Þjóðviljinn - 19.11.1940, Blaðsíða 2

Þriðjudagur 18 Jióvember 1940
M0BV1LJ1NN
Í9JÓOVUJ1NN
titgefaadi:
Sameiningarflokkur alþýðu
— Sósíalistaflokkurinn.
W
Ava rp
Kitstjórar:
Einar Olgeiraeon.
Sígfús A. Sigurhjartarson.
Bitstjórn:
Hverfisgðtu 4 (Víkings-
prent) sími 2270.
til íslenzkrar æsku
frá öðru þíngí Æshulf ðsfYlkíngarínnar
íslenzk æska!
Afgreiðsla og anglýsingaskrif
stofa: Austurstræti 12 (1.
Bæð) simi 2184.
Askriftargjald á mánuði:
Reykjavik og nágrenni kr.
2.50. Annarsstaðar á land-
inu kr. 1,75. I lausaaðlu 10
aura eintakið.
Víkingsprent h.f., Hverfisgötu
^Ágæfur árangur'
London í rústum. 500 fliugvélar
tartíma lífum hundraða manna og
verðmætum maxmlegrar vinnu, sem
skiptir milljónum króna, „ágætur
árangur“.
Berlin verður fyrir sprengjuregni.
Tugir manna missa lifið. Járnbraut-
arstöðvar og rafmagnsstöðvar
brenna. „Ágætur árangur“.
Goventry á stórum pörtum jafnað
við jörðu. 1000 manns dauðir og
særðir. Börn, konur, karlmenn lim
lest iog drepin. Þúsundir barna,
kvenna og karlmanna harma það,
sem þeim var kærast i lífinu. —
„Ágætur árangur“ — hrópar Hitler.
Á þessum óvenjulegu tímum, þegar hver stórtíð'ind-
in reka ömiur og valdhafar landanna “spekúlera” með
líf og velferð þegnanna eins og þeir væru búfé eða
hlutabréf, vill Æskulýðsfylkingin (sem er samband
ungra sósíalista) beina til þín nokkrum orðum,
Um langan aldur hafa “vormenn íslands” háð
margþátta baráttu fyrir bjartara lífi þjóöarinnar og
meiri hamingju henni til handa. Barátta þessi hefur
jafnan verið tvíþætt: annarsvegar glíman við erlenda
kúgun, hinsvegar viðleitnin að koma á umbótum inn-
anlands. En þessir þættir ófust að jafnaði saman, því
að erlend kúgun og innlent afturhald og ómenning
héldust í hendur, Danska konungs og kaupmannavald-
iö taldi sér skylt að spyrna fótum við framfaramálum
hérlendis, og hinir lítilsigldu kyrrstöðumenn meðal ís-
lendinga leituðu styrks hjá hinum framandi valds-
mönnum.
Beztu menn vorir (eins og Jón forseti) gáfust aldrei
upp, — og hinn íslenzki málstaður sigraði. Land vort
fékk sjálfstæði, — og ýmsar framfarir í menningu- og
atvinnuháttum sigldu í kjölfar þess.
En íslenzk æska, — við, sem erfa eigum landið, —
hvar stöndum vér nú? ,
Sjálfstæðið er traðkað í svaðið af fjölmennum,
brezkum her. Land vort er út á við orðið réttlaus ný-
lenda á borð við 'Indland eða Súdan.
Árangurinn af aldabaráttu beztu sona íslands í
þjóðfrelsismálunum var þurrkaður út á einum vor-
morgni.
Hamborgarhöin gereyðilögð á
stóru svæði. — Hundruð manna
særð og drepin. Þýzkir verkamenn
konur og böm, sem hata Hitler,
láta lifið. — „Ágætur árangur“ —
hrópar Churchill.
Og fullk'omnustu verksmiðjur jarð
arinnar framleiða dag og nótt meiri
drápstæki. Milljónir verkamanna og
verkakvenna eru látin præla dag og
nótt við að framleiða drápstæM á
sjálf sig. Vinnuafl og hugvit mann-
kynsins er tekið i pjönustu eyði-
leggingarinnar, til að tortima lifi
og lifshamingju manna. Og pað er
togið að mönnum beggja vegna víg-
línunnar, til að leiða pá blindaða
af vimu upplogins málefnis, sem
þeir hyggja heilagt, út á blóðvöll-
5nn, út i bróðurmorðin .
„Þið eruð að berjast gegn auð-
valdinu, í'yrir vemdun pýzka kyn-
stofnsins“ — hrópar Hitler, um
leið og hann lætur þýzkri æsku
blæða út á vigvöllunum til ágóða
fyrir auðkónginn Krupp, og pýzkar
mæður og böm pjást af feitis-
skirrti heima, svo sívaxandi fjöldi
pýzkra bama fæðast blind, svo að
Hermann Göring og hinir nýríku
geti fjtnað pví meir.
„Þið emð að berjast fyrir lýð-
ræðinu og persónufrelsinu, fyrir
verndun mannréttinda og Þjóð-
frelsis“, — hrópar Churchill, um
leið og hann neitar 370 milljónum
manna, fjórum fimmtu hlutum af
ibúurn brezka heimsveldisins, um
lýðræði og pjóðfrelsi og lætur fang
elsa pá Indverja, sem krefjast pers
ónufrelsis og mannréttinda.
En hræsnin fer samt sigurför
um heiminn. Meira að segja hér úti-
á Islandi trúir þorri manna ennpá
striðslygum annarshvors ræningj-
óns, í stað pess að taka afstöðu með
mannkyninu sjálfu gegn bölvaldi
pess, hinum voldugu auðhringum
stórveldanna, sem einoka ekki að-
Frh Ó 3. síðr.
Til valda innanlands eru komnir nokkrir stríðs-
gróðamenn og spilltir bitlinga-burgeisar, sem virðast
eiga aöeins eina “hugsjón”, þá að gera ríkisvaldið að
einkaverndara milljónamæringanna, sem raka saman
stríðsgróða á kostnað sjómanna og allrar alþýðu. Þess-
ar stríðs-hýenur, sem fitna á manndrápum og hryðju-
verkum stórveldanna, eru orðnar að íslenzkum aðli með
líkum sérréttindum og hinn rotni skattfrjálsi aðall
Frakka á miðöldunum, sem þjóðin hratt af stóli meö
stjórnarbyltingunni miklu.
Og íslenzka sagan endurtekur sig. Einnig nú hefur
afturhaldið, stríðsgróða og bitlingaliðið svarizt í fóst-
bræðralag við hina erlendu kúgun. Stjórnarvöldin
leyndu því, að hertaka landsins vofði yfir, þó þeim væri
það fullljóst mánuöi áður. Og nú skoð’ar yfirstéttin inn-
rásarherinn sem verndara sinn og bandamann, sem
gefi henni örugga möguleika að drottna og græða í
skjóli hans, enda er gróðinn hennar eina föðurland.
Einstöku menn úr hópi afturhaldsins (Héðinn Vald.,
Snæbjörn Jónsson) hafa gerzt svo hreinskilnir að leggja
til fulla innlimun lands vors í Bretaveldi. “Alþýðublað-
ið” hefur tjáð því ævarandi trygga þjónustu. Thor
Thors og fleiri hafa mælt með óbeinum amerískum yf-
irráðum hér, meðan aörir úr herbúðum burgeisanna
láta sig dreyma um þýzka stjórn á íslandi.
Við ákærum þessa yfirstétt og stjórn hennar:
fyrir aff hafa svikið sjálfstæöi landsins, —
fyrir aff hafa vanrækt og jafnvel hindrað aukna
atvinnu þrátt fyrir meiri auðsöfnun í landinu en nokkru
sinni fyrr, —
fyrir aff loka og hálfloka skólunum ög þarmeö
menntalindum æskunnar, —
fyrir hina skipulagsbundnu skoðana- og atvinnu-
kúgun í skólum landsins og öllu atvinnulífi.
Við krefjumst:
atvinnu til handa öllum æskulýð landsins, —
afnáms allra takmarkana á skólagöngu og mennt-
un, —
fuUkomins hugsana- og skoðananfrelsis við nám
og störf,
Islenzk æska! Hvað gerir þú meðan fjendur þínir
braska með land vort og þjóð? Hvaða hugsandi æsku-
maður og kona getur sýnt slíku tómlæti? Hvar er hinn
íslenzki þjóöarmetnaður og frelsisþrá, ef menn sætta
sig viö yfirráð svo spilltra eiginhagsmunamanna, sem í
einu og öllu hafa brugðizt málstað alþýðu þessa lands?
íslenzk æska!
Þú átt tvenna aöalfjendur, sem nú hafa fallizt í
i. F. Dinoinu lohiO
Meíra starf — befrí sbípu-
lagníng —- metrí áróður I
Öðru pingi Æskulýðsfylkingarinnar
iauk á sxinnudagskvöldið. Hafði pað
staðið yfir föstudags- og laugar-
dagskvöld til miðnættis og allan
sunnudagiim.
Umræðum um 1. dagskrárlið
(starf og verkofni sambandsins),
lauk á laugardagskvöldið og aU
peim loknum var gengið að öðr-
um lið; Æskan og sjálfstœ'ðismárin.
Félagi Teitur Þorleifsson flutti
langa og ýtarlega framsöguræðu
óg á sunnudaginn eftir hádegi fóru
fram umræður uim pann lið. F. h.
luku ýmsar nefndir störfum, og
imdirbjuggu tillögur og ályktanir,
sem teknar voru til afgreiðslu á
þingfundinum, sem stóð hérumbil
látlaust frá hádegi til kl. 7,30 á
sunnudagskvöld. Undir likin voru
sampykktar nokkrar lagabreytingar
og fjármál afgreidd og kosin ný
stjórn fyrir sambandið .
Sfarf og skyldur ungra
sósíalisfa
Umræðurnar um málefni Æ.F. og
alpýðuæskuna voru mjög ýtarlegar
og jákvæðar. Allir fullfrúar létu á-
lit sitt i ljós. Enginn reyndi að
draga fjöður yfir veilur og ágalla
í starfinu, heldur var allt slíkt vægð
arlaust dregið frani í dagsljósið til
aðvörunar í i'ramtiðinni. Sömuleiðis
var rækilega bent á hin jákvæðu
dæmi um gott og velheppnað starf;
og vakti sérstaka hrifningu ræða
eins fulltrúans, er hann lýsti starfi
og starfsaðferðum sínum og félaga
sinna, er borið hafði glæsilegan
árangur.
Sú skoðun var mjög rikjandi í
öllum umræðunum, að ÆF. hefði
verið á réttri leið að pví >er stefnu
snertir, en mikið hefði skort á
nægilega kappsamlegt og þraut-
seigt starf. Það hefði vantað næga
ábyrgðartil.'inningu og dugnað til að
hver maður hefði gert skyldu sína
við sósíalismann hver á sínnin vett
vangi. F'jrseti þingsins benti á i
ræðu, að, hvar sem virkur, ungur
sósíalisti væri, yrði hann að skoða
sig sem ábyrgan fulltrúa sambands-
ins og hugsjónar pess. Hann yrði að
gérast virkur skipulags- og áróð-
ursmaður á sínum vinnustað, í sín
um skóla, sínu verklýðsfélagi, méð
al kunningja sinna o. s. frv. Hann
yrði að sjá til pess að hið heil-
brigða viðhorf sósíalisinans til mál
anna yrði áróðurslygum og blekk
inguim valdhafanna yfirsterkari.
Svo mætti að orði kveða, að
allar umræður þingsms væra eitt
mikið heróp um meira starf, betri
skipulagningu, meiri áróður. Og
ekki parf að efa að fulltrúarnir
taka til óspilltra málanna hver á
sínum vettvangi, pegar heim kem
ur.
Afsfaðan fíl sefulíðsíns
Undir dagskrárlið sjálfstæðismál-
anna var mikið rætt um afstöðu
vora til setuliðsins. Voru allir þeirr
ar skoðunar, að sýna pyrfti inn-
rásarhernum almennt kalt afskipta-
seysi, og allur Bretasleikjuháttur
talinn aumleg fyrirbæri vesalinga,
sem engan pjóðarmetnað hefðu í
fórum sínum. Yrði að standa fast
á hinum íslenzka málstað og verja
hvern pann rétt, sem Bretinn vildi
svipta 'Okkur. Jafnframt voru menn
sammála nm pað, að hinn óbreytti
hermaður ætti ekki sök á hing-
aðkomu sinni og væri jafnvel and
vígur brezku heimsvaldastefnunni,
sem fráleitt hefur orðið hinum
brezka láglaunamanni til hagsæld-
ar. Því væri ungum sósíalistum
skylt að líta á þá menn innan hers-
ins, er skilja og sjá hinn íslenzka
málstað >:>g andvígir e'ru bnezku
burgeisunum, sem vini og banda»
menn.
Álykfanír
Þingið samþykkti ýtarlega’ályktim
um starf sambandsins og aðra um
sjálfstæðismálin. Sömuleiðis gekk
pað frá ávarpi til islenzka æsku-
lýðsins, og birtist það á öðruim
Stað í blaðinu.
Veigamestu lagabreytingarriar
voru þess efnis, að heimila einstákl-
ingum á stöðum, par sem ekkert
félag er, inngöngu í sambandið.
Þá var og gerð samþykkt í blaö-
málinu'.
6
Sambandssfjórnín
Hin nýja aðalstjórn Æ. F. er
skipuð 15 mönnum, 7 í Rvík, og
fara nöfn þeirra hér á eftir:
Eggert Þorbjarnarson, forseti.
Hallgr. Hallgrímsson, varafors.
Guðlaugur Jónsson, ritari.
Stefán Magnússon, vararitari.
Snorri Jónsson, gjaldkeri.
Björgúlfur Sigurðsson, varagj.k.
Ingi R. Helgason, meðstj.
Utan Reykjavíkur eru eftirtaldir
8 menn í sambandsstjórn:
Eiríkur Sæland, Hafnarfirði.
Ingvar Bjömsson, Grindavík.
Guðmunda Gunnarsd., Vestm.e.
ingvar Bjömsson, Gafli, Ámess.
Ingólfur Þórðarson, Norðfirði.
Sverrir Áskelsson, Akureyri.
Ásgrímur Albertsson, Siglufirði.
Teitur Þorleifsson, Dölum.
Undir forystu pessara 15 ungu
félaga á Æ. F. væntanlega eftir að
eflast og dafna á næstu 2 ánum.
faðma um aö níðast á þér: innlenda burgeisa og enska
heimsvaldasinna.
Sameinastu til baráttu gegn þeim.
Fyrir frelsi íslands og íslendinga!
Fyrir frjálsu samfélagi hinnar starfandi íslenzku
þjóffar!
Kjörorff okkar er:
Við viljum ísland frjálst!
II. þing Æ. F. 15.—17. nóv. 1940.