Akur-
eyrar sem kom þessu á
framfæri við blaðið og hvað
hér um mikið aukagjald
vera að ræða sérstaklega
fyrir fjölskyldur þar sem
margir keppa.
Forsvarsmaður foreldra-
ráðs Skíðaráðs Akureyrar
sagði að á vegum Sr.A væru
haldin 10 til 12 mót á vetrin-
um og keppendur yfirleitt á
milli 50 og 100 í hverju móti.
Þar fyrir utan koma svo
Andrésar Andar leikarnir en
þar kepptu um 200 manns.
Yngstu skíðamenn Akureyrar
greiða því um hálfa miljón til
skíðasambandsins í formi
þessara gjalda, og ekki er
ólíklegt að þeir eldri greiði
svipaða upphæð.
DAGUR.5