Þjóðviljinn - 11.08.1945, Síða 3

Laugardagur 11. ágúst 1945.
' ÐVILJINN
3

Þýzki æskulýðurinn og framtíð
Þýzkalands
(Eftirfarandi grein er þýdd Öllum nazistískum kennurum
úr „Stormklockan“, blaði
ungra kommúnista í Svíþjóð).
Samtök þýzka æskulýðsins
fyrir daga Hitlers voru á eng-
an hátt glæsileg. Sundrungin
innan þeirra,, ásamt erfiðum
þjóðlífsaðstæðum, gerðu naz-
ismanum auðvelt fyrir að
hafa áhrif á æskufólkið. Sér-
staklega áberandi var þetta í
hinum svokölluðu ópólitísku
æskulýðssamtökum (s. s. í-
þrótta- og fimleikafélögum,
ferðafélögum o. s. frv), þar
sem afturhaldssinnað forystu
lið innrætti æskulýðnum hina
„sjálfsögðu“ þjóðerniskennd.
Hin pólitísku æskulýðsfélög
voru hinsvegar oft og einatt
sérstakir „æskulýðsflokkar“,
deildir úr stjórnmálaflokkun-
um. Þau fullnægðu engan veg
inn þörfum æskulýðsins. Sós-
íalistísku og kommúnistísku
æskulýðssamtökin voru alger
lega fráskilin meginþorra
æskulýðsins, og varla var um
verður að víkja frá og setja í
þeirra stað menntaða og á-
hugasama kennara, sem ala
æskulýðinn upp í mannúðleg-
um og lýðræðislegum hugsun-
arhætti. Ekki í blindri hlýðni,
heldur sjálfstæðum athöfn-
um. Ábyrgðartilfinning verð-
ur að vera markmið hins nýja
þýzka uppeldis. — Þetta er
eitt mikilvægasta skilyrði
þess að um þýzkt lýðræði geti
verið að ræða.
Þriðja ríkið bauð æskulýðn-
um þtunganir, skipanir, ó-
frelsi og krafðist af honum
hlýðni. Það er úrvalið úr
þýzka æskulýðnum, sem í dag
berst gegn þessu ófrelsi, t. d.
stúdentarnir í Munchen. Af-
nám ófrelsis og ánauðar er
hið fyrsta sem gera þarf fyr-
ir æskulýð Þýzkalands. Þýzka
lýðræðið verður frá upphafi
að tryggja rétt æskunnar til
frjálsra samtaka. Samtökin
s.culu stjórna sér sjálf. Því
betur sem þýzki æskulýður-
verður fyrst fullkomnaður
með pólitískum ósigri. En
æskulýðurinn vill ætíð sjá
hugsjónir sínar persónugerð-
ar og saga þýzku þjóðarinnar
er auðug að hetjum. Það eru
ekki karlar eins og Prússa-
kóngurinn Friðrik II. eða al-
þýðuóvinurinn Bismarck,
heldur menn eins og Thomas
Munzer, hinn mikli byltingar-
maður og samtímamaður Lút-
hers, og Karl Liebknecht,
hetjur, sem börðust gegn fas-
ismanum eins og Thálmann,
Breitscheid og fjölmargir
fleiri. Og það á ekki að vera
hlutverk skólanna einna að
fræða um þesSa menn — um
allt Þýzkaland verður að kom
ast á fræðslustarfsemi, stjórn-
að af samtökum fólksins og
studd af ríkinu. Hér á þýzki
æskulýðurinn og þjóðin öll að
kynna sér sögu sína og menn-
ina, sem nazisminn, óvinur
menningarinnar, hefur látið
hana fara á mis við.
SKÖLÁMÁL
Menntun æskulvðsins
nokkurt samstarf að ræða | inn lærir að stjórna samtök-
milli pólitísku félaganna.
Weimarlýðveldið skeytti lít
ið um æskulýðinn. Skólarnir,
einkum .hinir æðri, voru í
höndum afturhaldsins, kenn-
ararnir menntaðir hjá Vil-
hjálmi II. keisara og þágu nú
laun sín af lýðveldinu fvrir
að grafa undan rótum þess.
Þeir sögðu æskulýðnum þjóð-
söguna um „rýtingsstunguna“,
þ. e. að Þýzkaland hefði ekki
beðið ósigur í heimsstyrjöld-
inni, ef marxistar hefðu ekki
svik'ð það. Weimarlýðveldið
gat heldur ekki vakið traust
æskulýðsins né baráttuþrek.
Ungir Þjóðverjar, hundruð-
um og þúsundum saman, sem
af völdum kr-eppunnar höfðu
ótrygg lífsskilyrði og voru
jafnvel atvinnulausir svo ár-
um skipti, revniu að finna
leið úr ógöngunum. En hvar?
Öll þróun byggist á inn-
byrðis andstæðum hlutanna,
hinu nýja og vaxandi, fram-
sækna og baráttufúsa annars-
vegar og hinu hrörnandi,
deyjandi hins vegar.
Þessi þróun á sér stað hvar-
vetna, allt frá víðfeðmum
vettvangi þjóðfélagsins til
hins smæsta lífs. Hið nýja og
vaxandi þróast ekki til hins
gamla og hrörnandi og kemst
á þess stig, heldur miðar þró-
uninni fram á við að óendan-
legu marki. Þess vegna verð-
ur sjónarmið hins unga ávalt
boði þess sem koma skal á
næsta stigi þróunarinnar.
Þessar staðreyndir sanna
okkui>, að því betur sem búið
er að ungviðinu og uppeldi
þess vandað, þess öruggari
vissa er fyrir því að þróunin
taki æskilega stefnu.
«
Þegar barnið skynjar um-
hverfi sitt, byrjar það
nema. Til 7 ára aldurs
nú til 14 ára aldurs, en sam-
kvæmt tillögum milliþinga-
nefndar í skólamálum, sem
skipuð var af Alþingi síða-st-
liðinn vetur, eru líkur til þess
að þetta takmark verði hækk-
að til 15 ára aldurs, og bæjar-
og sveitafélögum í sjálfsvald
sett að hækka það enn upp í
16 ár.
Sósíalistar krefjast þess ein
dregið að miðað verði við 16
ára markið, þar sem það er
skoðun þeirra og sannfæring,
að menntuð alþýða sé höfuð-
skilyrðið fyrir þeirri mannfé-
lagsþróun, sem verður að eiga
sér stað, til þess að hinar
stórfenglegu framfarir, sem
orðið hafa á öðrum sviðum
tækni og vísinda, geti orðið
mannkyninu til blessunar og
hamingju, en ekki eyðilegg-
ingar og örbirgðar.
heimilið að jafnaði um námið,
Við vitum ekki út í æsar,' en eftir það tekur skólinn við.
um sínum, bví traustari verða
hornsteinar lýðræðisins. Hið
hvimleiða „leiðtogahugtak“
getur þýzka þjóðin sjálf gert
að engu. — Þannig verður
lýðræðið þjóðinni eðlilegt.
Framfaraflokkarnir mega
ekki lítilsvirða störf æsku-
lýðsins, beir eiga að leggja
þeim til beztu krafta sína, —
ekki sem forustumenn, held-
ur sem ráðgjafa.
Ef þýzka lýðræðið afpemur
alla kúgun á æskulýðnum,
gerir meira en Weimarlýð-
veldið að því að uppfylla
barfir æskulýðsins og leggur
krafta sína fram til þess að j séreign neinnar stéttar og slík
skapa félagslegt öryggi (án samtök yrðu ekki „ópólitísk“
hvaða framsæknir stjórnmála
flokkar verða í Þýzkalandi í
framtíðinni. Vafalaust verða
þeir fleiri en nú eru. En þarf
æskulýðurinn að taka þessa
flokkaskiptingu eftir? Getur
ekki sá æskumaður, sem fylg-
ir ákveðnum flokki að mál-
um, gengið blátt áfram í
hann? Ætti ekki almennt upp
eldi æskulýðsins í anda lýð-
ræðis og frjálsrar hugsunar,
starfsemi hans, að fara fram
í óháðum allsherjarsamtök-
um? Starfsemin yrði fjölþætt
og leiddi því af sér ákveðna
skiptingu. En þar sem t. d.
íþróttirnar eru ekki framar
Hin lögskipaða skólavist er
Viss'ö^cra væri það mikil úr
að bót, ef hið opinbera sæi hver ju
sér barni fyrir ókeypis mennt-
un til 16 ára aldurs, en það er
j ekki nóg. Ef íslenzka þjóð-
Frh. á 7. siðu
þess hlýtur allt lýðræðislegt
uppeldi að misheppnast) —
bá hefur það líka þar með
tryggt sér stuðning æskulýðs-
ins. Að öðrum kosti verður
Framsæknu flokkarnir álitu ' nauðung. og ófrelsi aftur ríkj
vinnu æskufólks fúsk ólærðra
manna. Þeir gleymdu bví, að
„æskan er framtíðin", að
þetta víoorð er sannleikur.
Þetta skildi nazisminn betur,
og þess v-egna auðnaðist hon-
um að leiða yfir þýzku þjóð-
ina hræðilegri og grimmdar-
fyllri tíma en hana hafði ór-
að fyrir.
Hver verður nú framt<ð
þvzku bióðarinnar? Ef þýzki
œskulýðurinn verður ekki
unninn fyrir frelsi og lýðræði;
‘þá er vonlaust um framtíð lýð
ræðis í Þýzkalandi. Ellefu ára
nazismi hefur skilið eftir þau
merki, að gífurlegt starf þarf
til að má bau út. Það er fyrst
og fremst hlutverk skólanna.
•ridi, bvzka þjóðin leiðir á ný
yfir r) g heim Þtyrjöld,
endar með'tortímingu.
Þvzkí æskulýðurinn verður
að fá að skTja orsakir beggja
he’msstvrjaldanna, hvaða öfl
stjórnuðu beim og hvers
vegna þær leiddu Þýzkaland
á sama hátt og ferðafélögin
voru fvrir 15 árum, heldur
stjórnað í framsæknum lýð-
ræðisanda, gæti þá ekki slík
fjöldahreyfing þýzka æsku-
lýðsins orðið heilsteypt? Það
er ekki gott um það að segja.
sem i ]gf til vill myndast ein alls-
' |herjar æskulýðssamtök, skipt
í ýmsar deildir, sem hafa
samvinnu í gegnum sameig-
inlegt æskulýðsráð. Það er í
öllu faVi örugg't .að )oýzki
l.æskulýðurinn mun leitast við

Rauðhólaskálinn.
a niorgun
til ósigurs. Það má ekki búa eftir megni að koma í veg
til neinar þjóðsögur um rýt-1 fyrir hina gömlu sundrung —
mgsstungu. í veg fvrir bað j einmitt vegna þess að hann
má kema með því að drága
ipohafsmenn styrjaldarinnar
fyxúr lög og dóm, afhjúpa
glæpi þeirra og í'efsa beim
mískunnarlaust. Þeir mega
ekki fá að troða upp sem fjár-
málaspekúlantar eða fásista-
leiðtogar eins og eftir 1918.
Iiernaðarlegur ósigur þeirra
skeytir lítt um minningar og
samla hleypidóma. Frjáls,
þýzkur æskulýður mun rísa
upp, e'n enn þá vitum við ekki
hver samtök hans verða. Að-
stæður, nauðsyn og ekki sízt
vilji þýzka æskulýðsins mun
stefna í þá át£ sem að ofan
segir.
Það hafa áreiðanlega verið
vonbrigði fyrir marga, að úti-
skemmtun sú, sem Æ. F. R.
var búin að auglýsa fyrir hálf
um mánuði varð að falla nið-
ur. En við bví er auðvitað
ekkert að segja. Útiskemmt-
anir hljóta alltaf að vera háð-
ar veðiinu og dutlungum
þess.
En nú leggja Æ. F. R.-félag
arnir af stað enn einu sinni,
og munu þeir margir sem
hugsa sér gott til glóðarinnar |
og hafa hug á því að skommta
sér í Rauðhólum á morgun.
.Að þessu sinni vei’ður dag-
skrán þannig, að Eggert Þoi'-
bjarnai’son mun flytja frá-
sögn' af för sinni til Nor-
egs nú fyrir skömrnu. Þá
mun einnig Einar Olgeirs-
son alþingismaður flytja
ræðu. Að lokum sýnir hnefa-
leikaflokkur úr Glímufélag-
inu Ármanni hnefaleika. Að
dagskránni lokinni verður svo
dansað á útipallinum til kl.
10 um kvöldið.
Fei’ðum verður haldið uppi
frá Lækjartorgi og hefjast
þær kl. 1. Strætisvagnar
Reykjavíkur munu halda
þeim uppi. E.r fólk áminnt um
það, að tryggja sér far með
fyrstu ferðum, ef það vill kom
ast hjá troðningi.
MÁLGAGN ÆSKULYÐS-
FYLKINGARINNAR
Sambauds ur.gva sósíalistá
Greinar og annað efni send-
isit á skrifstofci íelagsins,
Skólavörðustíg 19, merkt:
„Æskulýðssíðan".