Dagur - 23.06.1993, Blaðsíða 6

6 - DAGUR - Miðvikudagur 23. júní 1993
Spurning vikunnar
Hefurðu komið út í Drangey?
(Spurt á Sauðárkróki)
Björgvin Márusson:
Ég hef aldrei komið þangað,
en ég hef verið á sjó og ver-
ið við Drangey.
Gunnar Pétursson:
Já, já, ég hef komið þangað
þrisvar sinnum.
Jón Kort Snorrason:
Nei, en mig langar til þess.
Rögnvaldur Ingi Ólafsson:
Nei, ég hef aldrei komið
þangað. Ég væri alveg til í
að fara þangað.
Edda Bang:
Nei, aldrei. En það er aldrei
aó vita hvað maður á eftir að
gera.
I
Færejjasiglingu
með Norrænu
Siglt inn höfnina í Þórshöfn í Færeyjum kl. 05 að morgni. Norræna hefur fjög-
urra tíma viðdvöl í Færeyjum á leið sinni frá Islandi til Danmerkur.
Jagvan í Davastova, skipstjóri í brúnni á Norrænu. Skipið er 100 manna vinnu-
staður yfir mesta annatímann í ferðamannaflutningunum.
Yfír sumarmánuðina er ferjan
Norræna einn af mikilvægum
hlekkjum í ferðamannaþjónust-
unni á íslandi. Hingað til lands
kemur fjöldinn ailur af erlend-
um ferðamönnum á hinum
margvíslegustu farartækjum
með skipinu og stór hluti þeirra
er að koma frá meginlandi Evr-
ópu. En á sama hátt og ferju-
sigling til íslands opnar erlend-
um ferðamönnum möguleika er
Norræna valkostur í utanlands-
ferðum íslendinga. Við erum
stigin á skipsfjöl á Seyðisfírði
og ætlum að kynnast snemm-
sumarssiglingu til Færeyja.
Þægindi á hafi úti
Norræna siglir frá Seyðisfirði alla
fimmtudaga yfir sumarmánuðina
og hefur viðkomu í Þórshöfn í
Færeyjum á leiðinni yfir haftð til
Danmerkur. Ferjan tekur 1000
farþega og um 300 ökutæki og
leysti þetta skip af hólmi annað
minna, Smyril, sem margir
þekkja. Færeyska skipafélagið
Smyril Line gerir Norrænu út en
auk Færeyinga er íslenskt starfs-
fólk um borð. Yfir mesta anna-
tímann á sumrinu eru tæplega
100 starfsmenn um boró í skipinu.
Skipið fíytur alls um 60.000
manns þessa þrjá mánuði sem aó-
al ferðamannatímabilió stendur.
Ymsir möguleikar eru í svefn-
plássum um borð, allt frá svefn-
pokaplássum upp í vel búin her-
bergi með sturtu og klósetti.
Tveir matsölustaðir eru einnig um
boró og annar þeirra er raunar
glæsilegt vcitingahús þar sem
boóió er upp á veislumat, ekki síst
hlaðborðið að kvöldinu sem þeir
sem vanir eru siglingu meó ferj-
unni setja sig ekki úr færi að kom-
ast í.
Siglt til Esbjerg í Dan-
mörku í fyrsta sinn
Eins og áöur segir siglir Norræna
frá Seyðisfirði til Þórshafnar í
Færeyjum og hefur þar stutta við-
dvöl. Farið er frá Seyðisfirði kl.
11 að morgni fimmtudags og
kontið til Þórshafnar um kl. 05 aó
morgni föstudags. Þaðan er hald-
ið af stað á ný kl. 09 áleiðis til
Esbjerg á Jótlandi og komið þang-
að undir kvöld á laugardag. Nor-
Minning
Fædd 2. júní 1902 - Dáin 7. júní 1993
Sem smátelpa í foreldrahúsum á
Flateyri sá ég Ingileifu fyrst. Hún
var í heimsókn hjá móðursystur
sinni Guðrúnu, sem var móðir
mín. Það var alltaf mikið til-
hlökkunarefni, þegar einhvem
ættingja bar að garði, en foreldrar
mínir voru aðfluttir og svo til allt
frændfólk nyrðra. Þessi frænka
var dóttir Sigríðar Jóhannesdóttur
og Sæmundar Sæmundssonar,
sem búið höfðu í Stærra-Arskógi
á Árskógsströnd.
Ég man að móðir mín varð
döpur, þegar hún minntist systur
sinnar, sem hún sagði að hefði
verið mikil myndarkona, vel gef-
in og vel gerð á alla lund. Hún
hafði eignast átta börn með bónda
sínum, en lést af barnsfararsótt,
þegar yngsta barnið fæddist en
það elsta var aðeins 13 ára og
faðirinn mikið á sjó. Foreldrar
Sigríðar, þau Guðrún Hallgríms-
dóttir og Jóhannes Jónsson
Reykjalín, höfðu þá dvalið með
ungu hjónunum í Stærra-Árskógi
um skeió en áður búið í Fjörðum.
Móður minni fannst sárt að sjá
heimilið tvístrast, en húsbóndinn
vildi ganga frá öllu og koma
börnunum í fóstur hjá góðu fólki.
Ég kann ekki sögu allra fóstur-
heimilanna, en Inga frænka, eins
og Ingileif var alltaf nefnd heima,
var lánsömust þeirra allra held ég
að óhætt sé að segja, því að hún
fór ásamt afa sínum og ömmu aó
Lómatjörn í Höfðahverfi til þeirra
góðu hjóna Valgerðar móðursyst-
ur sinnar og Guómundar Sæ-
mundssonar, sem var bróðir Sæ-
mundar föður hennar. Nær gat það
ekki verið, og ég veit að hún naut
ástríkis þar á menningarheimili
hjá góðu fólki og í stórum barna-
hópi. Sómakonan Valgerður á
Lómatjörn lét sig ekki muna um
að taka foreldra sína til sín ásamt
litlu móðurlausu stúlkunni, en
sjálf eignaðist hún 11 börn. Ingi-
leif var alla tíð mjög tengd Lóma-
tjörn og leit á systkinin þar sem
sín eigin.
Systkini Ingileifar voru, talin í
aldursröð: Guðrún Hallfríður, f.
1895 að Kussungsstöðum í Fjörð-
um, var saumakona í Kaup-
mannahöfn og lést þar. Öll syst-
kinin sem á eftir komu fæddust í
Stærra-Árskógi. Þórhallur, f.
1897, lengi bæjarfógeti á Akra-
nesi; Sigmundur, f. 1899, einn af
fyrstu vagnstjórum hjá Strætis-
vögnum Reykjavíkur; Elín, f.
1900, dó á besta aldri; Ingileif, f.
1902, kvödd í dag; Jón Reykjalín,
f. 1904, kunnur skipstjóri og sá
eini af hópnum sem lifir; Jóhannes
Óli, f. 1906, námsstjóri, útgefandi
o.fl. og Guðmundur f. 1908.
Þegar þessa frænku bar að
garði á Flateyri, er mér í barns-
minni hve falleg mér þótti hún.
Þær frænkur, móóir mín og hún,
þurftu margt að spjalla og þessi
heimsókn Ingu frænku hefir
greipst í hugann. Hún var mjög