Þjóðviljinn - 28.11.1950, Blaðsíða 6

s
pJÓÐyiLJINN
Þjri$jT3idagua<28. nóyeiriiber 1050.
iFlugferÍir iil Sands
RegM:Kxndnar flugferðir til Sands á Snæfellsnesi
hefjast i. aiorgun,. miövikudaginn 29,'nóvember.
Flogíö verður framvegis á hverjum mið'vikudegi.
Airgreiðslumaður vor á Sandi er
Siig-imundur Símonarson, kaupfélagsstjóri.
< • ; »
Flufiélag Islands h.f.

Vörujöfnun V 2
*
Mið?ík'udaginn 29. þ. m. heíst vörujöínun
á veín.iðarvöru og skóíatnaði. ByrjaÓ verður að
aígreiða nr. 22. 30 númer verða aígreidd á
Idukkaístand. Hver einiiig gildir kr. 25,00 í
vcínaðarvöru, en kr. 50.00 í skóíatnaði.
-Undir ellíiðarstjörnum
Eftir A.J. Cronin
39.
D A G U R
t
?
%
'S
3
'S
"S
■s
%
'S
%
<s
<s
<s
*s
I
•s
4
•s
s
■s
03 (INGLINGA
mntar til að selja.happdrættismiða sjúklinga
á rifilsstöoum, sem dregið veröur 1 4. desern-
tier. Miöar afhentir kl. 2—6 á Nýlendugötu 29 ^
i hæð, og í sölubíl happdrættisins í Austur-
rítræti (við Útvegsbankann). Börn komi vin- i
saunitegast meö skríflegt leyfi foreldra sinna. í
.V^rtV.W.V.V.VA%%.,VAW.V.WAV.V.VAV^
aði aftar í hópnum:
„Flýtið ykkur inn, drengir".
Það varð troðningur eins og yenjulega, Davið
tróðst inn með hinum. Stóllinn þaut af stað
upp á við,, eins og dreginn af jötunhendi. Dags-
birtan flæddi yfir þá. Það heyrðist marr, lok-
inu -var lyft, mennirnir ultu út eins og pam-
fastur klumpur.
Davíð hljóp niður stigann ásamt hinum, flýtti
sér að skrifstofunni og fór í röðina til að bíða
eftir laununum. Tær, hlý júníbirtan varpaði
mildum bjaima á harðan og nakinn turninn og
reykháfana, já, jafnvel yfir. bingina af nýhöggn-
um kolum. Fagur dagur til að kveðja námuna.
Raðirnar shigluðust áfram. Davíð sá föður
sinn koma út úr stólmun, hann var hinn síðasti
sem kom upp — og fara á sinn stað í röðinni.
Svo sá hann vagninn frá „Brekku“ aka gegn-
um hliðið. Það var eins og vera bar: á hverjum
útborgunardegi ók Ríkharður Barras niður á
skrifstofurnar, meðan mennimlr stóðu.í röðum
og biðu eftir laununum. Það var siður, nokkurs
konar hefðbundin venja.
Vagninn beygði glæsilega upp að húsimum,
það glampaði á ljósan viðinn, þegar liann nam
staðar fyrir utan' skrifstofurnar. Ríkhaiður
Barras steig út úr vagninum og stikaði hnarr-
reistur iim um aðaldymar. Bartley stóð hjá
hestinum; Arthur Barras sat kyrr í vagninum.
Meðan Davíð færðist liægt fram í röðinni
virti liann Arthur fyrir sér út fjarlægð og ó-
sjálfrátt snerust hugsanir hans um hann. Af
einhverri óskiljanlegri ástíéðu hafði liann xnikla
samúð með Arthur; það vai' undarlega hjákátleg
tilfinning, eins og hann kenndi í brjósti um
hann. Það var hlægilegt þegar borin voru sam-
an lífskjör þeirra. En litli drengurinn, sem var
svo grannur og lítill eftir aldri og sat þarna í
vagninum með úfíð silkimjúkt hár, virtist svo
einmana. Hann vakti meðaumkim, bað næstum
um vernd. Og lxann var svo alvarlegur; hlé-
drægni hans setti sorgarblæ á alla framkomu
hans. Þegar Davíð áttaði sig á þvi að hann
stóð þarna og vorkenndi Arthur Barras, lá hon-
um við að skella upp úr.
Svo kom röðin að honum. Hann gekk fram
og launaumslagið hans var rétt út um gluggann.
Síðan gekk hann út að hliðinu til að bíða eftir
föður sínum. Meðan hann stóð og haliaði sér
upp að stólpanum kom Anna Macer framhjá
eftir Cowpen stræti. Þegar hún kom auga á
hann brosti hún og nam ctaðar. Hún sagði ekki
neitt; Anna Macer sagði sjaldan neitt nema
hún væri spurð; nei, hún brosti og nam staðar af
því að hún var svo vingjarnleg; en hún beið
eftir því að haim segði eitthvað við iiana.
„Ertu ein á gangi, Anna“ ? sagði hann iuunp-
ánlega. Honum líkaði vel við Önnu Macer;. hon-
um líkaði mjög vel við haaa; hann skildi rnæta
KT kabarett
í Iðuó
Skeiíuwtílslúibbur temylara o|
Leikfélag templara gangast
í .yemr íýrir kabaretssýa-
ingum í liíffló og var frumsýning
.SKT &a{s.w»tt;sÍHs s.l. iaugar-
dagskyöbi ffyrir fullu húsi.
. Skfimuicoiíi'iðin eru: Epilð,
leikþáti.yr eftir Loft Guðmunds
son, Njria Syéinsdóttir og Árni
Trýggvason .leika. Bragi Hlíð-
berg Jeikur á harmoniku. Sig-
ríður Ánuaan dansar listdans.
Övænfc heunsókn (ekki effcir
Rriesílsy; heidur Loft), leikend
ur Erla Wigelund, Á. Tryggva-
son og Baldur Hólíngeirsson.
Dúettsöngur Svanlivítar Egils-
dóttur og Einars Sturlusonar.
Hljómsveit Jan Moravek leikur
tvo slavneska dansa. Sif Þórs
dansar ‘svissneska dansinn
Mjaltastúlkuna. Begga og Bjart
ur, leikþáttur með gamanvísum,.
höfundur Loftur en leilcendur
Nína Sveinsdóttir og Baldur
Hólmgeirsson. Rúsínan í pylsu
endanum er svo að Moravek
leikur ásamt hljómsveit sinni á
fiöskur, kaffiketil, garðkönnu,
umferðarskilti og kassa, reið-
hjóladælu, klofhátt gömmístíg-
vél, gólfdúk og hefii. Hljóm-
sveit Moraveks leikur á undan
sýningunni og milli atriða, og
að þeim lokniun fyrir dansi.
Sviðskreyting er eftir Freymóð
Jóhannesson og Jpikstjórn hef-
ur Klemens Jónsson á hendi.
ásásassielaa USá
Fi-amhald af 1. síðu,
kominn væri tími til áð binda
endi á vopnaviðskipti í Kóreu.
í gær fréttist, að stjórnir
Bretlands og Frakklands hefðu
í sameiningu skorað á Banda-
ríkjastjóm að taka -til alvar-
legrar íhugunar tillögu þeirra
um 50 kílómetra breitt afvopn-
að svæði yfir Norður-Kóneu
þvera næst landamærum. Kína.
vel hvers vegna Sam var svo -hrifinn af henni.
Hún var svo látlaus, svo hressileg og gerði eng-
ar kröfur. Hún átti ekki til uppgerð. Hún var
eins og hún átti að sér. Af einhverri undariegri
ástæðu minnti hún hann alltaf á litla, nýja, silf-
urgljáandi síld, endaþótt hún væri alls ekki lítil
og væri ekki hið allra minnsta lík síld. Hún
var há og tíguleg, grannvaxin stúlka á aldur
við hann með ávaíar mjaðmir og stinn brjóst;
hún var í bláu nankinspilsi og grófum, hand-
prjónuðum sokkurn. Anna prjónaði sokkana
sjálf; hún liaföi aldrei á ævi shmi lesið bók, •
en hún hafði prjónað ótölulegan grúa af sokk-
um,
„Það er slðasti dagurinn minn í dag, Anna“,
sagði hann og reyndi að hefja samrceður við
hana, svo að hún yrði kyrr. „Ég er hættur
fyrir fullt og allt í Neptúnnámunni, láus við
vatn.og leðju, hesta og sleoa“.
Hún brosti hlýlega.
„Og mér finnst ekki margt að þvi“, bætti
hann við. „Þú getur bölvað þér upp á að mér
finnst ekki margt að því“.
Hún kinkaði’ kolli til samþykkis. Það varð
dálítil þögn. Hún leit upp og niður eftir göt-
unni. Svo kinkaði húu aftur vingjarnlega kolli
og hélt áfram.
Hann horfði á eftir henni með ánægjusvip.
Hann mundi allt í einu að hún hafði ekki sagt
eitt einasta orð. Og þó hafði hann notið hverr-
ar mínútu í féiagsskap hennar. Anna Macer
var gulls ígildi.
Hann skimaði eftii’ föðúr sínum, en hann
átti enn langt upp að glugganum. Skelfing
gekk þgtta seint í dag. Hann hallaði sér leti-
lega upp að stólpanum og sló hælunum niður,
Allt í einu tók hann effcir því að ijú var það
hann sem var grandskoðaður; Barras var aft-
ur kominn út að vagninum í fýlgd með Arm-
strong og þar stóðu þeir saman eigandinn og
eftirlitsmaðurinn og störðu beint á hann. Hann
horfði á þá á móti, staðráðimi í að láta, ekki
hræða sig; nú var hann hættur í námunni, nema
hvað, Hann gaf skít I það allt saman, Þeir
töluðu saman stundarkom, svo hló Armstrong í
auðmýkt, lyfti handleggnum og gaf honum merki
urn að koma til þeirra. Hann hefði helzt viljað
sinna því engu, en samt fór hann af stað, án
þess að flýta sér hið allra minnsta.
„Herra Armstrong yar að segja mér, að þór
hefði verið veittúr einn af Baddeley styrkj-'
uniun“.
Davíð sá að Barras var í góðu skapi, en þó
hafði hvásst, rannsakaadi augnaráð hans óþægi-
leg 'áhrif á hann. -
„Það gleður mig að heyra um heppni þina“,
hélt Barras áfram. „Hvað ætlarðu eiginlega
að gera — í Baddelev?;<
„Ég hafði hugsað mér að læra“.
„Hm — læra? Hvers vegna ferðu c-kki á
tækniskóla og tekur námskeið í námurek3fcri?“
Eitlhvað í framkomu .Barras vakti þrjózku
hjá Davíð og Hann svaraðt ögrandi;
„Ég hef engan áhuga á því“.
En þfjózka hans hafði ekki meiri áhrif á
Barras en vatn á gæs.
„Er þaö mögulegt -—engan ájtniga?"
„Nei, xjaér líkar ekki viiman noðanjarðrr“.
„Nú já, þér líkar hún ekki“, endurtók Barr-
as kuldalega. ,(Þú vilt heldur verra kemxári".
Davíð skildi að Armstfong hafði eittiivað
minnzt á það.
„Nei, ég læt mér ekki kennslustarfið nægja?'.
Hann' iðraðist samstundis orða sinna, en log-
. andi andúð hans hafði látið,.hauip segja of nukid.
Hann fann hve það var óeðlilegt og hjákátlegc,
að hann stæði þarna í vimiufötunum, meðan
Arthur-sæti í vagninum, liti niður.K hann 9é
. hiustaði; homun fannsfc harni eiþs og misskjl-