Þjóðviljinn - 06.12.1950, Blaðsíða 3

Miðvikudagur 6. des. 1950.
ÞJÓÐVIL'JINN
T*T"T
3
MinnmgarorS:
Jón Jóhannsson bílstjóri
I dag verður til moldar bór-
inn Jón Hermann Jóhannsson
bílstjóri, sem lézt á sjúkrahúsi
Hvítabandsins 28. nóv. s. 1. af
slysförum. Jón var fæddur á
Ingunnarstöðum í Brynjudal 5.
apríl 1909. Hann fluttist með
foreldrum sínum fárra vikna
að Skógarkoti í Þingvallasveit
og var þar alinn upp. Foreldr-
ar Jóns eru Jóhann Kristjáns-
son frá Kárastöðum í Þingvalla-
sveit og Ólína Jónsdóttir frá
Gottorp í Húnavatnssýslu. Þau
bjuggu í rúman aldarfjórðung
í Skógarkoti eða þar til það
var lagt undir Þjóðgarðinn
1935. Jón -var alltaf til heimilis
hjá foreldrum sínum og fyrir-
vinna heimilisins síðustu árin.
Jón gekk ungur á íþróttaskól-
ann í Haukadal og lauk þaðan
prófi, en iþróttirnar áttu þó
ekki eftir að vei'ða hans lífs-
starf þótt hann væri góðum
kostum gæddur til þess. Síð-
ustu árin sem foreldrar hans
bjuggu í Þingvallasveit fór Jón
til sjós á vetrum. og var bæði
á bátum og togurum um nokk-
u'rt skeið. Þegar foreldrar hans
hættu búskap og fluttust til
Reykjavíkur hóf Jón starf sem
atvinnubílstjóri og stundaði það
til dauðadags. Var hann fyrst
hjá Steindóri Einarssyni, keyrði
ýmist langferðabíla eða innan
bæjar, þar til árið 1943, en þá
hafði hann keypt sér bíl fyrir
nokkru.
Samvinnufélagið Hreyfill var
stofnað 1943, og urðu þá þátta
skipti í sögu atvinnubílstjóra,
þar sem þeir stofnuðu eigin
stöð. Að sjálfsögðu var Jón
einn af stofnendum og virkur
þátttakandi í störfum félagsins
og sat í stjórn félagsins, síð-
ustu árin. Einnig var Jón mjög
‘áhugasamur félagi í bifreiða-
stjórafélaginu Hreyfill og
gengdi þar ýmsum trúnaðar-
störfum og sat í stjórn þess
um þriggja ára bil. Jón var
einnig mjög ötull í starfi að
öðrum hagsmunamálum stéttar
innar og var meðal annarra
stofnandi byggingarfélags bif-
reiðastjóra og kariakórs Hreyf-
ils Og sat í stjóm beggja fé-
laga frá byrjun. Var það ekki
að ófyrirsynju að Jón væri
svona almennt valinn til trúnað
arstarfa af sínum stéttarfélög-
um, því ég mun vart hafa
kynni af manni sem var jafn
geðþekkur, traustur, öruggur'
og umfram allt heiðariegur,
enda var Jón og vel greindur
og víða heima, þótt ekki væri
nema sjálfsnámi fyrir að fara.
Er því stórt skarð fyrir skildi
fyrir bifreiðastjórastéttina að
missa hann.
Jón bar ætíð hlýján hug til
átthaganna og munu ótalin
þau spor er hann átti í frístund
um sínum á Þingvöllum. Vann
liann; jöfnum höndum að að-
hhmningu staðarins og tók virk
an þátt í. öðrum störfum bú-
enda þar þótt flut’tur . væri í
burtu og var t. d. um íangt
skeið ein bezta reíaskytta
sveitarinnar. Sem þakklætis-
vott fyrir þessi margvLslegu
störf hafa ættingjar hans og
vinir stofnað sjóð til minningar
um hann og skal honum varið
til eflingar skógræktar i Skóg-
arkotslandi.
Ég sem um nokkurn tíma
hafði mikil samskipti við Jón
vil að síðustu þakka honum
samverustundirnar og þann
ríka samstarfsvilja og skilning
sem hann hafði gagnvart hverj-
um og einum er um hagsmuna
mál var að ræða. Einnig vilj-
um við bílstjórar þakka hon-
um þann árangur sem hann
náði með starfi sínu í hags-
munasamtökum okkar og von-
um að þótt hann sé frá fallinn
verði starfi hans áfram haldið
með góðum árangri.
Stefán O. Magnússon.
Minningarorð um
«fón Jóhannssoii
Við fráfall Jóns frá Skógar-
lcoti er burtu kvaddur einn á-
gætasti meðlimur islenzkra bif-
reiðastjórasamtaka.
Það er að sjálfsögðu erfitt
að sætta sig við slíka atburði
sem þann, er orsakaði fráfall
Jóns, en það gefur öðru frekar
til kynna að hættur hinna vinn-
andi manna eru næsta marg-
víslegar.
Það er erfitt að standa
frammi fyrir þeirri bitru stað-
reynd að ungum manni, fullum
af starfsáhuga, vel látnum
vegna mannkosta sinna, skuli
vera .svipt burtu mitt í ótal
verkefnum og um það bil sem
stórum en erfiðum áfanga hafði
verið náð til bættra lífskjara.
Við mennirnir stöndum
frammi fyrir slíkum atburðum
sem áhorfendur án skilnings á
tilgangi slíkra örlaga og slíkra
atburða.
Kynni mín af Jóni Jóhanns-
syni voru ekki löng, en þau
gáfu mér innsýn í þá miklu
mannkosti sem hann átti yfir
að búa. Hann hafði rólega og
fágaða framkomu og var þar
m. a. að leita þeirra vinsælda
sem hann naut meðal allra sem
kynntust honum.
jón Jóhannsson hafði stund-
að bifreiðaakstur að atvinnu
um langt skeið og þekkti því
til hlítar hinar mismunandi að
stæður við þá atvinnu. Hann
var að dómi allra sem þekktu
hann hæfur í því starfi svo sem
bezt verður á kosið. Að félags
málum bifreiðastjóra starfaði
Jón allmikið síðustu árin og
ávann sér í því starfi óskipt
traust. Hann hafði sýnt í starfi
sínu að hann hafði til að bera,
og í sívaxandi mæli, þá víð-
sýni sem hverjum forystumanni
er nauðsynleg til að geta met-1
Leikurinn: KONU OFÁUKIÐ I
eftir KNUD’ SÖNDERBY frumsýndur á morgun
Þetta leikrit kom fyrst fyr-
almenningssjónir sem út-
varpsleikrit og var útvarpað
í danska ríkisútvarpinu 1941.
Höfundurinn breytti útvarps-
leikritinu í sjónleik og var það
leikið í Konunglega leikhúsinu
10. nóvember 1942. Áður hafði
höfundurinn tekið efni leik-
ritsins til meðferðar í skáld-
söguformi og kom hún út 1936.
I skáldverkum þessum liggur
höfundi þungt á hjarta að lýsa
afstöðu móður til uppkominna
barna sinna og talar höfundur-
inn hér sem oftar í ritum sín-
um máli ungu kynslóðarinnar
án þess þó að halla á hina
eldri. Önnur rit Knud Sönder-
bys mætti nefna svo sem: ,,Midt
i en Jazztid" og To Mennesker
Mödes“, skáldsögur sem komu
út árin 1931 og 1932, lýsing-
ið viðfangsefni líðandi stund-
ar án hinna flokkspólitísku
hagsmuna, og þessi æiginleiki
Jóns orsakaði það, að þegar
liðveizlu hans var leitað var
ekki spurt um stjórnmálaskoð-
anir.
Svo sem að líkum lætur, er
þungur harmur kveðinn að við
fráfall Jóns Jóhannssonar. —■
Hans er saknað af öllum sem
hann þekktu, og þeir voru marg
ir, en þyngstur er þó harmur-
inn og mestur missirinn hjá
öldruðum foreldrum hans og
systkinum. Þá sorg mun minn-
ingin deyfa, minningin um góð-
an dreng sem var trúr skyldu-
störfum sínum og lét líf sitt
við framkvæmd þeirra.
Verkalýðshreyfingin er nýt-
um liðsmanni fátækari og ís-
lenzka þjóðin hefur misst sann
an dreng.
Einar Ögniuudsson.
ar frá Grænlandi, sem hann
nefnir „Grönlandsk Sommer“
(1941), og leikrit í einum þætti
,,Krista“ og „Hjertets Renhed“.
Sýningin í Konunglega leik-
húsinu á leikriti Knuds Sönd-
ersbys þótti takast með ágæt-
um, leikstjóri var Holger Gab-
rielsen og þegar leikhúsið fór
leikför að ttlefni 200 ára afmæl-
is leikhússins, valdi það „Konu
ofaukið" til fararinnar og sýndi
leikritið í Svenska Teatern,
Helsingfors og Dramaten í
Stokkhólmi, við beztu móttökur
áhorfenda.
Þýðingu leikritsins á íslenzku
hefur Andrés Björnsson skrif-
stofustjóri útvarpsráðs gert. —
Leikstjóri er Indriði Waage, en
Lárus Ingólfsson hefur málað
leiktjöldin. Með aðalhlutverkið
í leiknum fer Amdís Björns-
dóttir, en önnur hlutverk eru
leikin af: Herdísi Þorvaldsdótt-
ur, Róbert Arnfinnssyni, Ein-
ari Pálssyni, Jóni Aðils, Hildi
Kalman og Klemenz Jónssyni.
(Frá Þjóðleikhúsinu).
Ný unglingasag-a:
I I I . ,
Finnmerkurferð Ingu
Finnmerkurferð Ingu nefnist
unglingasaga. eftfr Estrid Ott, senr
er nýkomin út í íslenzkri þýð-
ingu Rannveigar Þorsteinsdóttur.
Sagan segir frá ferðalagi tveggja
ungra stúlkna um Norður-Noreg,
þar sem Þjóðverjar hafa unnið
hin grimmilegustu hervirki, en íbú-
arnir eru hvarvetna að reisa nýja
bæi og ný hús á rústum hinna
gömlu. — Bókin er 220 bls. að
stærð, prentuð í prentsmiðjunni
Odda, en útgefandi er Farmanna-
útgáfan.

Skemmtileg barnabók í myndum.
Jólabók barnanna í ár.