Þjóðviljinn - 16.12.1949, Qupperneq 6

e
ÞTÓÐVILJINN
Föstudagnr 16. des. 1949
FRAMHALDSSAGA:
BRDÐARHRINGURINN
EFTIS
3Éignon G. Eborhart
42. DAGUR.
standa. Skapsmunir Erics voru undarlegir, Mimi
sömuleiðis. Þau s'ögðu og gerðu.'það sem maður
átti sízt von á, runnið úr djúpum og dularfull-
um hugskotum þeirra).
Hún vaknaði aftur til veruleikans við það, að
Lamoreaux læknir spurði hana góðlátlega en þó
mæddur á svip: „Sáuð þér engan á skútunni,
þegar þér komuð um borð?“?
„Nei, ég sá engan. Þeir Westover og Scott
komu nokkrum mínútum síðar.“
„Já. En sáuð þér Lewis Sedley um borð í
skútunni?"
„Nei“, sagði Róní.
„Gat hann þess ekki hvert hann ætlaði, þeg-
ar hann fór úr sumarhúsinu ?“
Þetta var alls ekki svo erfitt. Það leyndi sér
ekki samúð læknisins, þegar hann ræddi um
hinn hættulega fund hennar og Lewis Sedleys.
Hann ávarpaði hana ætíð frú Chatonier. Það
var ekkert spurt um það, hvers vegna Eric
liefði sent hana til dómarans svona seint um
kvöld, um torfærur í svartamyrkri. Þeim var
það nóg, að hann — einn af þeim sjálfum —
hafði sent hana. Það var heldur ekkert spurt
um árabátinn; hvernig hann gat verið við
bryggjuna, en' Lewis Sedley um borð. Henni
fannst læknirinn forðast að minnast nokkuð á
það. Hann spurði heldur ekki um hringinn —
hafi hann þá nokkuð um hann vitað.
Það fór um hana, þegar henni var sýnd öxi.
Öxin lá á dagblaði. Það var auðséð á skaftinu,
að hún hafði legið í vatni, lengi, en þó ekki
nógu lengi til þess að farið væri að sjá á máln-
ingunni. Það var þó ekki hægt að sjá nein
merki þess til hvers hún hafði verið notað síð-
ast; þau höfðu þvegizt af.
Sam, svarti vinnumaðurinn, sem átti að hirða
um skútuna, var nú sóttur og látinn staðfesta
að öxin (eða nákvæmlega eins öxi) hefði verið
á sínum stað, og rúðan óbrotin, þegar hann
hefði verið um borð og tekið til í káetunni þá
um morguninn.
Læknirinn sneri sér aftur að Róní. Gæti
skvetthljóðið, sem hún heyrði (og Stuart uppi
á bryggjunni) hafa stafað af því að öxinni hefði
verið fleygt fyrir borð. Já sagði hún hörkulega,
það var eitthvað þungt.
Henni var fljótlega sleppt.
Það var enginn yfirheyrður lengi. Úrskurð-
urinn, (sem var kveðinn upp strax, í sta'ð þess
að fresta réttarhaldinu og fá nánari og .örugg-
ari upplýsingar) var fyrirfram ákveðinn. Til-
efnið til morðsins var talið aðalatriðið.
Öllum hafði verið hlýtt til Yarrows dómara.
Jafnvel þegar Turo skýrði frá því, að dómarinn
hefði verið með tíu þúsund dollara í peningum
í sínum vörzlum, datt engum í hug að setja það
í samband við morðið, að það hefði getað gef-
ið tilefni. Dómarinn hafði hafið ávísunina; það
var staðfest með símtali við gjaldkera bankans
í New Orleans. Um kl. tvö um kvöldið hafði
dómarinn hafið tíu þúsund dollara, en nú fund-
ust þeir peningar hvergi, hvorki í káetunni né
í vösum dómarans, þegar lögreglan kom til
sögunnar. Catherine gat heldur engar upplýs-
ingar gefið um það, hvort dómarinn hefði af-
hent Lewis Sedley peningana, þegar þeir höfðu
talazt við um kvöldið.
„Lewis minntist ekkert á það“, sagði hún ró-
leg og tíguleg. „Eg spurði hann heldur ekki um
það“.
Þegar hún var spurð um það, hvort Lewis
hefði nokkurn tíma haft í hótunum við dómar-
ann, kom hik á hana, og hún horfði niður fyr-
ir sig, en sagði svo þýðum rómi, að það hefði
hann ekki gert.
Það varð andartaksþögn. Forseti dómsins
ræskti sig, laut fram með samúðarsvip. „Mér
þykir mjög leitt að þurfa að ónáða yður með
spurningum", sagði hann, „en ég þykist viss
um, að þér óskið ekki annars frekar en að
veita okkur aðstoð“.
„Já, já“, sagði Catherine og leit upp fögrum,
gráum augunum. Kristalljósakrónan endur-
várpaði litlum Ijóma þennan dag, myndirnar
á veggjunum voru dimmar og skuggalegar.
Silfurborðbúnaðurinn var kuldalegur. Catherine
hafði bersýnilega sent til sumarhússins eftir
fötum. Hún var í þunnum, hvítum silkikjól,
Sæsiskur málari
, Framhsild af 8. síðu
hefur hún verK símálandi og
teiknandi og íslandsmyndir
hennar eru orðnar ótrúlega
margar.
Gera má ráö fyrir að ýmsa
:fýsi að sjá hvernig þessi merka
listakona túlkar íslenzkt lands
• iag og ísienzkt þjóðlíf í línum
;og litum og því hafa nokkrir
kunningjar hennar komið því
í kring, að nokkuð af myndum
hennar, bæði teikningum og
málverkum, hefur nú verið
hcngt upp á veggi veitingasals
ins í Miðgarði (Þórsgötu 1) I
og verða myndirnar þar til sýn
is fram til jóla. Samtímis verð-
ur þeim er hug hafa á, gefinn
kostur á að sjá fleiri af mynd
um Siri Derkert í núverandi bú
stað hennar í Þingholtsstræti
23, en nánari vitneskju um sýn
ingartíma þar geta menn feng
ið í Miðgarði. Eg vildi eindreg
ið ráða unnendum málaralistar
að líta inn í Miðgarð næstu
Maiindrápm í Melissa
Framhald af 5. síðu
um sig víðar á ítalíu, að bændur
taki sjálfir jarðnæði í sínar
hendur. Þeir hófust handa á
Sikiley 13. nóvember. Tveimur
dögu "i síönr tók ítalska stjórn-
ig, fast aðþrengci af
kunum, og tiikv . i,
ekrum lands í Caia-
kipt upp til bænda
m rogg a
vinstri fioi
að 100 C00
bríu yrði
nú þegar. Einnig væri ákveðið
að vo'ja 20 000 milljónum I: • n
til „jarðabóta" þessara. Þetta
er í fyr.cta skipti sem KristiL'gi
lýðræðisfloiíkurinn, þó ekki ótil
neyddur, hefur komið jarðnæðis
málum lengra en á þappírinn.
Jörð sií sem hér um ræðir
getur þó ekki gefið af sér meira
en brýnasta lífsviðurværi handa
dagana og skoða myndir þess-
arar sérstæðu og frumlegu
sænsku listakonu.
Sigurður Þórarinsson.
| fólki, sem þó lætur sér nægja
| lítinn brauðbita og noklcrar
! ólífur á dag, nema miklu fé sé
| varið til jarðarbóta, en það er þó
| bót að geta dregið fram lífið.
i Jarðnæðislausu bændurnir eiga
i engin dráttardýr, engar vélar,
! ekkert fjármagn og takmankaoa
þekkingu. Einhvernveginn hsfur
þeim samt tekizt að gera jarðir
þær, sem ég átti kost á að sjá
víða, líklegar til þess að bera
ávöxt. Þeim mun takast að ná
settu marki, ef guð og stjórnin
lofar. Ekki vegna þess, eins og
yfirvöldin í Rómaborg fullyrða,
að þeir séu æstir upp af „áróð-
ursmönnum frá Kreml“, þó að
kommúnistar og scríalistar seu
einir um að heimta jaronæði úr
höndum gósseigendum, heidur
vegna þess, að hungur og ör-
vær.ting rekur fast á eftir, og á
hinu leitinu bíður tærandi dnuð-
inn.
^ HÚSEIGNIRNAR
Smiðjustígur 5 og 5A (á homi Smiðjustígs og
Hverfisgötu) ásamt tilheyrandi eignarlóð, eru til
sölu. Lysthafendur sendi tiiboð til Brands Brynjólfs-
sonar hdl., Austurstræti 9 eða til Ólafs Þorgiims-
sonar hrl., Austurstræti 14, fyrir kl. 12 á hádegi
17. þ. m.
Nánari upplýsingar varðandi fasteignir þessar
eru gefnar á sömu stöðum daglega frá kl. 10—12.
UPPBOÐ
Opinbert uppboð verður haldið í skrifstofu borg-
arfógetans í Reykjavík í Tjamargötu 4, laugardag-
inn 24. þ. m. kl. 11 f. h. og verður þar selt annars
veðréttarskuldabréf í b/v Hafstein, að fjárhæð d.
kr. 150.000.00 útg. af p/f Selvík A/S, Sórvaag,
Færeyjum, og fjórða veðréttarskuldabréf í sama
skipi kr. 193.196,30.
BORGARFÓGETINN I REYKJAVÍK.
starfsmanna
Reykjavíkurbœjar
Fundur um. ýms félagsmál verður haldinn mánu-
daginn 19. des. n. k. kl. 8,30 e. h. í Baðstofu iðn-
aðarmanna, Vonarstræti 1.

Stjómin.
H jartaásinn
11.—12. hefti Nóvember—Desember 1949 3. árg.
JÓLAHEFTI 100 BLAÐSÍÐUR
E F N I :
Masisöngur, kvæði eftir Steindór Sigurðsson.
Jólatréð, saga eftir Grétu Sigfúsdóttur.
Draumaráðningar.
Lítill dáinn drengur, saga eftir F.E. Sillanpáá.
Reykjavíkurfréttir 1911.
Sönglagatextar.
Frægir menn eru líka manueskjur, grein eftir
Olaf Becker. r
Nokkrar sagnir úr Eyjafirði, eftir Kristínu
Sigfúsdóttur.
Orð í gullumgerð.
Eftir fjórtán ár, saga eftir Öldu Ægis.
Ljóðabrot og lausavísur. Presta sögur og
biskupa.
Veiðiflotinn á vertíð. Bókarkafli eftir Andrcas
• Markússon. • -
Kvikmyndaþáttur: Ingrid Bergman.
Útiíegumenn í Ódáðaiirauci.
Gleðisagan, Koss, eftir Ragnar Þorsteinsson.
Flökkumenn á Snæfellsnesi um aidainótin
1900, eftir Oscar Clausen.
Heitasta óskin, saga eftir Mark Hellinger.
Þegar Monu Lisu var stolið, sönn afbrotasaga,
I. saga.
Smáíeturssagan: Stóri vinningurinn.
Kúrekinn og dönsku sfúlkurnar, saga eftir
Johannes Bucholtz.
Algleymi (framh.saga) eftir Patrick Quentin.
Verðlaunasamkeppni og atkvæðagreiðsla.
Smælki.