Dagur - 15.11.1988, Blaðsíða 18

18 - DAGUR - 15. nóvember 1988
VINWUB^
Á laugarðogum
Leikandi og létt! Upplýsingasími: 685111
Vinningstölur 12. nóvember 1988
Heildarvinningsupphæð kr. 4.825.771.-
Þar sem enginn var með 5 réttar tölur síðastlið-
inn laugardag flyst 1. vinningur sem var
2.221.409.- yfir á 1. vinning á laugardaginn
kemur.
Bónustala + fjórar tölur réttar kr. 386.302.-
Skiptast á 7 vinningshafa kr. 55.186.- á mann.
Fjórar tölur réttar kr. 666.328.-
Skiptast á 149 vinningshafa kr. 4.472.- á mann.
Þrjár tölur réttar kr. 1.551.732.-
Skiptast á 4116 vinningshafa kr. 377,- á mann.
Sölustaðirnir eru opnir frá
mánudegi til laugardags
og loka ekki fyrr en 15 mínútum
fyrir útdrátt.
Tilkynning til
söluskattsgreiðenda
Athygli söluskattsgreiðenda skal vakin á því, að gjalddagi
söluskatts fyrir október mánuð er 15. nóvember. Ber þá að
skila skattinum til innheimtumanna ríkissjóðs ásamt sölu-
skattsskýrslu í þríriti.
Fjármálaráðuneytið.
Frænka mín, INGIBJÖRG SIGFÚSDÓTTIR, áður Sólvölium 5,
lést að Dvalarheimilinu Hlíð miðvikudaginn 9. nóvember. Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn 18. nóvember kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda, Ragna Pálsdóttir.
kvikmyndarýni
Jón Hjaltason
Tinna Gunnlaugsdóttir sem ísold gefur Trausta, Reine Brynjólfsson, undir fótinn
Er Trausti
vmguil eða hetja?
Borgarbíó sýnir:
í skugga hrafnsins.
Leikstjóri: Hrafn Gunnlaugsson.
Helstu leikcndur: Reine Brynjólfsson,
Tinna Gunnlaugsdóttir, Helgi Skúlason og
Egill Ólafsson.
1988.
Fyrir okkur íslendinga eru allar
íslenskar kvikmyndir athygl-
isverðar. Sumar þó umfram
aðrar. í skugga hrafnsins er í
forvitnilegri hópnum. Ber þar
tvennt til; hún er runnin undan
rifjum eins af okkar reyndustu
leikstjórnendum, Hrafns Gunn-
laugssonar, og eins hitt að íslend-
ingasögurnar hafa að undanförnu
iðulega verið tengdar þessari
mynd Hrafns. Það er þó ekki
þannig að hún byggi á einhverri
einni þeirra heldur eru þær að
sögn eins og uppspretta fyrir höf-
und myndarinnar, hann svalar
sér en ræður hvar og með hvaða
hætti. Án þess að vilja hafa um
það langt mál er þó ekki alveg
rétt að gera jafn mikið úr meint-
um tengslum íslendingasagna og
í skugga hrafnsins eins og gert
hefur verið einfaldlega vegna
þess að Sturlunga, sem ekki telst
til íslendingasagna, leggur til
ákaflega vel kunn stef myndar-
innar.
Þetta er þó ekki stórt atriði,
hitt er miklu meira að Hrafni hef-
ur tekist að gera alvöru bíómynd,
eina af örfáum sem við íslending-
ar getum státað af. Þau Tinna
Gunnlaugsdóttir og Helgi Skúla-
son eiga ekki lítinn þátt í þessum
áfanga. Fyrir utan stórgóðan leik
þá eru þau bæði þannig ásýndum
að sannfæringarkraftur persón-
anna margfaldast. Hvernig má
ísold vera öðruvísi en umvafin
dularfullri fegurð, geislandi frá
sér stoltinu og sjálfsörygginu? Og
þarf Helgi Skúlason annað en að
herpa svolítið munninn til að við
vitum að þar er kominn skálkur?
Reine Brynjólfsson veldur hins
vegar síður hlutverki Skúla, eða
öllu heldur öðrum helmingi þess.
Hann er vissulega ágætur þegar
túlka á viðhorf munksins til ver-
aldarinnar en þegar kemur að
hinni íslensku hetju þá skortir
svolítinn kraft og jafnvel
grimmd. Að vísu má segja að
persóna Trausta sé gölluð frá
hendi handritshöfundar, og alveg
stórgölluð ef hún á rætur að rekja
til íslendingasagna. í henni kem-
ur saman undarleg blanda stríðs-
mannsins og vingulsins. Trausti
þykist vera kristinn og vill ekki
berjast. Samt þarf ekki nema rétt
að ýta við honum til að hann taki
sér vopn í hönd. í anda hinnar
kristnu trúar fyrirgefur hann
svikurum, sem er svo sem gott og
blessað, en að gera slík beggja
handa járn að liðsmönnum sínum
hæfir ekki hetju sem á ættir að
rekja til íslendingasagna. Hér er
í raun um að ræða kleyfhuga.
Reine Brynjólfsson er því
vorkunn.
Þrátt fyrir að finna megi agnúa
á handriti Hrafns þá er sögu-
þráðurinn fagmannlega
spunninn. Hval hefur rekið á
land og deilan um kjötið hrindir
af stað keðju atburða. Mcnn eru
vegnir, svikahrappar ganga um
og kristin siðfræði á erfitt upp-
dráttar.
Að sumu leyti verður þó ekki
betur séð en að leikstjórinn
Hrafn bregðist svolítið rithöf-
undinum Hrafni. Úrvinnsla þessa
söguþráðar verður með þeim
hætti að hápunktar myndarinnar
týnast nánast. í raun og veru seg-
ir Hrafn tvær sögur. Önnur er um
ást en hin um hefnd. Fyrri sagan
hlýtur samhengisins vej^na að
eiga sér ein þáttaskil. Isold, sem
ætlar að drepa Trausta, snýst
hugur og játar honum ást sína.
En þessi tímamót falla í skugga
annarra ómerkilegri atburða sem
leikstjórinn reyndi að magna
upp með á stundum óviðeigandi
brim- og vindhljóðum, svo ekki
sé nú minnst á tónlistina. Þetta er
einfaldlega spurning um að tæma
ekki allt vopnabúrið á einn her-
mann þegar heill her bíður hand-
an við hæðina. Hver bíómynd
ætti að eiga sér einn hápunkt,
örfáar standa undir tveimur. í
skugga hrafnsins er ein þeirra.
En þegar leikstjórinn lætur und-
an þeirri freistingu að magna upp
þrjár og jafnvel fjórar sviðs-
myndir eins og um hápunktinn
væri að ræða þá hlýtur eitthvað
að láta undan. Og þetta gerist í
skugga hrafnsins. Þegar kemur
að hinu mikla uppgjöri í lok
myndarinnar þá hefur það ekki
þau áhrif sem ætlast er til einfald-
lega vegna þess að leikstjórinn
hefur of oft orðið að endurnýja
púðurbirgðirnar.
Annað sem veldur manni svo-
litlum heilabrotum eru hin tíðu
dráp sem framin eru í myndinni.
Eða öllu heldur hvernig hægt er
að fyrirkoma slíkum aragrúa af
fólki án þess að einum einasta
alvöru bardaga bregði fyrir á
tjaldinu? Oftar en ekki minna
þessi stundum algjörlega ónauð-
synlegu dráp á heldur subbulega
slátrun í sláturhúsi. Og það er
kannski allra helst þetta atriði
sem veldur því að það er miður
að íslendingasögurnar skuli vera
nefndar í öðru orðinu og bíó-
myndin í skugga hrafnsins í hinu.
Hinir fornu vígamenn áttu sér
siðfræði. „En lofa vil eg útgöngu
konum og börnum og húskörl-
um,“ sagði Flosi í brennunni
forðum. Það hvarflaði ekki að
honum að drepa allt kvikt sem
reykurinn bar með sér út úr
brennandi húsinu. Karlmennsk-
an fólst ekki í því að drepa varn-
arlausa eða fyrirgefa varmenn-
um. í skugga hrafnsins skortir
einfaldlega alla karlmannslund
sem einkennir íslendingasögurn-
ar svo mjög. Því ber ekki að
rugla þessu tvennu saman.