Þjóðviljinn - 11.05.1940, Blaðsíða 4

þJÓPVILJINN
Úrbopglnnt,
N ÆTURLÆKNIR í nótt Kristj-
án Qrímsson, Hverfisgötu 39, sími
2845. — Aðra nótt: Ófeigur Ófeigs
son, Skólavörðustíg 21A, simi 2907.
Aðfaranótt priðjudags: Ólafur Þ.,
Þorsteinsson, Mánagötu 4, sími 2255.
Aðfaranótt miðvikudags: Páll Sig-
urðsson, Hávallagötu 15, sími 4959.
HELGIDAGSLÆKNIR á hvíta-
sunnudag: Kjartan Ólafsson, Lækj-
argötu 63, sími 2714. — Annan hvíta
sunnudag: Kristín Ölafsdóttir, Ing-
ólfsstræti 14, íími 2161.
Næturvörður er þessa viku í
Ingólfs- og Laugavegs-apótekum,
en vikuna 12.—19. maí í Reykja-
víkur-apóteki og Lyfjabúðinni Ið-
unn.
Þjóðviljinn kemur næst út mið-
vikudaginn 15. maí.
Símablaðið, Afmælisrit 1915—
1940 er nýlega komið út. Er þetta
vandað rit, 36 bls. að stærð, og
flytur fjölda jgreina um málefni
símamanna, og þá einkum félags-
líf þeirra og samtök.
Itúast má við áð dagskrá út-
varpsins breytist eitthvað næstu
daga.
Útvarpið í dag:
12.00—13.00 Hádegisútvarp.
19.15 Hljómplötur: Létt kórlög.
19.35 Auglýsingar.
19.45 Fréttir.
20.15 Upplestur: Smásaga (ung-
frú Þórunn Magnúsdóttir).
20.40 Útvarpshljómsveitin leikur
alþýðulög, sjómannalög og göm
ul danslög.
21.15 Karlakórinn „Geysir” syng-
ur (frá Akureyri).
21.50 Fréttir.
Dagskrárlok.
Útvarpið á morgun, hvítasunnu,
9.45 Morguntónleikar (plötur) :
Píanókonsert nr. 1, C-dúr, eftir
Beethoven.
12.00—13.00 Hádegisútvarp.
14.00 Messa í Fríkirkjunni (síra
Árni Sigurðsson).
19.30 Hljómplötur: Vorsónatan
eftir Beethoven.
19.50 Auglýsingar.
20.00 Fréttir.
20.25 Tónleikar í Dómkirkjunni:
Söngur (Dómkirkjukórinn) og
orgelleikur (Páll Isólfsson).
21.25 Hljómplötur: Sjötta symfón
ían eftir Beethoven.
22.05 Fréttir.
Dagskrárlok.
Útvarpið á mánudag:
9.45 Morguntónleikar (plötur):
ep ÍSÍý/öi T5ib a§ | & GambrSo %
% hefur ákvedid $
|ad auglýsa ekkt|
| í Þjódvíljanum |
! I
x ❖
| hefur ákveðíd |
|að auglýsa ekkí|
| í Þfóðvílfanum f
Y v
V f
Tílkynníng brezka hersíns
um hertöku landsíns
Þessi iilkynníng var fest upp á stofnunum þeim,
er Bretar heirtóku og útbýtt tíl nokkurra manna
er á ferlí voru, er landgangan fór fram
Breskur herliðsafli er kominn snemma í dag á herskipinu og er
nuna í borginni. Pessar ráðstafanir hafa verið gerðar bara til pess
að taka sem fyrst nokkrar stödurog að verða á undan Pjóðverjum.
Við Englendingar eatlum að gera eldíert á móti Islensku landsstjórn
inni og Islenska fólkinu, en við viljum verja Islandi örlög, sem
Danmörk og Norvegur urðu fyrir. Pess vegna biðjum við yður að
fá okkur vinsamlegar viðtökur og að hjálpa okkur. A meðan við
erum að fást við Pjóðverja, semeru búsettir í Keykjavík eða ann-
arsstaðar á Islandi, verður um stundar sakir bannað
(1) að útvarpa, að senda símskeyti, að lá símtöl.
(2) að koma inn í borgina eða að fara út úr henní fyrir
nokkra klukkantáma.
Okkur pykir leiðinlegt að gera petta ónæði; við biðjumst afsök-
unar á pví og vonum að pað endist sem fyrst.
B. G. STURGIS, yfirforingi.
a) Conserto grosso, G-dúr, eftir
Haydn.
b) Symfónía í B-dúr, eftir Moz-
art.
12.00 Hádegisútvarp.
16.00—16.50 Útvarp frá hátíða-
samkomu Hjálpræðishersins í
Reykjavík, 45 ára starfsafmæli:
Ræði (Bjami Jónsson, vígslu-
biskup), söngur, hljófæraleikur.
18.45 Barnatími: Sögur, söngur
og hljóðfæraleikur (Ungmeyja-
kór K. F. U. K.).
19.30 Hljómplötur: Aladín-laga-
flokkurinn, eftir Carl Nielsen.
19.50 Auglýsingar.
20.00 Fréttir.
20.25 Um daginn og veginn (V.
Þ. G.).
20.45 Einsöngur (frú Guðrún
Ágústsdóttir): Lög eftir Sigfús
Einarsson.
21.10 Kvæði kvöldsins.
21.15 Útvarpshljómsveitin leikur.
21.45 Fréttir.
21.55 Danslög.
23.00 Dagskrárlok.
Útvarpið á þriðjudag:
20.00 Fréttir.
19.30 Hljómplötur: Lög eftir
Delius.
12.00 Hádegisútvarp.
19.50 Auglýsingar.
20.25 Upplestur: Þingeysk ljóð
(Jónas Þorbergsson útvarpsstj)
20.50 Tónleikar Tónlistarskólans:
Einleikur á píanó (Ámi Krist-
jánsson).
21.10 Hljómplötur: Fiðlukonsert
nr. 7, eftir Mozart, o. fl.
21.45 Fréttir.
Tílkynníng fil kaupcnda Þjóðvíljans
úti um land, sem fá blaðið sent beint frá afgreiðslunni.
Gjalddagi l'yrir 1940 er 1.. júní þ. á.
Árgjaldið kr. 21.00, verður innheimt með póstkröfu, sem
kaupendur eru beðnir um að innleysa fljótt svo ekki þurfi
að stöðva sendingu á blaðinu.
Afgr. Þjóðviljans, Rvík, box 57.
Útbreiöid Þjódviljann
& ad svelfa fólk
medan nógur
mafuir er fíl?
Það verður að teljast glæpsam-
legt að ekki skuli enn hafa verið
hækkaður framfærslustyrkur til
barnafjölskylda eða elli- og örorku
styrikur til gamalmunna.
Síðast þegar hagstofan gaf skýrslu
um vísitölu hafði hún hækkað um
rúmlega 21 o/o frá því i september
í haust. í þessum útreikningi er
meðtalin húsaleiga, seni ekki hefur
hækkað enn. Húsaleigan er um
þriðjungur framfærsiukostnaðar á
meðalheimili hér í bænum. Maivara
og kol hafa því hækkað mikið meira
en vísitalan segir til. Flestir sem
hafa hæjarslyrki hafa húsaleigu al-
veg sér og borgar bærjnn hana
lieint til húseigenda. Framfærslu-
styrkurinu á að vera fyrir mat og
eldivið. Um allmörg ár hefur þessi
styrkur verið um 80 aurar á dag
á mann, fyrir mat og eldivið, ljós
Og hreinlætisvörur. Pessi styrjmr
hefar mn ekki verið hœkkaour,
prátt fyrir fiad að aUmargar af
peim vörutegnndum, ^sem nan&syn'
legastar eru hafi jafnvel prefaldazt
í verdi eins og t. d. kolin. Flestar
aðrar vörur, sem fólk notar, eins
og rúgbrauð, smjör, tólg, hrísgrjón,
sykur þvoltaefni o. fl. hafi hækkað
jafnvel um helming.
Alljr sem þekkja það að fram-
færa lneimili vita að 80 aurarnii'
voru skorinu skammtur áður en
hækkunin varð. Sú yerðhækkun scm
orðið hefur síðan í fyrra hlýtur að
orisaka skort á öllum þeim heimil
um, sem við það eiga að búa að
lifa á styrk. Vissulega eru erfiðir
tímar. En er ástandið þannig að
hcegt sö a<) afsaka pað aS börn og
gamalmenni séu svelt? Ég held að
sem betur fer sé ástandið ekki þann
ig emnþá. Og pað má ekki og á
ekki ao lioasl lengnr aö framfœrslu
styrkurinn sé ekki hœkkaðiir, í fullu
hlutfalli við hœkkimina.
A. J. CRONIN:
32
SYSTURNAR
. . . »•■>: r
hann hreinsaði hana ai áburðinum, segði konu sinni að
hún væri saklaus. En Matt leit undan.
„Jæja, ætlið þér að fara, æpti frú Bowley. „Eftir hverju
eruð þér að' híða?' Dót yðar skal verða sent á eftir yður.
Ef þér farið ekki strax, læl ég lienda yður út”.
Anna sneri sér að konunni, alveg róleg. „Það er alveg
óþarfi frú Bowley”. Hún var eyðiiögð af rangiæti þess
sem var að gerast. En samt var hún róleg. Og það var
háðshreimur í röddinni, er hún bætti við: „Það mundi
vafalaust vekja atliygli og vera slæm auglýsing íyrir
mann yðar”.
„Farið þér úl”, æpli frú Bowley. „Það er í síðasla sinn,
sem ég segi ,yður það”.
Anna fór út úr herherginu án þess að líla á Bowley.
Klukkan var nærri niu, er Anna kom iit spítalans. Hún
hefði lielzl ekki viljað liitta nokkurn mann, og ællaði að
fara beint upp á herbergi sitt. En jiegar hún fór inn um
útidyrnar', stanzaði dyravörðurinn hana-
„Eruð það þér, ungfrú Lee” spurði hann íorviða. „Pví
j ósköpunum komið þér hingað' um þelta 1 eyti kvölds?
Eg var einmitt að tala um yður. Síðustu klukkutímana
hefur verið spurt eftir yður i sífellu. Eg sagði manninum
að þér ætluð elcki lengur heima á spítalanum, en hann ætl
aði ekki aö gera sig ánægðan með það. Þér fyrirgefið, en
mér virtist hann ekki alveg allsgáður. Eg vísaði honum
síðast inn í hiðstofu sjúklinganna lil að losna við hann.
Eg býst við að honum hafi leiðst að bíða, en þó getur vel
verið að hann sé þar ennþá, ég skal líta eftir því sem
snöggvast”.
„Nei, það cr mesti óþarfi, Mulligan”, sagði Anna
þreytulega.
. En dyravörðurinn var þegar kominn af stað. Iiann
kom strax aftur. „Jú, hann situr þar ennþá og hann
segist mega til með að tala við yður”.
Anna varð 'að fara úl í biðstofuna. Þar sat karlmáður
samanlmipraður á stólnum. Það yar Joe. Hann reyndi
að rísa á fætur, er hann kom auga á liana, en slagaði og
hneig niður i stólinn aftur. Náfölur, hárið úfið og ógreitt,
flibbinn opinn — það var enginix efi, Joe var dauða-
drukkinn.
„Joe”, hrópaði Anna, og gleymdi allri þreytu við að
sjá hamx í þessu ástandi. „Hvað ert þú að gera hér? Hvað
hefur komið fyrir?”
„Það hefur allt komið fyrii', sem koinið gat”, svaraði
Joe þvoglumæltur. „Það er allt íarið til fjandans. Eg
mátti til með að finna þig, Anna. Þú ert heiðarleg, þú
svíkur ekki. Ó, guð minn góður”. Höi'uð lxans seig niður
á borðið og liann fór að kjökra vesældai'lega.
Loks harkaði hann af sér og tók að segja henni alla
söguna í slitróttum setningum. Dómur hafði fallið á þá
leið, áð lryggingarfélagið væri lau.st alli’a mála við Vagna-
félagið. Ted Grein hafði reynzt að vera svindlari og erki-
hófi, og var stunginn af nxeð allt það lausai'é, sem ielagið
hafði yfir að ráða. .Toe var gjaldþrota, hver einasti eyrir
sem hann álli, var farinn forgörðum.
„Eg hefði aidrei átt að fara frá Sherford”, sagði hann
kjökrandi: „Það var einmitt staður fyi'ir mig. Þegar ég
kom til Londoix var ég eins og fiskur á þurru landi. og
varð að æða þar xuu stássklæddur eins og sýningarapi-
Mér leizt aldrei á þennan Grein. Það var Lxxcy, sem fékk
íxxig út i þetta. Hún lét xxxig aldrei í friði og þóttist aidrei
fá nóg af fötum og húsgögnum og ég veit ekki hverju.
Það var hún sem vildi út af lífinu giftast mér. Þú veizt
að' mér hefur alllaf þótt vænt um þig en ekki hana. Það
Ixefði verið bezt að ég hefði aldrei séð hana”.
„Hættu þessu, Joe”, sagði Anna ákveðin. „Eg banna
þér að tala svona unx Lucy”. ITún hikaði dáhtið, eins og
hún væri hrædd við næstu spurninguna: „Hvar er lxún
nú?”
„Hún er farin frá méi'”, sagði .Toe beizkjulega. „Okkur
kom aldrei saniari, og þegar þetta dundi yfir, fór allt út
unx þúfur. Við fórum að rífast og hún fór að henda hús-
hlutuilum i hausinn á mér, svo að ég gaf henni rækilega
á hann”. Hann horfði fram fvrir sig, þungbúinn. „Hún
ællaði að taka til við hjúkrun að nýju”.
I