Þjóðviljinn - 09.04.1946, Síða 5

Þriðjudagúr. 9. apríl 1946.
ÞJÓÐ VIL JINN
y^V_,
SMIPAUTGEPÐ
CTiir^n:o
Skaftfellingur
Tekið á móti fiutningi til
Vestmannaeyja á fimmtu-
daginn.
Hrímfaxi
Tekið á móti flutningi til
Siglufjarðar og Akureyrar
á fimmtudag.
Víðsjá Þjóðviljans 9. 4. ’46
Stjórn Breta á índlandi
Munið
Kaffisöluna
Hafnarstræti 16
Takið eftir,
Kaupum notuð hús-
gögn og lítið slitin
jakkaföt.
Fomverzlunin
Grettisgötu 45. Sími
5691.
[ur leiðin
Daglega
NÝ EGG, soðin og hrá.
Kaffisalan
HAFNARSTRÆTI 16.
FÉLAGSLlF
1-
UMFR
Æfingar í kvöld:
í Menntaskólanum kl. 7,15—8
frjálsar íþróttir, karla.
í Menntaskólanum kl. 8—
■8,45 íslenzk glíma.
í Miðbæjarskólanum kl:
9.30—10.15, Handknattleikur
kvenna.
Otvarpið
Frh. af 3. síðu.
vikunnar var Skálhoit eftir
Guðmund Kambaxu Það var
rismikið og ýhrifaríkt og fór
mjög vel í útvarpi. M. K.
Þegar Englendingar komu 1
fyrst til Indlands var landið
eitt helzta menningarland
Asíu. Englendingar halda því
stundum fram, að Indverjar
séu svo skammt á veg komn-
ir, að þeir komist ekki af án
brezkrar stjórnar, en sann-
leikurinn er sá að Breta-
stjórn á Indlandi hefur tafið
þróun þjóðarinnar um marg-
ar aldir.
Indland var hernumið í
blóðugum ránsstyrjöldum og
var smám saman lagt undir
Austur-indverska verzlunarfé
lagið- Arðránið, grimmdin og
kúgunin, sem verzlunarfé-
lagið heitti, var svo gífurleg,
að brezka ríkið tók við stjórn
landsins af því, og flýtti upp-
reisnin 1857 fyrir þeirri á-
kvörðun. Indland varð brezk
nýlenda. Skaðabæturnar til
gömlu ,,eigendanna“ voru
ekki borgaðar af brezka rík-
inu, heldur Indverjum sjálf-
um. Ekki þarf >að taka fram,
að þeir voru ekki að spurðir.
Deila og: drottna
Lýðræði, sem því nafni
gæti nefnzt, hafa Bretar
aldrei veitt Indverjum. Ein-
ræðisstjórn Breta er svo illa
dulin, að alstaðar skín í
hana. Einnig á Indlandi hafa
Bretar stjórnað eftir regl-
unni ,,að deila og drottna“.
Indlandskortið er bót við bót
af „sjálfstæðum“ ríkjum og
fylkjum. Skiptingin gerir
Indverjum erfitt fyrir að
koma fram sem ein þjóðar-
heild, og æsir. til innbyrðis
deilna.
í „ríkjunum“. stjórna „sjálf-
stæðir“ furstar, og eru nokkr-
:r þeirra frjálslyndir en flest-
ir aftuiihaldsseggir. í Bikan-
ir eyðir furstinn 2,8% ríkis-
teknanna til skóla og heilsu-
gæzlu, en 32,6% til einka-
þarfa. Innan um ríkin eru
fylkin, en þar stjórna enskir
landstjórar ásamt indversk-
um „ríkisstjórnum“, sem víð-
ast eru valdalitlar og byggja
á kosningum sem lítið eiga
skylt við lýðræði.
Auk þess nota Englending-
ar sér andstæður þjóðerna,
stétta og trúarbragða. Eng-
lendingar halda við öllum
þeim fornu venjum, sem
miða að sundrungu þjóðar-
innar. „Umhyggja“ þeirra
fyrir sjálfsákvörðunarrétti
M úh a me ðs t rii a rma n nia er
einn þáttur í þessari pólitík.
Indverjar reyna sjálfir að út-
rýma sundrungaröflunum, en
Englendingar halda jafnan
þeirri hugmynd á lofti að
Indland sé „óskiljanlegt“
land og „dularfullt", „Aust-
urlönd og Vesturlönd geti
aldrei mætzt“, og Indverjar
mundu tafarlaust hefja borg-
arastyxjöld, ef Bretar væru
Samningar standa nú yfir í höfuðborg
Indlands um sjálfstæði landsins.
Vinir Indlands vona, að nú loks takist
að losa hin brezku kúgunarbönd af hinni
ágætu indversku þjóð, og hún megi öðlast
það sjálfstæði, sem þúsundir beztu sona
hennar hafa barizt fyrir með lífið að veði.
þar ekki til að gæta þeirra. tillit til þirigsins eða ráðherr-
anna og gat sett þá af, þegar
„Þann kostinn,
sem óheiðarlegri var“
Stefna allra brezkra ríkis-
stjórna í Indlandsmálum lýs-
ir sér í atburðunum kringum
uppreisnina 1857. Viktoría
drottning lét lýsa því hátíð-
lega yfir, að nú skyldu Ind-
verjar hafa rétt til allra
þeirra embætta, sem þeir
reyndust hæfir til. Varakóng-
'Urihn, Lytton lávarður, út-
skýrði þetta svo, að „slíkar
vonir geti aldrei rætzt. Við
urðum að velja milli þess að
útiloka Indverja opinberlega
frá öllum embættum eða
gabba þá. Við tókum þann
kostinn sem óheiðarlegri
var“.
Englendingar hafa haldið
áfram á þeirri braut. Ind-
verj.um var lofað sjálfstæði
eftir heimsstyrjöldina fyrri,
sem þakklæti fyrir baráttu
þeirra í þjónustu brezka
heimsveldisins. Loforðið- var
ekki efnt. Er Indverjar kröfð-
ust þess að loforðin væru
efnd, var svarað með skot-
hríð (t. d. fjöldamorðin í
Amritsar, hinn seki, Dyer
hershöfðingi, var kvaddur
heim, en aldrei refsað). Eftir
miklar vangaveltur sam-
þykkti brezka þingið 1935
„lýðræðisstjórnarskrá“ fyrir
Indland. Indverjar hafa
aldrei samþykkt þá stjórnar-
skrá. Hún var í rauninni að-
eins ný tilraun að „gabba
Indverjá.“
Brezkt lýðræði
Stjórnarskrá þessi átti að
vera í tveimur aðalköflum,
og fjallaði annar um stjórn-
arform fylkjanna en hinn um
„sambandsríki“ fylkjanna og
,,sjálfstæði“ ríkjanna. Yfir
fylkjastjórnunum var fylkis-
stjóri, skipaður af Englend-
ingum. í ríkjunum átti gamla
stjórnarfarið að haldast. Þing
fylkjanna átti að vera ein eða
tvær málstofur, og til þeirra
kosið af litlum hluta íbúanna
— aðeins 35 milljónir Ind-
verja áttu að fá kosningar-
rétt, eða varla tíundi ihluti
þjóðarinnar. Þessi þing áttu
ekki að mega. samþykkja fjár-
lög án samþykkis fylkisstjór-
ans, en hann átti að hafa rétt
til að nema úr gildi hverja
ákvörðun þings og stjórnar.
Þingin áttu þannig að verða
alveg, valdalaus. Fylkisstjór-
inn þurfti ekki að taka neitt
honum sýndist.
Indverska sambandsríkinu
átti einnig að stjórna með
tveggja deilda þingi, og ættu
þar sæti fulltrúar frá ríkjun-
um og fylkjunum. Um þriðj-
ung þingmanna átti ekki að
kjósa, heldur áttu furstarnir
að skipa þá. Fulltrúa fylkj-
anna átti mjög takmarkað-
ur kjósendahópur að kjósa,
og var kosningarrétturinn
miðaður við tekjur og efni,
svo það urðu fyrst og fremst
fulltrúar efnaðra Indverja.
Auk þess höfðu Englendingar
skipt þingsætunum þannig,
að Múhameðsmenn fengu
vissa tölu þeirra, Sikkar sína
tölu, landeigendur viss þing-
sæti, Evrópumenn, konur o.
s- frv. Þannig urðu 18 hópar
í fylkjaþingunum og 11 í
sambandsþinginu. Afleiðingin
hlaut að verða áköf inn-byrð-
isbarátta Indverja í kosning-
unum og það var líka tilætl-
unin. Einnig í landsstjórninni
hafði landsstjórinn (vara-
kóngurinn) rétt til þess að
fara sínu fram hvað sem sam-
bandsþinginu líður.
Svar Indverja við þessum
tillögum var fyrirfram vitað.
Tillögurnar, sem Cripps lagði
fram í byrjun heimsstyrjald-
arinnar síðari, voru í fáu frá-
brugðn-ar.
Ægileg fátækt
Indland er óskaplega auð-
ugt og ægilega fátækt land.
Auðæfin nytja Englendingar
eftir vfld. Indverjar eru lang-
flestir sárfátækir.
Af öllum íbúunum er það
aðeins 1 milljón, sem geta
talizt efnaðir, eða svara til
yfirstéttar Vesturlanda. Milli
stéttirnar eru um 15 milljón-
ir, liægri embættismenn, kenn
arar, stúdentar, iðnaðarmenn
o. s. frv. Eftir evrópskum
mælikvarða eru flestir þess-
ara manna fátækir. Mikill
meiri'hluti þjóðarinnar lifir
nærri sultarlífi. í sveitunum
er hál'f milljón stónbændá,
milljón bænda, sem á 15—20
hektara lands, og 70 milljón-
ir smábænda, sem eiga sumir
hverjir skuldum hlaðna land-
skika en aðrir leiguliðar. Auk
þeirra ,eru 32 milljónir sveita
verkamanna og hafa 23 millj.
þeirra ekkert jarðnæði.
Þegar Engléndingar inn-
leiddu auðvaldsskipulag á
Indlandi, lögðu þeir einnig
drög að hinni drepþungu
skuldabyrði indvérsku bænd-
anna og uppflosnun þeirra af
jörðunum. Landið var áður
þjóðfélagseign, þó hún væri
yrkt af einstakling.um eins og
þeir ættu hana, én ekki mátti
selja land eða leigja. En með
einkaeignarrétti á landi sköp-
uðust möguleikar til að leigja
land og okra á þvi Áveitu-
kerfin, sem eru lífsnauðsyn
landbúnaði Indlands, eru í
verra ástandi nú en þegar
Englendingar komu þangað
fyrir nokkrum öldum.
Lífskjör engrar þjóðar í
heimi eru bágbornari. Sem
dæmi má taka indversku
námumennina. Samanburður
á launum námumanna í ýms-
um löndum heims- árið 1936
sýndi að Sovétríkin voru
hæst, með um 20’ kr. dag-
laun, þá komu Bandaríkin,
Ástralía, Þýzkaland og Eng-
land. Japan var miklu lægra,
með rúmar 3 kr. Suður-
Afríka (brezkt samveldis-
land) með rúma krónu, en
lægst var Indland með 60
aura. Þá unnu indversku
námumennirnir 9 tíma á dag,
en sá vinnutími fékkst ekki
viðurkenndur fyrr en 1935-
Þangað til unnu indverskir
námumenn 12 tíma á dag.
Talið er að enskur námu-
maður þurfi 4500 kalóríur í
fæðu sinni daglega. Enskir
sérfræðingar 'halda fram að
indverskur námumaður þurfi
ekki nema 2700 kalóríur, og
er þannig neðan við hungur-
markið.
Hin bágu lífskjör valda
hárri dánartölu, einkum er
barnadauðinn mikill. Árið
1938 voru barnadauðsföll í**
fjölskyldum námumanna 115
—137 af þúsundi. Sambæri-
leg tala hjá Englendingum er
53 af þúsundi.' Þó er þessi
dánartala frá landshlutum'
þar sem gerðar hafa verið’
sérstakar ráðstafanir til að
bæta úr 'húsnæðismálunum,
Námue'gendum er leyfilegt
að þrengja verkamönnum i'
smákofa, þar sem fjölskylda
námumanns, konu- hans og
tveggja barna fær eitt her-
bergi, 11 rúmmetra að stærð.
Engar reglur eru um bað, sal-
erni eða slíkt. Námumem)
láta reisa búsundir slíkra.
kofa og lifa verkam'anna-
fjölskyldurnar þar líkt og
dýr. Viðasthvar er húsnæðið
enn aumara.
Dánartalan almennt hefur
hækkað á Indlandi undir
brezkri stjóm frá 24 af þús-*
undi árið 1883 til 30 af þús,
árið 1893 og 34 af þúsundip*
24,1 af þús. Á hverju ári
1903, og hefur stöðugt hækk-
að síðan. Meðalaldur Indverja
um 1880 var 30 ár, en urr».
1930 tæp 27 ár.
Allur fjöldi vinnandi fólks
hefur að meðaltali 8 króna'
tekjur á mánuði á hvem f jöl-
skyldumann. Aðeins
fær hærri laun. Á sama tíma‘
og aðeins 2,4 af þús. hol-
lenzkra mæðra og 8,5 af þús*
i j
■4
■%
i %
Framhald á 8i síSu-1