Þjóðviljinn - 13.10.1942, Blaðsíða 2

gMÓÐVÍUINN
ptómtuim'
Útgeíandi:
Sameiningarílokkur alþýðu —
Sósíalistaílokkurinn.
Ritstjórar:
Einar Olgeirsson (áb.).
Sigfús Sigurhjartarson.
Ritstjóm:
Hverfisgötu 4 (Víkmgsprent).
Sími 2270.
Aigreiðsla og auglýsingaskrif-
stofa: Austurstrœii 12 (1. hœö).
Simi 2184.
Vikingsprent h.f., Hverfisgötu 4.
Ætlið þið að kjósa
Ólaf og Jónas?
Ihaldíð sér sýnirs
Hver stjórnar Sjálfstæðis-
flokknum? Hr. Ólafur Thors.
Allir svara þessu á þennan
eina veg, nema sumir Sjálf-
stæðismenn, þeir , eru, sumir
hverjir, að bögglast við að telja
sér trú um að Ólafur ráði nú
ekki alveg öllu.
Þessir virðulegu menn ættu
að velta því fyrir sér, í hvaða
málum Ólafur hafi ekki komið
vilja sínum fram innan flokks-
ins á síðari árum.
Var það ekki Ólafur sem gerði
stefnu Jónasar frá Hriflu að
stefnu Sjálfstæðisflokksins?
Eða var það máske Björn Ól-
afsson, coco cola meistari?
Það er ekki ástæða til að bera
fram fleiri spurningar af þessu
tagi.
Staðreyndin haggast ekki, og
hún er sú, að Ólafur Thors ræð
ur öllu í Sjálfstæðisflokknum,
og að það er aðeins hinn sáróá-
nægði fjöldi, sem til þessa hef-
ur kosið Sjálfstæðisflokkinn,
sem reynir að telja sér trú um
að það séu nú í raun og veru
aðrir en Ólafur Thors sem ein-
hverju ráða.
Að hverju beinist starf og
stefna Ólafs Thors á sviði stjórn
málanna einkum?
Ólafur er eigandi stærsta at-
vinnufyrirtækis á landinu.
Það getur skipt eigendum
þessa fyrirtækis milljónum |
króna ár hvert, eftir hvaða meg- !
inreglum fjármálum ríkisins og
bankanna er st.jórnað. Á „erfið-
um“ tímum eiga þessir herrar
allt undir bönkum og ríkisstjórn
inni.
Ólafur Thors er í ríkisstjórn
og bankaráði Landsbankans til
þess að gæta hagsmuna þeirra
manna, sem kallaðir eru eig-
endur Kveldúlfs.
Hver sem greiðir Sjálfstæðis-
flokknum atkvæði, er því að
vinna fyrir fjölskylduna Thors
og þar með búið.
En hver stjórnar Framsóknar-
flokknum? Jónas Jónsson.
En það er alveg eins ástatt um
hann eins og Ólaf, flestir Fram-
sóknarmenn eru óánægðir með
hann, og þeir eru að telja sjálf-
um sér trú um að Jónas ráði nú
ekki alveg öllu í flokknum.
En þessi viðleitni óánægðra.
Framsóknarmanna breytir ekki
Hainis nossasf
Magnús Jósnsson siglinga-
málaráðherra hossaðist mjög
hátt á öldum íhaldsins í út-
varpinu i gærkvöld. Hann sá
symr og lýsti af fjálgleik fyr-
ir áheyrendum hvað framund-
an væri.
Sýnin var aö þessu sinni
sigur „Sjálfstæðisflokksins”.
Eins og í anda sá hann upp
rísa ísiand lóghelgaö Tnorsur-
unum, fólkið, bundið á klafa
gerðardómslaga, vera að shg-
ast undir fargi tolla og atvinnu-
leysis, en su’.osgrooamennina
skattfrjáisa, búandi í lúxus-
villum, sem byggðar voru fyr-
ir ríkisfé, meoan neitaö var
aö lofa verkamönnum að
vinna við að koma upp hús-
næöi yfir sjálfa sig.
Var ekki von hann væi'i
hrifinn, þó hann auövitaö
gætti þess aö láta ekki áheyr-
endur fá aö vita hvað sigur
Thorsaraflokksins myndi þýða
fyrir þá.
En hann hefur hinsvegar
sagt íslendingum. afdráttar-
laust, hvað sigur Thorsara^
flokksins myndi þýða fyrir
siglingamar. Þá stefnuskrá
siglingamálaráöherrans reit
hann, er hann var að hossast
á öldum Atlanzhafsins og hún
stendur í Morgunblaöinu 18.
júní 1939.
Hugsjónin um útbúnaö skip
anna er þessi:
„Ekkert rafmagn, heldur ol-
íulampa. Engin loftskeytatæki
með loftskeytarnanni hálfdauð
um úr leiðindum. Engin mið-
unarstöð né dýptarmælir”.
Svo smjattar ráöherrann á
milljónunum, sem útgeröar-
menn geti grætt á svona út-
búnaði:
„Með þessu sigla þeir inn
hundruð miljóna króna á ári
hverju. Á svona skipi sigla
þeir með farm, sem gefur jafn
mikið í aðra hönd eins og
farmur, sem fluttur er með
miklu dýrari útgerð, þeirra,
sem halda að þeir séu miklir
menn í krafti fíuheitanna”.
Og svo kemur stefnuskrá
„nýju stjómarinnar”, — þáð
skyldi þó aldnei verða sýn um
hvaö ske eigi undir stjóm Ól-
þeirri staðreynd, að það var Jón-
as sem hlekkjaði Framsóknar-
flokkinn við vagn Kveldúlfs, og
að það ér hann, sem í einu og
öllu hefur ráðið stefnu flokksins
árum saman.
Auðvitað taka þeir Ólafur og
Jónas höndum saman að kosn-
ingunum loknum, og mynda
stjórn, ef þeir þora það.
Hvert atkvæði, sem fellur á
flokka þessa, Sjálfstæðisflokk-
inn og Framsóknarflokkinn, eyk
ur þeim möguleika til samstarfs
og stjórnarmyndunar. ,
Þeir, sem vilja stjórn Ólafs
Thors og Jónasar, kjósa Sjálf-
stæðisflokkinn eða Framsóknar-
flokkinn. Þeir, sem vilja að Stef-
án fái að vera með þeim, kjósa
Alþýðuflokkinn,
cejat /póytuuinn
afs og Jónasar með Magnús
sem siglingamálaráðherra:
„Hér er eitt af mörgum verk
efnum nýju stjórnarinnar: ut-
anrikissiglingar. Vinna þær
upp hægt og hægt með því að
styðja framtak þeirra, sem
hafa vit og vilja til þess að
ráðast í þær... . Hversvegna
mega menn ekki kaupa sér
svona dalla og sigla inn pen-
inga í friði fyrir löggjöf-
inni. . . .?
Sjómenn! Verkamenn! Reyk
víkingar!
Er það þessi stefnuskrá, sem
þiö viljiö láta framkvæma,
„þegar kreppan kemur aftur”,
þegar auövaldiö leiöir atvinnu
leysið á ný yfir þjóöina?
Eða viljið þiö berjast gegn
komandi atvinnuleysi, kom-
andi kreppu, — gegn drottn-
andi auövaldi og hnekkja
svo valdi þess áð því verðl ó-
mögulegt að framkvæma
stefnuskrána, sem Magnús
Jónsson, siglingamálaráðherra,
1. maðurinn á lista íhaldsins
í Reykjavík, sá í sýn, er hann
hossaðist á öldum Atlanzhafs
ins 1939 og dreymdi um í út-
varpinu í gær?
Sameinizt um Sósíalista-
flokkinn!
Til f jögurra ára.
Á sunnudaginn ó að k.iósa þing-
menn til íjögurra ára, og þar með
er ákveðin meginstefnan sem þjóð-
inni verður stjómað eftir allt þetta
árabil.
Allir vona að stríðinu ljúki á þessu
árabili og það fremur fyrr en seinna.
Hvemig verður ástandið hér að.
stríðinu loknu ef þjóðstjórnarflokk-
amir fó einir öllu ráðið?
Um það þarf ekki að spyrja.
Öll þeirra stjórnmálastefna miðast
við að efla og vernda hag hinna rík-
ustu í þjóðfélaginu, og það tekst
þeim ugglaust vel, en á sama tíma
sem þeir steitast hvað mest við
það, bjóða þeir fjöldanum atvinnu-
leysi, landbúnaðarkreppu, þunga
tolla o. s. frv. Þetta hafa þeir boðað
þjóðinni. Það er óumdeilanlegt, og
hverjum getur til hugar komið að
þeir hafi eitthvað breytzt.
Nei, þeir hafa ekki breytzt, þeir
hafa ekkert lært og engu gleymt.
***
Þið sem viljið nýja heilbrigða
stjóramálastefnu kjósið C-listann.
***
Frá fyrrverandi Alþýðu-
flokksmannL
Herra ritstjóri!
Vill Bæjarpósturinn gera svo vel
og svara nokkrum spumingum.
Eg er fyrverandi Alþýðuílokksmað
ur, sem nú er orðinn sannfærður um,
að»Sósíalista£lokkurinn er nú sem
stendur eini flokkurinn, sem við meg
um treysta. Hinsvegar veit ég að
Alþýðuflokkurinn var stofnaður af
verkalýðsstétt þessa lands sem bar-
áttutæki hennar. Eg veit líka að
hann hefur unnið nokkuð á sem
umbótaflokkur á vissu tímabili, þótt
í seinni tíð hafi verið um undan-
hald að ræða.
Eg er ennfremur sannfærður um
að flestir og ef til vill allir foringj-
ar Alþýðuflokksins hófu starf sitt
sem verkalýðssinnaðir hugsjóna-
menn og ætluðu sér aldrei að svíkja.
Margir sem orðnir eru trúlausir á
Alþýðuflokkinn veigra sér við að
ganga í Sósíalistaflokkinn af því að
þeir óttast að saga hans verði sú
sama og Alþýðuflokksins. „Eg þori
ekki að verða fyrir nýjum vonbrigð-
Ltíbeck>mennírnír
Framh. af 1. siðu.
kvæmileg. Það er víst að
þýðinffarlaust er að ætla sér
að fá vináttu tvegg-ja fyrr-
nefndra ríkja, ef hér ríkir
stjórnarstefna, sem er fjar-
læg off fjandsamleg stjóm-
málastefnu þeirraM.
Þannig var beinlínis heimtað
að gefa upp raunverulegt sjálf-
stæði íslands fyrir valdboði er-
lendra auðmannastétta.
Aðrir íhaldsleiðtogar, svo sem
einn núverandi frambjóðandi í-
haldsins, fóru.beinlínis til Þýzka-
lands á fund nazistafélaganna
þar til þess áð ráðgast um hvað
gera skyldi. Helgi Hermann seg-
ir 8vo frá tilgangi slíkra funda, er
hann kom af hinum alræmda
fundi í Lubeck 1938:
„Tilgangrur slíkra fnnda
er tvennskonar. f fyrsta
lagi að líta yfir faraa leið
og athuga aðstöðuna á
augnabliki fundarins. í
öðru lagi að athuga og bera
sig saman um, hvað fram-
undan sé og hvaða leiðir
beri að fara í starfinu á-
fram“.
Og þessir sömu menn, sem
um“, sagði einn Framsóknarmaður
sem líkt var ástatt um. Þannig
hugsa margir.
Við vitum, að ef við lærum af
reynslunni þarf sagan ekki óhjá-
kvæmilega að „endurtaka sig.“
Því þurfum við að svara þessum
spumingum afdráttarlaust og hrein-
skilnislega og festa okkur svörin í
minni.
1. Hvað hefur valdið stefnusvikum
Alþýðuflokksins?
a) Veiklyndi eða valdagræðgi for
ingjanna, eins og margir virö-
ast halda?
b) Þekkingarskortur foringjanna
á stefnu Sósíalista og starfs-
aðferðum?
c) Vantrú þeirra á verkalýðinn?
eða
d) vantrú verkalýðsins á sjálfan
sig?
2. Hvaða trygging er fyrir því að ör-
lög Sósíalistaflokksins verði ekki
þau sömu og Alþýðuflokksins?
3. Ef sú trygging er ekki nægileg
nú, hvernig getur flokkurinn auk
ið hana?
4. Hvemig getur alþýðan sjálf
tryggt Sósíalistaflokkinn gegn
slíku syndafalli?
Einn úr launastétt.
Svör við þessum spumingum
munu birtast í næstu blöðum.
Ritstj.
Eingin er afl. Allur hinn vinn-
andi fjöldi í einum flokki, Sósíalista-
flokknum.
ttmamxmzic ’-oa
Kosnlnoa
nú gala hæst um að verkamenn,
sem aðhyllast sósíalisma, séu
„útlendingar í landinu", þeir
voru ekki lengi að finna til skyld-
leikans við nazismann, er þeir
sáu hakakrossinn blakta við
hlið íslenzka fánans. Um þá
sýn segir þessi frambjóðandi í-
haidsins, í Morgublaðinu 1938:
,JEg mun seint gleyma
þeim geðhrifum er ég varð
fyrir við þessa sjón“ (— sjá
hakakrossinn við hlið ís-
lenzka fánans.) ... „Eg var
kominn til vina“.
Reykvíkingar !
Það eru mennimir af þessu
tagi, fulltrúar harðsvíraðasta
auðvalds, sem til hefur verið á
íslandi, sem nú þykjast vera í.:ll-
trúar sjálfstæðis og frelsis ,og
byrja nú að berja and-kommún-
istisku bumbuna aftur og hóta
með takmörkunum og banni á
starfsemi verklýðshreyfingarinn-
ar.
Svarið þeim eins og þeir eiga
skilið !
Rekið þessa erindreka harð-
stjómar og afturhalds af hönd-
fæst í kosningaskrifstofu
C-listans, Skólavörðustíg
19 og í öllum aðalbókabúð-
um bæjarins.
cmuuuuuuuntm
C-llstinn
er listi SösíalistafloKksins
um yðar, menniná, sem nú eru
í þjónustu Kveldúlfs og Jónasar
~frá Hriflu um að koma hér á
samsærisstjórn Jónasar og Jens-
enssona gegn alþýðunni. Þó þeir
reyní að hafa á sér yfirskin frels-
is og lýðræðis, þá verður þjón-
ustan við stríðsgróðavaldið og
harðstjórnina ekki dulin, — og
hatrið gegn alþýðu vors eigin
lands og óttinn við að hún vinni
föðurland sitt úr höndum millj-
ónamæringanna, sem nú eru
að sölsa það undir sig, — það
hatur verður alltaf brennimarkið,
sem þeir þekkjast á.