Þjóðviljinn - 11.04.1947, Qupperneq 4

4
ÞJÓÐVILJINN
Föstudagur 11. apríl 1947
Útgefandi: Sameini'ngarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn
Ritstjórar: Kristinn E. Andrésson, Sigurður Guðmundsson, áb.
Fréttaritstjóri: Jón Bjarnason.
Ritstjórnarskrifstofur: Skólavörðust. 19. Símar 2270 og 7500
(eftir kl. 19.00 einnig 2184).
Afgreiðsla: Skólavörðustíg 19, sími 2184.
Auglýsingar: Skólavörðustíg 19, sími 6399.
Prentsmiðjusími 2184. •
Áskriftarverð: kr. 8.00 á mánuði. — Lausasöluverð 50 aur. eint.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.

Ríkisstjórnin hefur árásir sínar á
launþegana
Nú eru tekjuöflunarfrumvörp ríkisstjórnarinnar komin
í dagsins ljós. I gær voru lögð fram á þingi frumvörp, er
fólu í sér hækkanir á tollum og bifreiðaskatti, sem ríkis-
stjórnin telur að muni veita 35 millj. króna tekjuauka.
Ástæðurnar fyrir þessum frumvörpum eru taldar þær,
að meiningin sé að halda niðri dýrtíðinni. Það má heita
furðuleg ósvífni að bera það á borð fyrir fólk, að þreföld-
um vörumagnstolls, 65% hækkun verðtolls á öllum vörum,
að undanteknum örfáum nauðsynjavörum, og tvítugföld-
un benzíntolls, sé gert í því skyni að lækka dýrtíðina, enda
neyðist stjórnin til þess að viðurkenna að þessar tolla-
hækkanir muni „hafa talsverða verðhækkun í för með
sér.“
Sú tekjuöflunarleið sem ríkisstjórnin hefur valið sýnir
það, að í ríkisstjórninni ráða hinir auðugu braskarar öllu.
Almenningur og launafólk á þar enga málsvara. Það sem
lá hendi næst að gera til tekjuöflunar var að láta þá menn,
sem rakað hafa að sér gróða svo skiptir hundruðum millj.
á undanförnum stríðs- og gróðaárum, svo sem heildsala
og aðra braskara, leggja fram það fé sem þarf til að lækka
dýrtíðina, sem þeir hafa sjálfir skapað með braski sínu.
Þessum lýð hefur haldizt það uppi, að hrifsa til sín megin-
hlutann af arðinum af striti framleiðslustéttanna. Tekju
öflunarleiðir stjórnarinnar sýna, að þessi lýður ræður
stefnunni í einu og öllu, og ætlar ekki að sleppa eyri af
hinum rangfengna gróða sínum, heldur á að láta almenn-
ing, launþegana og framleiðslustéttirnar borga brúsann.
En hvernig er með Alþýðuflokkinn ? Gengur hann inn á
að svona gífurlegum tollaálögum sé velt yfir á herðar al-
mennings? Já, það gerir hann og lætur sér ekki verða bumb-
ult af. Enginn flokkur hefur jafn oft og hátíðlega lýst yfir
andstöðu sinni gegn tollum, en Stefáni Jóhanni verður'ekki
skotaskuld úr því, að fallast á tollahækkanir fyrir því.
Forystumenn Alþýðuflokksins skoða stefnuyfirlýsingar
flokka gerðar í þeim tilgangi að blekkja fólk til fylgis, og
hefur Stefán Jóhann og klíka hans aldrei skeytt því neinu
hvaða yfirlýsingar flokkurinn hefur gert. I þessu máli hef-
ur Alþýðuflokkurinn gengið skilyrðislaust inn' á kröfur
heildsala og braskaralýðsins í Sjálfstæðisflokknum og það
þrátt fyrir allan fagurgalann fyrir siðustu kösningar um að
hinir ríku verði látnir borga, og þvert ofan í samþykktir
þings Alþýðuflokksins í nóvember síðastliðinn. En þar
stendur: „Alþýðuflokkurinn vill enn á ný leggja áherzlu á
þá stefnu sína, að tekna ríkissjóðs sé fyrst og fremst aflað
með beinum mjög stighækkandi sköttu4n.rt
Um Framsóknarfl. er það að segja, að'hann er inn í þessa
ríkisstjórn kominn með því skilyrði, að hann möglunarlaust
fylgi afturhaldsstefnu heildsalanna og Landsbankans. í þeim
flokki ráða þeir Jón Árnason og Vilhjálmur Þór stefnunni,
og þeir hafa ekkert á móti því að auðmönnum sé hlíft við
útgjöldum, en launamenn og framleiðendur féflettir. Óláns-
maðurinn Eysteinn hefur ekkert um þetta að segja, og
ræður nú hvorki skoðunum sínum né athöfnum.
Ríkisstjórnin hefur nú sýnt verkalýðssamtökunum, og
launþegum yfirleitt, hvað hún ætlar sér. Ennþá hefur þún
ekki árætt að gera tilraun að lækka kaupið„ en í staðinn
ætlar hún að lækka kaupmátt þeirra króna, sem launþeg-
arnir fá, samtímis á svo að halda vísitölunni niðri með allra-
SIGrLFIRÐINGUR UM
SKÍÐALANDSMÓTI®
Frá Siglufirði hef ég fengið
langt bréf, þar sem rætt er af
skarpskyggni um Skíðalands-
mótið og ýmislegt, sem því við-
kemur. Eg birti bréfið í heild:
„Siglufirði föstudaginn langa,
1947.
Mig hefur oft langað til að
senda þér línur í „Bæjarpóst-
inn“, og taka þátt í því ,,rifrildi“
sem þar hefur stundum átt sér
stað. l.R.A. skrifar þér um dag-
inn (20. marz) og ræðir um
skíðalandsmótið.
Margt er ágætt sem hann seg-
ir, en þó finnst mér óþarft af
honum að fetta fingur útí það,
þótt mótið sé haldið þarna fyrir
sunnan. Reykvíkingar eiga
marga snjalla skíðamenn sem
þola fyllilega samanburð við
Akureyringa og Siglfirðinga, til
dæmis í svigi, bruni og jafnvel
göngu. Það er óhætt
að segja, að skíðaíþróttin sé á
á háu stigi hjá Reykvíkingum,
miðað við íslenzkan mælikvarða,
og þið þarna syðra eigið einu
stökkbrekkuna á íslandi, sem
boðleg er til keppni á landsmóti.
Yfirleitt mælir allt með því
að Eeykvíkingar haldi skíða-
landsmótið til jafns við aðra,
ef þeir eru færir um það — sem
raunar þarf ekki að efa.
*
RÖGGSEMI
NORÐANMANNA.
,,Þó munaði litlu, að illa færi
með stökkkeppnina í þetta sinn.
Þann dag sem stökkið átti að
fara fram, var stór skafl í brekk
unni, sem ryðja átti burt með
jarðýtum. Þegar jarðýturnar
fengust ekki var ekki annað
sýnna en hætta yrði við allt
saman (eða svo var að heyra
á Steinþóri á bláþræðinum).
Þá var það, að keppendurnir
sjálfir, aðallega Siglfirðingar og
Akureyringar undir röggsamri
forustu Alfreðs Jónssonar, for-
manns Skíðaborgar, tóku til
sinna ráða og komu brekkunni
í lag eftir sex tíma snjómokstur
og traðk. Þetta.erfiði var þeim
þó lítið þakkað, en það bjargaði
nú mótinu samt. •
*
SÉRSTAKAN HÓP
SJÁLFBOÐALIÐA.
„Annars veit ég, að það er
ekki einsdæmi að keppendur
norðan af landi hafi þurft að
grípa til skóflunnar að byggja
og laga stökkbrekkur við skíða-
mót íslands, þegar það hefur
verið haldið syðra, og allt hefur
verið komið í eindaga eins og
nú, í því efni.
Það sem vantar til að koma
þessu í lag er að skipuleggja
stóran hóp sjálfboðaliða , við
hvert mót, sem grípa má til, þeg
ar á ríður.
Þegar það er komið í lag,
ætti í raun og veru fyrst og
fremst að halda mótin í Reykja
vík, a. m. k. á meðan Siglfirðing
ar hafa ekki komið sér upp
sómasamlegri stökkbraut.
Hvað snjólej'sinu viðkemur er
hægt að bendá á, að einu sinni
(1942) þurftu Akureyringar að
„flýja“ með landsmótið upp á
Vaðlaheiði, og í það eina skipti
sem mótið féll niður (1941, en
þá átti að halda það í Rvík) var
snjóleysið svipað um allt land.
SLÆMUR FRÉTTA-
FLUTINGUR
„Mig langar svo, að endingu,
til að fetta fingur út í eitt, en
það er fréttaflutningurinn af
þessu móti.
Frásögnin á stálþræðinum var
ekki góð, jafnvel háðung lýsing
in á göngukeppninni. — Mig
langar til að spyrja: er ekki
hægt að fá nóga menn sem
skilja hvað er að gerast, þegar
skíðaganga fer fram, til þess
að taka að sér að lýsa slíkri at-
höfn? Það er ekki nóg að þeir
sem lýsinguna annast, kunní að
tala á stálþráð; þeir þurfa líka
að hafa einhvern dálítinn pata
af, hvað er að ske, en slíkt var
ekki heyranlegt í umrætt skipti.
En ekki eru blöðin ykkar betri.
Hvert einasta Rvíkur-blað, sem
ég hefi séð, skýrir meira og
minna rangt frá mótinu; nema
Tíminn. Hann einn skýrir rétt
frá (ég er ekki Framsóknarmað
ur).
*
SKÍÐAKÓNGUR -
SKÍÐAKAPPI.
„Annað er þó einna leiðast, en
það er að eina fýðræðissinnaða
blaðið í landinu skuli sí og æ
vera að ,,röfla“ um einhvern
skíðakóng! afhverju ekki líka
skíðadrottningu, skíðagosa,
skíðaás, skíðariddari skíðabislc-
up eða skíðapeð ? mér finnst
að minnsta kosti smekklegra
að hafa delluna kerfisbundna.
Nafnbótin fyrir að sigra í
samanlögðu, göngu og stökki,
hefur alltaf heitið og heitir enn,
skíðakappi íslands. Nú á dögum
er konungstign nokkuð, sem
gengur að erfðum, og þarf litla
mannkqgti til; a. m. k. virðast
þeir ekki alltaf skilyrði. En á
hinn bóginn hefur kappa-heitið,
þótt góð íslenzka hjá þeim ís-
lendingum, sem karlmennskuna
kunna að meta og taka mann-
kostina fram yfir toppfígúrutil-
beiðsluna.
Þormóður rammi“
Eg þakka Þormóði fyrir þetta
bréf, og vona að hann sendi
oklcur aftur línu við tækifæri.
Valdemar Björnsson skýrir frá
herstöðvamálinu
Bandaríkjamaðurinn Valdi-
mar Björnssoii, sem eins og
kunnugt er var einn af þörf-
ustu þjónum Bandaríkja'hers
hér á striðsárunum, ihefur ný-
lega haldið langa ræðu um
herstöðvamálið á Vesturís-
lendingamóti í Winnepeg.
Ræðan var síðan birt í Lög-
bergi 6. marz þ. á. Eins og af
líkum lætur mótast öll frá-
sögn Valdemars af afstöðu
Bandaríkjamannsins, hann
skýrir frá því kinnroðalaust
að síðasta hlutverk sitt hafi
verið að ,,fyfgjast með“ mála
leitun Bandaríkjamanna um
iherstöðvar til 99 ára á Is-
landi. Að sjálfsögðu afflytur
hann eftir megni málstað Is-
lendinga, a-llir þeir sem börð-
ust gegn herstöðvakröfunum
heita á hans máli „kommún-
istar“ o. s? frv., en engu að
siður er frásögn hans athyglis-
verð, m. a. af því að hann
veit um allt sem gerðist að
tjaldabaki.
Hann skýrir fyrst frá því
að herstöðvakröfunum hafi
upphaflega verið svarað þann
ig ,-að hægt væri í rauninni
að reikna það annaðhvort já-
kvætt eða neikvætt.“ Síðan
vildu Bandaríkjamenn ganga
á lagið bak við tjöldin en
bannsettir kommúnistarnir
„héldu málinu vakandi ......
svo að ekki var hægt að ræða
málið alhliða í rólegheitum.“
Og síðan kom einnig annað
til greina. Valdemar segir
orðrétt: „Bandaríkin lærðu
ýmislegt af reynslunni eftir
að þeir fengu þetta hálfóá-
fcveðna svar frá íslandi í nóv
ember 1945- -.... En það virtist
bara ekki vera hægt að koma
með nýjar áætlanir í samn-
ingaumleitununum við ís-
land. íslenzk yfirvöld sögð-
ust ekki geta rætt málið eins
og stœði. Kosningabaráttur
voru í aðsígi —bæjarstjórnar
kosningar í janúar, alþingis-
kosningar í j>úní.“ (Leturbr.
Þjóðv.). ’
Þarna er það skýrt tekið
fram af einum helzta þátttak
andanum í herstöðvasamn-
ingnum, að agentarnir hafa
ekki þorað að taka upp samn-
inga fyrir kosningar („eins og
stæði“), heldur hafa fengið
^rest hjá Bandaríkjunum þar
til þeim væri lokið, Valdemar
staðfestir þannig berurn orð-
um það sem Þjóðviljinn hef-
ur alltaf haldið fram, að Ól-
afur Thors og félagar hans
hafa verið staðráðnir í því að
■svíkja málstað íslands á sama
tíma og þeir mæltu fagur-
lega um frelsi og sjálfstæði
'á kosningafundunum.
Það má að lokum taka það
fram að Bandaríkjamaðurinn
Valdemar Björnsson lýsir yf-
ir því að hinir íslenzku ag-
entar eigi einir sök á því að
Bandaríkin hafa áfram her-
við þessari árás afturhaldsins á lífskjör almennings, getur
ekki orðið annað en að beita samtökum sínum til þess að
handa hundakúnstum. Svar verkalýðsins og launþeganna
hækka kaupið.
Framhald á 7. síðu