Þjóðviljinn - 01.12.1936, Qupperneq 2

ÞriðjUidaginn 1. des. 1936.
ÞJÖÐVILJINN
Kommúnistaflokkupinn
og sjálf stædisbar~ttan.
Frá upphafi vega hefur kommúnisminn verið krafa alþýðunnar um
að eignast það föðurland, sem auðvaldið rændi hana. Kommúnisminn
sameinar því þjóðfrelsi hvers einstaks lands við alþjóðlega frelsis-
hreyfingu allra kúgaðra þjóða og stétta.
Formaður Kommúnistaflokksins, Brynjólfur Bjarnason, gerir hér grein
fyrir afstöðu K. F. I. frá upphafi til þjóðfrelsisins, — einkum með
tilliti til rógsherferðar afturhaldsins gegn flokknum.
EIÍKJUM við stí'ttvísir stór-
rússneskir verkamenn þá ekki
þjóðlegan nietnað! Jú vissu-
iesra? Við elskum mál okkar og œtt-
jörð ,opr við vinnum mcst að l>ví að
iiinn vinnandi i'jöldi Iiennar (1>. e.
níu tínndu Iilutar þjóðar licnnar)
geti skapað sér meðvitandi lýð-
i'rjálst, sósíalistiskt iíf.
.... Við erum gagnteknir af til-
finningu Iiins þjóðlega metnaðar, og
þessvegna. hötum við alvcg sérstak-
iega fortíð þrældómsins og nútíð
þrældómslns
.... Enginn getur gert að því, þó
hann sé fæddur þræll; en þræll, sem
ckki aðeins lætur sig frelsisbarátt-
una engu skifta, heidur líka réttlæt-
ir og fegrar þrældóminn, slíkur þræll
er úrþvætti og þorpari, sem vekur
hjá manni óbeit, fyrirlitningu og'við-
bjóð og á það skilið. »jÞjóð, sem und-
irokar aðra þjóð, getur ekki sjálf
orðið frjáls«, —• þannig mæltu bestu
fulltrúar liins stefnufasta lýðræðis
19. aldarinnai’, Marx og Engcls, sem
»ú eru orðnir kenniíeður lilns bylt-
ingasinnaða örelgalýðs«.
Þetta skrifaði Lenin 1914,, sem
þá var útlagi keisarastjórnar-
innar, sem kúgaði föðurland
hans í nafni »föðurlU'ndsástar-
innar«.
Þetta er afstaðia marxismans,
afstaða kommúnismans til föð-
urland,sins.
Og' svo kemu.r Mcrgunbl. og
segir, að kommúnistar hafi alla
tíð haldið því fram að þeir höt-
uðu. föðurland sitt(!) Þar til, nú
fyrir nokkrum mánnðum, að þeir
hafi fengið »fyrirski:pun frá
Moskva« um að látast skipta um
skoðun(!!)
Hvað er það, sem Lenin segir
að við kommúnistar hötum? Það
er »fortíð þrældiómsins og nútíð
þrældómsins«. Það er þetta, sem
Morgunblaðsmenn kalla »föður-
land«,. og það er þetta »föður-
land« sem þeir elska,.
★
Hver hefir verið afstaða
Kommúnistaflokks Islands til
sjálfstæðisbaráttu íslensku þjóð-
arinnar, al.t frá stofnun hans til
þessa dags?
I samþyktunum frá stofnþingi
flokksins sten,d,u.r:
»1 bandalagi við erlcnt hringa- og
fjárniáiaauðvald og stjórnir stórveld-
anna fjandskapast íslensk borgara-
stétt við verkamenn og bændur, svík-
ur í sjálfstæðisinálunum, daðrar við
danska stórveldastefnu og konungs-
vald, selur landið og auðlindir þess,
seni átti að vera eign hinnar vinn-
andi stétta>’, crlendu auðmagni •— alt
í þeim tilgangi að auðga sjálfa sig
og stéttarbræður sína í öðrum iönd-
uin, á kostnað verkamanna og bænda«,
»FIokkurinn mnn leggja stund á,
að afhjúpa sjálfstæðis- og þjóðernis-
giamur borgajaflokkanna, scm þelr
nota til að grímuklæða með þjðn-
ustu sína við erlent auðvald. Flokk-
urinn krefst algeiðs skilnaðar við
Danmörku. Flokkurlnn safnar alþýð-
unni til baráttu gegn crlendu auð-
valdi og erlendri yfirdrotnunarstefnu
og innlendum erindrekum hennar.
Hann mun sýna hinuin vinnandi stétt-
um fram á, að landið v,erður aldrei
raunverulega sjálfstætt, fyr en verka-
lýður og bændnr hafa tekið völdin og
gengið í bandalag við alþýðuríki a»n-
ara landa«.
1 ávarpi III. þings Kommún-
istaflokksins 1935 stendur:
»Nú þegai’ sú hætta vofir yfir is-
lensku þjóðinni, að hún glati sjálf-
stæðl sínu, ef ekki verður tekið fram
fyrir licndur hinnar drotnandi aufl-
valdsklíku, minnir Kommúnistaflokk-
u.r fslands alla hina starfandi
þjóð á l>á frelsisbaráttu, sem íslenska
þjóðin liefir háð gegn eylendu kúg-
unarv.aldi öldum saman, á baráttuna
á 15. iild gegn enskum og þýskuin
yfirgangi, á baráttuna alt frá Jóni
Arasyni til Jóns Sigurðssonar og
Skúla Tlioroddsen gegn kúgun og á-
þján danska auðvaldsins. Minnug
þeirra fórna, sem færðar hafa verið
í þessari frelsisbaráttu, mun íslenska
þjóð.'n brennimerkja þá menn, sem
nú reka erindi erlends auðvalds hér
sem varga í véum, sem laudráðamenn
við íslensku þjóðina, livernig sem þeir
skýla sér undir þjóðernis- eða sjálí-
stæðisgrímu. í trúnni á framtíð ís-
Brynjólfm Bjarnason.
lensku þjóðarinnar, þ gar aiþýðan
sjálf ræður landi sínu og nýtur auð-
linda þess, mun íslcnska alþýðan
vernda núverandi sjálfstæði landsins,
og með' valdatöku sinni gera það að
þe'r.i lyft’stöng velmegunar og
nienningar, sem það getur orðið«.
Og' í ályktun, landsfu.ndar mið-
stjórnar K. F. I., sem nýlega er
lokið, stendur:
»Vegna hlnnar sívaxandi liættu aí
áhrifum hiiis fasistíska Þýskalands
og tengsla þýsku yflrdrotnunarstefn-
unnar og íslenska fasismans, verður
flokkurinn að sýna fram á að bar-
áttan gegn fasismanum og baráttan
fyiir sjálfstæði landsins, verður ekki
aðsMIin. Floklcurinn þarf þannig að
leggja áhersln á að gerast besti
vörður og inálsvari sjálfstæðisins«.
Þannig hefir stef na Jíommún-
istaflokksins til, sjálfstæðismál-
anna verið frá upphafi.
Hefu,r flokkurinin þá veriö
trúr þessari stefnu sinni í starfi
sínu,?
Við þurfum ekki að nefna,
mörg dæmi.
Það var Kommúnistaflokkur-
nin, sem afhjúpaði þýska. land-
ráðasamninginn, sem allir aðrir
flokkar höfðu komið sér saman
um a,ð l.eyna, fyrir þjóðinni.
Það er Kommúnistaflokkurinn
sem látlaufít hefir sýnt fram; á,
hvernig erindrekar breska auð-
valdsins í Landsbankanum hafa
reynt að hrifsa til sín stjórn
la.nd.sins, og meira, að segja tek-
ist að stýra hönd núverandi rík-
isstjórnar í, jafn afgerandi mál-
u.m, eins og þegar Kveldúlfi var
fengin í hendur stjórn fisksöl-
unnar eða, þegar ríkisstjórnin
varð að beygja sig undir skil,-
miála Hambrosbanka og taka
upp þá fjármálastefnu, sem
ha'nn heimtaði.
Það var Kommúnistaflokkur-
inn, sem stóð með bílstjórunum
og íslenskuj þjóðinni í baráttunni
gegn hinum erlendiu, oljiuhringum
í bensíndeilunni í fyrravetur.
0,g nú er það Kommúnista-
flokkurinn, sem stendur á verði
gegn erindrekuan! þýska, fasism-
ans í S.jálfstæðisflokkiyrm og
hinu* »þjóðernissinnaða,« útibúi
hans — sem á hverju augnabliki
eru reiðubúnir til, að fara að
dæmi sipönsku landráðamann-
annha, — hvenær sem húsbænd-
um þeirra þykir tími til kominn.
Eining idensku þjóðarvnnar
gegn burgeisaklíkunni, sem er í
bandalagi við erlent landvinn-
inguuðvald. Það er kjörorö
Kommúnistaflokksins í dag. Það
íelur í sér inntakið í sjálfstæð-
isbaráttui þjóðarinnar í dag. Þao
er markmið Kommúnistaflokks-
ins í baráttu, hans fyrir sam-
fylkingunni.
Brynjólfur Bjamason.
Pearl S. Bnck.
Gott land.
Niðurlag.
Hjónin þræluðu á akrinum
myrkranna, á milli, uns þau eru
orðin b,rún af sólbruna og mold
eins og jörðiin, sem ól þau. Wang
Lung er einyrki og ha,nn vili
sigrast á öllu.rn erfiðleikum ein-
yrkjabúskapiarins. En, akrarnir
eru litlir, og: Wang Lu;ng þarf
að1 færa út kvíarnar. »Ég verð-
að kaupa, meira, land«.
Svo byrja, erfiðleikarnir.
Regnið brégst og akrarnir
skrælna. Hungurvofan drepur
á dyr hjá fátæklingunum í
þorpinu. W,a;ng Lung og kona
ha.ns -verða að hrekjast bu;rt frá
búi sínu og leita suður á bóg-
inn. Einhversstað’ar hlýtur að
vera rúm fyrir þau í veröldinni.
Þau sta'ðnæmiast í borg einni
si'ður í l,agidi, en hamingjan er
þeim fráhverf. Wan, Luing þjá-
ist af heimþrá. Hann saknar
akranna sinna, Nú hlýtur regn-
ið að vera komið', og, frjó moldin
bíður eftir starfandi höndum,
sem knýja, hana til að gefa ríku-
lega, ávexti,..
1 borginni komast þau, hjónin
yfir mikið fé, að vísu ekki með
alveg heiðadegu móti, en hvað
Framhald á síðustu síðu.
HELSKIPIÐ eftir B. Traven 18
He, Yank who won the warF)
Hvað átti ég að segja þegar svona stóð á.
Ef við hefðum svarað, við unnum stríöið, þá hefðu
Englendingaruir móðgaát,
Ef ég hefði sagt, að Frakkar hefðu unnið það, þá
hefðu þeir móðgast líka.
' Ef ég hefði sagt að ég hefði unnið stríðið. Þá hefðu
þeir farið að hlæja og svo orðið vondir.
Ef ég hefði sagt, að Kanada, Ástraha, Nýja-Sjá-
land, eða Afríka hefði unnið stríðið, hefðu þeir orðið
vitlausir af vonsku.
En að segja: »Þið hafið unnið stríðið«, er ósvífin
lýgi og við Ijúgum ekki fyr en í síðustu lög, Það verð-
ur ekki komist hjá því, að þeir reiðist. Samt sem áð-
ur eru þetta alt synir Jóns-Bola, mennirnir, sem kalla
okkur frændurna handan við hafið. Nei, ekki mínir.
Svo verða þeir undrandi, að við skulum ekki dá hina
eilífu, wiskylykt, sem altaf er af þeim.
Hvað átti ég að' gera?
— Á hvaða skipi eruð þið? ,sipyr ég.
— Nú já, Yank minn. Hvað er þú að gera hér.
Englendingarnir eru, hinjr rólegustu.
—• Er engin öryggislögregla hér?
— Nei, það er síður en svo.
— Hvað ætlar þú að gera, af þér?
— Ég veit það ekki.
*) Hverjir unnu stríðið, Bandaríkjamaður?
— En hvert ætlið þér?
— Til Boulonge. Þamgað getum við komið yður, en
ekki lengra. Bátsmaðurinn er svín.
— Gott og vel, þá fer ég með ykkur til, Bolonge.
Hvenær leggið’ þið af stað?
— Yður er best að koma klukkan átta, þá verður
bátsmaðurinn búinn að drekka sig út úr. Við skul-
um bíða á bryggjunni. Ef ég dreg húfuna niður á
hnakkann, þá er þér óhætt að koma*. en annars verð-
ur þú að bíða dálitla stu.nd enn. Vertui svo ekki að
ráfa niður við höfnina. Og að síðustu, verðurðu að
muna það, að láta heldur d.repa þig, en að segja
nokkrum manni frá því, hver hafi hjálpað þér að
komast hingað. Þessu; verður þú að lofa og leggja við
drengskap þinn. Skilur þú það?
Klukkan átta kom; ég niður að höfninni. Húfan sat
í stakasta, lagi á hnakkan um. Bátsmaðurinn var orð-
inn dáuðadrukkinn og engar líkur til þess að hann
raknaði úr rotinu, fyr en við kæmum til Boujonge og
þá var ég kominn alla leið til Frakklands. Þá var ekk-
ert annað eftir, en að fá sér far með hraðlestinni til
Parísar.
Frakkar eru, of kurteisir menn, til þess að fara. að
gera rekístefnu út af svoleiðis smámunum.
Mér fanst ég vera kominn til Parísar. En þá hlaut
að koma að farseðlakönnuninni og ég hafði engan far-
seoil til Parísar.
Lögreglan aftur. Það var svo sem auðvitað. Hvern-
ig átti ég að komast nokkurt fet áfram án þess að
hafa þá í sífellu á hælunum. Þetta var bara lieimska
af mér. Að sönnu kunni ég fáein orð í frönsku og gat
ef til vill eitthvað’ bjargað mér á þeim,
— Hvaðan komið þér?
Æ— Frá Boulomge.
— Hvernig komust þér þangað?
— Með skipi.
Æ— Hvar er sjóferðabókin yðar?
— Ég hefi engal sjófeirðabók.
— Hvað er þetta, hafið þér enga, sjóferðabók?
Þessa spurningu hefði ég vafalaust skilið,. þó aö
hún hefði verið á sanskrit.Málrómurinn og hreyfing-
arnar hefðu fljótt sagt til sín,.
— Eg hefi ekkert vegabréf eða landgönguleyfi af
neinu tagi og yfirhöfuð engin skilríki, sem geta, skorið
úr því, hver ég sé.
Þietta segi ég þeim altsaman og reynj að flýta, mér
að koma því út úr mér. Það er ekki vert að eyða tím-
anum um of í þetta sífelda rugl, enda ætti ég að vera
farinn að kunna það nokkurn vegin. Vissulega. mundu.
þeir ekki verða vitundarögn tundrandi. Stundarkorn
veit hvorugur .aðilinn, hvernig samræðurnar eiga að,
halda áfrarn,. Daginn eftir hefjast nýjar yfir’heyrsl-
ur. Ég læt þá yfirheyra mig og spyrja og þvæla. Ég;
skil ekkert af því, sem þeir spyrja. Að lokum geta
þeir þó gert mér það skiljanlegt ,að ég er dæmdur í
tíu daga fangelsi fyrir svik eða, eitthvað þessháttar.
Hvað varðar mig up það. Mér má vera sama. Þann-
ig verður koma mín til Parísar.
Fyrsta diaginn: Haindtekinn, baðaðuir og rannsakað-
ur hátt og lágt og að lokum lokaður inni í klefa, J>ann-
ig lýkur þeim degi.