Þjóðviljinn - 27.03.1947, Blaðsíða 3

Flmmtudagur 27. marz 1947.
ÞJÓÐVILJINN
Ritstjóri:
Þóra Vigfúsdóttir
l____________________________________
líveimaskólastulkur í íslenzkum kiiriingi
Norskni' konurnár k|nrfsýiB-
fflp S®epa hátÉ9
segi? Elísabsi Eissksdéitl?
Eins og lesendum kvennasíðunnar er kunnu'gt var
Sóssalistaféiagi Reykjavíkur boðið að senda fimm kvenna '
nefnd á kvennaráðstefnu í Osló, sem haidin var 8. og 9.
marz. Þrjár af nefndarkonunum komu heim með Drottn-
útgunni og bað Kvennasíðaíi form. neíndarinnar, Elísabetu
Eiríksdóttur, að segja lesendum eitthvað frá ferðinni.
Elísabet situr yfir morgun- j vorum komnar í tæka tíð niður
' kaffinu, þegar ég lít inn til henn | á flugskrifstofuna og kl. tíu átt
ar kl. 9 á mánudagsmorguninn,
og það er hressilegur blær yfir
henni, rétt eins og hún hafi ver-
ið að spóka sig á skíðum ein-
hversstaðar uppi í íslandsfjöll-
um, en ekki að velkjast 6 daga
með Drotningunni í útmánaðar
garra. Hún er til í að rabba
um við að leggja á stað. En þá
er útvarpaö, að vegna veðurs
sé ekki hægt að fljúga fyrst um
sinn. Allan daginn biðum við,
og kl. 5 síðdegis tólium við járn
brautarlest til Oslóar, fengum
ekki svefnvagn og urðum að
sitja í 19 klukkustunda ferð á
í Kvennaskólanum í Reykjavílí er það föst regla að nemendur skólans klæðist peysufötum
einn dag á vetri. Verður mörgum starsýnt á ungu stúlkurnar er þær fara í hópurn um götur
bæjarins á „peysufatadaginn", og sjálfar virðast þær kunna vel við sig í íslenzkabúningnum.
Peysufatadagurinn í vetur var 20. marz og var þá mynd þessi tekin. — G. Stefánsson ljósm.
eitthvað um ferðina og segir, hö.rðum, trébekk;jurn, og klukk
að það verði bæði laust og bund-
ið, því hún sé ekki almennilega
búin að átta sig á öllu, sem inn
fyrir augun bar, „því það er
ekki svo lítið, sem við erum,
búnar að heyra og sjá á þess-
um 20 dögum, sem ferðalagið
hefur staðið.“
Við flugum héðan 5 marz til
Prestwick og var ferðin hin un-
aðslegasta. Við flugum hátt og
ásíhildME lósefsáóíiiis:
„Vaiidræðabörn
Það er þvi miður oröið nokk-
uð algengt, að því sé haldiö
frarn, bæði í ræðu og riti, að
börnin í Reykjavík sýni oft
þarinig framkomu á strætum
uti, í strætisvögnum,. á sam-
koirium o. v„ að mesta van-
.æmd sé að. Og það mun vera
Staðreynd, að í barnaskólum
Reykjavíkur er alltaf hópur
barna, sem hafa áunnið sér þá.
scrglegu nafnbó! ao kallast
Voruð þið ekki itrviiuia aí vandræðabörn.
þreytu?,, . , •»•• | «. ICcldur’ virðist það liæpið að
„Jú, það veit hamingjan. | halda því fram_
ao börnin okk-
Þreyttar og stirðnaðar eins og; ;it. séu með þéim ósköpum fædd,
snjókerlingar. Við náðum okkur • að eiga ekki aöra og veglegri
í bíl og ókum upp í Folkehuset. I nainbót skilið. EÖa skyldu þeir
Þar var fundurinn haldinn. Við- ... óheillavætti: eniibá tóra.
an 12 á hádpgi 8. marz kom-
umst við loks á ákvörð'unarstað-
ir okkur Ijóslega þær miklu
skyldur, sem barnaskólunum
eru lagðar á herðar, og hve
j þýðingarmikið og vandasrr.it
vöru hugsa um þýóinyr rmesta l s|-a1^ peirra er, sem uppfylla
IMI/
komum í matarhléinu og lent-
Framhald á 7. síðu
voru skýin fyrir neðan okkur um strax í stórum iðandi hópi af
eins og töfraborgif. Gisturn á konumr sem tóku okkur opnum
vegum flugfélagsins og fengum örmum. Við höfðum engan tíma
inndælt liótel og prýðilegan mat til að hvíla okkur eða hafa fata
Næsta dag héldum við til Khöfn
Þegar þangað kom, var kuldi og^
svo mikill snjór, að maður hefði
aldrei getað hugsað sér Kaup-
mannahöfn í slíkum búningi.
Menn stóðu við mokstur í tuga
tali. En frostið var ekki mikið,
5-6 stig, en það var hvásst, og
þá vita allir sem til þekkja hví
líkur nístings kuldi getur verið
á þessum slóðum."
Höfðrið þið nokkra viðdvöií
Höfn?
„Hún varð að minnsta kosti
.lengri en við ætluðumst til.
Okkur gekk nefpilega ekki svo
vel að1 Ttomáát' ’ þaðán. Meining-
in var að fá ferð samdægurs
til Osló. Það var kominn 6. mar :
og fundurinn átti að byrja hinn
8. þ. m. og okkur langaði svo
mikið til að fá einn dag til að
hvíla okkur og átta okkur svo-
lítið á borginni. En það var úti-
lokað að við gætum fengið flug-
ferð sama daginn. Þá fengum
við okkur farmiða með flugvél,
sem átti að fara kl. 10 næsta
morgun“.
Hvernig gekk ykkur að fá gist-
ingu ?
Eftir mikla fjwirliöfn fengum
við gistingu á nýju gistihúsi úti
á Friðriksbergj, sem heitir Bal-
tic. Þar fór vel um okkur. Viö
•i forðum
oa£
ír>ö
sá dagsins ljós,
j;að“ að verða cn
gar bað fyrst
og „lögðu á
gum til láns
cn öllum til rnæðu?
Þéir, sem moð 4 itok"kum
rnál þjóðarinnar, uppeldi barna
hennar, eru eflaust sammála um
þaö, að þessar ásakanir á
Reykjavíkurbörnin hijóta- a '■
koma. niður á öðrum en börnun-
um sjálfum.
Hver ber ábyrgðina?
Það er áreiðanlega iiostum
Reykvíkingum vel' kunuugt, au
í höíuðborgiimi okkar, or alltai
fjöidi barna, sem ekki njóta
þeirrar umhyggju loreklra
siima, sem er þeim s\o nauÖ-
synieg. Og við vitum líka, að
eiga þessar kröfiu’.
Þrátt fyrir þær nmbætur, sem
oröið hafa í skólamálum bania
á síðustu árum, er enn margt
sem stendur tii húta. Og varia
er þess að vænta a5 „vandræoa
börnin" svokölluðu hverfi úr
sögunni, fyrr en bjóðfélagið
sjálft skyiur nauós.ynina. og
sér sér jafnframt hag í því, að
veita þessum olnbogabörnuni
sínum meiri aðhlynningu og um
önnun, en þau nú njóta.
Fræðsla t>g uppeídi barna
okkar,- er ekkert einkairiál
þeirra sem að bví stárfa.. Það
til þessa liggja margar og oft er mál sem alla þjóðina varð-
gildar ástæður, svo setrt slæmt
húsnæði, veikindi, alito! miklar
annir móðurinnar, drykkjuskap
ur og önnur óregla á heimili.
Mætti ekki eins vel néfna þess-
ar greindu ástæður einu nafn
og kalla þær þjóðfélagsmein ?
Við þessi vanræktu börn, hafr.
skólarnir tvöfaldar skyldur.
Þessi börn, verða að finna, aö
skólinn er það athvarf, sem það
gefcur treyst á, þegar heimilið
að einhverju leyti bregst því.
Á síðustu árum hafa miklar
framfarir orðið í skólamáium
barna, sérstaklega hvað alla að
búð í skólunum snertir. Byggð
hafa verið ný og vönduð skóla-
hús, með fullkomnari tækjum
en áður hafa þekkst. Og' með'
hinum nýju og merku fræðslu-
lögum, er stigið stórt spor fram
á við, þar sem skólaskyldan er
framlengd til 15 ára aldurs.
Þessar framfarir eigum
fyrst og fremst
framfarahug forráðamanna
slcóla og skólamála að þakka.
1 hinum nýju lögum um
fræðslu barna segir m. a.:
„Barnaskólar skulu leitast við
að haga störfum í sem fyllstu
samræmi við eðli og þaríir nem
Ung stúlka frá Osló.
við
dugnaði og
ar. Væri því mjög æskilegt, að
þeir sem mesta dómgreind og
reynslu hafa ? fræðslu- og upp-
eldismálum létu oftar til sín
heyra á opinberum vettvangi,
en raun er á.
Hér verða aðeins nefndar
nokkrar leiðir, sem ættu að geta
orðið til þess, að Iar x bömin
meir að skóh uun og forða
þeim frá g'ötm i og óhollum
félagsskap.
Bókasöfn, lesstofur o. fl
Mikil bót væri að því, að hver
barnaskóli ætti sitt bókasafn,
og hefði til umráoa lesstofur,
sem börnin hefðu aögáng að,
eftir, að. kennsiustundum er
lokið á daginn.
Flestir barnaskólar bæjarins
munu nú eiga kvikmyndavél,
en erfiðleikar hafa verið á því,
að afla góðra og nægilegra
kvikmynda, og kvikmyndasýn-
ingar því altof fátíðar í skólun-
um. Er mjög nauðsynlegt að
reyna að bæta úr þessu sem
fyrst, svo hægt sé að notfæra
sér fræðandi kvikmyndir í sam
bandi við kcnnshtna, ank þess,
að veita börnununi ’.ið og við
holla og góða ék«mmtun, með
enda sinna, hjálpa þeim að öðl- þyí að sýna þeilft fal!egær 0g
ast heilbrigt lífsviðhorf og holl
ar lífsvenjur; vera á verði um
líkamshreysti þeirra og veita
þeim tilsögn í lögskipuðum
námsgreinum hverjum eftir sín
um þroska.“
fræðandi myndir. Það cr áreið-
anlega mikil nauðsjm á því, að
draga úr aðsókn Reykjavíkur-
barnanna á siðspillandi ámeríslc
ar bófamynaii', sern virðist vera
altof eftirsótt innflutningsvara.
Framh. á 7. síðu.
Þessi eina litla lagagrein, sýn