Þjóðviljinn - 12.08.1950, Blaðsíða 6

ví ?! i’ ?! j f y a Cj t 'I
fsfta.".
wvtTXgrjCKJ: „ —
6

ÞJÓÐVlLJfNN
■»r ■ "1
—
Laugardagur 12. ágúst 1950.
LAUSASÖLUSTAÐIR
ÞJÖDVILJANS
Vesturbær:
Vogarskýlið við Ægisgarð
Veitingastofan Fjól.a Vesturgötu 29
Verzlunin Vesturgata 16
Veitingastofan West-End Vesturgötu 45
Matstofan Vesturgötu 53
Verzlunin Drífandi Kaplaskjólsveg 1
Miðbær:
Blaðasalan Austurstræti 24
Hressingarskálinn Austurstræti
Ás Laugaveg 160
Filippus í Kolasundi
Bókabúð KRON Alþýðuhúsinu
ísbúðin Bankastræti 14
Kaffistofan Gosi Skólavörðustíg
Flöskubúðin Bergstaðastræti 10
10
Veitingastofan Óðinsgötu 5
Austurbær:
Verzlunin Laugaveg 45
Veitingastofan Hverfisgötu 69
Tóbak og sælgæti Laugaveg 72
Stjömukaffi Laugaveg 86
Röðull Laugaveg 89
Ásbyrgi Laugaveg 139
Söluturninn við Vatnsþró
Matstofan Bjarg við Laugaveg
Matstofan Höfði Skúlagötu 61
Verzlunin Drífandi Samtún 12
Verzlunin Bragagata 22
Verzlunin Víðir Þórsgata 29
Veitingastofan Þórsgata 14
Smurbrauðsbarinn Björninn Njálsgötu 49
Verzlunin Þverá Bergþórugötu 23
Verzlunin Háteigsveg 52
Bakaríið Barmahlíð 8
Verzlunin Krónan Mávahlíð 25
Úthverfi:
Verzlunin Fálkagata 2 Grímsstaðaholti
Bókabúð Laugarness Sundlaugaveg 50
KRON Hrísateig 19
KRON Langsholtsveg 24—26
KRON Langholtsveg Í40
Verzlunin Nökkvavogur 13’ - -
Verzlunin Álfabrekka við Suðurlandsbr..
Vérslunin Langsholtsvegur 174 ‘
Flugvallarhótelið, Reykjavíkurflugvelli
Verzlunin við Borgarholtsbraut Kópavogi
Verzlunin við Reykjanesbraut .Kópavogi.
Fossvogsbúðin Fossvogi.
G e r 11 o d L i 1 j a :
Hamingjuleitin
23. DAGUR.
4
hugsa ég stundum ósjálfrátt.
Allt í einu brosti Hilla.
— Mér þætti gaman að vita hvort Svfea
er upp með sér eða reið út af tilstandinu
í þeim heima....
,-— Þú mátt vera viss um að hún er upp með
sér. Þeir kunna áreiðanlega á henni lagið:
— Hún giftist stýrimanninum sínum í vor.
Mér þykir illt að missa hana. Getur þú, sem ert
héðan, bent mér á nokkra aðra?
Mai-ta hikaði.
— Ég veit um stúlku, sem er dugleg og
vildi gjarnan komast í vinnu — ef hún verður
laus í vor.
—- Er hún í vinnu núna?
— Nei, en hún verður ef til vill sett í fang-
elsi.
Hilla brosti.
— Þú mælir þá með henni ef hún verður ekki
teppt við hegningarvinnu? Er það Alfrída?
Marta kinkaði kolli.
— Himik er svo barnalegur að reyna að láta
mig ekkert fá að vita um það allt saman, sagði
Hilla, en Svea sagði mér það og hver einasta
manneskja sem ég hitti. Það hafði óneitanlega
talsverð áhrif á mig. Svo að ég var ekki einu
sinni eins kjánalega hrifin, þegar ég hélt á
syni mínum í fanginu. Þér finnst þá að ég ætti
að ráða Alfridu ?
— Ég veit að hún er dugleg.
— En þú hugsar ekki um það að það getur
verið sárt fyrir Alfridu að handleika bleiur og
úrgang ókunnugs bams? Að það hlýtur að vera
eins og að fá salt í opið sár hvenær sem hún
horfir á þetta barn sem er jafngamalt dána
baminu hennar.
Marta brosti.
ÍU'Vt:
— Það er gott að fá ádrepu, sagði hún.
Hilla leit undrandi á hana.
— Ég skil, sagði hún. — Þér finnst ein-
kennilegt að hitta manneskju sem er eins mann-
leg og þú eða mannlegri?
—Þú ert óþægilega skarpskygn.
— Það segir Hinrik líka, sagði Hilla ánægð.
Marta fór. Ljóðabókin lá lokuð á brekáninu.
Hilla þráði heitt að Mats Hinrik Ferdínant
vaknaði, það var heil eilífð síðan hún hafði snert
við hö'num.
SJÖTTI KAFI.Í
Aftei the ball.
„Heldra fólk í smábæ,“ sagði Hilla.
„Þeir sem eru fæddir í Stokkhólmi falla ekki
í stu.ifi yfir því.“
• Þú heíðir kannski heldur átt að fara í kjól ?“
spurði Hilla gripir. skyndilegri óró.
Hinrik hló.
,,Nei, eitt man ég ennþá síðan ég taldist
sjálfur *il heldra fólks: hve.-nig svo nefndur
•séntilmaður býr sig við ýmis tækifæri. Þetta
er smókiugveizla."
■ „'Er ég þá of fín?“
„Kona er aldrei of fín, nema maður hennar
sé í vinn.ijakka Ég held að þú sért ágæt. Þú
ert að minnsta kosti falleg.“
Hiila 'e;t rannsakandi á Hin.-ik. Hann leit vel
út í smcking, kjól og jakka. Hún leit á sjálfa
sig í speglinum og bældi niður geispa.
„Þetta er nú hógværð í lagi,“ sagði Hinrik
Hilla hló.
„Ég v-;rð aldrei eins syfjuð og þegar ég á
að fara út að skemmta mér....“
Nýja érið var gcngið í garð fyrir nokkrum
vikum. Snjórinn sem þakið hafði jörðina yfir
alla hát'ð.na, var nú smám saman að hverfa;
þoka og væg hláka höfðu eytt honum með
hægð, og nú sást orðið í steinlagðar göturn-
ar, naktar og blautar Veðrið var kyrrt, grátt,
næstum þreytulegt, eins og við átti að liðinni
hátíð. Ve'-zlanirnar höfðu tekið niður jólaskraut-
ið, bókabúðimar voru auðar og tómlegar og
bækurnar lágu í röð og reglu á borðunum.
Töskur bréfberanna voru ekki lengur stinnar
af jóla- og nýárskveðjum, heldur héngu léttar
og slappar í ólunum. Og skólarnir voru byrj-
aðir.
Bíllinn nam staðar fyrir framan hús Borg-
ströms rektors. Nokkrir bílar voru að snúa
við og aðrir námu staðar að baki bílnum sem
Hinrik og Hilla komu í.
Við erjm eins og uppdubbuð smábörn, hugs-
aði Hilla, þegar hún stóð í hopi hinna kvenn-
auna í ynddyrinu; f’estar voru þær í nýjum
kjólum, dýrum og íburðarmiklam. Það er hlægi-
legt, við þekkjumst svo vel — fyrir hverjum
höldum við okkur til? Hilla fann til andstyggð-
ar á svona samkomum og gleði sainkvæmt
skipun. En það var ekki hægt að svíkjast um
að mæta í hinni síðbúnu jólagleði hjá Borg-
ström rektor, sem var síðbúiu vegna þess að
það var ógerningur að safna saman kennurum
og kennslukonum yfir hátíðisdigana.
Rektorinn tók hjartanlega á móti gestum
sínum. Hann hafði lagt störfin á • hilluna og
klappaði kennurunum vingjamlega á bakið, stað-
ráðinn í því að eyða kvöldinu í að skemmta
gestum sínum. og endaþótt hann ætti eftir að
gleyma þessum góða ásetningi sínum seinna
um kvöldið og fara að sýna gestum sínum
einhver visindarit, sem hann hafði fengið áhuga
á, þá iiafði hinn upphaflegi tilgangur -hans
verið góður'.
Enginn skyni* borinn maður gat várizt því
að hrífast af Borgström rektor, hrífast af hon-
DAVtÐ