Þjóðviljinn - 29.09.1943, Blaðsíða 2

2
Ð TT ~ L T ' N í1
Miðvikudagur 29. sept. 1943.
AUSTURBÆJARSKÓLINN
Börn, sem ætlað er að stundi nám hér í vetur og
hafa ekki verið í skólanum í september, komi til viðtals
föstudaginn 1. október n.k- þannig:
Kl. 8: 13 ára böm (f. 1930)
— 9: 12 — — (f. 1931)
— 10: 11 — — (f. 1932)
— 11: 10 og 9 ára böm (fædd 1933 og
1934), sem hafa ekki verið í skólanum
í september.
— 14: 8 og 7 ára böm (fædd 1935 og 1934),
sem hafa ekki verið í skólanum í sept-
ember.
Böm, sem hafa ekki verið hér áður, hafi með sér próf-
einkunnir, ef til em.
SKÓL AST J ÓRINN.
immmm
Frá Miðbæjarskólanum
Föstudag 1. okt. 1943 mæti 11—13 ára böm til
læknisskoðunar í skólanum eins og hér segir:
KI. 8 árd. 13 ára drengir (f. 1930)
— 9% — 13 — stúlkur (f. 1930)
— 11 — 12 — stúlkur (f. 1931)
— iy2 síðd. 12 — drengir (f. 1931)
— 3 — 11 — drengir (f. 1932)
— 4i/2 — 11 — stúlkur (f. 1932)
Laugardag 2. okt. komi sömu böm í skólann:
Kl. 9 árd.
— 10 —
— 11 —
13 ára böm
12 — —
11 — —
Böm fædd á árunum 1933—1936, sem eiga að sækja
Miðbæjarskólann næsta vetur, en hafa ekki enn verið
innrituð, komi sama dag (2. okt.) kl. 2 síðdegis.
SKÓLASTJÓRINN.
■iMMMnmiMmmmmimmMmmimmiiMimtmMmmMMMMimi
Tilkynning til hluthafa
Gegn framvísun stofna frá hlutabréfum í H.f. Eim-
skipafélagi fslands, fá hluthafar afhentar nýjar arð-
miðaarkir á skrifstofu félagsins í Reykjavík. — Hlut-
hafar búsettir úti á landi eru beðnir að afhenda stofna
frá hlutabréfum sínum á næstu afgreiðslu félagsins,
sem mun annast útvegun nýrra arðmiðaarka frá aðal-
skrifstofunni í Reykjavík.
H.F. EIMSKIPAFÉLAG ÍSLANDS.
iiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiMMiiimimmimiiiiiimiiiiiiiinnimiiimiiniiiiiiiliiiiiiiinnmiiMiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiio
Sendlsvs
óskast strax eða 1. október.
-%wm
Upplýsingar á afgreiðslu Þjóðviljans, Skólavörðust. 19.
Sími 2184.
•tiMiimimiiiiiiiiiiiiiHMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiilifiiiiiliiiiMiiHiiiiHiiiiiHiiiiimiiiiimiiiiiiiiiimmiiiiiiHiiiHHfmHiiiiHiiiiii
K4H41
Myndina tók U.S. Army Signal Corps.
Hér er verið að láta lokin á rennurnar, sem hitavatnspípumar frá Reykj
um liggja í. Lokin eru steypt og síðan látin yfir.
Hitaveituvinnan.
Mikið hefur verið rætt og ritað
um vinnusvik manna í hftaveitu-
vinnunni, en verkamenn hafa verið
furðu hógværir og lítinn þátt tekið
í þeim umræðum. Nú birtir Bæjar-
pósturinn tvö bréf, sem honum hafa
borizt frá verkamönnum um hita-
veituvinnuna.
Hitaveitan.
Hr. ritstjóri!
Eg vildi gjarna biðja Bæjarpóstinn
að færa almenningi örfá orð um hita
veituna, eða eins og margir nefna
hana nú „svikaveituna“.
Sjaldan, eða máske aldrei hafa
borgarablöðin sent okkur verka-
mönnum hitaveitunnar jafnkalda
tóna eins og einmitt við þetta starf,
og stendur Morgunblaðið þar, að
vanda, fremst i flokki. Þetta hefur
orðið til þess að ötulustu verkamenn-
imir hafa unað því illa að liggja und-
ir stöðugum árásum blaðsins og far-
ið til annarra starfa þar sem frið
var að fá, og eftir hafa orðið þeir sem
á sama stóð hvernig blaðið hamað-
ist — í þeim flokki voru margir
skólapiltar sem höfðu gaman af að
ögra þessum hugsjúku borgurum. En
hverjir eru þessir menn sem hafa
gert hitaveitunni þennan greiða? Því
er fljótsvarað. Það eru þeir sem aldr
ei hafa nennt að vinna erfiðisvinnu,
og svo kjaftakerlingamar í bænum,
með öðrum orðum: Foreldrar og að-
standendur þeirra unglinga, sem
mesta hiskni hafa sýnt við vinnuna.
En á sama tíma auglýsir verktaki
hitaveitunnar Höjgaard & Schultz
eftir mönnum í Morgunblaðinu í stað
hinna, sem skrif Mbl. komu úr vinn
unn. Þetta má nú kalla „hyggindi
sem í hag koma“. —
Eg hef átt tal um hitaveitnua við
fjölda fólks í bænum sem telur víst,
að heita vatnið frá Reykjum verði
farið að hita upp húsin þess í októ-
ber, eins og blöðin eru svo oft búin
að segja því, þrátt fyrir efa þann sem
Helgi Hermann dró á það á bæjar-
stjórnarfundi í haust. Hann átti að
vita meira þar um en aðrir, drengur
sá. Nýlega fór Helgi Hermann um
götur í Vesturbænum, með hamar í
hendi, og sló af og til í rörin sem bú-
ið var að leggja. Hann var að rann-
saka verkið eins og bæjarstjórnin
hafði falið honum, svo ekki þurfa
kjaftakerlingamar að bera Helga
Hermanni svik á brýn við starfið, —
enda hafa þær ekki gert það. —
Einn sem flæmdist
úr hitaveitunni.
Leíkfélag Reykjavíkur
Framhalds-aðalfundur Leikfélags Reykjavíkur verður
haldinn í Iðnó kl. 2 sunnudaginn 3- október n.k.
Lagðir fram endurskoðaðir reikningar.
Önnur mál.
1 STJÓRjNIN.
I®** •• •••••••■*••? 11*41 M111MMMMMMIIIMMMIIIMIIIIIIIIIIIIIMI IHIIMIUUI IIIIIIUimillllllllllllHIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIMlllMIMIIIIINIMIIIIIIII
IIIIIIMIIIIMIIIIIIMIIMIMIIIIIIIMIIIIIIIIIIMIMMMIlMMMIII IIIIIMMMMMIIMIIIIMMIIVIIII Mll II1111111111111111111111111111111111 IIIIIIIMMliiiifi
Uflgiingar
eða fiMið fðlk
óskast til að bera Þjóðviljann til kaupenda.
Afgreiðslan Skólavörðustíg 19, sími 2184.
• 1111111111111111 •IMMIIIHIIIIMIMIIMIIMIIIMIMIMIMIIIIIIIIIIIIII MIIIIIIIMIIIMIMIIIMMIIMMIMIMMIIMIMimrMII
AUGLYSIÐ I ÞJOÐVIUANUM
IIMMMIIMMII
iihmmmmmmmmhmhmimiimmmmmmhmmmmmhmmmmihimmhmimmmmmmihmmmmmOmimmmmi
Hver er tilgangurinn með
skrifunum um vinnuna í
hitaveitunni.
Herra ritstjóri!
Má ég biðja Bæjarpóstinn fyrir eít.
irfarandi línur.
Margt hefur verið skrifað um.
vinnuafköstin í hitaveitunni og fæst
af því vinsamlegt í garð okkar verka
manna.
Greinarhöfundar, sem ekki hafa
látið nafns síns getið, hafa verið
fylltir heilagri vandlætingu um
vinnusvik verkamanna.
Vitanlega eru til menn, sem gjarna
vilja vinna sem minnst og koma erf-
iðinu á samverkamenn sína, en það'
skyldi enginn halda, að slíkir menn
séu vinsælir meðal verkamanna.
Vera má að sumir, sem mest hafa
um þetta rætt, hafi verið svo ókunn-
ir verkamannavinnu, að halda, að
verkamaður sem réttir sig upp sé
vinnusvikari. Slíkir einfeldningar
þyrftu sannarlega sér til sálarheilla
að vinna verkamannavinnu sjálfir.
En hver er svo árangurinn sem
þessir vinnusvika- og verkamanna-
leti-prédikarar hafa náð? Hann er sá
að margir duglegustu verkamennirn-
ir hafa neyðzt til þess að hætta í
hitaveitunni vegna þess að þeir gátu
ekki unað þar lengur sökum umtals,
er þessar rægitungur höfðu komið af
stað.
En hver er tilgangurinn með þess-
um skrifum og umtali og hverjir
standa að þessu?
Það er almenn skoðun verka-
manna, sem ég þekki, að hér sé að
verki innibyrgt hatur þeirra háu.
herra, sem á atvinnuleysisárunum
höfðu öll ráð verkamanna í hendi
sér, en sem vegna „hinna óvenjulegu
tíma“ urðu að sætta sig við það, að
verkamenn voru alls ekkert uþp á
þá komnir.
Nú er þegar farið að boða atvinnu-
leysi innan skamms og þessir gömlu
kúgarar hugsa sér gott til glóðarinn-
ar að ná þrælatökunum á verkamönn
um á ný, þeir gleðjast yfir endur-
komu þeirra tíma, að atvinna verði
náðarbrauð á ný, svo hægt verði að
píska verkamenn áfram eins og
þræla með hungursvipuna reidda yf-
ir höfðum þeirra.
Talið og skrifin um vinnusvik
verkamanna er því undirbúningur
að hefndarherferð þessara herra
gegn verkamönnum
Að einu leyti er þetta gott. Það
kennir okkur verkamönnum enn bet-
ur hvers við megum vænta úr þess-
ari átt, og jafnframt vekur það okk-
ur til þess að taka til nýrrar athug-
unar mat á vinnuafköstum annarra
stétta.
Flestir munu kannast við svörin:
Nei, forstjórinn er því miður ekki
við í dag, eða: Hann er ekki í bæn-
um í dag o. s. frv.
Hvernig væri að birta skrópskra
mannanna úr forstjórastétt og ým-
issa annarra, sem gegna öðrum stöð-
um og taka laun sín af almanna fé?
Var það ekki eitt sinn kjörorðið'
að láta „eitt yfir alla ganga“? —
Hvernig væri að framfylgja þvi um
skyldurækni — einnig við hin „hátt-
settari" störf en verkamannavinnu?
Verkamaður.
Trassar.
„Margt ber sóðasvip í Vík“ var
einu sinni kveðið. Þessi orð duttu
mér í hug einn morgunn er ég fór til
vinnu. Leið mín lá um Þingholts-
stræti. Þar er unnið við hitaveituna.
Loptpressa stóð á götunni, því bor-
un hafði sjáanlega farið fram dag-
inn áður og niðri í skurðinum lágu
2 hamrar, með borunum í, og önnur
verkfæri, hakar og skóflur á víð og
dreif.
Hvað hefði þeim orðið við, sem
verkinu á að stjóma á þessum stað,
ef þessi ,dýru og vönduðu verkfæri
hefðu verið horfin þegar til þeirra
átti að taka? Þar sem hirðumenn
stjórna verki er það daglegur vani,
að öllum verkfærum er komið undir
lás á kvöldin þegar vinnu er lokið.
Slíkur trassaháttur sem þetta verður
að komast til hlutaðeigenda, og trass
inn að fá ofanígjöf eins og hann hef-
ur til unnið.
Verkamaður við höfnina.