Þjóðviljinn - 17.11.1937, Síða 4

sjs Ný/o Tb\b 3£
Stórkostleg; amerísk kvik-
mynd, er byggist; á sann-
sögulegum, viðburðum úr
sögu Englands er gerðust í
Indlandi árið 1857, og í
Krímstríðinu 1858 út af
þeim viðburðum hefir
enska stórskáldið Lord
Tennyson ort sitt ódauð-
lega kvæði The Charge of
the Light Brigade.
Aðalhlutverkin leáka:
Errol Flyan og
Olivia de Havilland.
Úi»rboi*ginnt
Næturlæknir.
Halldór Stefánsson, Ránar-
götu 12, sími 2234.
Næturvörður
er í Ingólfs- og Laugavegs
apóteki.
TJtvarpið í dag
8.30 Enskukensla,
10.00 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp.
15.00 Veðurfregnir.
18.45 Islenskukensla.
19,10 Veðurfregnir.
19.20 Þingfréttir.
19.40 Auglýsingar.
19.50 Fréttir.
20.15 Bækur og menn (Vilhj. Þ.
Gislason).
20.30 Kvöldvaka:
a) Einar Öl. Sveinsson dr.
phil.: Æfisögur, II.
b) Vilhj. Þ. Gíslason: Úr örv-
ar-Odds sögu, III.
c) Bjarni Ásgeirsson alþm.:
Úr ljóðum Guðmundar Böðv-
varssonar: »Kysti m.ig sól«.
Ennfremiur sönglög og harm-
óníkulög.
22.15 Dagskrárlok.
»Lyra«
komi frá útlöndum í gærmorg-
un kl. 9.
Málverkasýning
Karen WittrHansen hefir nú
verið opin í Oddfellowhúsinu
nokkra daga. Mun sýningin enn-
þá verða opin um, nokkurt skeið.,
Arsskýrslur
Bálfararfélags Islands er ný-
komin út fyrir árið 1936. Er þar
prentuð skýrsla, síðasta aðal-
fundar og yfirlit yfir bálfarar-
málin hér á landi og .framtíðar-
horfui' þess. Ennfremur er gerð
nokkur grein fyrir starfsemi
bálfarafélaga erlendis.
»Menntamál«
Nýtt hefti þessa tímarits er
nýkomið út. Hefst ritið á grein.
eftir Ármann Halldórsson upp-
eldisfræðing um gáfnapróf
barna, Auk þess er í ritinu marg
vísleigur fróðleikur fyrir hvern
þann, er áhuga hefir á uppeldis-
málum, Ritstjóri tímaritsins er
Sigurður Thorlacius skólastjóri
Austurbæj arbairnaskólans.
Leikfélagið
sýnir »Þorlák þreytta« annað
kvöld.
Gamla Bíó
sýnir ennþá hina heimsfrægu
rússnesku kvikmynd »Uppreisn-
in við Kronstadt«. Hefir mynd
þessi að undanförnu verið sýnd
víðsvegar um EVrópu og hvar-
vetna hlotið hinar mestu vin-
sældir. Myndin er frá dögum
rússneska, borgarastríðsins.
Fjöldi, erlendra hersveita sækir
í áttina til Petrograd og er að
því kominn, að taka borgina. Þá
er það ,sem, sjóliðarnir frá Kron-
stadt koma og veita borgarbú-
um, hjálp og hrekja hvítliðaher-
sveitirnar af höndum< sér. Mynd-
in eir sannsöguleg.
Frá Akiireyri
Framhald af 1. síðu.
uðu fiski á bifreiðina, en hinu
megin stóð Logi og var að binda
gaflfjölina með kaðli. Sjómenn-
irnir urðu einskis varir fyr en
Logi var horfinn. Héldu þeir
.fyrst að hann hefði brugðið sér
eitthvað frá, en taka síðan eftir
að kaðallinn er slitinn og annar
endinn horfinn, en gaflfjölin. ó-
bundin. Eftir nálægt klukku-
stund fanst líkið í sjónum rétt
við bryggjuna og var þegar flutt
í sjúkrahúsið. Reyndi læknir
lengi lífgunartilraunir en árang-
urslaust. — Ætlað er að Logi
hafi hrokkið úti af bryggjunni,
þegar kaðallinn slitnaði og ef til
vill rotast um. leið og hann féll,
því áverki var á höfðinu og eng-
inn heyrði hann, gefa, hljóð frá
sér. —
Logi var 27 ára, lætur eftir
sig konu, eitt barn og aldraða
foreldra. (F.Ú. í g-ærkv.)
Frá Kína
FRAMH. AF 1. SIÐU.
lægð frá borginni. Þaðan liggur
leiðini til Pukow, en, það er só.
hluti, Nankingborgar, sem stend-
ur norðan Yangtse-fljóts, og er
þar endastöð járnbrautarinnar
frá Tientsin,
GamlaI3io 4|
Uppreisnin
við Kronstadt
Stórfengleg söguleg rúss-
nesk talmynd, um hetju-
dáð sjóliðanna frá Kron-
stadt í lok byltingarinnar
1917.
Á^íalhlutverkin leika:
G. Buschujew og
B. Saitscikow.
Bönnuð börnum innan 14
* ára.
Leikfél. Reykjavíkur
Þorlákur þreytti
skopleikur í 3 þáttum eftir Neal
og Ferner, í staðfærslu
EMILS THORODDSEN
Aðalhlutverk leikið af hr.
HARALDI Á. SIGURÐSSYNI.
SYNING Á MORGUN
kl. 8.
Aðgöngumiiðar seldir í dag frá
kl. 4 til 7 og eftir kl. 1 á morgun.
SIMI 3191.
Rikisskip
Esja kom til Reykjavíkur í
gærkvöldi. Súðin er : Danzig.
HEINKOMAM. 7.
FTIR FRITZ ERPENBECK.
framar«. Þriggja ára nasista-
stjórn .hef.ur gjörsamlega breytt
mianneskjunum. Þegar jafnvel
Dóra, talar svona varlega við mig
Hann hætti að vinna. En hvað
gat svo sem, stúlkao gert annað,
þegar Pidders fólkið stóð þarna,
yfir frá og horfði á? Hlaupio
upp um háls mér? Fjarstæða!«
»Hvert ætla,rðu?« spurði
gamli maðurinn', þegar Wilm fór
að þvo sér u.m heindurnar við
brunninn.
»Til ríkislögreglunnar. Eg
verð að sýna mig þar daglega<<„
Gamíi maðurinn starði á
hann steinhissa. Löng þögn.
Skyndilega rak hann myrkju-
kvíslina af afli í mykjuhauginn.
»Öþökkarnir«! tautaði hann og
spýtti.
Þá hló Wilm. Þetta var frjáls
og glaðlegur hlátur. Hann gekk
að föður sínum, tók um axlir
hans og hristi hann: »Öþokkar«,
sagði hann, »þú hefir rétt fyrir
þér, þetta eru óþokkar«. Hann
þreifaði eftir hönd gamla
mannsins, þeir tókust þétt í
hendur og hann næstum. þvi
kallaði: »Já, nú er alt í lagi«.
Öli Nedderfehn tvísteig ró-
legur og ánægður: »Jæja, farðu
þá góði, farðu ba-ra. Komdu
samt aftur í hádegismatinn.
heyrirðu það? og segðu Horsche
lögreglumanni — nei, segðu
honum heldur ekki neitt . . .«
Svona margar setningar í einu
hafði gamli miaðurinn ekki talað
lengi.
Wilm lá ekki mikið á til lög-
reglustöðvarinnar. Ha,nn naut
göngunnar. Nokkrum sinnum
skelti hann upp úr, þegar hann
hugsaði til föður síns. Hann
hafði altaf kvjðið endurfunda
við nágrannana og kunningjana,
en þeir voru alti öðru vísi en
hann hafði ímyndað sér. Það
hlaut að vera orðið altalað, að
hann væri kominn aftur. Raun-
ar höfðu nokkrir bændur, sem,
hittu hann komið sér hjá því að
heilsa honum. Voru þeir orðnir
nasistar, eða var það bara af
varkárni? Það vissi Wilm ekki.
Aftur á móti kölluðu aðrir, sem
hann hafði ekki veitt athygli:
»Halló Wilm! Ertu orðinn svona
mikill mleð þig?« Jafnvel feiti
gestgjafinn, Schölmer, sem
hafði verið aðalvitnið á móti
honum, þar eð hann fullyrti að
Wilm hefði flutt uppreisnar-
sinnaðar ræður á veitingahús-
in,u og æst upp fólkið. Hann
kom nú til Wilm fagnandi og
vildi rétta honum hendina þó
Wilm tæki ekki eftir því, og
hvattdi hann til þess að lokum aö
koma og fá sér edtt staup. Wilm
afþakkaði þetfca þurlega, en það
virtist, ekki hafa, nein áhrif á
hinn. »Jæja einhverntíma
seinna þá«, sagði hann, »það er
ekki fcil að másvirða«.
Á lögreglustofunni va,r annað
andrúmsloft. Hölsche gelti alveg
jafnhás og áður, og hinn ungi
aðstoðarmaður hans, W ilm
þekti hann ekki, gargaði ,fram
ótal spurningar í belg og biðu.
Þetta. var borgarbúi. Auðvitað
nasistí, uppskafningur. Að lok-
um þegar hann .haíðí skoðað
skjöl Wilms og tekið frá þau,
sem hann ætlaði að halda, eftir,
fanst honum nauðsynlegt að
halda smá áminningarræðu yfir
Wilm. Hann áminti Wilm. Hann
ítrekaði það nokkrum sinnum að
Wilm skyldi ekki láta sér detta,
í hug að halda áfram fyrri egn-
ingum sínum — »við fréttum alt
fyr en yður dettur í hug! Skilj-
ið þér?«
Ösjálfrátt réfcti Wilm úr hand-
ieggjunum niður með síðunum,
og sló sama,n hælunum, þó hann
væri á sokkaleistunum -— eins
og hanr. hafði vanist úr fanga-
búðunum. »Til þjónustu!« sagði
hann fattur.
Þetta virtist falla garghænsn-
inu vel. »Gott, þér miegið fara«,
hann kinkaði kolli til merkis um
að hann vildi að hann færi.
Þegar Wilmi gekk frarn hjá
Höschke í fremri stofunni og' fór
aftur á klossana sína, kinkaði
hann kolli til hans og sagði held-
ur kuldalega en þó vingjarnlega.
»Láttu nú ekki manninn skaða
þig aftur«, en þrátt fyrir rudda-
skápinn hljómuðu þeissi, orð föð-
urlega.
Wilm, leitaði fyrir sér að svari,
en fann það ekki. 1 því kom Jens
Vanderheid faðir Dóru inn.
Hann var stór maður, grannur
en klunnalegur, hafði mikið ljóst
hár, sem farið var að grána.
»Heil Hitler«, sagði hann hátt.
»Heil Hitler«, tautaði Wilm og
lyfti ósjálfr,á,t.t handleggnum,
eins og hann hafði vanist í fanga
herbúðunum, en lét hann þó
fljófct síga aftur.
»Góðan daginn, Vanderheid«,
heilsaði Iföschke.
Jens athugaði Wilm frá hvirfli
til ilja. »Nei lítið nú á — hvað
hefir þú svo lært,«, sagði hann
og hló upphátt, »ha, ha«. Síðan
sneri hann sér til lögreglumanns
ins og spurði: »Hvað gengur á?
Til hvers hafið þið látið kalla
á ,mBg? Ég hefi lítinn tíma, ha,
ha ...«
Höschke hafði tekið ofan ein-
kennishúfuna og klóraði sér í
skallann. »Þa,ð er komið bréf til
þín,«, sagði hann hás,, »það er
eitfchvað í sambandi við Eirík
son þinn. Bréfið er þarna inni.
Heidegger lögreglustjöri mun fá
þér það«.
»Hingað til ykkar — bréf?
Ekki með póstinum?« Jens Vand
erheid hristi undrandi höfuðið.
»Hve;rnig stendur á. því?« Skyndi
lega virtist .hann verða, hrædd-
ur: »Eitthvað opinbers eðlis?
Reykvískir neytendur kunna vel að
það sýnir viðskiptaaukningin og félags-
mannafjölgunin i siðustu viku.
meta starfsemi Kaupfélagsins,