Dagur - 12.10.1991, Síða 12

12 - DAGUR - Laugardagur 12. október 1991
Matarkrókur
Pasta með
beikonsósu
- Aníta Júlíusdóttir, pastadrottning
Aníta Júlíusdóttir á uppskrift-
ir matarkróksins að þessu
sinni. Hún hefur að eigin sögn
mjög gaman af að matreiða og
eru pastaréttir í sérstöku uppá-
haldi hjá henni. Pað er því
ekki að furða þó hún bjóði
lesendum upp á pasta með
beikonsósu, en einnig lét hún
i té uppskrift af Heilsubollum
sem hún segir að séu góðar
með ávaxtasafanum í morg-
unsárið.
„Ég elda pastarétti 2-3 sinn-
um í viku og slíkir réttir eru
með því betra sem ég borða.
Einnig þarf þetta ekki að vera
dýr matur, þó það fari allt eftir
því sem notað er í sósurnar,*-
segir Aníta.
Hún segir það mjög mismun-
andi hvort hún fari eftir bókum
við sína matreiðslu eða búi til
mat eftir tilfinningunni. Oft sé
bara reynt að búa eitthvað gott
til úr því sem leynist í ísskápn-
um og þá verður pastað oft fyrir
valinu. Aníta segist hafa byrjað
að fikta við að elda pasta fyrir
tveimur árum og til að byrja
með hafi það verið það allra
einfaldasta, spaghettí og
kjöthakk. Sú uppskrift hefur
síðan þróast í ýmsar áttir og
einn anginn er þessi dýrindis
pasta sem nú er mál að lesendur
berji augum.
Pasta með beikonsósu
(fyrir 3-4)
Sósan
120 g beikon
80 g ferskir sveppir
2Vi dl rjómi
l'/2 dl mjólk
'/j Bóndabrieostur
V/2 tsk. grœnmetiskraftur
'A tsk. basilikum (gróft)
V2 meðalstór paprika
Pastað
300 g Tagliatelli
Parmesanostur eftir smekk
Fyrst skal brytja beikonið í
smátt og steikja það á pönnu.
Fitan er síðan síuð frá og pann-
an þvegin. Pastað er soðið sam-
kvæmt leiðbeiningum á pakka
og meðan það sýður eru svepp-
irnir steiktir í olíu við vægan
hita. Rjómanum, ostinum,
mjólkinni og grænmetiskraftin-
um er því næst hellt saman við á
pönnuna og suða látin koma
upp. Eftir að suðan er komin
upp er beikoninu, basilikuminu
og paprikunni bætt út í og allt
látið krauma í ca. 10. mín. á
pönnunni. Þegar allt er síðan
tilbúið er pastað sett í skál, sós-
unni hellt út á og parmesanosti
stráð yfir.
Aníta segir mjög gott að bera
hvítlauksbrauð fram með pasta-
réttinum, en einnig megi neyta
annarra brauðtegunda með því.
Morgunverðurinn er oft sögð
undirstöðumáltíð dagsins.
Aníta ákvað því að láta lesend-
um í té uppskrift af Heilsuboll-
um sem bragðast dásamlega
með smjöri og osti áður en
stokkið er af stað í vinnuna.
Heilsubollur
5 tsk. þurrger
5 dl mjólk
2 tsk. salt
3 tsk. sykur
2 stk. egg
80 g smjörlíki
9 dl hveiti
4 dl fiber
Byrjað er á að leysa þurrger-
ið upp í volgri mjólk og síðan
öllum efnunum blandað saman
og deigið hnoðað vel og slegið.
Þvínæst á að láta það lyfta sér í
45 mín. áður en það er hnoðað
upp. Deiginu er í lokin skipt í
fjóra hluta sem rúllað er upp í
lengjur og þær svo skornar í sex
parta og búnar til bollur. Boll-
urnar eru penslaðar með eggi
og látnar bíða í eina klukku-
stund áður en þær eru bakaðar í
ca. 15 mín. við 220 gráður.
Þannig hljóða uppskriftir
Anítu Júlíusdóttir og aðeins eft-
ir að koma í ljós á hvern hún
skorar í næsta matarkrók. Fyrir
valinu varð frænka hennar sem
Aníta var í sveit hjá í eina tíð,
Berghildur Gréta Björgvins-
dóttir á Gunnarsstöðum í Þistil-
firði. Hjá henni segist Aníta
fyrst hafa fengiö að malla
eitthvað af viti í eldhúsinu svo
spennandi verður að vita hvað
kemur frá Gunnarsstöðum í
næsta matarkrók. SBG
VÍSNAÞÁTTUR
Jón Bjarnason frá Garðsvík
Jón Árnason á Syðri-Á kvað í
langvinnu norðanhreti.
Enn er hvítur íslangshaddur
allt frá hlíð til sjávar stranda.
Veturinn er varla kvaddur,
vorið lætur á sér standa.
Hafs frá botnum veltur vot,
viðsjál hrönn til stranda.
Ólafsfjörður alhvítt brot
er í milli landa.
Sanda-Jörp.
Eðlisþýð með augu skörp,
enga smíðar hrekki.
Sem ég ríð á Sanda-Jörp
súldinni kvfði ekki.
Og nú kveðjur Jón um Blesa
sinn:
Blesi aldrei bregðast skal,
bending nær að skilja.
Geysist bæði götu og dal
gerir allt af vilja.
Torfi Guðlaugsson, Akureyri
kvaddi vin sinn með þessum
orðum:
Farðu í eilífan unað
ástkæri vinur sæll,
sokkinn til miðs í munað
Mammons dyggur þræll.
Leiðina æ þér lýsi
leiftrandi stjörnu her.
Sálir Heljar þig hýsi
heiðri og lúti þér.
Sveinbjörn Beinteinsson
horfir til gamals og nýs tíma:
Yfir stund og staði ber
stefhins nýja tíma.
Háttvís aftur heilsar þér
heimalandsins ríma.
Nótt og hún eiga einnig sína
töfra. Sveinbjörn kveður
enn:
Dagsins völd og vilja blekkti
vélráð öld í morgundyn.
Nóttin köld og þögul þekkti
það sem kvöldið gaf í skyn.
Steingrímur Baldvinsson í
Nesi kvað á þorrablóti, senni-
lega í upphafi lengra máls:
Mjöður er hér af mörgum
sortum
maturinn eins og girnist hver.
Ég hef sjaldan áður ort um
efni, sem er kærra mér.
Þetta hafði Steingrímur að
segja um „menninguna“:
Ef ástríðum manna er
afmarkað svið,
er uppfundin nýtísku-kenning,
sem réttlætir hégóma og
svívirðusið,
og svo er það allt kallað:
menning.
Þormóður bóndi í Gvendar-
eyum kvað er Galdra-Loftur
fór úr fóstri frá honum:
Á hugann strfðir ærið oft
óróleiki nægur
síðan ég missti hann litla Loft
er löng mér stytti dægur.
Sigvaldi, oftast nefndur Skag-
firðingaskáld, kvað:
Ég er að sönnu syndugur
sfst má þvílíkt efa,
en minn er drottinn myndugur
mér að fyrirgefa.
Sigvaldi kvað til dóttur sinnar
sem var fjarverandi um skeið:
Ég er hér en þú ert þar,
því næst beygist vegur
svo til nýrrar samvistar
saman bráðum dregur.
Næstu vísu kvað Eyjólfur
Þorgeirsson í Króki.
Áfram ríður ötul þjóð
ekki kvíða slegin.
Nú er tíð að tala um ljóð
til að prýða veginn.
Gamall húsgangur:
Prír eru hlutir það ég veit
er þýða gleðja rekka:
Kona feit og kaka heit
og kaldar áfir drekka.
Þessi vísa mun komin til ára
sinna:
Öskudaginn marka má,
mundu hvernig viðrar þá,
fróðir vita að hann á
átján bræður líka að sjá.
Jón Pálmason alþm. á Akri
kvað:
Ef við leitum ljómans hjá
lýðveldinu unga,
enn er besta eignin þá
okkar fagra tunga.
Jón orti á norðurleið:
Finnst mérnú og finnst mér oft
fegra leiðarborðann
hlýrri sól og hreinna loft
hérna fyrir norðan.
Meiri kuldi stendur af þessum
vísum Jóns Jónssonar á
Ey vindarstöðum.
Stórhríð:
Grillir víða varla spönn,
vill nú prýði skakka.
Fyllir hríð í óðaönn
illvíg hlíðarslakka.
Skekur Kári skýin grá,
skellur bára á dröngum.
Frjósa tárin fölum á
fjólu og smára vöngum.
Fræ að láði falla í dá
fjötruð ráðum kífsins.
Tónar hrjáðir hrekjast á
hörpuþráðum lífsins.
Næst koma heimagerðar hug-
dettur um stökuna. (J.B.)
Hagmælskan sem hentar mér
hún er ennþá vökur,
grípur skeið og skemmtir sér
en skráir aðeins stökur.
Stundum fellur faðminn í
falleg rímuð staka
líkt og ungmey, hljóð og hlý
og hverfur ei til baka.
Þú átt óspillt eðli þitt
ævagamla staka.
Því er ennþá yndi mitt
yfir þér að vaka.
ísleifur Gíslason á Sauðár-
króki kvað næstu vísur:
Ljóðadísin valdi um vist
víða og góðan forða.
Hjá mér sjaldan hefur gist,
hún fékk ekki að borða.
ísleifur sá hreppsnefndina
ganga í hús:
Brakar mjög í frosnum fjölum,
fast er stigið nú til jarðar
af sveitarstjórnar hraustum
hölum
hérnamegin Skagafjarðar.
Inga gamla:
Vorkenni ég veslings Ingu
að verða að þagna í dauðanum.
Af tómri mælgistilhneigingu
talar hún upp úr svefninum.
Um rithöfund:
Spillir unga lýðnum lands
lævís tunga hræsnarans,
særir stungum sálir manns
sjálfblekungur Andskotans.
Emil Petersen kvað:
Broshýr alda ertu nú
oft þó valdir pfnum.
Ég vil aldrei eiga bú
undir faldi þfnum.
Sveinbjörn Björnsson kvað:
Morgunskeiði og öftnum á
oft ég beið á hleri
meðan leið um loftin blá
ljóð frá heiðaveri.
Nú er rétt að skjóta að nokkr-
um heimagerðum vísum.
(J.B.).
Hjól:
Æskan lætur öll sín hjól
alla vegi prýða.
Ellin bundin brík og stól
biður daginn líða.
Við sjónvarpið:
Pað er allt á hausnum hér
hvert sem maður lítur.
Protin upp á þrælasker.
Pjóðarskútan flýtur.
Pjóðin lafir lendum á
láns og gjafa merum.
Allt í vafa veltist hjá
valdsins „kafalerum".
Verður margt af flýti frægt
fúsk með lausatökum.
Þá er betra að hugsa hægt
og hafa skjól af rökum.