Dagur - 12.10.1991, Side 4

4 - DAGUR - Laugardagur 12. október 1991
MÐ
ÚTGEFANDI: DAGSPRENT HF.
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI,
SlMI: 96-24222 • SÍMFAX: 96-27639
ÁSKRIFT KR. 1100 Á MÁNUÐI • LAUSASÖLUVERÐ 100 KR.
GRÚNNVERÐ DÁLKSENTIMETRA 725 KR.
RITSTJÓRI: BRAGI V. BERGMANN (ÁBM.)
FRÉTTASTJÓRI: KRISTJÁN KRISTJÁNSSON.
RITSTJ.FULLTRÚI: EGILL H. BRAGASON,
UMSJ.MAÐUR HELGARBLAÐS: STEFÁN SÆMUNDSSON.
BLAÐAMENN: INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR (Húsavlk vs. 41585),
JÓHANN ÓLAFUR HALLDÓRSSON, JÓN HAUKUR BRYNJÓLFSSON (iþr.),
ÓLI G. JÓHANNSSON, ÓSKAR PÓR HALLDÓRSSON, SKÚLI BJÖRN GUNN-
ARSSON (Sauðárkróki vs. 95-35960),STEFÁN SÆMUNDSSON,
ÞÓRÐUR INGIMARSSON, LJÓSM.: KJARTAN ÞORBJÖRNSSON.
PRÓFARKALESTUR: SVAVAR OTTESEN.
ÚTLITSHÖNNUN: RlKARÐUR B. JÓNASSON, ÞRÖSTUR HARALDSSON.
AUGLÝSINGASTJ.: FRlMANN FRÍMANNSSON.
DREIFINGARSTJ.: HAFDlS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASlMI 25165.
FRAMKVÆMDASTJÓRI: HÖRÐUR BLÖNDAL.
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
Stórkostlegur
árangur í Japan
íslenskt landslið náði þeim
stórkostlega og einstæða
árangri í fyrrinótt að tryggja sér
heimsmeistaratitilinn í bridds.
Þessi árangur er mun frækilegri
en nokkurn óraði fyrir, enda
íslenska landsliðið að heyja
frumraun sína á heimsmeist-
aramóti í greininni.
Sérfræðingum, erlendum
sem innlendum, ber saman um
að sigur íslands sé fullkomlega
sanngjarn og verðskuldaður,
enda útilokar tilhögun keppn-
innar að um tilviljun geti verið
að ræða. Þetta sést best á því
hvaða hindranir íslenska bridds-
landsliðið þurfti að yfirstíga til
að komast á hæsta tindinn. í
fyrsta lagi þurfti liðið að tryggja
sér þátttökurétt á heimsmeist-
aramótinu í Japan. Það gerðu
íslendingar með því að hafna í
fjórða sæti á Evrópumeistara-
mótinu. Þegar til Japans kom
þurfti íslenska sveitin að
tryggja sér eitthvert af fjórum
efstu sætunum í sínum riðh til
að komast lengra í keppninni.
Það gerði sveitin og gott betur
því hún vann riðilinn af öryggi.
Síðan lagði hún Evrópumeist-
ara Breta að velli í 8-liða úrslit-
um, Svía í undanúrslitum og
loks Pólverja í hreinum úrslita-
leik um heimsmeistaratitilinn.
Eftir því sem leið á mótið
lengdust leikirnir og t.d. stóð
úrslitaleikurinn yfir í þrjá sólar-
hringa, þar sem sveitirnar
reyndu með sér í 160 spilum.
Þetta fyrirkomulag kemur sem
fyrr segir í veg fyrir að slembi-
lukka ráði því hver hampar
æðstu verðlaunum í þessari
miklu hugaríþrótt, og er það
meira en hægt er að segja um
margar aðrar keppnisgreinar.
Með hliðsjón af þessu er árang-
ur íslenska landsliðsins enn
ánægjulegri og stórkostlegri.
Briddsíþróttin hefur mikla
útbreiðslu og nýtur vinsælda
um allan heim. Eins og í flest-
um öðrum íþróttagreinum hafa
þeir bestu atvinnu af íþrótt
sinni og svo var um nær alla
keppendur á heimsmeistara-
mótinu í Japan, að íslendingum
undanskildum. Þar fara hreinir
og beinir áhugamenn, sem
þurftu að taka sér frí frá dag-
legum störfum til að stunda
áhugamál sitt. Sú staðreynd
gerir árangur þeirra enn
athyglisverðari og með öllu
óskiljanlegan milljónaþjóðun-
um sem horfa á eftir sigur-
laununum í skaut „250 þúsund
manna þjóðar á hjara verald-
ar“, eins og það verður eflaust
orðað einhvers staðar.
Ótrúlegur árangur íslenska
landsliðsins í bridds mun bera
hróður landsins víða á komandi
árum. Með frammistöðu sinni
hafa þessir einstöku afreks-
menn unnið landkynningar-
starf sem seint verður fullmet-
ið. Þá er ekki síður mikilsvert að
með frammistöðu sinni hafa
íslensku landsliðsmennirnir
lagt grunninn að stórsókn
briddsíþróttarinnar hér á landi í
framtíðinni.
Það er á engan hallað þótt
fullyrt sé að árangur íslenska
briddslandsliðsins sé glæstasti
árangur sem ísland hefur náð á
íþróttasviðinu, fyrr og síðar.
Dagur óskar nýkrýndum
heimsmeisturum til hamingju
með árangurinn. Þjóð sem á
slíka afreksmenn er sannarlega
auðug þjóð. BB.
Um stjórnarandstöðu
sem er eins og götóttur
hljóðkútur og álíka áhrifamikil
Það er sameiginlegt kartöflu-
uppskeru minni og stefnuskrá
okkar framsóknarmanna að
hvorugt er tekið upp né nothæft
til andlegs eða líkamlegs viður-
væris og hvorugt hefur reynst
þess megnugt að snúa við
byggðaþróun í landinu. Kart-
öflurnar mínar spíruðu en það
gerði þessi umtalaða stefnu-
skrá líka og festi raunar rætur í
lygilegum sjóðum út um allt en
uppskeran sem fyrr sagði fá-
fengileg eiris og hjá mér, enda
var mitt útsæði ekki í merkileg-
um jarðvegi heldur. Nú fer
hvorutveggja undir fönn og læt
ég þar með útrætt um kartöflur
mínar og örlög þeirra.
Nú hefst frásögn af ferðalagi.
En svo bar til þegar liðið var á
sumar að frú Guðbjörgu auönað-
ist að draga mig út af vinnustof-
unni í þeim tilgangi að ferðast
með mig vestur á firði. Það var
drengilegt, þótt mér fyndist það
aö vísu ekki meðan á brottnám-
inu stóð. Af þessu ferðalagi fer
ekki mörgum sögum og er ég
því feginn en hins vegar ætla
ég að segja ykkur eina smá-
sögu af útúrdúr í tilefni þess að
ég slapp lifandi frá honum þ.e.
útúrdúrnum.
Ég minnist þess að hafa ein-
hvern tíma séð það í sjónvarp-
inu að ofurhuginn Elli ýtustjóri
var að búa til veg upp á sitt ein-
dæmi í Dýrafirði og hugðist
gera bílfært út í Höfn og Sval-
voga. Myndirnar í sjónvarpinu
voru af glæfralegum tilburðum
ofurhugans á ýtunni sinni fram-
an í bergstálinu og var að búa
til einstigi fyrir bíla. Þetta var
skemmtilegt aö horfa á heima í
stofu.
Nú bregður svo við að allt í
einu er ég á leiðinni að reyna
þessa samgöngubót hans Ella.
Bíllinn er fullur af farþegum og
aftur í farangursgeymslunni er
einn óhræsis gasdunkur, níð-
þungur, sem átti brýnt erindi í
sumarbústað í Höfn. Það segir
ekki af ferðum okkar meðan við
ökum um slóðir Gísla Súrsson-
ar en allt í einu erum við komin
á slóðir Ella sem eru með þeim
hætti að í samanburði var
Múlavegurinn okkar góði eins
og breiðstræti í stórborg. Ekki
var heldur teljandi ofaníburður
á þessu afreksverki en margar
nibbur uppúr sem skemmtu sér
við það að skella á kviðsíðum
bílnum mínum neðanverðum.
Hljóðkúturinn var farinn að
kveina hástöfum. Ef ég var ekki
að reka bílinn í veginn að neð-
an var ég stundum hálfhræddur
um að reka hann í veginn að
ofan en svoleiðis háttar þarna til
a.m.k. á einum stað að það er
afar lágt til lofts. Nú var ég einn-
ig kominn í þá öfundsverðu
aðstöðu að ómögulegt var að
snúa við og ég prísaði mig sæl-
an að ekki skyldi koma farar-
tæki á móti vegna þess að þá
hefði annar þurft að bakka til
byggða aftur annað hvort á
söguslóðir Gísla eða einverjir
aörar utar með firðinum. Þetta
varð hávaðasamt ferðalag en
ekki var hraðanum fyrir að fara
þar sem oftast hafði ég það á
tilfinningunni að vegurinn væri
heldur mjórri en bíllinn og þess
vegna mæddi svona mikið á
hljóðkútnum, sem var með
hljóðum af misþyrmingum og
dottin á hann göt.
Nú fannst mér þetta orðið
afar þjóðlegt ferðalag raunar
svo að ég sá ekki betur en líkja
mætti því við vegferð þjóðarinn-
ar allrar.
Mér fannst ég ögn ríkisstjórn-
arlegur þar sem ég sat þarna
undir stýri og „svigrúmið" satt
að segja ekkert til nokkurra
breytinga á stefnunni þarna í
einstiginu. Svo að ekkert vant-
aði þar á að samlíkingin hæfði.
Gaskútsskepnan í farteskinu
minnti á ekkert frekar en fortíð-
arvanda sem íþyngdi farartæk-
inu svo að ferðin sóttist enn verr
en ella hefði verið. Mér fannst
hins vegar gauragangurinn í
hljóðkútnum vera þess konar
að minnti einna helst á stjórnar-
andstöðuna hverju sinni. Hún
er götótt eins og minn hljóðkút-
ur og álíka hávaðasöm án þess
þó hún hafi hin minnstu áhrif á
ferðalagið eða hver áfanga-
staðurinn verður. Þetta var því
sannkallað þjóðarferðalag og
ég veit ekki nema hollt væri
sem flestum að fara í svona
háskaför eftir Ellaslóð utan í
þverhníptu berginu svona rétt til
að kanna „svigrúmið," fortíðar-
vandann og stjórnarandstöð-
una. Það er hins vegar eins gott
að ekki komi neitt óvænt á móti
manni á leiðinni þar sem torvelt
kann að reynast að víkja sér
undan og aldeilis ómögulegt að
mæta einhverju því sem þykist
eiga erindi í gagnstæða átt.
Lýkur nú að segja af torskildu
ferðalagi. Kr. G. Jóh.