Þjóðviljinn - 26.04.1941, Page 4

Nœturlœknir í nótt: Jónas Krist
jánsson, Grettisg. 81, sinii 5204.
Nœturvördur er þessa vik!a (
Ingólfs- og Laugavegsapótfikttm,
Otvarpid í dag.
12.00 Hádegisútvarp. "
15.30 Miðdegisúívarp.
18.30 Dönskukennsla, 1. fl.
19,00 Enskukennsla, 2. fl.
19,25 Þingfréttir.
19.50 Auglýsingar.
20,00 Fréttir. •
20.30 Tónskáldakvöld: Björgvin
Guðrmindsson fimmtugúV:
a. Otvarpsbljómsveitin /gikur
lagasyrpu.
b. Dómkirkjukórinn syjngur.
c- Árni Kristjánsson leikúr á
píanó tilbrigði iog fúgu.
d. Erindi: Sveinn G. Bjömsson
póstfulltrúi.
e. r Frú Elísabet Einarsdóttir
syngur.
f. Karlakór Reykjavíkur syng-
ur.
21.50 Fréttir.
22,00 Danslög.
24,00 Dagskrárliok.
'Trúlofun sína hafa opinberað
ungfrú Hanna Halníniesdóttir Gnett
isgötu 4 ag Ágúst Guðmundsson
prentari í Víkingspnenti.
Ritstjóraslcipti hafa orðið við
Otvarpstíðindi, Kristján Friðriks-
son lætur af ritstjórniuni, en við
taka rithöfundarnir Guinúar M.
Magnúss og Jón úr Vör.
Fyrsta heftið frá nýju rítstjór-
unum er nýliega komið út, og
hiefur blaðið breytt allmikið um
svip og efni. Ákveðið hiefur ver-
ið að blaðið komi einnig út í
sumar, en undanfarin ár hefur
pað aðeins komið út að vetrin-
um.
Valsblaðffi, 3. tbl. 1941, er ný-
komið út, og flytur m. a. grein
um skíðaskála Vals, minningar-
grein um Halldór ó. Ámasion,
framtíðarheimkynni Vals (Hlíðar-
endi vvið , Laufásveg), skíðamál
Vals, Valur 30 ára, grein um;
Hrólf Beniediktsson (í greinafl.
Kappliðar Vals), Vorþankar, Haind
knattleiksmót Islands, Heilsuvernd
ípróttir, Ferðabrandarar (kvæði
eftir Guðmund Sigurðsson)
Lœknabladffi, 1. bl., 27. árg., er
nýkomið út. Aðalgrein pessa heft
is er um verki í Vfótum, eftir
Kristján Hannesson, lækni. Þá er
samningur iog nýungar úr erlend-
um læknatíinaritum og ýmis fróð-
leikur. I ritstjórn Læknablaðsins
em: Jóhann Sæmundssion, Jón
Steffensen ag Júlíus Sigurjóns-
son.
Vorboðinn tilkynnir: Börn,
sem óskað er eftir aS fari á
bamaheimili Vorboðans í sum-
ar komi til læknisskoðunar í
Miðbæjarbamaskólann næstu
daga kl. 15,30—17. — Saman-
ber auglýsingu sumardvalar-
nefndar.
Lcifefélag Reybjavibur.
„Á Ú T L EIГ
Sýning annað kvöld kl. 8.
Hljómsveit undir stjóm Dr. V. Urbantschitseh aðstoöar
Aðgöngumiðar seldir kl. 4—7 ídag
Böm fá ekki aðgang.
Farið gætilega
meðgóðan þvott
Notið þvotta-
duft, sem
hreinsar óhrein
indin, an þess
að skaða
tauið.
Notið alltaf TIP TOP
Sósíalísfafélag Rcybíavífeur
Fundir I Ollum deildum
á mánudagskvold
Sfjótrnín
Bratiðgerðarhúsín
Framhald af 1. síðu.
minnkuð um helming frá því
sem verið hafði til iðnreksturs
og framleiðslu á því brauði í
brauðgeröarhúsum, sem ekki
er skömmtunarskylt. Einnig
var minnkaö að verulegum
mun það magn skömmtunar-
varanna, sem áður hafði verið
notað til veitingastarfsemi í
landinu.
Þegar þessir skammtar voru
minnkaðir, var iðnrekendum
og bökurum jafnframt til-
kynnt, að ekki væri hægt að
taka frekari ákvöröun um út-
hlutun til þeirra, fyrr en vitað
yrði hvemig til tækist um aö-
flutninga til landsins. Með því
að enn er allt í óvissu um að-
flutningana, verður ekki hægt
að úthluta fyrst um sinn nein-
um skömmtunai'vörum til
framleiöslu á öðrum vörum en
skömmtunarskyldum brauömn
þar sem tryggja verður eftir
föngum, að þær skömmtunar-
vörur sem til eru í landinu,
gangi fyrst og fremst í hinn
almenna matvælaskammt.
92
Anna Liegaard
SkéJdsaga cfhr
Nini Roll Anker
Það var Annik, sem tilkynnti þaö nokkrum dögum
síðar, meö sama gleðiblæ í röddinni, aö hún og Per
ætluðu daginn eftir í veizlu, sem prófessor Tofte héldi
til heiðurs föður þeirra. Hún hafði setiö andspænis
móðurinni og faldað gluggatjöld, orðin var hún húin að
æfa í huga sér, orðin sem Per haföi kennt henni, þar
til hún var orðin blóðrjóö — en nú gusaðist fréttin út
úr henni án nokkurs inngangs.
En næi-ri strax fjaraði gleöin úr svip Anniku, er hún
sá hve móöurinni brá.
,,Mamma!“
Anna hélt henni frá sér, gremjan varð eins og kökk-
ur í hálsinum, sem hún varð að kingja, áður en hún
gæti talað.
,,Hún — hún hefur boðið ykkur heim til sín! Það er
ósvífið — það er — ósvífnara en allt annað“.
Það er pabbi, sem bað okkur að koma, hann skilaöi
boðinu frá prófessor Tofte“. Annik var með grátstaf-
inn í kverkunum. „Á innritunardaginn, á morgun, þeg-
ar hann fær verölaunapeninginn“.
Anna leit við allt í einu og horfði aftur fyrir sig, eins
og stæöi vofa bak við hana, vofa, sem enginn anna^
sæi.
,,En Ingrid — Ingrid og Svérre eru ekki í bænum,
mamma“.
„En þið Per eruö í bænum. Þið eruö við hendina! Og
þá er svo sem ekki nema eölilegt að ykkur sé boðið til
Toftefólksins!“
„Per ætlar að fara“, sagði Annik lágt og vesældar-
lega. „Hann hefur samið ræðu til pabba“.
Anna laut áfram, það var eins og höfuð hennar hnigi
niður. Hún hafði lifaö það af, einn morgun í vor, að
ganga niður tröppurnar á heimili Roars, fara burt það-
an meðan drengurinn lá enn hjálparvana í rúminu.
Hún gat ekki haldið áfram aö taka slíkum áföllum, —
hún gat ekki setið hér eftir alein, meðan börnin sátu
í veizlu hjá Elí Tofte, þá stund lifði hún varla af.
Annik kraup á kné við hliö móður sinnar og lagði
hendurnar um háls henni.
„Eg skal vera heima, mamma“. En þegar hún fann
enga hræringu undir höndum sér, rykkti hún í svo grá-
hærða höfuðið lagðist aö bamsvanganum. „Heyrirðu
þaö, mamma! Eg ætla aö vera heima! Vertu ekki að
gráta, mamma. Eg sem ætla aö vera heima“.
JCn það kom skeifa á litla munninn. Per gerði alltajj
það ,sem hann langaði til. Alltaf var þaö hún, sem varð
að láta undan — alltaf, alltaf....
Per hafði skrifað ræðuna sína og lært hana utanað.
Hann hafði hugsað það vandlega og komizt að þeirrl
niðurstöðu að hvorttveggja var nauðsynlegt. Hann varð
að.geta staðið viö orðin, og hann varð að geta sagt þau.
ÞaÖ hafði kostáð talsvert erfiði, aö koma því fram sem
hann vildi segja án þess að koma alltof mikið upp um
sig, — hann hafði setið yfir ræðimni fram á nótt.
Þegar hann daginn eftir stóð úti viö vegginn í há-
tíðasalnum ásamt nokkrum stúdentum, jafnöldrum sín-
um, og beið eftir þeirri stundu er Roar Liegaard læknir
gengi fram og tæki á móti hinum konunglega verð-
launapeningi, rifjaði hann setningamar upp fyrir sér. .
Mig langar til að ávarpa þig nokkrum oröum, pabbi, frá
mér og systkinum mínum. Við höfðum ekki aldur né
þroska til að skilja það sem gerðist fyrir tveimur árum,
þegar þið Elí giftust. En við höfum séð að þú ert ham-
ingjusamur. Og viö finnum, að það sem geröist í dag
hefur verið staöfesting á hamingju þinni, eða eins og
þú sagðir við mig í sumar, þú hefur fengið vottorð um
hæfileika þína. Eg óska þér til hamingju, pabbi, af heil-
um huga. Eg vildi líka þakka þér fyrir það, að þú lézt
okkur velja fyrir fjórum árum síðan, svo ég gæti farið
með mömmu. Það væri ósatt, ef ég segöi að það hefði
verið góöur tími, en þar með er ekki sagt, aö ég hafi
haft vont af þessum árum. Og í dag er ég kominn það
langt, að ég get sagt með sanni að ég skilji þig. Og ég