Þjóðviljinn - 21.05.1949, Page 6

JsJÓÐVILJINN • - ^La-ugajrdagur 21, . m&í 1940. • ,
- . . ,,,
Frá Fegrunarfélagi Reykiavikuir:
. Vegna þess hve liðið er á.
vorið verður horfið að þeirri
breytingu á niðurskipun grein-
apna frá Fegrunarfélaginu, að
næsta grein, er átti að fjalla
um nýbyggingu skrúðgarða,
verður látin bíða að sinni.
. Þótt enn sé kalt í veðri, er
kominn vorhugur í allan þorra
fólks og þegar er byrjað að
híua að skrúðgarðinum, enda
er þess meiri þörf, að natni
og umhyggja sé viðhöfð, þegar
ekki viðrar betur en raun ber
vítni.
Fyrstu vorverkin í skrúð-
garðinum eru auðvitað í því
fólgin að hreinsa í burtu allt
óþarfa rusl, er safnazt hefir
fyrir yfir veturinn, en þó verð-
ur jafnan að gæta þess vand-
fega að kasta ekki á glæ plöntu
leyíum frá fyrra ári, föllnu
laufi, blómablöðum og öðru
slíku, sem hefir að geyma líf-
ræn efnasamböftl. þ— fTil þess
að fá góða rækt í garðinn er
sjálfsagt að koma slíkum úr-
gangi fýrir í jarðveginum um
leið og trjá- og blómabeð eru
stungin upp.
Eftir því sem jarðveginum er
gert betur til snemma vors, þvi
betri ræktunarárangurs er að
vænta, svo að þótt ekki sé hægt
að sá til sumarblóma alveg
næstu daga, er sjálfsagt að
hefjast handa um allan undir-
búning.
Áríðandi er að gæta þess, að
blómabeðin, sem sá á í, séu vel
myldin og móttækileg fyrir loft
og hita.
Hæfilegt er að stinga beðin
upp um eina rekustungu niður
og heppilegt að hvolfa mold-
inni af skóflunni, þannig að
sama jarðlagið, séy.^kki alltaf
efst.
E. Málmqoist
111 .....1 "■ 111....■U|»M||W«|M|, i

EVELYN WAUGH:
' ■ f*i ■
29. DACilJB.
ASM. JONSSON
1

Frá Fegrunarfélagi Reykjavíkur:
SumarbSom sem sá má beintí garðtnn
Þegar sáð er þeim tegundum,
er hér fara á eftir, beint í garð-
Inn er það fyrst og fremst
vegna þess, að þær eru það
fljótvaxnar, að þær ná að
þroskast án þess að sá þeim
fyrst í vermireit. Sumar þeirra
þola heldur illa eða ekki að
þær séu fluttar.
Eftirtöldum tegundum má sá
snemma á vorin eða strax og
hægt er að vinna í garðinum.
Bezt er að sá þeim í raðir.
Millibil milli raða fer þá eftir
Gtærð viðkomandi tegundar.
Góð regla er það, þegar sáð er,
að þekja fræið með mold sem
svarar 3—5 sinnum þykkt fræs-
Ins.
Flest þessara blóma mega
standa nokkuð þétt í röðum, ef
raðimar eru ekki of þéttar.
Hafi hinsvegar verið sáð alltof
þétt má grisja lítilsháttar.
Brúðarslæða, ágæt sem kant-
blóm, einnig falleg í blóm-
vendi. Hæð 45 cm.
Chrysanthepnom, ma£glit blóm,
vérður að grisjast svo að séu
10—-15 cpi milli ' raða. Hæð
allt að 50 Cm.
Clarkia, er ágæt til að nota af-
skorin, verður mjcg falleg,
einkum í góðu skjóli. Hæð
um 60 cm.
Eilífðarblóm (acroclinium), má
þurrka með því að skera
blómin af áður en þau
springa alveg út og hengja
upp þannig að blómin snúi
niður þar til stilkurinn er vel
þur, geta þau þá staðið mán-
uðum saman í vasa. Hæð um
50 cm.
Gullvalmúa (Eschscholtzia),
ágætt kantblóm, auðræktuð.
Hæð um 35 cm.
Rauður hör (Líneum), fljót-
vaxiii og blómstrar' alllehgi.
Hæð 30—40 cm.
íberis, verður að grisja, milli-
bil 10—15 cm. Hæð 20—25
cm.
Kornblóm, blómgast mjög
snemma. Hæð um 90 cm.
Nemophilia, lágvaxin, ágætt
kantblóm.
Nigella, hæð um 45 cm.
Draumsóley (Pajjaver Glauce-
us), fræinu verður að sá
mjög grunnt, vegna þess hve
smátt það er.
Draumsóley (Papaver Palonii-
florum Fl. Pl.), með ofkrýnd-
um stórum blómum, verður
að sá grunnt og grisja þannig
að 10—15 cm séu milli
plantna. Hæð um 90 cm.
Draumsóley (Papaver Somni-
florum Fl. Pl.), með hvítum
og rauðum blómum. Verður
að sá grunnt og gisið. Hæð
um 100 cm.
Blönduð sumarblóm, eru marg-
ar tegundir sumarblóma og
verður því að sá því gisið.
Hæð 30—90 cm.
Þorskamunnur, verður að sá
gisið og grunnt. Hæð um
30 cm.
Tropaeol’um, lágvaxið, verður
að grisja svo að 10—15 cm
séu milli plantna. Hæð um
30 cm.
Ingimar Sigurðsson. '
iiimiiiiiiiiiitiiiiiiiiimiiiiiiiimiiiiiii
IV. KAFLI
Matodi-endastöð Le Grand Chemin de Fer
d’Azanies var í kílómeters fjarlægð frá borginni.
Þangað lá breiður vegur úr rauðrí mold, sundur-
grafinn og holóttur, og á báðar hliðar meðfram
honum óreglulegar raðir akasíutrjáa. Milli
trjánna var strengd snúra með marglitum fánum.
Nokkrir fangar, hlekkjaðir saman á hálsunum,
busuðu við ryðgaðan bíl, sem lá á hliðinni á miðj-
um veginum. Hann hafði orðið fyrir óhappi þarna
sex mánuðum áður, þegar arabískur bílstjóri
hafði ekið honum inn í nautahjörð — hann
sat nú í tukthúsi fyrir vikið. Hvítir maurar
voru búnir að éta upp til agna hjólbarðana
og ýmsir vélahlutar höfðu af og til verið sóttir
i hann — til viðgerðar öðrum bílum. Sakuya-
fjölskylda hafði tekið sér bólfestu aftur í hon-
um, og þyljað milli hjólanna með druslum, ryðg-
uðu bárujárni, leir og grasi.
Það var á velgengnisdögunum, sem keisarinn
dvaldi uppi í hálendinu, og nú var hann kominn
aftur, borgin var krök af hermönnum og embætt-
ismönnum. Það var eftir beinni' fyrirskipun frá
honum, að bíllinn var fluttur til. Svona hafði það
gengið í þrjár vikur — alstaðar annríki, tilkynn-
ingar á öllum húsaveggjum, herdeildir að æfing-
um, gjallandi herlúðrar, fólk, sem Var hengt.
Allt á fleygiferð myrkranna á milli. 1 arabíska
klúbbnum gætti megnrar gremju gegn þessu nýja
stjórnarfari.
Mahmud el Khali bin Saiúd, sem var elzti
afkomandi Matodi-ættarinnar, sat í hópi ættingja
sinna og japlaði mæðulega á khat. Sólarljósið
streymdi inn gegnum gluggarimlana og varpaði
annarlegum ljósreitum á snjáðar gólfábreiður og
legubekkinn. Það vantaði tvö rafmunnstykki á
vatnspípuna, ruggustóllinn í horninu var orðinn
skrapatól og gljáhúðin á rósatrésborðinu var
sprungin og flögnuð. Þessar sorglegu leifar var
allt sem eftir var af betra fólkinu í Matodi. Hitt
hafði flutt burt eða fallið í bardögum. Þarna
voru sex gamlir menn og tveir unglingar, spilltir
af ólifnaði — annar þjáðist af hjartakrömpum.
Nú á dögum fannst þeim heiðursmönnum ekki
vært í Matodi. Nú mátti ekki lengur segja góða
sögu á götunni, eða staðnæmast við tjörnina,
eða ræða á mannsæmandi hátt fasteignasölu eða
ættartölu hests — nei, maður var hrakinn upp
að húsvegg af negrum og Indverjum — skítug-
um, óumskornum kvikindum, vantrúarhundum,
afkomendum þrælanna. Og dómararnir þarna
upp í hálendinu — uppskafningar og leigutól
dæmdu mönnum í óhag. Gyðingar frömdu éigna-
nám —skattar — raup ■—engin virðing fyrir
hvíldartímanum — hengja allavega litar druslur
og flögg alstaðar, hreinsa göturnar, — flytja
liggurleiðin
IIIIIIIIillllllII**llIlf||||tlllll||||Ili|||||B
gamla bíla úr stað, þegar eigendumir gátu ekki
varið, þá fyrir pfbeldi. Og í dag var birt til-
kynning, sem bannaði mönnum að bera arabísk
klæði á almannafæri. Áttu þeir nú — komnir á
þennan aldur — að fara að spóka sig í buxum
og jakka, með sólhjálm á höfðinu, eins og kyn-
blandaðir bankaþjónar? Og þar að auk var
verðlagið hjá klæðskerunum himinhróþandi —
þeir gátu alveg eins búsett sig í brezku nýlend-
unni.
Meðan á þessu stóð, miðaði vegahreinsuninni
áfram með miklum hávaða og pústrum eftirlits-
mannanna. Nú átti-fyrsta járnbrautarlestin síðan
fyrir uppreisnina að leggja á stað þennan1 eftir-
miðdag.
Það hafði tekið langan tíma að kóiha járn-
brautinni í lag. Rétt fyrir orustuna við tJkaka
hafði stöðvarstjórinn og allt helzta starfslið
hans flúið til meginlandsins. Viku eftir að Seth
sigraði voru þeir að smátínast aftur, og gáfu
hinar margvíslegustU skýringar á f jarveru sinni.
Það hafði verið ákaflega leiðinlegt verk, að gera
við járnbrautarlínuna, sem báðir herirnir höfðu
rifið upp á mörgum stöðum. Þeir höfðu orðið að
draga að sér eldsneyti og þráð í símalínuna.
Þetta hafði valdið mikilli seinkun á öllum
framkvæmdum, því efnið var ekki fyrr komið
frá meginlandinu, en hermennirnir, sem Connolly
hafði sent heim, stálu þvi, til að skreyta hand-
leggi og fætur kvenna sinna með. Þegar svo allt
var loksins komið í lag, var ákveðið að fresta
athöfninni, þangað til póstskipið kæmi frá
Evrópu. Þannig vildi það til, að komu Basils Seal
til Matodi og sigurför Seths til Debra-Dowa
bar upp á sama daginn.
Keisarinn hafði sjálfur ákveðið af mikilli um-
hyggju helztu atriðin í brottför sinni úr borginni,
og það var tilkynnt á sakuyu, arabísku og
frönsku og límt á húsveggi og símastaura meðal
tilkynninga, er boðuðu framfarirnar og mýsköp-
unina.
TILKYNNING UM VINNUDAG KEISARANS.
1) Keisarinn leggur af stað til járnbrautar-
stöðvar Matodis, og kemur þangað kl. 14.30 (8.30
eftir múhameðskum tíma). Með honum verður
fylgdarlið hans, yfirhershöfðinginn og herfor-
ingjaráðið. Heiðursvörður verður úr fyrstu her-
dcikl keisaralega lífvarðarins. Hátíðabúningur.
(Yfirmenn á skóm. Óbreyttir borgarar mæti í
lafafrökkum og með heiðursmerki. Hermönnun-
um verður ekki úthlutað skotfærum.
2) Við járnbrautarstöðina tekur stöðvarstjór-
inn á móti keisaranum og leiðir hann til keis-
aravagnsins. Áhorfendur fá ekki aðgang að stöðv
arpallinum eða neinni byggingu stöðvarinnar,
DAVÍÐ
immi*